คล้ายๆของผม แต่ผมช่วย
คือผมกับน้องคุยกันบ่อยเรื่องเงิน
ผมในฐานะพี่คนโต และเป็นคนวางแผนเรื่องเงิน เป็นคนรับผิดชอบเรื่องทรัพย์สินของบ้านทั้งหมดโอนมาที่ผมคนเดียว (แต่ตกลงกันกับน้องสาวว่าผมจะไม่มีสิทธ์ก่อหนี้กับทุกๆที่เพื่อกันบ้านล่มสลาย+พินัยกรรมยกให้น้องหมดในตอนนี้ถ้ามีลูกก็จะ 50-50ระหว่างน้องกับลูก อสังหาต่างๆโอนมานานแล้วก่อนแต่งงาน)
น้องสาวผมในปัจจุบันติดกินหรู+เที่ยว รายได้เยอะแต่ใช้หมด ผมเองก็ค่อยๆวางแผนให้น้องแต่ใจนึงก็กลัวน้องผมจะล้มเหลวเรื่องเงิน แต่ก็ค่อยๆเริ่มคุยประจำโดยบังคับตัดเงินเข้าสหกรณ์ที่ทำงาน 15 % +บังคับทำรายรับ-รายจ่าย ทำบัญชีทรัพย์สิน-หนี้สินแชร์ใส่ drive กลางที่ผมกับน้องเข้าไป update ได้(อันนี้ผมคิดว่าเป็นประโยชน์ถ้าวันนึงผมเกิดอุบัติเหตุแบบกระทันหันจะได้ตามทรัพย์สินได้ครบทั้งหุ้นทั้งทองคำทั้งที่ดิน+บัญชีเงินเก็บที่แยกไว้) ตอนนี้ก็อบรมเรื่องการใช้จ่ายให้คุ้มค่า+ความรู้เรื่องราคา-คุณภาพวัสดุการก่อสร้างเผื่อวันนึงผมไม่อยู่จะได้ไม่โดนช่างหลอกกินเงิน

ผมก็เป็นนะเรื่องเงิน
แก้ปัญหานี้ไม่ได้เหมือนกัน
ได้มาคือใช้หมด หมดไปกับการกิน

เป็นผมจะใจแข็งไว้ครับ แต่พูดกับน้องดีๆไม่ใช่อารมณ์ ถ้าคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ก็ต้องปล่อย ยึดมั่นในคำพูดเราที่จะดัดนิสัยมัน

ผมไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ยนะ ยุคสมัยนี้เด็กติดหรูมากขึ้น เพราะส่วนนึงเสพอะไรจาก Youtube ด้วยรึเปล่า
เคยฟังจากคนรู้จักว่าลูกเค้า ม.ต้น เปลี่ยนมือถือไปแล้ว 4 เครื่อง และก็อยากได้เครื่องละหมื่นแล้วก็อยากได้ iphone
เด็กมัธยมอยากได้ Macbook เด็ก ม.ปลาย อยากได้รถ พอเข้ามหาลัยก็อยากได้รถยุโรป
อันนี้พูดในมุมสิ่งของอย่างเดียวไม่เกี่ยวกับกินหรู อยากเที่ยวต่างประเทศนะ

ผมขอสรุปว่า Social มันเปิดรับทุกคนเข้ามา แต่ไม่ใช่ทุกวัยเหมาะจะเข้ามา เพราะช่วงเรียน ยังไม่คิดกันหรอกว่า
คุณค่าของๆชิ้นนั้นเป็นไง รู้แต่ว่าอยากได้อะ เค้ามีเราก็ต้องมี ของมันต้องมีนิ พวกนี้สั่งสมแต่เด็ก มันเป็นนิสัยติดตัวได้ง่ายเลยนะ
เหมือนเราเล่น Social เราสามารถดูได้ทุกเนื้อหาที่เราอยากดู ไม่จำกัดช่วงอายุที่เข้าถึงได้ แม้จำกัดก็หาทางดูได้อยู่ดี.

ตอนเด็กผมไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย ส่งลูกแก้วหรือโยโย่ ให้ผมอยู่ได้ทั้งวันอะ 555 ของมีค่าที่สุดก็ GAMEBOY COLOR
กินหรู กินคลีน ซิกแพ๊คไม่รู้จักหรอก ไก่ทอด และโค๊ก 5 บาท ฟินที่สุดละ

กลุ่มเพื่อนสาวนี่มีส่วนมากๆ ...
ขออนุญาตินะครับเท่าที่เห็นดูแล้วพ่อแม่ตามใจด้วย ถ้าเป็นผมจะคุยกับพ่อแม่ก่อนเลย บ้านเพื่อนผมคล้ายท่านมันเป็นหมอก็ต้องดูแลทั้งบ้านยันลูกพี่ชาย..คุยกับพ่อแม่ก่อนเลยปรับทัศนให้ตรงกันก่อน แล้วค่อยๆ คุยกับน้องดีๆ สอนเขาหน่อยก่อนจะกู่ไม่กลับ...ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องพูดแบบนี้ คุยได้คุย ปรับได้ปรับถ้ามีสามีเมื่อไรจะหนักกว่านี้อีก แล้วท่านนั่นแหละจะโดนพ่อแม่กดดันต่ออีกในอนาคต
ปล.อย่าไปรู้สึกผิดอะไรกับเรื่องที่มันไม่สมเหตุสมผลครับ..ครอบครัวเดียวกันค่อยๆ คุยนะขอให้โชคดีครับ

