แนะนำจากผมที่เคยเจอทุกๆอย่างเข้ามาพร้อมกันคือ

ค่อยๆทำไปก่อนที่ละนาที ทีละชั่วโมง ทีละวันก่อน ค่อยๆประคองไปก่อนครับ

อย่าคิดไปไกลก่อนช่วงนี้

ผมเคย ที่ว่า ตอนนั้น เงินที่ผมหาได้ทั้งเดือนในตอนนั้น ในตอนนี้ผมหาแค่ 1 วันเท่านั้น

ภายในเวลา แค่ 1 ปี จากไม่มีอะไรเลยช่วงนั้น กลับกลายเป็นคนละเรื่องเลย

ช่วงที่ผมลำบากนั้น ทนครับ ดิ้นไปนิดๆหน่อยๆและไม่คิดไกลจนตัวเองหมดแรง

แค่คำว่าอดทนคำเดียวเลยครับ ทนทุกๆอย่างทนให้ทะลุขีดจำกัดตัวเอง

ตอนนี้พอผมเจออะไรที่ว่าถ้าในอดีตที่เราเจอว่าหนักนะ ตอนนี้กลายเป็นว่าเฉยมากๆเลย รับมือสบายมากๆเลย

พอคุณเริ่มมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น คุณจะโคตรอึด อดทน ไม่หวั่นไหว ครับ

ผ่านมันไปให้ได้ ครับ

อดทนไว้ สู้ต่อไปนะครับ วันนึงอาจเป็นผมที่ขอกำลังใจบ้าง

สิ่งที่มีค่าที่สุด ที่คนอื่นไม่มี คือ ปสก. ของ จขม.

ผมเชื่อว่า ถ้าคุณ ลุกขึ้นสู้ โดยใช้ ปสก. ที่ผ่านมา

อนาคต คุณ สดใส

แต่ตอนนี้ ต้องค่อยๆ คิด หาลู่ทาง

ทุกปัญหา มีทางออก คือ เรื่องจริง

ชีวิตมันมีทางให้ไปเสมอ มันอาจจะเป็นทางที่ต้องลำบากกาย หรือลำบากใจที่จะเดิน ปล่อยวางกับสิ่งที่สูญเสียไปแล้ว ตั้งสติแล้วดูว่าเราจะทำอะไรได้บ้างโดยที่ไม่กลับไปคิดแต่สิ่งที่มันบั่นทอนกำลังใจหมายถึงสิ่งที่มันพลาดไปแล้ว อนาคตจะเลวร้ายยังไง
"Not today" --Arya

สู้ๆครับ

inception ครับ

พอจะบอกได้ไหมว่า สาเหตุที่ล้มมาจากอะไร จะได้แนะนำทางให้ เห็นบอกว่าทำร้านอาหาร
อาหารไม่อร่อยหรือมีปัญหาเรื่องบริหาร จะบอกว่าร้านอาหารนี่เป็นของยากเลย ไม่แน่จริงอยู่ยาก ผมเองก็ทำธุรกิจร้านอาหารทุกวันนี้ก็ติดลมบนไปล่ะ แต่กว่าจะติดลมบนได้แบบนี้ก็รากเลือดเหมือนกัน

ครอบครัวผมก็โดนวิกฤตต้มยํากุ้งเหมือนกันครับ ความเป็นอยู่จากหน้ามือเป็นหลังมือ
ชีวิต ความเป็นอยู่ไม่เหมือนแต่ก่อน ผมเข้าใจดีครับ

ตั้งสติก่อนสตาร์ทครับ ยังมีเรี่ยวแรงกายอยู่ ขาดแต่แรงใจ ค่อยๆ พยายามสร้างมันขึ้นมาครับ

ไม่สามารถสร้างได้ภายในไม่กี่วันแน่นอนครับ แรงใจน่ะ ต้องอาศัยเวลา

แต่ระหว่างนี้ทางที่ดีที่สุดที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งคือวางแผนและค่อยๆ ดำเนินการตามแผนในแต่ละขั้นตอน

มองอีกด้านของชีวิต เช่น เรามีเวลามากขึ้นอาจไปออกกำลังกาย แต่ก็เลือกที่ประหยัดค่าใช้จ่าย เช่น วิ่งแถวบ้าน ไรงี้

ได้ออกกำลังกายบ้าง หรือ ทำอย่างอื่นก็ได้นะ ผมแค่ยกตัวอย่าง จะได้เอาตัวเองออกจากปัญหาหรือความผิดหวังได้บ้างชั่วคราว

