จบ ม.6 ปี 57 เรียนรามได้ 3 ปี ชิลด์เกิน ไม่รอด ปี 60 เกณฑ์ทหาร ที่บ้านบอก ไม่ต้องผ่อนผันนะเสี่ยงเลย ถ้ารอดก็ไปหาที่เรียนใหม่ซะ สุดท้ายรอบอกไม่ถึง ก็มาลงเรียนใหม่อยู่ศรีปทุม(การตลาดดิจิทัล) ตอนนี้ปี 3 แล้วครับ แต่ก็ไม่อยากเสียเวลาเลยขายของออนไลน์+ทำพาร์ทไทม์ไปด้วย ตอนนี้จัดการตัวเองได้พอสมควร ยกเว้นเรื่องเรียนที่ดูท่าจะไม่จบภายในหลักสูตรเป็นแน่ คงต้องเรียนมากกว่า 4 ปีแหละ


ถามว่ารู้สึกยังไง ก็งี่เง่าบ้างครับ เห็นเพื่อนรับปริญญากันไป ก็อิจฉาเค้า ได้แต่ตลกตัวเองที่ชอบทำตัวไร้สาระ ไม่งั้นไม่ต้องมาอิจฉาเพื่อนแบบนี้หรอก

พึ่งจะ 31 ไปเดือนนี้เลยครับ

ตอนนี้กำลังชั่งใจดูระหว่าง
สอบภาค ก. แล้วออกมาสอบพวก
หน่วยงานอื่น ถ้าได้ก็คงเดินตามสเต็ป
ต่อเนฯ ต่อตั๋วทนาย เก็บประสบการณ์ 2 ปี
ลองอ่านสอบ ผู้ช่วยผู้พิพากษา หรืออัยการดู

แต่ถ้าสอบไม่ติดหน่วยงานอื่น
คงรับราชการทหาร ไปจนมีสิทธิ์สอบ
ไปทำงานที่ สนง.ผู้ช่วยทูตทหาร ที่ ตปท. ครับ
(อีกประมาณ 5 ปี)
กลับมาได้เงินก้อนใหญ่ (6-7 M)
แล้วสอบปรับวุฒิเป็นสัญญาบัตรเลย
อายุสัก 44-45 คงหาทำเรื่องย้ายกลับบ้าน
(มีหน่วยงานทหารห่างอำเภอบ้านเกิดแค่ 20 โล)

ประมาณนี้ครับ ลังเลอยู่

ไม่จบครับกำลังเรียนอยู่ครับ ปีหน้าน่าจะจบซะที

ไม่จบป.ตรี เพราะต่อยเพื่อนในคณะ ชีวิตพลิกระดับนึง ออกมาหางานทำ ตอนนี้เรียนราม+ทำงานไปด้วย ว้าวุ่นจริงชีวิต

เรียนไม่จบครับ ติดเกณฑ์ทหารตอนเรียนรามฯ เหลือราวๆ 10 เล่ม และไม่ได้กลับไปเรียนต่อ
ปลดออกมา อาก็ให้ไปทำงานกับเพื่อนแกเลย เลยมีวุฒิแค่ ม.6 สายศิลป์มาจนถึงปัจจุบัน

