ความจริงวันอาทิตย์นี้ตั้งใจว่าจะมารอบพิเศษเฌอคนเดียวด้วยเลยไปถึงงานค่อนข้างเลท เรียกว่าเข้าไปในงานก็บุสุดท้ายก่อนรอบพิเศษแล้วครับ
เรียนตามตรงว่าเข้างานด้วยความรู้สึกค่อนข้างจะหน่วงจากเหตุดราม่าที่เราๆรู้กัน เรียกว่ากระตุกหนวดเสือกันตั้งแต่ทางเข้า การ์ดหน้าทางเข้าตรวจกระเป๋าผมนานมาก ทั้งที่กระเป๋าของผมเป็นกระเป๋าคาดไหล่แบบช่องเดียวด้วย พี่แกเล่นพลิกไปพลิกมาอยู่นั่นแหละ จนผมทนไม่ไหวสวนไปว่านี่หาหน้ากากกันแก๊สหรือไงครับ พี่แกถึงปล่อยเข้าไปแบบหน้าเจื่อนๆ ส่วนผมก็ค่อนข้างหงุดหงิดละ แถวพิเศษเฌอก็ได้ยินข่าวจากสแควร์ว่าสตาฟฟ์งานไม่ให้ตั้งแถวก่อนเวลา เลยเดินเล่นอยู่แป๊ปนึง เดินผ่านเลนคุณเค้กพอดี เห็นแถวไม่ยาวนัก (ประมาณ 1 ขด) เลยตัดสินใจเดินเข้าไปต่อแถว อยากเยียวยาความรู้สึกให้ดีขึ้นจะได้ไปหาเฌอแบบแจ่มใส
ผม : สวัสดีเด็กหญิงนวพร
คุณเค้ก (ชุดนักเรียน น่ารักและหน้าเด็กมาก) : สวัสดีค่า (ยิ้มตาหยี)
ผม : ยินดีกับตำแหน่งเซมด้วยนะครับ
คุณเค้ก : (บีบมือแน่น) ขอบคุณมากนะค้าา
ผม : รอฟังเพลงเต็มอยู่นะครับ งานเลือกตั้งสู้ๆนะครับ พยายามไปด้วยกันนะ
ึุคุณเค้ก : จะสู้เต็มที่ค่ะ สู้ไปด้วยกันนะ (หมดเวลาครับ)
ผม : บ๊ายบายครับ เดี๋ยวเดือนกุมภาจะมาหาใหม่นะ
คุณเค้ก : สัญญาแล้วนะ (ยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยกัน) บ๊ายบายค่า
บอกเลยว่าออกจากเลนคุณเค้กมาพร้อมพลังบวก อารมณ์หงุดหงิดหายหมด เดินไปเลนเฌอแบบเสียอาการนิดๆ เดินยิ้มไปคนเดียว
เนื่องจากครั้งนี้สตาฟฟ์เลนเฌอไม่ให้ตั้งแถวก่อนเพราะเดี๋ยวจะไปบังทางเข้ารอบปกติของน้อง เลยให้เริ่มตั้งตอน 17.30 ซึ่งบริเวณที่จะให้ตั้งกั้นรั้วไว้ โดยมีคนยืนอยู่รอบๆรั้ว ซึ่งก็แน่นอนว่าพอสตาฟฟ์เปิดบริเวณให้ตั้งแถวก็เรียบร้อยครับ เหล่าซอมบี้โอตะเฌอก็ดันกันเข้าไปสิ เกือบมีคนโดนเหยียบ หรือโดนเหล็กของรั้วทิ่มกันไป ส่วนตัวผมไหลๆตามเค้าไปได้อยู่ปลายขดสอง ก็คิดในใจว่าคงไม่โชคร้ายโดนตัดบัตรเหมือนรอบก่อนแล้ว (รอบก่อนอยู่ปลายๆขดสาม) สรุปได้เข้าไปจับมือเฌอประมาณ 20.40 น. (สิบใบครับ)
เฌอ (เชิ้ตขาว ยิ้มตาหยีทำหน้าสติช แม่เจ้าแค่เชิ๊ตเฉยๆทำไมดาเมจมันรุนแรงได้ขนาดนี้) : สวัสดีค่าา
ผม : สวัสดีครับ วันนี้ไม่โดนตัดบัตรแล้ว เย่
เฌอ : เย่ (ไฮไฟฟ์กัน)
ผม : ไปดูหนังมาแล้วนะ เฌอเก่งมาก นี่ไปดูมาสามรอบแล้วนะเนี่ย
เฌอ : (ทำตาโต) โห ขอบคุณมากนะค้า ยินดีที่ชอบหนังนะคะ
ผม : จริงๆตอนไปดูก็คิดมุกจะเอามาเล่นได้มุกนึงนะครับ แต่ไม่รู้จะเล่นดีไหม
เฌอ : (ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น) ทำไมละ เล่นสิๆ มาๆ
ผม : ก็มันจะมีตอนที่มินกับพายไปบนใช่มั้ยครับ (เฌอพยักหน้าถี่ๆ) เค้าบอกว่าเวลาบนน่ะเค้าไม่ให้บอกใคร แต่เรื่องของหัวใจอ่ะบอกเลยว่ายกให้เฌอคนเดียว (พูดแบบตะกุกตะกักสุด)
เฌอ : (ยิ้มเขินๆ) โหห บว้าาาาา
ผม : .... (คือช็อตนี้เล่นเองเขินเองจนลืมบทไปแล้วครับว่าจะพูดอะไรต่อ ยืนมองเฌอพร้อมฟังเสียงแอร์ไปประมาณ 4-5 วิ) ลืมแล้วครับว่าจะพูดอะไรต่อ
เฌอ : (หัวเราะคิกคัก) สู้ๆนะคะพี่
ผม : (เหลือบไปมองทิชชู่) ทิชชู่เยอะเลยนะครับวันนี้ (จะพูดไปทำไมฟระ)
เฌอ : (ตาหม่นลงเล็กน้อย) อื้มม ไม่เป็นไรเนอะ เจออะไรมาเยอะแล้ว หลังจากนี้ก็คงจะมีอะไรมาอีกเยอะเนาะ (ให้ตายเถอะ เข้มแข็งจริงๆลูกเอ๊ย)
ผม : ครับ หลังจากนี้ก็สู้ไปด้วยกันเนอะ เดือนหน้าไม่ได้มาหา (เหลือ 10 วิครับ) เจอกันอีกทีเดือนกุมภานะครับ
เฌอ : เจอกันนะคะ
ผม : อวยพรให้ได้มางานประกาศผลเลือกตั้งด้วยนะครับ
เฌอ : ขอให้สุ่มได้มางานนะคะ มาเจอกันนะ
ผม : จะส่งเฌอไปเป็นเซ็นเตอร์ให้ได้ครับ
เฌอ : (ยิ้มหวาน) ขอบคุณมากนะค้าา สู้ไปด้วยกันนะ (ไฮไฟฟ์) (หมดเวลาครับ)
ผม : บ๊ายบายครับ
เฌอ : บ๊ายบาย แล้วเจอกันนะค้าา
เรียกว่าหุบยิ้มไม่อยู่เลยตอนเดินออกเลน ต้องก้มหน้ากันเขิน เฌอรอบนี้ดีต่อใจจริงๆ จากที่เคยคิดว่าจะเลิกเปย์ดีไหม พอเจอเฌอเท่านั้นแหละ พี่สัญญาจะส่งน้องไปเป็นเซ็นเตอร์ให้สมหวังน้องให้จงได้