ผมเคยถามเจ้าอาวาสนะ ทำไมต้องเปิดเพลงดังๆเวลาวัดมีงาน เช่นวันพระ เข้าพรรษา ออกพรรษา ท่านตอบว่า โยมจะได้รู้ว่าวัดมีงาน จะได้มาวัดช่วยกัน

ตามความเห็นผม วัดควรเป็นสถานที่สงบ แต่สมัยนี้วัดต้องครึกครื้นเรียกคนเข้าวัด เป็นกุสโลบายขั้นต่ำนะผมว่า กับอยากได้ตังต้องจัดงานบ่อยๆ

มันปฏิบัติตัวลำบากครับ
ข้อห้ามข้อปฏิบัติเยอะ ผมบวชสิบห้าวัน
สำหรับผมก็เต็มที่ล่ะครับ

ผมยังเคยคิด คนบวชนานๆได้นี่เก่งเนาะ
น่าจะความอดทนสูง ยิ่งพระวัดป่าฉันข้าวคาบเดียว

ตอนผมบวช พระพี่เลี้ยงอาจจะเคร่งด้วยครับ
ให้ท่องบทสวด ให้นั่งสมาธิเกือบทั้งวัน
แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีครับ

เวรมณี แปลว่า ควรเว้น ควรเว้นจากการเล่น ร้อง และฟัง สิ่งที่ทำให้เกิดกิเลส เพราะเป็นอุปสรรคตาอการปฏิบัติธรรม ที่มาเล่นในวัด เพราะวัดมีพื้นที่มีไฟฟ้า ชาวบ้านจึงมาขอใช้ ไม่ได้เอามาให้พระดู ส่วนพระจะดูไม่ดูก็เป็นเรื่องของพระ

ส่วนการบวชนั้นไม่ได้หมายถึงให้ขึ้นสวรรค์ แต่เป็นหนทางปฏิบัติที่จะทำให้ขึ้นสวรรค์ เป็นคนธรรมดาก็ทำได้ แต่จะยากกว่าเป็นพระ เพราะคนทั่วไปมีความต้องการเยอะ การบวชจึงมีข้อห้ามต่างๆเพื่อให้ลดความต้องการลง จะได้ง่ายต่อการปฏิบัติ

อิสลามแค่การกระทำก็ไม่เพียงพอเช่นกันครับ ในเคสที่ท่านยกมา ชายที่ถามท่านนบีมูฮำหมัด คือคนที่ศรัทธาด้วยใจแรงกล้าครับ ถ้าคนไม่ศรัทธาต่อให้ปฏิบัติมากเพียงใดก็ไม่ได้เข้าสวรรค์

ขนาดคนที่ศรัทธาและปฎิบัติศาสนกิจตลอดอาจตกนรกได้เลยครับ ถ้าเพียงเขาพลาดเพียงเสี่ยววินาทีเดียวก่อนที่ชีวิตจะสิ้นลง

ต้องนิกายแบบในญี่ปุ่นสิ อย่างเท่

คำถามของท่านทำให้ผมมานั่งคิดพักนึง ขอตอบตามความเข้าใจนะครับ
1. บวชหรือเป็นพระแล้วโอกาสเข้าสวรรค์สูงกว่ามั้ยครับ
ตามความเห็นผม การบวชไม่ใช่การเหตุผลที่จะทำให้โอกาสเข้าสู่สวรรคืมกกว่าคนธรรมดาแต่ขึ้นอยู่กับการประพฤติตัวการรักษาศีล

2. ถ้าไม่มากกว่าหรือเท่ากันทุกคน แล้วจะบวชทำไม
ตอบ หากคุณเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้บวช คุณยังต้องดิ้นรน การทำมาหากิน ยังต้องเกี่ยวข้องกับสังคม เกี่ยวข้องกับลูกเมียญาติพี่น้อง ยังต้องเกี่ยวข้องใน เรื่องกิน กาม และเกียรติ เรื่องครอบครัวนี่คือปัญหาใหญ่ ตามที่พุทธพจ โซ่ตรวน เชือกนี่ไม่ใช้สิ่งพันธนาการที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เครื่องผูกหย่อนๆแต่แก้ได้ยาก คือลูกเมีย ทรัพย์สมบัติ

การบวชคือการสละเพศฆราวาส ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องข้างต้น ตัดเรื่องกาม และเรื่องเกียรติ ออกไป เหลือเพียงเรื่องกิน ตัดภาระไปได้มาก มีเวลาที่จะทำความเพียรเพื่อเผากิเลสและบาปได้มาก