ความรู้สึกก็...เฉยๆครับ ไม่คิดมาก

ส่วนปัจจุบัน ทำงานบริษัท ตำแหน่งค่อนข้างสูง งานชิวๆ รายได้ค่อนข้างสวยครับ

ซิ่วตอนปี1 วิศวะ ไม่เรียน ไม่เอาอะไรเลย ติดเพื่อน ติดชา, กลับมาเรียนอีกก็ดีกว่าเดิมนิดนึงแต่โชคโคตรดีเจอกลุ่มเพื่อนดี พาเข็นตลอด แต่ก็จบช้ากว่าเขา สุดท้ายนี้อีก2เดือนจบแล้วครับ เหลือแต่ตัวสบายๆ ตัวยากๆผ่านเพราะเรียนกับเพื่อนหมด(จริงๆจะจบตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ดันเอาโพยเข้าห้องสอบแล้วโดนพักการเรียนเทอมนึง ทำให้วิชาที่คำนวณไว้ว่าจะลงเทอมนี้ๆเลื่อนหมด สุดท้ายช้าไปอีก1ปี) สรุปเรียนจบ5ปีครึ่งครับถ้ารวมซิ่วด้วยป.ตรีผมจบ6ปีครึ่ง ตอนนี้พร้อมเริ่มงานสุดๆ ไฟในการทำงานพลุ่งพล่านมากครับ ถามว่าเสียดายที่ผ่านมามั้ยก็เสียดายเงินพ่อแม่แหล่ะครับ ทั้งโอกาสทั้งอะไรหลายๆอย่าง แต่ก็ทำไรไม่ได้ สุดท้ายก็บทเรียนราคาแพง ใครที่มาอ่านข้อความผมแล้วยังทำตัวแบบเดิมก็สู้ๆครับ โอกาสคนเรามีไม่เท่ากัน ให้จำไว้เสมอโอกาสแปรผกผันกับอายุครับ

ผมเรียนโทวิศวะสาขานึงไม่จบ ค่อนข้างมีปัญหากับที่ปรึกษา สุดท้ายทิ้งเลยทั้งๆที่ตอนนั้นกำลังทำบท 4 นี่เเหละ ที่ปรึกษาเเนะมาให้ทำงี้พอทำจริงเเกบอกให้กลับไปไล่ปัญหามาใหม่ เหมือนเริ่มทำใหม่หมด เเกไม่ค่อยมีเวลาด้วย นัดเเต่ละทีโคตรลำบาก

ตอนนั้นอย่างเคว้ง เอาไงดี เพื่อนปีเดียวกันก็ถอดใจกันไปหลายคน

สุดท้ายโยกมาเรียนโทวิศวะอีกสาขา โอนหน่วยกิตมา เรียนเพิ่มบางตัวเเล้วทำธีสิสเลย ที่ปรึกษาดีมีชัยไปกว่าครึ่งจริงๆ จบมาไปเเลกเปลี่ยนรอเกณฑ์ทหารอีก 6 เดือน ถึงได้เริ่มทำงานจริงๆ

ส่วนตัวป.ตรีควรดันให้จบนะ ถ้าไม่จบจริงๆส่วนใหญ่ไปเจอคณะที่ไม่ใช่มากกว่า พวกวิศวะ วิทยา เเพทย์ มีซิ่วกันเยอะเป็นปกติ ถ้ารู้ตัวว่าไม่ใช่ให้รีบออกมาเลย เพราะผมมีเพื่อนหลายคนฝืน เเล้วฝืนไม่ไหวไปซิ่วปีหลังๆไม่ค่อยคุ้ม

ส่วน ป.โท ถ้าสายอื่นตามสบายครับ เเต่มาสายวิศวะ หรือมาทางวิจัยหนักๆต้องถามก่อนว่าได้เอาไปใช้จริงเเค่ไหน ส่วนตัวผมว่าบ้านเราไม่ค่อยได้ใช้ความรู้จากป.โทเท่าไหร่ เน้นเอาวิธีคิดมากกว่า เเถมเจอเพื่อนป.โทพวกสายบริหาร การจัดการมาข่มอีกทำไมจบช้า

เเหม่ ลองมาเรียนโทวิศวะดูสิ ปีนึงรับ 10 คนจบตรงเวลา 2 ปีไม่มีสักคน บางคนล่อไป 3ปีครึ่ง บางคนล่อไป 4 ปี กดดันเเละเครียดกว่าเยอะ

