ถ้าคุณเป็นนักฟุตบอลอาชีพ คุณจะชอบโค๊ชที่นั่งข้างสนามสไตร์ไหน ครับ เพราะอะไรครับ

1.สอนติวเข้มแบบเป๊บ ว่าจะให้เล่นยังไงวิ่งยังไงบอกตลอด สอนเราติวเรา มีแผนการที่แยบยนทำจะกำจัดคู่แข่งได้แน่นอน เชื่อใจได้ทำตามแกแล้วจะรุ่ง เพราะแกระดับจีเนียส


2.มันๆได้ใจแบบคล็อป ให้ความเชื่อมั่นนักเตะแบบลูกพี่ ทำให้จิตใจราฮึกเหิมได้ตลอดเวลา พร้อมยินดีกับเรา ปกป้องเราได้ เข้าใจเรา อุ่นใจเวลามีแกข้างสนาม


3.เกรี่ยวกราดแบบเฟอร์กี๊ เหมือนมีบุคคลระดับตำนานนั่งข้างสนาม รักเข้าใจเรา แต่ถ้าพลาดโง่ๆมึงตาย ถ้าเล่นพลาดมีสิทธิเงาหัวหาย แต่ถ้าทำตามแกได้พร้อมเข้าชนความสำเร็จทุกชนิด


4.สบายๆสไตร์โอเล่ นั่งชิวข้างสนาม มึงเล่นกันไปเลย เอาที่เราสบายใจ พร้อมปกป้องและให้กำลังใจเราเต็มที่ เป็นพี่ชายที่อบอุ่นพร้อมให้อภัยเราเสมอ ไม่ว่าเราจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม พร้อมอัพเงินเดือนให้ตลอดเวลา

เอาจากประสบการณ์เล่นบอลโรงเรียน มหาลัยส่วนตัวผมว่าผสมระหว่างแบบแรกกับแบบสองรวมกันเป็นอะไรที่โคตรจะเพอร์เฟกต์ครับแบบแรกคือเราจะเห็นว่าเราต้องแก้ตรงไหน พลาดยังไงหรือทำยังไงให้เราเล่นได้ดีขึ้นไปอีก

ยกตัวอย่างพวกครูต่างชาติอะผมเคยมีครู(โค้ช)เปนคนอังกฤษโอ้โหด่าชิ้บหายวายวอดซ้อมๆอยู่ขยับผิด ปรี๊ด เมิงขยับใหม่แบบนี้ไม่เอา แต่ในความดุแม่งมีความบ้าอยู่แบบข้อสองครับ โอ้โหเวลาเรายิงได้หรือยิงทดเจ็บเนี่ยดีใจยังกะยิงเอง ถถถถถถถ แล้วเป็นกันเองกับนักเรียนมากๆเลยนะเตะบอลจบใช่มะหลังเกมปะครูเลี้ยงเบียร์ 555555555

จากประสบการณ์ที่เคยอยู่โรงเรียนประจำ ครูที่ประเภทแบบเฟอกี้จะขัดเกลาให้นักเรียนดีขึ้นกว่าแบบโอเล่แน่ๆ

ถ้าผมเป็นนักเตะผมชอบแบบโอเล่มากกว่า ดึกๆอาจจะออกไปแดนซ์ เช้ามาซ้อมลงไปวิ่งๆเทคติคไม่ต้อง เทคนิคไม่ต้องดีมากก็ได้ลงบ่อยๆ แถมไม่ค่อยโดนดุด้วย สบายตัวกันไป

อันสุดท้ายดูอนาถแท้ สไตล์ฮิปเตอร์ สโลวไลฟ์.

โอเล่ ซิครับ
ได้เล่นอิสระเต็มที่ ไม่ต้องมาสอนให้ทำนู้นทำนี่ ตามหวัง
แถมเล่นกากแค่ไหน สิ้นเดือน-ปี อัพเงินให้อีก

รักเลย# น้าลูกอม

โอเล่ครับ ชิวๆ เล่นไม่ดีก็ได้ลงเรื่อยๆ นัดไหนเล่นพลาดก็ให้กำลังใจตลอด

ยิ่งถ้าเกิดเป็นเด็กท้องถิ่นนี่ยิ่งดี ขอค่าเหนื่อยซักแสนนึงสบายๆเลย

อาชีพนักบอลมันไม่ยืดยาว 30 กว่าก็โรยละ ถือว่าทำเป็นงานอดิเรกเพื่อสุขภาพแล้วเก็บเงินทำธุรกิจคู่ขนานเอา

หัวหน้าเป็นคนสบายๆยิ้มเก่ง ไม่จู้จี้ ไม่ตวาดใส่เรา ยิ่งถ้าเงินดีด้วย งานในฝันล่ะครับ

ผมชอบแบบพวกคล๊อป คอนเต้ เป๊บ ผู้จัดการที่มีอารมณ์ร่วมสูงๆอะ ถ้านักเตะก็เป็นพวกเอเรร่า

ถ้าเป็นนักเตะ ชอบแบบโอเล่ ติดสบาย

ถ้าเป็นโค้ชด้วยกันชอบ เป็นกับตาแว่นครับ

ข้างสนามเฟอร์กี้จะไม่ได้เกรียวกราดขนาดนั้นนะครับจะเป็นแนวแอคทีฟใส่ใจตลอดเวลา ส่วนอันนั้นภาพที่เอามาตอนหนุ่ม ๆ แต่ถึงช่วงหลังในห้องแต่งตัวนี่ยับแน่นอน

ตัวตลกข้างสนามแบบ JK ครับ

ผมเทียบเป็นโค้ชบาสละกันจากที่เคยเป็นนักกีฬามาตั้งแต่นักเรียนจนมหาลัย

สมัยโรงเรียนโค้ชผมเป็นแบบเฟอร์กี้ยุคในรูปอะครับ อย่างโหด เหี้ยบมาก

ตอนซ้อมเรื่องวินัยอย่าเป๊ะ ตอนแข่งอยากกับจะแดกหัว

แต่ก็ปั้นพวกผมจากเด็กพึ่งหัดเล่นจนช่วง ม ปลายวัดกับรุ่นพี่วัยทำงานได้อะครับ

เลยติดนิสัยชอบแบบนั้นมาก ก่อนจบ ม ปลายได้ไปช่วยเล่นให้กับโค้ชอีกคนมาสไตล์โอเล่เลย

ผมเล่นไม่ออกแหะ ไม่ชิน เหมือนไม่โดนด่าเล่นไม่ออกเลย5555


พอมีโอกาสโค้ชให้น้องๆตอนมหาลัยผมนี่ถอดแบบโค้ชสมัยมัธยมมาเลย คงเพราะชอบสไตล์นี้

นึกละคิดถึงช่วงอดีตจริงๆการโค้ชกีฬามันก็สนุกดี แต่รุ่นน้องคงไม่คิดถึงเท่าไร

แบบเป็ป ติวทั้งเกมก็ไม่ไหว เครียดตาย แล้วเล่นไปกลัวไป วิ่งผิดป่าววะเนี่ย

แบบคล็อปกับเฟอร์กี้ คล้ายๆกัน คือตอนเล่นดี ก็จะมีอารมรณ์ร่วมดีๆ เล่นแย่ ป๋าจะหนักกว่าเพราะด่าจนหูชา แต่คล็อปจะแนวปกป้อง

ผมชอบแบบป๋ามากกว่านิดนึง

4. ไร้สาระ

สไตล์ยิ้ม