ไม่ประมาทเป็นพอครับ อย่าคิดมากเลย

ไม่เจออะไรเลยครับ ไม่ได้อยู่วัดเลย

วันศูกร์ยังไปทำงานปกติ วันเสาร์ปลงผม วันอาทิตย์บวชแล้ว

ของผมป่วยครับ

เริ่มจากเป็นแผลที่นิ้วเล็กๆ

กลายเป็นอักเสบ เป็นไข้นอนซมหลายวัน

ต้องท่องทั้งป่วยนั่นแหละ

สุดท้ายหายก่อนวันบวชประมาณ 2-3 วันครับ

คืนก่อนบวชนอนแทบไม่ได้เลยครับ








เพื่อนไปร้องเพลงบนเวทีงานเลี้ยงถึงตี 3

ผมโดนเพื่อนของเพื่อนต่อยหน้าครับในวันสงการ์ณเดือนที่จะบวชทั้งๆที่ไม่ได้คุยกับมันสักคำ

ผมเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ ก่อนบวชอาทิตย์นึง
ผมไปกินเหล้าเมา กลับแท็กซี่ แกขับอย่างไวแต่ก็ถึงบ้านปลอดภัย
จะเจอก็อาจเป็นเรื่องเสียตังค์ โทรศัพท์จอแตก เสียค่าซ่อมหมื่น
แบบหล่นโง่ๆด้วยอย่างเซง
ปล.ผมไม่ได้นอนวัดนะครับ บวชเสร็จค่อยไปนอน ก่อนหน้านั้นกลับบ้านปกติ

ผมเจอนะ เรียกได้ว่ามารผจญได้มั้ง

คือก่อนบวชกำลังติดเด็ก เด็กจริงๆ ยังไม่ 15 เลย เพิ่งคั่วกันได้ไม่นาน
แม่ขอร้องให้บวช แต่แม่ไม่กล้าแจกการ์ดเชิญเพราะกลัวผมไม่กลับไปบวช ผมก็รับปากว่ายังไงก็บวชแน่นอน แม่จึงเบาใจขึ้นและดำเนินการทุกอย่าง

แต่พอใกล้วันบวช 10 วัน ผมก็ยังไม่ยอมกลับบ้าน ตจว.ที่จะต้องไปบวช เพราะติดเด็กหนักมาก
ก่อนบวช 1 สัปดาห์ก็ควรต้องกลับบ้านได้แล้ว ผมก็ตัดสินใจว่าจะกลับ

แต่พอกลับไปได้แค่ 2 วัน ใจมันร้อนรนไปหมด ผมหนีแม่กลับมาที่ กทม.อีกครั้ง แม่กลุ้มใจมากเพราะกลัวผมไม่ยอมไปบวช
เพื่อนๆที่ กทม.ก็ตกใจที่เห็นผมกลับมา แต่ผมก็อยู่อีกสองวัน เพื่อนๆก็ลากผมกลับมาส่งให้แม่

คืนนั้นก่อนที่จะกลับ เด็กอ้อนหนักมาก ขอร้องให้ผมอยู่ต่ออีกวันนึงนะ วันเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะออกมาหาแต่เช้ามืดเลย พ่อแม่ออกไปทำงานตีห้าเธอก็บอกว่าจะมาหาผมตั้งแต่เวลานั้นเลย ผมสองจิตสองใจ แต่สุดท้ายเพื่อนก็ลากขึ้นรถกลับตอนดึกคืนนั้นเลย

ถ้าไม่กลับวันนั้น และเด็กออกจากบ้านมาเช้ามืดก็ไม่แน่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พ่อแม่เธออาจจับได้และผมอาจไม่มีโอกาสได้บวชก็เป็นได้

ก่อนบวชไม่เจออะไรครับ

ผมเลือกไปวัดป่าครับ ที่อยู่ในป่ามากๆ ก่อนบวชผมห้ามไม่ให้ใครไปรบกวนเลย

ฉันอาหาร คาบเดียว นอกนั้น ฝึกจิต สมาธิ เดินจงกรม สงบ ทบทวน ปล่อยวาง

เจ้าอาวาสให้เป็นนาคก่อน 3 วันถือ ศีล 8 ก่อนบวช เพื่อปรับ กาย วาจา ใจ
ละก็ท่องบทสวด เอสาหังให้ได้ และศึกษากฏของสงฆ์ ถ้าท่องไม่ได้ไม่ให้บวช เจ้าอาวาสอย่างเข้มเลย

ปล.1 ตอนบวชเหมือนเจอ แต่อาจแค่รุ้สึกไปเอง ตอนนั้นไม่รุ้สึกกลัวแม้แต่น้อย สมาธินิ่งมาก แผ่เมตตา ปล่อยวาง

