คิดไหมว่าดาราบ้านเรานั้น บางคนเล่นแบบไม่กล้าพลิกบทบาทจากหน้ามือเป็นหลังมือเท่าไหร่ เช่น เล่นเป็นฆาตกร เป็นต้น
หรืออาจเป็นเพราะการตลาดของช่องที่กลัวแฟนคลับเห็นภาพลักษณ์ไม่ดี แล้วเรตติ้งตก แต่ละยูสคิดว่าไง

เอาตรงๆเลยนะครับ สำหรับผมฝีมือการแสดงของพระเอกนางเอกไทยแทบจะสู้extraของต่างประเทศ(อเมริกา,อังกฤษ)ไม่ได้เลย นักแสดงห่วงสวยห่วงหล่อ การเขียนบทจำเจ ขายแต่ตัวดารา คิดอะไรไม่ออกจับมาxxxกัน เอาจริงๆที่ไทยผมว่า90-95%เป็นดารา ส่วนคนที่เป็นนักแสดงจริงๆนี่หาแทบไม่เจอเลย ส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นเก่าๆ แล้วประเทศไทยทำละครรวมถึงหนัง ไม่เคยมีเรื่องไหนที่นักแสดงจะหน้าตาไม่ดีเลย ยกเว้นหนังตลก ทุกเรื่องต้องเอาดาราหน้าหล่อๆมีชื่อเสียงเข้ามาเล่นทั้งๆที่บทบาทมันไม่ได้ การเขียนบทก็ซ้ำซาก พระเอกนางเอกรวย ไม่ก็ต้องมีใครสักคนรวยแล้วอีกฝ่ายจน เป็นแบบนี้ตลอด แล้วบทบาทแต่ละตัวนี่ไม่ขาว ก็ดำไปเลย ถ้อยคำที่ใช้ในละครในชีวิตจริงก็ไม่มีใครเขาพูดกันแบบนี้ ไม่ได้มีความจริงอยู่ในนั้นเลย มุมกล้องก็มีอยู่แค่นั้นแหละ ถ่ายกว้าง,close upตัวละคร1,close upตัวละคร2 หมดละ คือไม่ได้พัฒนาเลย

หันไปมองใกล้ๆบ้านเราอย่างเกาหลี นักแสดงเขาบางคนก็ไม่หล่อเอามาเป็นพระเอกได้ ละครเกาหลีนี่ลงทุนทุกเรื่อง แล้วการเขียนบทนี่มีทุกระดับชนชั้น ตัวละครแทบทุกตัวไม่ได้จะขาว และก็ไม่ได้ดำไป เรียกว่าก็เป็นคนธรรมดาเหมือนเราเนี่ยแหละ

ที่ยกตัวอย่างหนังเกาหลี เพราะผมมองว่าตัวผมเคยอคติกับเกาหลีมากๆไม่ดูเลย เรียกได้ว่าเกลียด จะได้มีโอกาสเปิดใจลองไปเสพดู ยอมรับเลยเสียดายที่เมื่อก่อนอคติ เพราะมันดีมากๆ ตั้งแต่บทยันนักแสดง

บ่นมาตั้งนานอาจถูกใจใครบ้างไม่ถูกใจใครบ้างนะครับ แต่อันนี้ผมว่าหลายๆคนก็คงมองเหมือนผมนั่นแหละ

เพิ่มเติม หนังไทยที่ผมมองว่าดีมากๆเลยคือเรื่อง แฟนเดย์ บทมันไม่จำเจ ตัวละครในเรื่องเป็นคนแบบที่เราพบเห็นได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน(หมายถึงคนลักษณะนิสัย การกระทำ อาชีพอะไรแบบนี้) คำพูดที่พูดกันในหนังนี่มันก็ไม่ค่อยขัดใจ ถือว่าโอเคเลยนะสำหรับผม

ผมก็อยากเห็นนะ แบบให้เห็นความพยายามมากกว่านี้

เช่นรับบทขี้ยาแล้วลดหุ่นจนผอมกะหร่อง

ไม่ก็ดาราหญิงที่ปกติลุคสวยมากมารับบทนักโทษหญิงละต้องโกนหัวจริงๆ

หรือพวกที่ส่วนใหญ่จะเล่นเป็นแนวคอมเมดี้ คาแร็คเตอร์ฮาๆ โยกมาเล่นดราม่าซีเรียสจริงจัง อะไรเทือกนี้อะครับ

