ดูสามคนที่ไปเจลีก

- เล่นบอลมีครอบครัวสนับสนุนแต่เด็ก

- ติดทีมชาติตั้งแต่อายุน้อยไล่มาจนชุดใหญ่

- ทำผลงานได้ดีในทีมชาติและ ACL

จะว่าไปก็คือปลายยอดของชาติเราแล้วนะประมาณ 0.01% ของนักบอล ไหนจะติดเรื่องสโมสรไม่ปล่อยอีก

แต่ก่อนมีคนพูดว่าอยากให้ไปเล่นเจลีกกันเยอะๆ แต่ผมมองว่าภายในห้าปีนี้คงมีไม่เกินห้าคนหรอก เป็นพาวเวอร์เรนเจอร์ไปเลย เจเป็นสีชมพู

ผมว่าต้นทางไม่ได้บอกว่าต้องเรียนเก่งถึงจะมาเตะบอลนะครับ

แค่เค้าบอกว่าเลิกเอาเด็กหลังห้อง ซึ่งอาจจะเปรียบเปรยถึง เด็กที่เด็กเกเร ไม่สนใจการเรียน ไม่สนใจอนาคต

ต้นทางเค้าคงอยากบอกว่า อยากให้เลือกสนับสนุนเด็กที่ สนใจอนาคต ใฝ่ดี มีวินัย (มีทั้ง IQ+EQ) มาเตะบอลมากกว่าครับ

ซึ่งจะเห็นได้ว่า นักเตะที่ไปถึงจุดนั้นได้ ต้องใช้ทั้ง IQ (ความฉลาดทางปัญญา ที่คิดเชิงเหตุผลเรื่องการฝึกซ้อม การมีวินัย) และ EQ (ความฉลาดทางอารมณ์ ที่บ่งชี้ถึง การควบคุมอารมณ์ตนเอง เข้ากับคนอื่นได้)

ซึ่งเด็กหลังห้อง - เด็กเกเร จะขาดตรงนี้ทั้งหมด ทั้งเรื่อง หนีเรียน ไม่เรียนหนังสือ ไม่มีวินัย เด็กกลุ่มนี้อาจจะชอบเตะบอล และเตะบอลเก่ง แต่ถ้าขาดทั้ง IQ - EQ ก็จะเป็นการเตะบอลเล่นเฉยๆ ไม่มีวินัย ไม่ฝึกซ้อม ใช้อารมณ์ มากกว่าครับ


ปล เพิ่ม เคสกรณีศึกษา ของ อเมริกันฟุตบอล กับ บาส เค้าเลือกเกรดด้วยนะครับ ตอนดราฟเข้าทีม คุณควรจะมีวินัย และ ทำงานหนักพอทั้ง กีฬา และ การเรียน (เค้าอาจจะไม่ได้เอาเกรดดีมาก แต่อย่างน้อย เค้าก็ต้องบังคับเกรดระดับนึง) อันนั้นคือสุดยอดครับ

ผมว่ามีคนไปเยอะกว่านั้น ไทย-ญี่ปุ่น เป็นพีนธมิตรอะไรกันสักอย่างนี่แหละ

ทำให้ ญี่ปุ่น มาดึงคนไทยไปมากขึ้น

แต่ว่าไปแล้วจะเกิดกี่คนนี่แหล่ะปัญหา

ส่วนใหญ่ก็ไป J3 กันทั้งนั้น แถมเป็นแต่เด็กๆ

ส่วนการเติบโต เด็กมันต้องฝันก่อนว่าโตไปจะเป็นนักบอลจริงๆ ไม่ใช่เล่นเพราะออกกำลังกาย

ผสมกับครอบครัวต้องสนับสนุน ไม่ใช่ให้เรียนแต่วิชาการอย่างเดียว อยากให้มีอคาเดมี่แบบสโมสรในอังกฤษที่เน้นให้เล่นฟุตบอลมากกว่าเรียน แต่ก็ทำควบคู่ไปด้วย ไม่รู้ว่าที่ไทยน่าจะมีแค่ บรร. ทีมเดียวรึเปล่าที่เป็นแบบนี้