ถ้าจำไม่ผิดถ้าทำผิดศีลผิดวินัยบาปหนักกว่าคนธรรมดาสามเท่าครับ ถ้าไม่เคร่งจริงๆมีโอกาสตกนรกมากกว่าคนธรรมดาอีก ที่ถามว่าทำไมไม่บวชกันทุกคนเพราะถ้าเคร่งจริงๆปฎิบัติยากมากครับ แล้วคนที่ไปบวชนี่หลายๆคนก็ไม่ใช่บวชเพราะศรัทธาแต่บวชเพราะไม่มีไรทำ ไม่อยากทำงาน บางคนก็เห็นช่องทางแห่งความสรัทธาหลอกเอาเงืนญาติโยมเป็นต้น พวกนี้บางคนไม่ได้เชื่อสวรรค์นรกหรือพระเจ้าเลยครับ เพราะถ้าพุทธแท้ๆคือไม่รับปัจจัยเลยครับ เพราะเค้าทำบุญให้วัดผ่านเพระ เงินทั้งหมดต้องเป็นของวัด เอามาใช้ส่วนตัวไม่ได้ ขนาดหลวงพ่อคูณท่านได้รับบริจาคเป็นพันล้านแล้วท่านเอาไปสร้างวัด สร้างโรงเรียน สร้างโรงพยาบาลเยอะ ญาติท่านมาขอเงินท่านๆยังไม่มีให้เลยครับ ท่านบอกว่าเงินที่ญาติโยมบริจากไม่ใช่เงินท่านๆเอามาใช้ไม่ได้

ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อรอบรู้ทุกข์
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ถ้าพวกปริพาชกผู้ถือลัทธิศาสนาอื่น จะพึงถามพวกเธอ
อย่างนี้ว่า “ผู้มีอายุ ! ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระสมณะโคดม เพื่อประโยชน์อะไรเล่า ?

ดังนี้. ภิกษุ ท. ! พวกเธอถูกถามอย่างนี้แล้ว จะต้องตอบแก่พวกปริพาชก
เหล่านั้นว่า “ผู้มีอายุ ! เราประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค
เพื่อรอบรู้ซึ่งทุกข์” ดังนี้.

ภิกษุ ท. ! ถ้าพวกปริพาชกเหล่านั้น จะพึงถามต่อไปว่า
“ผู้มีอายุ !ก็ทุกข์ซึ่งท่านอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระสมณะโคดม เพื่อจะรอบรู้นั้น เป็นอย่างไรเล่า ?”
ดังนี้. ภิกษุ ท. ! พวกเธอถูกถามอย่างนี้อีกแล้ว จะต้องตอบแก่พวก
ปริพาชกเหล่านั้นต่อไปว่า “ผู้มีอายุ ! ตา เป็นทุกข์. เราอยู่ประพฤติ
พรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค ก็เพื่อรอบรู้ตา ซึ่งเป็นทุกข์นั้น. รูป เป็นทุกข์.
เราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค ก็เพื่อรอบรู้รูป ซึ่งเป็นทุกข์นั้น.
ความรู้แจ้งทางตา เป็นทุกข์. เราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค
ก็เพื่อรอบรู้ความรู้แจ้งทางตา ซึ่งเป็นทุกข์นั้น. สัมผัสทางตา เป็นทุกข์ เรา
อยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค ก็เพื่อรอบรู้สัมผัสทางตา ซึ่งเป็น

ทุกข์นั้น, เวทนาที่เกิดขึ้น เพราะสัมผัสทางตาเป็นปัจจัย เป็นสุขก็ตาม ทุกข์ก็
ตาม ไม่ใช่สุขไม่ใช่ทุกข์ก็ตาม ก็เป็นทุกข์. เราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ใน
พระผู้มีพระภาค ก็เพื่อรอบรู้เวทนาเช่นนั้น ซึ่งเป็นทุกข์นั้น. (ในกรณีที่เกี่ยวกับอายตนะ
ภายใน ภายนอก วิญญาณ สัมผัส และ เวทนา อีก ๕ หมวดนั้น ก็ตรัสทำนองเดียวกับหมวดแรกนี้).
ผู้มีอายุ!เราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาคนี้ก็เพื่อรอบรู้ซึ่งทุกข์” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! ถ้าพวกเธอถูกถามอย่างนี้แล้ว จะต้องตอบแก่พวกปริพาชก
ผู้ถือลัทธิศาสนาอื่นเหล่านั้น ด้วยอาการอย่างนี้แล.
- สฬา. สํ. ๑๘/๑๗๒/๒๓๘.


***สรุปคือ เพื่อรอบรู้เรื่อง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ....