พอดีจขกท.ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แล้วทีนี้เกรดป.โทเทอมแรกพึ่งออกมา ปรากฎว่าได้เฉลี่ยที่ 2.8x ไม่ถึง 3.00 ทำให้ติด Pro1 ซึ่งเทอมต่อไปจะต้องทำเกรดเฉลี่ยรวมให้ได้เกิน3.00ขึ้นไปถึงจะไม่โดนรีไทล์
พี่ๆคนไหนมีประสบการณ์หรือคำแนะนำดีๆ ช่วยแนะนำหน่อยครับ (พอดีไปถามเจ้าหน้าที่หลักสูตรเขาบอกมีคนที่หนักกว่าผมอีกเยอะ แต่ผมก็ยังไม่สบายใจ)
ปล. สาขาที่เรียนเน้นสอบอย่างเดียว ไม่ค่อยมีคะแนนงาน

ผมกำลังรอเข้าเรียนเลยครับ อาจจะตอบได้ไม่ตรงนัก

แต่หลักการผมคิดว่าไม่ต่างจาก ป.ตรี

คือการจัดการเวลา โอเคแหล่ะ เราทำงานอาจจะไม่

ได้มีเวลาให้โฟกัสตลอดเหมือนป.ตรี

แต่การเรียน โท ก็ต้องทำใจมาระดับนึงว่ามันจะหนักนะ

(ตอนพี่ชายผมเรียน ไมเกรนขึ้นเลย)

สรุป คือต้องทำงานให้หนักขึ้น เหนื่อยขึ้นครับ อดทน

หรือถ้างานมันไม่ตรงจริตกับการเรียนโทมากๆ

อาจจะคุยกับหัวหน้า เรื่องปรับเปลี่ยนเวลาหรือเนื้องาน

(เพื่อนผมบางคน ก้ย้ายงานเลยเพื่อให้ได้เรียน)

หรือถ้าคิดว่าตัวเราเองไม่พร้อมมากๆ ลองรักษาสภาพไว้ก่อน

ถอยมาตั้งสติก็อาจจะดีคนับ

มีพี่ที่เป็นประทานรุ่น มาตบไหล่ แล้วบอกว่ามีอะไรให้ช่วยไหม

มีเพื่อน(กลุ่ม4) บอกว่าเดี๋ยวกูช่วยมึงเอง


#คิดๆแล้วคิดถึงจัง

มันไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอกครับ ป.โท อย่าไปวิตกกังวล

ส่วนตัวจบมาแล้ว 2ปี เรียนโท ให้เวลากับมันเยอะๆเพราะว่างานเข้ามารัวๆทุกวิชา เรียกได้ว่า ผมแทบจะมี present ใน Class แทบทุกอาทิตย์ จัดสรรเวลาดีๆเข้าเรียนบ่อยๆ ตีซี้อาจารย์ ตีซี้เพื่อนไว้เยอะๆ งานกลุ่มมาผมแทบไม่ต้องทำเลย หน้าที่ผมทำ slide รัวๆ ได้เพื่อนดี กลุ่มใหญ่10กว่าพองานกลุ่มเล็กก้อ ซอยแบ่งในกลุ่มเรียกได้ว่ากลุ่มผมรักกันดีที่สุด ไม่เคยเห็นแก่ตัว รุ่นพี่ยังบอกเลยว่า กลุ่มแกแม่งโครตดี ยามใกล้สอบ จัดติวกันเอง ใครอยากมาร่วมติวก้อได้ ทั้ง class สรุปจบหมดเลยพร้อมกัน10กว่าคนเรียนไม่ถึง2ปีสักคน

ถ้าไม่พร้อมเรียนผมว่าอย่าพึ่งเรียน เรียนเมื่อไหร่ก้อได้ เอาที่พร้อมมันไม่เหมือน ป ตรี ที่ต้องบังคับเรียนตามเกณฑ์แบบจบ ม.6 ต่อตรีเลย อะไรแบบนี้ เรียนอะไม่เท่าไหร่หรอกครับ สำหรับผม ป.ตรี ยากกว่าเยอะ ป.โท เรียนเอาแค่หลักเพื่อวิเคราะห์ ผมว่ามันง่ายกว่าอันนี้ ความเห็นส่วนตัว