ความสามารถเฉพาะตัวเด็กเราดีนะตามที่ผมดูในพวกแชมป์ 7 สี

แต่โตไปจะขาดวินัย กับ การเข้าใจในการทำทีมนี่แหล่ะ

ผมว่ายากมากๆ ปีละคนเผลอๆจะเป็นไปไม่ได้ด้วยซํ้า

เลิกเอาเด็กหลังห้องมาเป็นนักบอล ไม่ใช่ไม่เรียนหนังสือเกเร แต่แตะบอลเป็นก็ไปให้value
ควรเอาเด็กที่มีทั้ง iq eq มีวินัยและเตะบอลเก่งมาพัฒนา

ยากแค่ไหน
การปั้นนักบอลในปัจจุบัน ผู้ปกครองจะเริ่มต้นสนับสนุนเด็กไปเล่นบอลกันตั้งแต่ 5-6ขวบ
เป้าหมายแรกๆของผู้ปกครอง(สายจริงจัง)ก็คือ ให้เด็กได้เข้าไปเรียนในอคาเดมีหรือโรงเรียนฟุตบอลชั้นนำของประเทศ หรือของภูมิภาค ซึ่งจะเริ่มรับเด็กช่วงอายุ 10-12ปีเป็นต้นไป
ดังนั้นในช่วงประมาณ5-7ปี (6-12ขวบ) เหนื่อยหน่อยนะครับ ผู้ปกครองต้องมีเวลาและทุนทรัพยให้พอ ในการพาลูกหลานไปซ้อม(ยิ่งซ้อมเยอะยิ่งเก่ง) พาเด็กไปแข่งหาประสบการณ เมื่อเด็กพร้อมก็พาไปคัดตัว ถ้าได้ก็เฮ ถ้าไม่ได้ก็ลุยต่อ บ้านผม โค้ช และทีมผู้ปกครอง เดินทางกันเป็นว่าเล่น ขึ้นเหนือล่องใต้ เพื่อลูกๆทุกคน นี่คือความยากในการปั้นนักบอลในช่วง 6-12ขวบ ของบ้านผม

อุ้ม กับ เจ ที่ได้ไป ระดับเหนือกว่าเพื่อนร่วมทีมทั่วๆไปมาก
คนที่เล่นระดับนั้นได้อีก ก็ไม่ได้มีเยอะ
คงต้องทำให้เป็นโครงการจริงจังแต่เด็กอ่ะว่า เป้าหมายของการเข้าฝึกที่นี่ คือไปเจลีกนะ ไม่ใช่เล่นในไทยลีก ไรงี้
แต่ที่มันยากอีกอย่างคือ เจลีกเค้าชอบยืมมากกว่าซื้อ ซึ่งทำให้ทีมในไทยเสียเปรียบตรงนี้

แต่มันก็พิสูจน์แล้วนะครับว่า ถ้าคุณดีจริง ทีมซื้อแน่นอน
ตอนแรกอาจจะยืมก่อน

ต้องถามสโมสรในไทยมากกว่า ว่าใจกว้างพอหรือไม่ ถ้ามีข้อเสนอยืมนักเตะคนสำคัญของตัวเองเข้ามา

ตัดสินด้วยผลการเรียน นักเตะในโลกนี้คงมีแต่กาก้า แลมพาร์ด สไตล์แบบเรียนเก่ง ครอบครัวสนับสนุน

นักเตะแบบพวกโรนัลดินโญ่ หรือพวกที่ครอบครัวไม่พร้อม เรียนไม่ดี บางคนไม่ได้เรียนหนังสือด้วยซ้ำ คงไม่ได้เกิดแน่ๆ

คนเรียนเก่งใช่ว่ามันจะมีสมองด้านฟุตบอลเสมอไป ไอ้พวกเพื่อนผมที่เรียนเก่งเตะบอลกากทุกคน แต่ไม่พวกที่เรียนไม่เก่งแต่เตะบอลเก่ง มันเข้าใจเกมส์จริงๆนะ คือมันรู้ว่าควรเล่นยังไง และควรทำอะไรต่อ คือมันอัจฉริยะด้านนี้อ่ะ

ถ้าเป็นแบบที่คุณว่าคือเอาคนเรียนเก่งมาเตะบอล ผมก็ควรจะเป็นนักเตะระดับท็อปได้แล้วสิ เพราะผมเรียนเก่งที่สุดในห้อง แถมได้เป็นตัวแทนนักเรียนไปประชุมต่างประเทศ เป็นประธานนักเรียน ยันมหาวิทยาลัยก็ยังเป็นประธานสภานักศึกษา แบ้วผมชอบฟุตบอลตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ซ้อมๆๆแทบตายแต่ก็ยังกาก ศ้อมตั้งแต่เด็กอนุบาล ประถม มัธยม มหาลัย เป็น/ด้อย่างมากก็แค่นักเตะทีมจังหวัดไปแข่งกีฬาแห่งชาติ แถมเป็นตัวสำรองด้วย 555