และจะได้มีสติคิดทำในขั้นตอนต่อๆ ไป

ก่อนจะมาทำธุรกิจตัวเอง คุณก็เป็น พนง.เงินเดือน ถูกมั้ยครับ การกลับไปสู่จุดเดิมที่เราเคยผ่านมา อย่าบอกตัวเองว่าเราแพ้ หรือเราล้มเหลวครับ

เราน่ะเก่งกว่าคนอื่นๆ ที่ไม่เคยได้ก้าวออกมาจาก Comfort Zone ซะด้วยซ้ำ

เราเคยล้มแล้ว เราเรียนรู้จากมันครับ เราพลาดอะไรไป เราควรระวังป้องกัน และ มีแนวทางแก้ไขยังไง

ประสบการณ์พวกนี้น่ะสอนเราได้ดีกว่าอีกครับเมื่อเทียบกับคนที่ไม่เคยทำธุรกิจ

จาก ปสก. ส่วนตัว ผมทำรับเหมาได้ 2 ปี ก็เจ๊งครับ ติดหนี้ญาติล้านนึง เพื่อนๆ อีกรวมๆก็ 6 แสน บ้านก็ยังต้องผ่อน ยังโชคดีว่าไม่มีรถต้องผ่อน

กับส่งให้พ่อกินใช้เดือนละ 5,000 ทุกวันนี้ก็ติดลบรายเดือนอยู่เหมือนกันครับ แต่ก็ทยอยปลดทยอยจ่ายไป

โชคดีว่าได้เพื่อนดีคอยช่วยเหลือ หางานให้ทำ เห็นชัดเลยครับว่าทัศนคติในการทำงานในสายงานก่อสร้างของเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

เราเคยเจ๊งมาแล้ว เรามองภาพได้กว้างขึ้นกว่าคนอื่นๆ เวลาไปสัมภาษณ์งานบอกไปเลยครับว่าทำธุรกิจส่วนตัวแล้วไม่ประสบความสำเร็จ

ใครมองยังไงก็ช่างครับ เราเจ๊งก็เจ๊งของเราเอง คนพวกนั้นถ้าไม่เคยมาช่วยเหลือเรา ไม่ต้องไปแคร์ กุไม่ได้ขอมึงกิน

ทุกวันนี้ก็กลับมาทำงานประจำได้ปีกว่าแล้ว และเห็นประโยชน์จากที่เราเจ๊งมามากอยู่เหมือนกันครับ

ยุคนี้ไม่มีใครไม่เจ๊งหรอกครับ ลุกขึ้นมาแล้วไปต่อครับ ผมเชื่อว่าคุณทำได้

ผมก็เคยล้มตั้งแต่ปี 54 ทำธุรกิจส่วนตัว อยู่ๆเกิดน้ำท่วมเมืองจนต้องปิดกิจการไป
ต้องระเห็ดมาทำงานบริษัทของญาติ ที่อยู่ไกลจากบ้านต้องแยกจากลูกเมียตอนนั้น
ลูกคนเล็กพึ่งคลอดพอดี ห่วงก็ห่วงแต่ก็ต้องจำใจเพราะหนี้สินมันรออยู่ ผมใช้เวลา
กว่า 7 ปี จนถึงปัจจุบันนี้ที่ต้องทำงานใช้หนี้ประมาณ 70% ของเงินเดือน แถมยัง
ต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียในแต่ล่ะเดือนอีก เงินเดือนผมแค่หมื่นกว่าบาทเองในตอนนั้น
ทุกวันนี้ก็ยังไม่มีเหลือเก็บ มีแค่ใช้ไปเดือนชนเดือน บางเดือนก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง
ต้องวิ่งเต้นหมุนเงินมาโดยตลอด...

ที่กล่าวมาทั้งหมดแค่อยากบอกให้ท่านรู้ว่า ชีวิตคือการต่อสู้ดิ้นรน มันมีทางออกเสมอ
ถึงแม้ในบางวันมันอาจจะริบหรี่ แต่เชื่อเถอะว่าสู้ได้ ถ้าใจสู้ ขอให้ผ่านไปให้ได้ครับ

สู้ๆครับ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ

สู้ๆครับ ท้อได้แต่อย่าถอย

สู้ครับ ท้อได้แต่อย่าถอย ชีวิตเรายังไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อครับ

ผมก็เคยล้มครับ เรื่องงานนี่แหละ สุดท้ายชีวิตก็ต้องดิ้นรนต่อไปครับ
ผมคิดว่าคนล้ม มีมากกว่า คนที่ทีเดียวประสบความสำเร็จมาก นะ
คือรอบตัวผม ผมไม่เคยเห็นคนไม่ล้มเลยเอาจริงๆ