เข้าใจนะครับ แต่ไปทำที่อยากทำเถอะถ้าคิดละเอียดรอบครอบแล้ว

ยังไง บ. เค้าก็ไม่ได้รักเราจริงหรอก ต่างกันต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน วันใดให้ไม่ได้ ก็เป็นหมาขี้เรื้อนโดนเฉดหัวอยู่ดี

ผมเจ็บมาเยอะ

สมัย 10 ปีที่แล้ว เพื่อนๆ ss ในวาไรตี้ ยังมีปัญหาเรื่องความรัก บลัฟทีมบอล มากกว่าเรื่องอื่นอีก ปัจจุบันนี้ คุยเรื่องชีวิตการทำงาน ครอบครัว การสร้างอนาคตแล้ว เติบโตขึ้นจริงๆนะเหล่าเด็กหนุ่ม พี่เบนคงเห็นพวกเราเป็นเหมือนน้องชาย

แบบที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ "อย่าเอาเวลาไปแลกเงิน" บริษัทไหนไกลบ้าน ทำงาน 6 วัน ผมไม่ทำอ่ะ ปัจจุบันถึงจะเงินเดือนไม่มาก แต่ได้ทำงานเดินทาง 15 นาที ตอนเย็นได้เจอลูก แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

อ่านแล้วก็ปวดใจ ผมทำงานวันละ12ชม.ทำโอไปเพื่ออะไรคิดแค่อย่างเดียวคือหาเงินผ่อนรถ
เทศกาลก็ไม่ได้หยุด หยุดวันเดียวอีกตังหาก แต่งานก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรขับรถ5นาทีถึง
พอคิดเยอะๆหลายๆด้านสุดท้ายก็ติดอยู่ที่คำว่า Comfort zone

ขึ้นเงินเดือนเป็น 6 หลักแน่นอนครับ
คนที่สร้างมา 14 ปีจากตำแหน่งล่างสุดเป็นหัวหน้างานไม่ได้หาได้ง่ายๆ
ทุกวันนี้ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการเอามาช่วยผม กามาเป็นปีละ ไม่เจอที่ถูกใจเลย ลูกน้องที่มีอยู่ก็ไม่น่าจะมีใครขึ้นมาได้

ปัญหาทุกอย่างต้องมานั่งแก้เองไม่มีใครช่วย เบื่อเหมือนกัน
อยากใช้ชีวิตแบบสโลวไลฟ์บ้างเหมือน แต่พอเห็นหน้าลูกแล้วไม่อยากให้เค้าลำบาก

ผมแนะนำให้ลูกคลอดสัก 1 ปีแล้วลองตัดสินใจอีกที
พอมีลูกความคิดจะเปลี่ยนไปอีกแบบ ตอนนี้รีบปรึกษาหมอทำลูกเลยครับ

ไม่รู้สิ สำหรับผม จะทำงานกี่ปี กี่ปี
เวลาจะลาออก สิ่งแรกที่รู้สึกคือความผูกพัน
มันเป็นตัวเหนี่ยวรั้งให้ ต้องคิดอีกครั้ง ว่าจะลาออกหรือไม่
แต่ อย่าลืม ว่า บริษัทที่เรทำ มันไม่ใช่ของเรา เราลาออก เขาก็จะรั้งใว้แหละ เพราะเขาไม่อยากหาคนใหม่ แต่ ถ้าลาออกไป ใช่ว่าเขาจะปิดบริษัท ตามเราไปซะที่ใหน เขาก็แค่หาคนมาแทนเรา และ กิจการก็เดินต่อไป แค่นั่นแหละครับ
ตัดสินใจ แน่วแน่ มั่นใจในอนาคต วางแผนดีแล้ว ก็ทำครับ อย่าเสียดาย

อื้มมม