เพราะฉนั้นเลิกเอาผลการเรียนในห้องมาตัดสินอนาคตของทุกอาชีพดีกว่า เรียนเก่งแต่ปฏิบัติกากก็เยอะ

คนมันไม่ได้เก่งด้านนี้ ซ้อมให้ตายมันก็ไม่เข้าใจเกมส์ แต่คนที่มันเก่งด้านนี้ขนาดไม่ซ้อมมันก็ยังเก่ง เพราะทุกคนมันมีความอัจฉริยะที่ต่างกัน เลิกตัดสินอนาคตของคนที่ผลการเรียนเหอะ มันดูแล้วรู้สึกยังไงไม่รู้ 55

ต้องยอมรับด้วยว่าการที่เค้าเปิดโควต้าอาเซี่ยนและพันธมิตร=คนญี่ปุ่น มีผลเยอะมาก ทำให้เค้ากล้าลอง กล้าให้โอกาสนักเตะไทย ทำให้นักเตะเราได้โชว์ว่าเล่นได้ เป็นตัวหลักอีกด้วย

ลองไม่เปิดโควต้าพันธมิตรอาเซี่ยน เป็นโควต้าเอเชีย+ต่างชาติเหมือนเดิม ผมว่ายังไงเค้าต้องมองพวกเกาหลี หรือคนในชาติเค้าก่อนนักเตะเราอยู่ดี อารมณ์เหมือนบ้านเรา ถ้าไม่เปิดโควต้าอาเซี่ยน หลายทีมก็คงไม่เอานักเตะเพื่อนบ้านเรามาเล่นหรอก

ผมว่าต้นทางไม่ได้บอกว่าต้องเรียนเก่งถึงจะมาเตะบอลนะครับ

แค่เค้าบอกว่าเลิกเอาเด็กหลังห้อง ซึ่งอาจจะเปรียบเปรยถึง เด็กที่เด็กเกเร ไม่สนใจการเรียน ไม่สนใจอนาคต

ต้นทางเค้าคงอยากบอกว่า อยากให้เลือกสนับสนุนเด็กที่ สนใจอนาคต ใฝ่ดี มีวินัย (มีทั้ง IQ+EQ) มาเตะบอลมากกว่าครับ

ซึ่งจะเห็นได้ว่า นักเตะที่ไปถึงจุดนั้นได้ ต้องใช้ทั้ง IQ (ความฉลาดทางปัญญา ที่คิดเชิงเหตุผลเรื่องการฝึกซ้อม การมีวินัย) และ EQ (ความฉลาดทางอารมณ์ ที่บ่งชี้ถึง การควบคุมอารมณ์ตนเอง เข้ากับคนอื่นได้)

ซึ่งเด็กหลังห้อง - เด็กเกเร จะขาดตรงนี้ทั้งหมด ทั้งเรื่อง หนีเรียน ไม่เรียนหนังสือ ไม่มีวินัย เด็กกลุ่มนี้อาจจะชอบเตะบอล และเตะบอลเก่ง แต่ถ้าขาดทั้ง IQ - EQ ก็จะเป็นการเตะบอลเล่นเฉยๆ ไม่มีวินัย ไม่ฝึกซ้อม ใช้อารมณ์ มากกว่าครับ


ปล เพิ่ม เคสกรณีศึกษา ของ อเมริกันฟุตบอล กับ บาส เค้าเลือกเกรดด้วยนะครับ ตอนดราฟเข้าทีม คุณควรจะมีวินัย และ ทำงานหนักพอทั้ง กีฬา และ การเรียน (เค้าอาจจะไม่ได้เอาเกรดดีมาก แต่อย่างน้อย เค้าก็ต้องบังคับเกรดระดับนึง) อันนั้นคือสุดยอดครับ

นักบบอลบ้านเราไม่หวังที่จะไปสูงขนาดนั้น ส่วนใหญ่เอาแค่เลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว จะไประดับสูงต้องทิ้งทุกอย่างมุ่งบอลอย่างเดียวบ้านเราคงน้อยที่จะกล้าทำแบบนั้น