แม่คุณเหมือนแม่ผมเลย หรืออาจจะเหมือนแม่ทุกๆคน

"ถ้ามีก็ให้น้องยืมไปก่อนสิ ที่เราขอยืมบ้างนี้ด่าสารพัด"

อย่าว่างั้นงี้เลยนะครับ พ่อแม่ท่านนี่เข้าตำรา พ่อแม่รังแกฉันเลยนะ ผมว่าในครอบครัวมันต้องมีคนแข็งสักคนนะ ไม่งั้นไม่ไหว ถ้าที่บ้านท่านรวยแบบเหลือๆ คงไม่แปลก แต่ถ้าไม่ขนาดนั้นผมว่าท่านคงมีคำตอบแล้วล่ะว่าจะเอาไงดี

เรื่องใช้เงืนมือเติบนี่หมายความว่าน้องคุณชอบกินของแพง, ซื้อแบรนด์เนม, ซื้อของใช้จุกจิกตลอดเวลา หรือว่าเน้นหลักๆคือเอาไปเที่ยวครับ ?? ผมว่าคุณอาจจะคิดมากเกินไปรึเปล่าครับ ผมอยากให้มองอีกมุมนึงมากกว่า น้องคุณมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตในแบบที่เค้าชอบนะ เพราะจากทีคุณเล่ามาน้องคุณก็ดูเป็นเด็กดีคนนึง เรื่องชู้สาวก็ไม่มี เรื่องหนี้สินก็ไม่มี แค่เค้าชอบเที่ยวแล้วก็ไม่มีเงินเก็บเท่านั้นเองครับ แล้วการที่น้องสาวคุณเค้าโทรมาขอยืมเงินเนี่ย ถ้าผมอ่านไม่ผิดมันคือการขอยืมใช่มั้ยล่ะครับ งั้นก็หมายความว่าน้องคุณก็น่าจะคืนเงินคุณในภายหลัง คุณในฐาณะที่เป็นพี่ชายถ้าจะไม่ให้น้องยืมเงินคุณก็ควรที่จะพูดด้วยเหตุผลแต่ไม่ใข่ไปพูดเหน็บแนมเค้าแบบนั้นครับ อย่างน้อยผมคิดว่าน้องคุณก็ไ่ม่อยากให้เป็นภาระพ่อแม่เพราะเค้าก็เริ่มทำงานแล้วเค้าเลยตัดสินใจว่าขอยืมพี่ชายดีกว่า ถ้าเป็นผม ผมจะโทรไปขอโทษน้องสาวครับ แล้วจะอธิบายว่าที่พูดไปแบบนั้นเพราะคุณเป็นห่วงอนาคตเค้า อยากให้เค้าเก็บหอมรอมริมมีเงินสำรองเอาไว้บ้าง คุณสามารถที่จะสอนเค้าหรือบอกเล่าอธิบายเหตุผลในสิ่งที่คุณคิด ในขณะเดียวกันก็ควรที่จะรับฟังเหตุผลของน้องสาวคุณด้วย ให้โอกาสเค้าพูดถึงความใฝ่ฝัน พูดถึงอนาคตของเค้า อย่าลืมนะครับคุณต้องเคารพการตัดสินใจของเค้าด้วย สิ่งสำคัญที่สุดคือครอบครัวรักกันครับ

ขีวิตของเค้าครับไม่ต้องไปสอนหรือบอกว่าอะไรคือสิ่งที่ดีกว่าครับถึงเป็นพี่น้องก็จริง ถ้าเค้าจะยืมแล้วท่านไม่สะดวกให้ก็ไม่ต้องให้ครับใช้เหตุผลแล้วบอกเค้าไว้ก่อนหน้าเลยว่ากรณีไหนบ้างที่ท่านจะช่วยบ้างหรือกรณีไหนที่ยังไงก็ไม่ให้แน่ๆ อย่าใช้อารมณ์ขึ้นเสียงจนทะเลาะกัน เค้าจะหาว่าขี้งกไม่มีน้ำใจกับครอบครัวยังไงก็คงได้แต่ทำใจครับ ค่านิยม ลักษณะนิสัยการใช้เงินต่างกันมาก ถ้าวันนึงเงินเค้าไม่พอกับไลฟ์สไตล์ตัวเองจริงๆ เค้าจะเหลือแค่สองทางเลือกครับ คือหาเงินให้มากขึ้น ไม่ก็ ใช้เงินให้น้อยลง เค้าจะเปลี่ยนได้ก็ต่อเมื่อพบกับปัญหาที่แย่มากจริงๆเข้ากับตัวเองเท่านั้นครับ ตอนนี้เค้าก็คงคิดว่ายังเอาอยู่ แค่อาจจะหมุนเงินพลาดเฉยๆเลยจะขอยืมท่านมาก่อน (ในความคิดเค้าจะคิดว่านี่ไม่ใช่ปัญหาอะไร)

