ก่อนแต่งงาน ผมค่อนข้างอู้ฟู่ ใช้เงินฟุ่มเฟือย ไม่คิดเก็บเงิน
พอแต่งงานแล้วก็ตกงานไปเกือบปี เพราะย้ายจากบ้านตัวเองที่ กทม. มาอยู่บ้านแฟนที่อยุธยา
พอได้งานทำไปได้ 1 ปี
ก็ต้องยอมลาออก ตกงานต่ออีกสองเดือน
พร้อมกับเกือบจะเสียลูกในครรภ์ไป
ออกหางานทั้งในยุดยา และกลับไปหางานที่ กทม.
ทำได้ไม่กี่วันก็ต้องกลับมายุดยา มาอยู่กับแฟน เพราะคิดถึง

สุดท้ายก็เจอทางออกครับ เพราะได้งานที่ค่อนข้างมั่นคง แต่ก็ยังต้องเจออุปสรรคอยู่ดี
เพราะพอได้งานใหม่ ก็ต้องจ่ายค่าคลอดลูกเลย
เงินไม่พอจ่ายด้วย แต่ก็หยิบยืมของแฟน และเงินที่สะสมไว้เพื่อออมให้ลูกมาใช้จ่ายไปก่อน
ตอนนี้ก็เก็บเงินสร้างเนื้อประดาตัว พร้อมทยอยคืนเงินให้แฟนและลูกครับ

ผมว่าคนเราเกิดมาเพื่อถูกทดสอบนะ อุปสรรคมีทุกวัน บางวันก็ผ่านได้ บางวันก็ท้อ
อุปสรรคแรกของวันคือการตื่นนอนไปทำงานเนี่ยแหละ ส่วนอุปสรรคสุดท้ายคือจะนอนตอนไหน

ยังไงก็สู้ๆครับ

สู้ๆนะครับ ขอให้ผ่านมันไปได้ ทุกวันนี้ผมก็มีปัญหาหนักใจอยู่หลายเรื่องหนักๆเลย แต่ผมพยายามอดทนครับเพื่อตัวเองมพ่อแม่เเล้วก็แฟนเชื่อว่าซักวันนึงมันต้องดีขึ้น
มีคำพูดนึงผมที่เคยเจอในเฟสบุค เค้าบอกว่าตอนเด็กเราแกล้งร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่ แต่พอโตมาเราต้องแกล้งยิ้มรึบอกว่าไม่เป็นไรทั้งที่มันไม่โอเค ละผมเข้าใจจริงๆมันก็เมื่อวานตอนแม่โทรมานี่แหละแกถามว่าช่วงนี้เป็นอะไรรึเปล่า
ไม่ค่อยกลับบ้านรึโทรหาเลย ผมก็ได้แค่ตอบไปว่าไม่เป็นไรหรอกช่วงนี้ยุ่งๆกับงาน ปีใหม่เจอกันเดี๋ยวพาไปเที่ยว

ไม่เป็นไรครับ ชีวิตไม่ดิ้นก็สิ้นไป (ฮา)
- ช่วงตกงาน ตอนเรียนจบตรีใหม่ๆ จากจุดสูงสุดที่จะได้งานคนแรกๆ กลายเป็นตกงานหลายเดือน เพื่อนๆ ได้งาน เราต้องมาหางาน สุดท้ายได้งานไม่ตรงสาย ต้องอดทนทำไปก่อน ช่วงรวมรุ่นก็มีคนดูถูกเหน็บแนมบ้าง

- ช่วงเรียนโท ไม่มีจะกินครับ ที่บ้านช่วยค่าเทอม แต่ค่ากินอยู่ต้องหาเอง ต้องรับจ้างทำงาน สอนพิเศษ เป็นช่วงที่ยากลำบากมาก ถึงไม่กล้าทิ้งเมียคนปัจจุบัน เพราะลำบากมาด้วยกันเยอะ ดีที่ภรรยาผมเขาดีมาก ประกอบกับการเรียนมีอุปสรรค ตอนนั้นได้หลักธรรมเข้าช่วย มีคนสอนให้รู้จักตาสว่างในการใช้ชีวิต

- ช่วงทำงานที่ใหม่ เข้ากับสภาพสังคมไม่ได้ ไม่ชอบงาน อยากลาออก แต่ก็อดทนครับ เกือบ 2 ปี คำเดียวเลย จนได้ย้ายมาทำงานที่ใหม่ ก็แฮปปี้ดี

- ช่วงผิดหวังกับความรัก ผมเป็นคนจริงใจจริงใจ ไม่ว่าจะในฐานะไหน มันเลยเจ็บตลอด มีอยู่ครั้งนึงที่เราเฟลมาก (เล่าใน SS แล้ว) ก็ได้การวิ่งนี่แหละ ช่วยบรรเทาความเจ็บช้ำมาได้ วิ่งมาจะ 2 ปีแล้วครับ

สรุปคือชีวิตลูกผู้ชายมันล้มลุกคลุกคลานบ้าง แต่ท่าจะเรียนรู้กับมันยังไง ของผมได้หลักธรรม ความอดทน และการวิ่งนี่แหละ ที่ช่วยได้