ไม่ใช่พวกเด็กหลังห้องหลอกครับ

แต่ระบบเยาวชนฟุตบอลบ้านเรา เริ่มต้นจากฟุตบอลโรงเรียนเป็นหลัก อคาเดมี่ต้องไปผูกกับโรงเรียน

นักฟุตบอลตามโครงการช้างเผือกโรงเรียนใหญ่ๆนี้ เวลาเรียนนี้น้อยเลย

เทอม1 แข่งกรมพละถ้วย.ก ถ้วย.ข อาทิตย์นึงมีโปรแกรมแข่ง1แมตต่ำๆ หยุดเรียน 1วัน

บางอาทิตย์ต้อง 2แมต ไหนจะพวกฟุตบอล ทอ ฟุตบอลธนาคารออมสินอีก แข่งแทบทั้งอาทิตย์

เทอม2 ก็ฟุตบอลยูธลีคอีกเสาร์อาทิตย์ จ-ศ ซ้อมบ่าย แล้วยุธลีคนี้ถ้าเข้ารอบประเทศ
ลากยาวยันเทอม1 ไปแข่ง ที่ตจว อีก หยุดไปละอาทิตย์ถึง2อาทิตย์
เทอม2มีทั้ง รายยูธลีคของสมาคม, มิราเคิลยูธลีคอีก, มวกคัพ

ยังไม่รวมพวก 7สีอีก เวลาเรียนก็น้อยไปอีกถ้าโรงเรียนเข้ารอบ10ทีม

เทอมๆนึงนี้ เวลาเรียนพวกนักฟุตบอลเลยน้อย

วันปกติ บ่าย3ต้องซ้อมบอลแล้ว ได้เรียนจริงๆแค่ครึ่งวัน

โอกาสเปิดกว้างขนาดนี้ ถ้าวันใดวันนึง พวกเวียดมันพยายามดันนักบอลไปได้

แล้วดันเล่นได้แบบเจ อุ้ม มุ้ย ทีนี้ ผู้เล่นไทยคงยากที่จะบียดคว้าโอกาสแล้วหละ



พอลองสืบเบื้องหลังแต่ละดีล พวกเอเย่น พยายาม ดันดีลให้เกิดขึ้นมากกว่า (ในรายที่เขาแค่สนใจแบบธรรมดา)


https://www.thsport.com/news-75698.html?fbclid=IwAR1aH9jxksa5if1avxOeq1ErgMtoanJ_8Kvye8yII2v4LhXkeoERXMc-EEM

แบบนี่ก็ไปเทสเองเลย

ก็ตรงใจกว้างพอหรือไม่นี่แหละครับที่มันยาก
เอาจริงตอนนี้ก็มีแต่เมืองทองที่ปล่อยจนนักเตะไปสุด
ฐิติพันธ์ บีจีก็ไม่ให้ยืมแล้ว อยากได้ต้องซื้อขาด
บียูก็ปล่อยนักเตะไปให้ยืม เพื่อฝึกซ้อมเท่านั้น ปีถัดไปต้องกลับมาเล่นให้สโมสร
บุรีรัมม์นี่เลิกคิดได้เลย
สโมสรไทยก็ต้องคิดแหละ อุตส่าฟูมฟักมา มีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน ใช้ก็ไม่ได้ใช้ ถ้าเจ็บขึ้นมาสโมสรก็ไม่ได้อะไรเลยอีก
ถึงได้คิดว่ามันควรมีโครงการโดยตรงที่เป้าหมายหลักคือการต่อยอดไปเจลีก
หรือจะเป็นเงินสนับสนุนจากสมาคมกรณีส่งออกนักเตะได้ ไรงี้ก็ว่าไป

ถ้า เจลีค ไม่มีโควต้าอาเซียน
ผมมองว่าไม่มีทางเห็นหัวนักเตะไทยในลีคนี้แน่ๆ

เพราะเขาคงไม่ยอมเอาโควต้าแข่งนอกมาเสียกับนักเตะไทย
ซึ่ง JFA เองคงมองเห็นจุดนีัในการทำตลาดและให้โอกาสแข้ง SE asia

แล้วนักเตะไทยก็คว้าโอกาสนั้นได้ เพราะความสามารถ+โอกาสที่ได้รับ

สำหรับผม ยืมตัวไปเล่นก็เหมือนเอาไปทดสอบฝีเท้าระยะยาว น่าจะยังไม่มีคนไหน ได้สัญญายาวๆ หลังจากอุ้มแล้วแหละ