ถ้าช่วยไป น้องท่านก็ไม่ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตว่ามันผิดพลาดยังไง

เอาคลิป "อย่าเป็นหนี้ ....เสือกกก " ให้น้องดูก็ดีนะครับ

หลักๆคือเรื่องเที่ยวเนี่ยแหละครับ คือเที่ยวทริปนึงนี่อย่างต่ำก็4-5 พันแน่ๆ ส่วนของแพงๆแบรนเนมนี่ ก็ตามประสาสาวๆทั่วไปซึ่งอันนี้ไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ครับยังดูเหมาะสมอยู่ เอาจริงๆเรื่องยืมเงินเนี่ย มันยืมมาหลายครั้งละครับช่วงก่อนเริ่มทำงาน แต่ผมก็ไม่เคยนเรียกคืนหรอกเพราะถือว่าเป็นน้องสาวเนี่ยแหละครับ(ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่ได้คืน) แต่หลังๆมานี่คือเริ่มเหมือนเอาเรากับแม่เป็นกระเป๋าเงินใบที่สองแล้ว ผมเริ่มคิดว่าชักไม่ใช่ล่ะ แต่ก็เห็นด้วยที่มันก็ชีวิตน้องสาวที่เค้าเลือกเองเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรไปหามันอีกรอบวันนี้คงรอให้เย็นๆลงกว่านี้หน่อย

เพื่อนผมก็มีนะครับแนวคิดที่ว่า ชีวิตจะตายเมื่อไรก็ไม่รู้ มีเงินก็เอาไว้ใช้ไม่ใช่เก็บไว้ อะไรทำนองนั้น แต่ดีที่ว่าเค้าใช้เท่าไรเท่านั้น ก็คือเท่าที่ตัวเองมีไม่เดือดร้อนใครอะนะ เท่าที่รู้มามันก็ซื้อของโน้นนี้ตามใจตลอด ช่วงขัดสนก็มีแต่ทนเอาเอง ผมว่าน้องคุณหากจะคิดอย่างงี้ต้องทำให้ได้ประมาณนั้น

ทีนี้เรื่องปัญหาที่จะไม่ให้ ก็ตามท่านอื่นว่าแหละครับไม่ให้อะถูกแล้วจะได้รู้ว่าสาเหตุที่ไม่สมควรก็ไม่ควรได้ เอาจริงๆอายุถึงขนาด 26 เราไม่จำเป็นต้องสอนกันแล้ว ผมจะไม่โทษตัวเค้าเป็นหลักแต่จะโทษผู้ปกครองมากกว่า ยิ่งอ่านจากที่แม่บอกคุณแล้วยิ่งไปกันใหญ่ อันนี้ปัญหาใหญ่กว่าเจ้าตัวอีกครับต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อนเลย

เด๋วพอรุ่นใหม่มาอีก ปัญหาก็จะตามมาอีกนะแหละ ยิ่งมีแบ็คดีด้วย
ผมคงแนะนำว่าอย่าไปให้ ถ้าคนอื่นออกปากก็ให้คนนั้นจ่ายแทนครับ
จริงๆถ้าจะตัดปัญหาก็คือท่านบอกเอาตังค์จะไว้ทำนุ่นนี่นั่น อ้างไปก่อนครับ

หวังว่าน้องคุณคงไม่คิดไปยุ่งกับหนี้นอกระบบนะ ดูๆน้องด้วยนะ

ผมเบื่อการใช้ชีวิตแล้วโพสลงโซเชี่ยลของพวกไอดอลมากเลยมันทำให้ชีวิตคนเราที่เป้นมนุษย์ทั่วไปผิดเพี้ยนไปเข้าใจว่าสิ่งนั้นคือสิง่ที่มนุษย์ปกติควรจะต้องได้รัีบแบบนั้น ทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย

ผมว่าคีย์เวิร์ดคือท่านให้ประจำจนเค้าเห็นท่านเป็นกระเป๋าที่สองนั่นแหละขอรับ
คนเราเวลาใช้เงินเปิดเป๋าตังดูเห็นเหลือน้อยก็จะเริ่มยั้งมือบ้าง
ลงปล่อยเขาคิดจนชินว่ายังมีกระเป๋าสำรองอีก ใครจะยั้ง
เวลาทะเลาะกันคนเราจะมีปัญหากับน้ำเสียงมากกว่าคำพูดครับ
ท่านบอกเขาด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายเขาจะรับฟังมากกว่า
ทำบ่อยๆจนเขาชินว่าถ้าฟุ่มเฟือยต้นเดือนจะต้องลำบากปลายเดือน เขาจะดีขึ้นเองครับ
(เมื่อก่อนผมเองก็เคยเป็นน่ะ โรคคิดว่ามีแม่เป็นกระเป๋าสำรองจนชินเนี่ย)