อืม นึกถึงตอนดวงตก

คือ ออกจากงาน มาทำธุรกิจ เจ๊งไม่เป็นท่า เงินเก็บหมดไปเป็นแสนๆเลย ครับ และพอจะกลับมาทำงานประจำใหม่ ก็หางานยากมากๆ ด้วยความที่ประวัติการทำงานประจำตรงสายน้อย หรืออยู่กับบริษัทได้ไม่นาน

ก็เลย ลงทุนกับสิ่งที่เรียกว่า ทักษะ ที่ตรงกับงานให้มากขึ้นโดยการเรียนพิเศษเพิ่ม และไปเรื่มทำงานแบบขอเงินเดือนเรตเด็กจบใหม่เลย เพื่อเอาโปรไฟล์ให้น่าสนใจ

ทุกวันนี้ก็กลายเป็นเอ๊าซอร์สไปซะละ ทำงานให้หลายบริษัท เกิดจากการทำตัวให้ดีให้เขาไว้วางใจ และไม่ต้องเข้าประจำ ตรงกับที่ใจต้องการ แต่บอกก่อนนะครับ ว่า ต้องทำได้มากกว่า1อย่างและต้องมีออฟชั่นเสริมแถมให้องค์กร นั้นๆด้วย win-win เขาจะได้จ้างเรานานๆ

ไม่สู้เพื่อตัวเอง ก็สู้เพื่อลูก สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้ มีอะไรก็มาใน ss ได้พวกเราพร้อมช่วยเหลือหริอรับฟังเสมอ

เคยดาวน์สุดๆก็คือเลิกกับแฟนเก่า และป้าที่เลี้ยงผมมาเสีย ช่วงเวลาใกล้ๆกันเลย

ช่วงนั้นท้อสุดๆ ไม่มีกำลังใจทำงาน สุดท้ายลาออก อยู่เฉยๆไป2เดือน

จนบังเอิญไปเดินเล่นสวนสาธารณะ ได้เล่นกับหมาไซบีเรียน รู้สึกว่ามันร่าเริงดี

เลยอยากได้ เริ่มกลับมาทำงาน แล้วเอาเงินมาซื้อไซ ทุกวันนี้เหนื่อยกับหมาฉิบเป๋ง ไม่น่าเลย

ของผมอยู่เฉยๆ นิ่งๆ ไม่ทำอะไรครับ แค่ประคองตัวเองให้อยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้ ผมเชื่อเสมอว่าเมื่อมันผ่านเข้ามาเองได้ มันก็ผ่านออกไปเองได้เช่นกัน เป็นกำลังใจให้ครับ

บางครั้งเราก็มองข้ามคนใกล้ตัวที่สุด พ่อแม่อาจไม่ได้เอาใจใส่เราเหมือนตอนเด็กๆ แต่ความเป็นห่วงของท่านก็ไม่เคยมีวันหมด ลองนั่งคุยปรับทุกข์กับพวกท่านบ้างครับ วันนึงเราจะรู้คนที่เรารักแบบไม่ต้องการอะไรไม่ได้อยู่ไหนไกลเลย

ผมก็ผ่านอะไรที่แย่ๆมาเยอะ จนมาเจออะไรแย่อีก มันซ็ำๆมาตลอด

จนบางทีก็คิดนะว่าเมื่อไหร่จะตายสักที

เป็นกำลังใจให้ครับท่าน

เวลาเครียดๆ ผมก็ดูยูทูป ดูหนัง ดูบอล ฟังเพลง เล่นเกม

ช่วงดาวน์มากๆ ก็ตอนว่างงานอยู่ 5 เดือน + ตาเข้าโรงพยาบาล

ไปนอนเฝ้าตาอยู่โรงพยาบาลเดือนกว่า วันปีใหม่ยังเค้าท์ดาวน์ที่โรงพยาบาลเลยอ่ะครับ

แต่ไม่ได้ดาวน์นานมาก เพราะไม่อยากเครียดจนเป็นบ้า กลัวจะไม่ได้ดูบอลกับเล่นเกม

เข้ามากอดคอครับ สมัยผมอยู่ต่างประเทศแล้วทราบข่าวร้ายที่เมืองไทย ผมไม่มีโอกาสแม้จะได้กลับมาแก้ไขอะไรเลย

สุดท้ายพึ่งธรรมะครับ เปิดคลิปฟังคำสอนจนปลง ค่อยๆสะสมไปจนเกิดภาวะปล่อยวางไม่ยึดติดแล้วครับ

ตอนนี้ผมก็รู้สึกท้อหลายๆอย่างเหมือนกัน ทั้งธุรกิจที่ตั้งใจทำมากๆ ไปไม่รอดแทบหมดตัวเลย
จะกลับไปหางานใหม่ก็ยังกล้าๆกลัวๆเพราะห่างมาสองสามปีแล้ว
ยังดีที่มีผมภรรยาคอยเป็นกำลังใจและทุกข์ไปด้วยกัน

ในตอนที่ท้อหรือทุกข์ผมชอบคลิปประมาณนี้ครับ
เปิดดูคลิปจากเว็บเฟสบุค