ระดับล่าง

โรงงานผมพวกช่างบางคนก็จบอุเทน บางคนก็จบปทุมวันทำงานด้วยกันรักกันดี แต่ทำไมเด็กๆที่มันเรียนอยู่มันทำไมต้องตีกัน จะเปลี่ยนค่านิยมนี้ได้ไหม
ปล.สมัยตอนผมยังเรียนอยู่เมื่อเกือบ20ปีก่อน นั่งรอรถเมล์อยู่ป้ายแถวนั้น บังเอิญวันนั้นใส่เสื้อที่มันสกรีนขายกันเองในคณะดันมีรูปเฟือง เจอพวกเจ้าถิ่นเดินมาส่องเสื้อตอนนั้นคิดว่าสงสัยโดนแน่วะ ดีว่าเหนือเฟืองมีชื่อสถาบันเลยรอด อีกครั้งก็เสื้อตัวเดิมใส่ทำกิจกรรมเดินสวนพวกพี่ท่านบนมาบุญครองมีเดินย้อนกลับมาดูเสื้อแล้วมันก็เดินจากไป อะไรของพวกเอ็งวันๆจะตีแต่กันเหรอ ชีวิตพวกเค้าต้องหวาดระแวงแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ

พี่เขยผม จบปทุมวันหลายสิบปีแล้ว

แกเก่งเรื่องช่างไฟแทบทุกอย่างเลย สมัยนั้นก็ได้ไปทำงานที่ซาอุ

แกทำงานในวังที่นั่นอยุ่หลายสิบปี ก่อนเรื่องเพชรจะแดง แกกลับมาก่อน

ผมว่าแกแก่งมากนะ แต่ตอนนี้แกเพิ่งเสียชีวิตกระทันหัน พิมไปก็เศร้าไป

เวลาไปเรียนนี้ต้องพกเสื้อผ้าไปเปลี่ยนด้วยป่าวคับ

ส่วนใหญ่ที่ตีๆกันเนี่ยพวกรุ่นพี่+อาจาร์ยทั้งนั้นที่เป่าหู
เพื่อนผมเรียนทั้งสองที่บอกตอนรับน้อง พวกรุ่นพี่+อาจาร์ยไซโคให้เกลียดมอตรงข้าม
ตอนเวลาเรียนพวกมันต้องทำเป็นไม่รู้จักกัน แถมตอนเลิกเรียนไปกินเหล้ายังต้องระแวงพวกรุ่นพี่มาเจออีก 555555

อยากรู้ว่าตอนจบแล้ว ถ้าไปทำงานบริษัทเดียวกันนี่เขม่นกันป่าว
ข้อดีของราแนวนี้น่าจะเป็นรักพวกพ้อง สนับสนุนรุ่นพี่รุ่นน้องเต็มที่ไรงี้