มันจะมาเหนื่อยจริงๆตอนทำ วิจัย อันนี้ต้องเข้าหา อ. ที่ปรึกษาตลอด ผมเข้าหาแทบทุกวีค บางที่แกสอนอยู่ที่ นิด้า หรือ กินกาแฟอยู่ จุฬา ผมยังไปหาที่นั้น เพื่องานของเราจะได้ไม่มีปัญญา วิจัย มันขึ้นอยู่กับอาจารย์ที่ปรึกษาเราล้วนๆ ว่าจะให้ผ่านหรือไม่ให้ผ่าน

ถัดมาพอวิจัยจบ ก้อไปนำเสนอผลงานระดับประเทศ อันนี้สบายละ ถ้าทำเองยังไงก้อตอบคำถามท่าน ดร.ทั้งหลายได้แน่นอน เอาใจช่วยครับ

ดูเวลาเอาที่ตัวเองไหว อย่าฝืนลงหลายวิชาตามเพื่อน วิชาไหนเรียนแล้วไม่ไหว หรือคะแนนไม่ดีก็ไปดรอปเลยอย่าฝืน

เพื่อนผมโดนมากับตัว ช่วยๆกันเรียน แล้วเค้าไม่ยอมบอกเกรดจิงๆ อาจจะอาย แล้วมีบางวิชาที่เค้ามาปรึกษาว่าจะดรอปหรือสู้ดี เราเลยแนะนำให้สู้ไปเพราะไม่รุ้เกรดจิงๆของเค้า สรุปโดนทายออกเลย

ผมว่าค่อยๆเรียนให้เหมาะสมกับเวลา และความสามารถของเรา จบช้าจบเร็วมันจบอยู่แล้วละครับ สู้ๆ

ผมครับ
ปัญหาชีวิต + สุขภาพ
เทอมแรกโดนไป 2.6x
เทอมสอง ก็กลับมาพอได้

อดทน และพยายามครับ

ผมเรียนปี 2545 กว่าจะจบได้

ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ ครับ

ผมว่าของผมปัญหาหนักสุดเคสนึงในssอ่ะพูดเลย แต่ก็จบมาได้

ความพยายาม ความอดทน เป้าหมาย สามอย่างนี้ครับต้องทำให้ได้ แล้วคุณจะจบอย่างภูมิใจ

ผมจบ ป.โท มา 15 ปีละ ตอนนั้นก็ทำงานก็เรียนไปด้วย สิ่งหนึ่งที่ผมพยายามหลีกเลี่ยงมากที่สุดก็คือการขาดเรียนในแต่ละวิชา แล้วก็พยายามหากลุ่มที่เค้าเรียนกันแบบจริงจัง มีเวลาว่างก็ถามรุ่นพี่ว่าทำเล่มเรื่องอะไรกันบ้าง พยายามมองหา อ. ที่ปรึกษาเพื่อทำเล่มล่วงหน้า มันจะเหนื่อยพอสมควร แต่ด้วยความที่อยากจบภายใน 3 ปี ก็เลยต้องอดทนจัดสรรเวลาให้ได้ แต่สุดท้ายจบ 4 ปี 555 (ตอนทำเล่มดันตีโจทย์ไม่แตกเลยหาข้อมูลนานไปหน่อย)

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ครับ

มีครับ ตั้งใจเรียนในห้อง สำคัญมาก
เวลาอาจารย์พูด อัดเสียงไว้ด้วยตรงไหนไม่เข้าใจได้ย้อนฟังได้
เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีช่วยเยอะแยะ เพื่อนในห้องก็น่าจะมีทำงานไปเรียนไป
คนทำงานเวลาน้อยมีแต่ช่วยกันเรียนพากันรอดพึ่งพาอาศัยกันส่วนใหญ่
ตรงไหนไม่เข้าใจถามเพื่อนถามครูครับ ไปเสียเงินเรียนแพงๆเอาให้คุ้มไม่ต้องอาย
ถามทางไลน์ถามทางเฟสก็ได้ครับ ถ้าเล็กๆน้อยๆ
จับกลุ่มติว คนไหนรู้เรื่องอะไรก็ช่วยๆกันไป