ผมแทบไม่เห็นความแตกต่างของการแสดงในแต่ละเรื่องเท่าไหร่เลยสำหรับดาราส่วนใหญ่ คือจะสังเกตได้ว่าจะรับบทเป็นตัวละครที่ใกล้เคียงกับตัวละครเดิมๆ ไม่ก็แบบเอาใครมาเล่นก็ได้แค่ขอให้มีราศี/ดูดี เหมือนกับคนทำหนังเขียนบทมาเพื่อดาราคนนี้ละสั่งให้เค้าแสดงแบบเดิมๆ คือผมก็ไม่รู้พวกเบื้องหลังนะว่าที่จริงเค้าแคสดาราหรือกำกับยังไง แค่เขียนจากความรู้สึกนะครับ

เหมือนคนในประเทศเรา ยังแยกแยะไม่ออกคำว่า ดารากับนักแสดง ก็เลยเป็นงี้

เท่าที่นึกออกก็คงเป็นเจมส์ ฮอร์โมน ตอนที่เล่น Project S ที่เล่นเป็นคนป่วยโรคซึมเศร้า ถือว่าพลิกบทบาทจากฉลาดเกมส์โกง ทั้งสกินเฮด ทำความรู้และบุคลิกให้เหมือนคนที่เป็นโรคนี้จนตัวเองติดคาแรคเตอร์

คนดู คนเสพไม่คิดอะไรมากละหนังมันขายได้ หรือละครเรทติ้งดีมันก็จะเป็นแบบนี้ต่อไปแหละครับ

ถ้าเป็นช่อง 3 ยังไงพระเอกก็ยังเป็นพระเอกอยู่วันยังค่ำ

ที่เห็นเปลี่ยนคาแรคเตอร์บ่อยก็พวกดาราช่อง one อย่างกัปตันหรือโอ อนุชิต

เอาตรงๆเลยนะครับ สำหรับผมฝีมือการแสดงของพระเอกนางเอกไทยแทบจะสู้extraของต่างประเทศ(อเมริกา,อังกฤษ)ไม่ได้เลย นักแสดงห่วงสวยห่วงหล่อ การเขียนบทจำเจ ขายแต่ตัวดารา คิดอะไรไม่ออกจับมาxxxกัน เอาจริงๆที่ไทยผมว่า90-95%เป็นดารา ส่วนคนที่เป็นนักแสดงจริงๆนี่หาแทบไม่เจอเลย ส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นเก่าๆ แล้วประเทศไทยทำละครรวมถึงหนัง ไม่เคยมีเรื่องไหนที่นักแสดงจะหน้าตาไม่ดีเลย ยกเว้นหนังตลก ทุกเรื่องต้องเอาดาราหน้าหล่อๆมีชื่อเสียงเข้ามาเล่นทั้งๆที่บทบาทมันไม่ได้ การเขียนบทก็ซ้ำซาก พระเอกนางเอกรวย ไม่ก็ต้องมีใครสักคนรวยแล้วอีกฝ่ายจน เป็นแบบนี้ตลอด แล้วบทบาทแต่ละตัวนี่ไม่ขาว ก็ดำไปเลย ถ้อยคำที่ใช้ในละครในชีวิตจริงก็ไม่มีใครเขาพูดกันแบบนี้ ไม่ได้มีความจริงอยู่ในนั้นเลย มุมกล้องก็มีอยู่แค่นั้นแหละ ถ่ายกว้าง,close upตัวละคร1,close upตัวละคร2 หมดละ คือไม่ได้พัฒนาเลย

หันไปมองใกล้ๆบ้านเราอย่างเกาหลี นักแสดงเขาบางคนก็ไม่หล่อเอามาเป็นพระเอกได้ ละครเกาหลีนี่ลงทุนทุกเรื่อง แล้วการเขียนบทนี่มีทุกระดับชนชั้น ตัวละครแทบทุกตัวไม่ได้จะขาว และก็ไม่ได้ดำไป เรียกว่าก็เป็นคนธรรมดาเหมือนเราเนี่ยแหละ