ปล.2 วันกำหนดการลาสิกขา แฟนผมและครอบครัวเจอครับ เขาเล่าให้ฟังว่าระหว่างทางก่อนที่จะไปรับผมที่วัด รถโดนปาดหน้าตลอดทางเลยพยายามขับช้าชิดซ้ายก็ยังโดน และขับไม่ถึงวัดสักที ใช้เวลาขับนานมาก บ่นกันตลอดทาง จนนึกว่าจะมาไม่ถึงวัดซะแล้ว

ออกตัวก่อนนะว่าเรื่องนี้ผมอาจคิดไปเองก็ได้ แต่มันก็หลอนจริงๆ คือก่อนบวชผมไปนอน
อยู่ที่วัดๆนึงแถวชานเมือง เป็นวัดสายกรรมฐานค่อนข้างเงียบสงบ ที่ผมนอนเป็นกุฏิไม้
2 ชั้น หลังค่อนข้างใหญ่ทีเดียว บรรยากาศล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ ไม่มีพระอยู่ใกล้ๆเลย
เพราะท่านจำวัดกันด้านหลังวัดไปอีก คืนนั้นก่อนจะนอนผมก็หาหนังสือพระมาอ่าน เพื่อให้
จิตใจมันสงบๆ จะได้หลับง่ายๆ แต่ยังไงๆมันก็ไม่ง่วงซะทีจนเวลาปาไปเกือบตี 2 แล้ว
จู่ๆก็มีเสียงอะไรไม่รู้ มันคล้ายกับเสียงรอยเล็บของสัตว์มาขูดที่ตรงผนังกุฎิ ดังแกรกๆๆๆ
รอบๆกุฎิเลย ผมก็คิดในใจว่าสงสัยจะเป็นหนูหรือไม่ก็กระรอกรึป่าว แต่เอ๊ะ! เสียงมัน
ข่วนตรงผนังนี่หว่า ไม่ใช่บนหลังคามันคงไม่สามารถวิ่งได้แบบนั้นแน่ พอคิดได้แบบนี้
ผมก็เริ่มกลัวแล้ว ดีนะที่ปิดหน้าต่างไว้ทุกบานไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะได้เห็นกับอะไรบ้าง
เสียงก็มาไม่หยุด มันข่วนดังขึ้นตลอด แกรกๆๆๆๆๆๆๆ วนไป ผมก็เลยเอาหนังสือพระ
มานอนปิดหน้าไว้ แล้วก็ภาวนาในใจว่าหลวงพ่อช่วยด้วยๆๆๆ จนถึงรุ่งสาง สรุปคือไม่ได้
นอนเลยทั้งคืน พอตอนเช้าก็พิธีบวชต่อ ซึ่งมันก็แปลกนะพอหลังจากบวชห่มผ้าเหลือง
แล้ว ผมก็นอนที่กุฎิเดิมนั่นแหล่ะ แต่ก็ไม่เคยได้ยินเสียงเล็บข่วนอีกเลย....ตั้งแต่นั้นมา

ผมบวชครั้งที่สองไม่เสียเงินสักบาทเลยครับ บวชที่วัดป่า ที่วัดป่าหลายๆที่ก็ไม่คิดค่าเครื่องบริขาร ขอให้เราศรัทธาที่จะบวชจริงๆ แต่ความเป็นอยู่ก็จะต่างจากวัดบ้านมากๆครับ

ไม่เจอฮะ

ข้าศึกที่น่ากลัวที่สุด คือกิเลส

ก่อนบวชไม่เจอ เจอแต่คืนก่อนสึกครับ

ดีนะมาในรูปแบบดี

ไม่เจออ่ะครับ เรื่องพวกนี้อยู่ที่วิธีคิดของเราเอง ถ้ามีคนบอกก่อนบวชจะมีมารงู้นงั้นงี้ ถ้าคุณเชื่อคุณก็จะกังวล จิตใจคุณก็จะเอาทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในช่วงนั้นมาเทียบว่านี่เรียกว่ามารผจญรึยัง แล้วถ้าจิตเรามองหาสิ่งใด จิตมันก็จะปรุงแต่ง ปรับทุกอย่างให้เข้ามาหาสิ่งที่กำลังมองหานั่นแหละครับ

เหมือนหมอดูทักแหละ อยู่มาได้ตั้งนานไม่เป็นไร พอทักแบบกึ่งยิงกึ่งผ่านมาที ใจเรามองหาเองแล้ว

ก่อนบวชเดือนนึง ฝนตกน้ำท่วมบ้านครับ มารผจญป่าวหว่า