เรียนตรีถ้าไม่จบนี่ต้องพิจารณาตัวเองแล้วหาจุดเปลี่ยนในชีวิตโดยด่วนเลยนะ เอาจริงแค่จบ 2.0 ไม่ยากเลย แม้จะโคตรเกลียดวิชาที่เรียนก็ตาม ส่วนมากไม่เอาใจใส่มากกว่า ทั้งที่จริงไม่ต้องเอาใจใส่มากก็จบได้อะ ชิลๆ เรียนครึ่งวัน นอน บ่ายโดด กินเหล้า บลาๆ ก็ยังจบได้นะผมว่า

ส่วนมากไม่จบเพราะขี้เกียจ อายอาจารย์ อายเพื่อน เขาให้โอกาสแล้วก็หยิ่งซุกแต่อยู่ในหอไม่รุทำไม เพื่อนที่แย่มาด้วยกันคนที่สู้สุดท้ายก็จบมาได้นะ

ส่วนคนที่เรียนไม่จบแบบไม่ชอบจริงๆผมว่ามีน้อยไม่ถึง 10 เปอร์เซนต์ด้วยซ้ำ และคนพวกนี้ส่วนมากจะใช้ชีวิตไปในทางที่เขาชอบและได้ดีด้วย

ส่วนพวกไม่จบลอยไปลอยมานี่แหละโคตรอันตราย โคตรเสียดายเวลาเสียดายเงิน แล้วถ้าจะบอกว่าไม่ชอบตั้งแต่แรกแล้วพ่อแม่บังคับ แต่เวลาว่างเยอะแยะก็ไม่เห็นไปค้นคว้าสิ่งที่บอกว่าชอบนะ เห็นแต่นั่งตีดอท ส่วนมากข้ออ้างมากกว่า

เรียน ปวช. ไม่จบ

ป.โทวิศวะเหมือนกันครับ ห้าวไปหน่อยอยากไปเรียนสายที่ตัวเองไม่แน่น
ผมบท 5-6 แล้ววววว ไปต่อไม่เป็น ไปต่อไม่ได้
อาจาย์ที่ปรึกษาพยายามช่วยแล้ว แต่เหมือนแกคาดหวังจากผมมากกว่านี้
พอแกผิดหวังในตัวผมนี่ทุกอย่างยากเลย 555+
เลยดูแล้วไม่รอดก็เลยหยุดดีกว่าครับ
อีกอย่างไม่ใช่สายวิศวะที่ถนัด เดี๋ยวตั้งหลักได้ไหมจะหาเรียนอีกครับ
แต่คงจะสายอื่นแล้วก็เอาที่เราถนัดมากกว่านี้ คราวนี้จะวางแผนก่อนให้ดีๆ

เข้าใจหัวอกเลยครับ 55555
เเต่ถ้าผมย้อนกลับไปได้ผมจะไม่เรียนโทวิศวะอะ ถ้าไม่ทำสายราชการจริงๆ เอกชนผมว่าเเทบไม่ได้ใช้ ความรู้ป.ตรีก็เพียงพอเเล้ว ผมทำงานโรงงาน ผจก.เเกบอกอยู่ว่าป.โทวิศวะความรู้มันเกินจำเป็น เเต่สิ่งที่ได้มาคือวิธีคิดซึ่งเเกมองว่าไปต้องไปเรียนโทวิศวะก็ได้ ผมก็เห็นด้วยกับเเกเเหละ 55555 (โทผมเรียนวิศวอุตสาหการเเนวจัดการผลิต)

ผมยังว่าจะหาเวลาไปต่อบริหารอีกใบเลยครับ ยังไงก็คงไม่เหนื่อยเท่าตอนเรียนวิศวะมั้ง

เอาใจช่วยครับท่าน ป.โทท่านเรียนที่คิดว่าต้องใช้เเละอยู่กับมันจริงๆ ช่วงนี้ก็พักเเละลองคิดดูก่อน

ปล. ป.โท-เอก ผมว่ามัยขึ้นกับที่ปรึกษาจริงๆนะ ถ้าเเกไกด์มาดีๆ เข้ามกับเราตลอด พูดคุยกับเราได้สนิทใจนี่มีชัยไปกว่าครึ่งจริงๆ