ผมไม่ได้กลัวมดแต่ผมขนลุกเวลาเห็นมดเยอะๆ ยิ่งเป็นมดตัวเล็กๆยิ่งขนลุกมากขึ้นไปอีก เวลาเห็นตัวเด่วผมก็ไม่ขนลุกน่ะ พวกเห่า เห็บ ต้อ ผึ้ง และ แมลง ถ้าเห็นเยอะๆผมจะขนลุกมากๆ แต่เจอบ่อยสุดคือมดคันตัวเล็กๆ

ปัญหาคือ มี2แบบ 1.เพื่อนที่เข้าใจบาง จะบอกว่าเรากลัวมดแต่ผมบอกไม่ได้กลัวแค่ขยะแขยง 2.เพื่อนที่ไม่เข้า จะว่าเราดัดจริต ทำเป็นกลัวมด (ผมไม่ค่อยชอบเวลาพูดแบบนี้)

เพื่อนๆช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยว่าผมกลัวใช่ไหม หรือ เป็นแบบนี้ทั่วไป แล้วคนที่เป็นแบบ 2 เขาเป็นคนคิดลบใช่ปะ

ปล. สัตว์อื่นผมไม่กลัวไม่ขนลุกเลยน่ะ ผีผมยังไม่กลัวเลย

กลัวสำหรับผมคือเห็นแล้วตกใจแล้วหนีเลยอะไรแบบนี้เหมือนแมลงสาบแต่ทุกวันนี้ผมสามารถสู้กับมันได้เรียบร้อยแล้ว

น่ากลัวตรงไหน

ไม่ได้กลัวครับ แค่เกรงใจ

ลงทุน ไปหารังหมดใส่ถุง ตามต้นไม้ หรือ จ้างใครก็ได้ไปเอามาให้ แล้วไปโยนใส่ไอเพื่อนที่หาว่าเรา ดัจริตครับ

แบบผมไม่ได้เป้นโรคกลัวรู แต่ชอบดูภาพที่มันเป็น รูๆ อ่ะครับ แบบที่ว่ามือเป็นรูเยอะๆ อะไรที่เป้นรูเยอะๆ ดูแล้วมันตื่นตัวดี ขนลุก แล้วมันจักจี้ทั้งตัวดี

มีคนเป็นเเบบผมเเล้ววุ้ย

แฟนด่าประจำ หาว่าบ้า ทะเลาะกับมด

ผมเห็นเยอะๆไม่ได้เล่ยนะ ขนลุก พรึ๊บเลย

เป็นอาการโฟเบีย ผมก็เป็นเวลาเจอกับพวกฟูงแมลงเยอะๆ เช่นเห็บ หมัดนี้ดูไม่ได้เลยเวลามันอยูกันเยอะๆ หรือพวกไข่แมลงต่างๆที่อยู่กันป็นก้อนๆ แต่ของผมยังไม่ถึงกับอาหการหนักมาก บางคนเจอพวกนี้ถึงกลับปวดหัวคลื่นไส้กันเลย

ใช่ๆ คนเราใช่ว่าจะกลัว หรือ ไม่กลัว เหมือนกันสักหน่อย ได้เพื่อนแล้ว55

ผมแค่คิดหรือนึกถึง ก็ขนลุแล้วน่ะ

ผมเฉยมากกับมด แต่ตะขาบนี่สยองเลย แม่มหยุบหยั่ยหยะแหยงสุดๆ

ถ้ายังไม่ถึงขั้นเห็นแล้วจะเป็นลมก็ปกตินะ การที่เราขนลุกกับอาการโฟเบียเหล่านี้มันเป็นปฏิกิริยาการตอบสนองของร่างกายเราที่เราไม่ชอบหรือขยะแขยงสิ่งเหล่านั้น

ผมใช้วิธีปรับตัวเข้าหามันครับ เอาขนมมากินบนเตียง กินข้าวบนเตียง น้ำดื่ม ทิชชู่สำหรับชู้ววู้ว

ตอนนี้ผมอยู่กับมดเป็นปกติสุขละครับ นอนๆอยู่รู้สึกโดนไต่ก็โยนทิ้ง นอนเล่นเกมบนเตียงก็มีมาเกาะแข้งเกาะขา มีเกาะทิชชู่แถวหัวเตียงบ้าง แต่เราก็อยู่ร่วมกันครับ

ท่านอาจจะกลัว s
มด ตัวเดียว ไม่กลัว
พอเติม s กลัว
แมลงอื่นก็เช่นกัน

ไปละครับ ฉีดมดดีกว่า

มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์น่าดูว

คือเวลาเห็นมันยั้วเยี้ยๆ ก็จะรู้สึกคันๆ นะ มันอยู่ที่วิธีแสดงออกมากกว่าผมว่า ถ้าไม่ออกอาการมากใครก็ไม่รู้หรอกครับ