ที่ยกตัวอย่างหนังเกาหลี เพราะผมมองว่าตัวผมเคยอคติกับเกาหลีมากๆไม่ดูเลย เรียกได้ว่าเกลียด จะได้มีโอกาสเปิดใจลองไปเสพดู ยอมรับเลยเสียดายที่เมื่อก่อนอคติ เพราะมันดีมากๆ ตั้งแต่บทยันนักแสดง

บ่นมาตั้งนานอาจถูกใจใครบ้างไม่ถูกใจใครบ้างนะครับ แต่อันนี้ผมว่าหลายๆคนก็คงมองเหมือนผมนั่นแหละ

เพิ่มเติม หนังไทยที่ผมมองว่าดีมากๆเลยคือเรื่อง แฟนเดย์ บทมันไม่จำเจ ตัวละครในเรื่องเป็นคนแบบที่เราพบเห็นได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน(หมายถึงคนลักษณะนิสัย การกระทำ อาชีพอะไรแบบนี้) คำพูดที่พูดกันในหนังนี่มันก็ไม่ค่อยขัดใจ ถือว่าโอเคเลยนะสำหรับผม

ดาราสมัยนี้รายได้มัมาจากการถ่ายโฆษณา รับอีเวนท์ บางคนมองว่าไม่คุ้มกับการที่ต้องทำอะไรแบบนั้น เลยเลือกรักษารูปร่างหน้าตาไว้ก่อน คือช่วงโกยต้องรีบโกย ดาราบางคนขนาดอยู่ในกองถ่าย ยังแอบแว่บออกมารับอีเว้นกันเลย เป็นที่เอือมระอาของคนในกองมากๆ

หม่ำ ในเรื่องเฉิ่มนี่พอได้ปะ

ดูไปเรื่อยๆแล้วไม่รู้สึกเลยว่านี่คือนักแสดงตลก

ครับ มันเป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆของผมเองครับ ว่าซักวันอาชีพดาราคนที่มาเป็นจะมีแพชชั่นสูงมากขึ้น คนดูจะได้เสพอะไรที่มีคุณภาพเหมือนต่างประเทศบ้าง

โอ อนุชิต ดูกาหลมหรทึก แสดงโคตรดี ลองปิดอคติว่านีกแสดงไทยก่อนนะค่อยวิจารณ์

ผมว่าปัญหาใหญ่ของวงการบันเทิงบ้านเรา คือ ขาดคนเขียนบทดีๆมากกว่า ทุกวันนี้ถึงได้เอาบทเก่าๆมาปัดฝุ่นสร้างวนไปวนมา ซึ่งละครบ้านเราตัวละครเลยดูเชยและขาดมิติมาก คือง่ายๆยังเป็นบทลิเกสมัยก่อนอยู่เลย ถ้าจะยกตัวอย่างบทใหม่ๆก็ต้องของคุณรอมแพงเลย เขียนบุพเพออกมาได้สนุกและน่าติดตามมาก

อ่านหัวมู้ดิ ผมหมายถึงดารา ไม่ได้หมายถึงนักแสดง

ถ้าดาราทึ่เข้าข่ายทึ่ท่านว่ามา ใกล้เคียงสุดผมให้เจมส์ ฮอร์โมนนะ พักหลังมาได้แสดงหลายๆบทบาทมากขึ้น แล้วทำออกมาได้ดีขึ้นเรื่อยๆด้วย

ว่าแต่นิยามคำว่าดารากับนักแสดงหลักๆต่างกันตรงไหนครับ เจมส์ กับซันนี่จัดเป็นดาราหรือนักแสดงครับ

ผมคนนึงแหละที่แยกไม่ค่อยออก ดารานี่เข้าใจว่าคือคนที่หน้าตาดีมีชื่อเสียงได้แสดงหนังหรือละคร ส่วนนักแสดงเข้าใจว่าคือคนที่แสดงเป็นอาชีพจะมีแพสชั่นต่อตัวละครนั้นๆมากกว่า คำถามที่ยังคงติดในใจอยู่คือ นักแสดงที่หน้าตาดีนี่จะเรียกว่าดาราหรือนักแสดงครับ อย่างเฮียซันนี่ เจมส์ฮอร์โมนไรงี้