ผมจบมาเกือบ 2 ปีแล้ว เรียนไปทำงานไปเหมือนกัน
เรียนเกือบทุกวัน การบ้านเยอะ คะแนนสอบครึ่งๆ ยังผ่านมาได้เลย

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ประสบการณ์ตรงครับ เทอมแรกเจอ c+ เลย เกรดเฉลี่ยเทอมแรก 2.75 ท้อและเศร้ามากๆ
เทอมต่อไปต้องตั้งใจสุดๆ ต้องตั้งใจเรียนและขยันอ่านหนังสือให้มากๆ ไม่งั้นไม่รอดแน่ สุดท้ายก็จบครับ2ปี เกรดจบที่ 3.1 ทำให้เต็มที่ครับ เหนื่อยแต่คุ้มครับ สู้ๆ

ผมจบปี 53 แต่เรียนตั้งแต่ปี 48 หลักสูตรสองปี เวลาเรียนทั่วไป 4 ปี ขยายได้สุดๆ 6 ปี ผมใช้เวลาจนต่อเฮือกสุดท้ายเกรดจบ 3.00 พอดี เรียกได้ว่าติดโปรทุกปีครับ

ปีแรกความที่ว่าจบไปคนละสายต้องไปปรับพื้นฐานสองสามตัวเครียดมาก เข้าเรียนก็ไม่ค่อยเข้า ติดเล่นแต่วินนิ่งกับเพื่อนคนนึง ปรากฎว่าเกรดต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนเท่าเส้นพอดี ใครๆก็ว่าไม่รอดแล้วแต่ผมไปต่อ (เพื่อนคนที่ติดเกมส์ด้วยกันยกธงไปช่วงที่เข้าเรียนปีที่สี่ส่วนอีกคนจับมือกันลุยต้อจนจบเป็สองคนสุดท้ายของรุ่น)

ปีสองเพื่อนเริ่มหาหัวข้อ Thesis แล้ว ผมยังชิล ยังเรียนวิชาที่ต้องปรับพื้นไม่ผ่านต้องลงเรียนถึงสามรอบกว่าจะผ่านจนปัจจุบันผมกลายเป็นคนชอบอะไรเกี่ยวกับฟิสิกส์ไปเลย

ปีที่สามเริ่มค้นพบสายวิชาที่ชอบจนหาหัวข้อทำด้านนั้นวิชาเรียนยังลงไม่หมดเพราะเกรดต่ำต้องหาวิชาที่ช่วยดึง ตอนนั้นวิชาสาย logistic transport AI ช่วยชีวิตไว้ได้เยอะ สุดท้ายก็ลงคอร์สหมด เริ่มติดเที่ยวแต่ไม่เสเพล Thesis ไม่ก้าวหน้าด้วยความมั่นหน้าเกิน ข้อดีที่ได้ช่วงนี้คือผมเริ่มเข้าทีมวิจัยของมหาลัย ของอาจารย์รับงานที่ปรึกษาต่างๆ ได้คอนเน็คชั่น ได้ประสบการณ์ ท่องเที่ยว รู้จักคน และได้ตังค์

ปีที่สี่ลงเรียนหมด บ้ารับแต่งาน Thesis ยังได้แค่ 30% วันไหนไม่ได้ทำงานที่รับก็เข้ามหาลัยเปิด Thesis ตั้งแต่เช้ายันเย็นแต่ได้งานเท่า Tadมด หมดไปแบบเหมือนไร้ค่า แต่จริงๆคือมันก็ยังมีค่าเพราะยังรับงานวิจัยนอกอยู่ อ่อ ปีนี้เป็นปีที่ต้องเริ่มทำเรื่องขอขยายเวลาแล้ว เข้าที่ประชุมคณะแจ้งอธิบายเหตุผลไป ปีนี้เริ่มเข้าหาอาจารย์ที่ปรึกษามากขึ้นกว่าปีก่อนๆแต่ยังไม่ค่อยได้อะไร อาจารย์ที่ปรึกษาบางท่านเริ่มแนะนำให้ออกไปทำงานแล้ว

ปีที่ห้าปีสุดท้ายที่เรียนหลังจากเพื่อนๆทยอยจบและเพื่อนในแก็งค์ (รวมทั้งแฟน(เก่า))เริ่มยกธงขาวกันไปเกือบหมดแล้ว ผมเริ่มทบทวนตัวเองว่าจะเอาไง กับสี่ปีที่เสียไปจะทิ้งมั้ยหรือจะลุยให้จบสุดท้ายตัดสินใจไม่อยากให้ที่บ้านเสียหน้าด้วย เอาวะเฮือกสุดท้าย เข้าหาอาจารย์ที่ปรึกษาแทบจะทุกวันปั้น Thesis ตั้งแต่เช้ายันดึก จนทำเสร็จในสามเดือน เหมือนยกดาวเคราะห์น้อยออกจากอก

ผมจบเป็นคนสุดท้ายในรุ่น คนที่จบก่อนผมแค่ไมี่ถึงชั่วโมงคือหนึ่งในเพื่อนที่เล่นวินนิ่งด้วยกันและตัดสินใจไม่ยอมแพ้ เอาตรงๆปัจจุบันนี้ทำงานที่ไม่เกี่ยวกับ ป.โทที่จบมาเลย แต่ผมรู้สึกคุ้มนะ ในระหว่าางเรียนสิ่งที่ผมได้คือคอนเน็คชั่นด้านต่างๆอย่างแท้จริงที่มีประโยชน์ในการทำงานยุคหลังๆด้วย เกรดจบ 3.00 ทำให้ความหวังในการต่อเอกหมดไป (แต่ไม่หมดทีเดียวนะ เคยมีอีกสาขานึงรับผม สอบผ่านแล้วยื่นหัวข้องานวิจัยแล้วผ่านด้วยแต่ตอนนั้นประสบปัญหาการเงินเลยไม่ได้ไปต่อ)

ขอแนะนำน้องว่าถ้าคิดว่าจะต้องจบให้ได้ก็ต้องฮึดให้ถึงที่สุด เข้าหาอาจารย์ที่ปรึกษาให้เยอะะะะะะะนี้สำคัญหา connection ให้เยอะๆ

ผมเตรียมตังลงเรียนสาขาใหม่เลยครับ 555

แนะนำให้ย้ายคณะ/สาขา ครับ ปกติเทอมแรกนี่ง่ายที่สุดแล้วครับ เทอมหลังๆจะยากขึ้น+มี IS มาให้กังวลใจอีกส่วนใหญ่คนที่เรียนจะไปตายกันตอนช่วงนี้มากกว่า ของท่านนี่แทบไม่ต้องคิดเลยย้ายโลด ถ้าไม่ได้เอาวุฒิไปปรับเงินเดือนลองย้ายไปคณะบริหารครับ

แบ่งเวลาอ่านหนังสือดีๆครับ ทบทวนบทเรียน หาวิธีอ่านที่ได้ผลเร็ว อย่างผมเวลาอ่านจะนั่งทำสรุปอีกรอบนึง เหมือนได้อ่านไปในตัว

ส่วนเวลาเรียนตั้งใจครับ ต้องโฟกัสเรื่องที่อาจารย์สอน + พยายามตามอาจารย์ให้ทัน(ผมเข้าใจนะ ว่าช่วงแรกๆ มันจะ งง อย่างผมจบวิศวะมา แล้วมาต่อบริหาร ช่วงเทอมแรกนี่โคตรของโคตร งง ชีวิตเลย แต่พอจับหลักได้ก็ถูไถนะครับ)

สู้ๆ ช่วงสองปีนี้ ก็โฟกัสเรื่อง ทำงาน เรียน แล้วก็สุขภาพ ดีๆนะครับ