ไม่โหวต เพราะผมว่า หนักทั้งคู่ครับ เกลียดจริงๆยืมเงินเนี่ย

ยืมแบบแปปๆคืนเพราะลืมหยิบมาไรงี้ผมไม่เคยว่าเลย ยอมให้โดยดีด้วย

เพื่อนสนิทผมเนี่ยสบายใจได้ยืมแล้วมันคืนหมด เพราะบ้านมันรวยทุกคน

ผมยังยืมมันเลย แต่ร้อยสองร้อย เพราะไม่ได้กดตังค์บ้าง ไม่ก็ลืมเป๋ามาบ้าง

ยืมเสร็จผมคืนตลอด ถึงมันจะบอกไม่ต้องก็เถอะ ตอนผมถูกยืมผมก็บอกไม่ต้องหรอก มันก็คืนผมกันตลอด

เป็นพันๆหมื่นๆก็เคยมีกันบ้างแต่ก็ให้คืนกันตลอด

ส่วนเพื่อนที่ไม่ได้สนิทผมไม่กล้าให้เกิน2ร้อยอ่ะบอกเลย เพราะเข็ดกับขนาดญาติตัวเองแท้ๆมันยังทำกันเลย

คนมันมีจริงๆมันไม่ค่อยดุ่มๆมายืมกันง่ายๆหรอก ส่วนใหญ่ก็หมดหนทางทั้งนั้นล่ะ ได้ปุ๊ปก็เปลี่ยนปั๊ป

แล้วนี่แม่มเป็นใครก็ไม่รู้  

ผมให้แย่ทั้งคู่ ข้อ 1 เรา เหลือ 500 แต่ยังจะขอ คือมันก็เหมือนบังคับให้เราต้องไปยืมคนอื่นเหมือน ข้อ 2 นะแหละ

ดังนั้น ข้อ 1 แย่กว่า เพราะข้อ 2 ไล่เราไปยืมตรงๆเลย ไม่อ้อม  

ไม่น่าคบหาทั้งคู่ และถ้าคนที่หนึ่งท่านยังเก็บไว้สักวันมันจะกลายเป็นไอ้คนที่สองแทนวันหนึ่ง

คนจะยืมเงินนี้ถ้าไฟไหม้บ้าน เข้าโรงบาลเร่งด่วน ผมไม่เคยให้ใครเลยถ้าไม่มาจากเรื่องนี้  

ตัวอย่างที่ท่านยกมา น่าช่วยเหลือกว่าจริงๆ ครับ เพราะเขาเดือนร้อนจริงๆ

ส่วนไอสองคนนี้ ที่ผมยกมา หน้าเฟส อย่างหล่อ ใช้ชีวิตดี แต่เบื้องหลัง
 

คนแรกนี้ การพูดคุย กะล่อน เล่ห์เหลี่ยมมาก

ทำมาพูดดีกับผม ที่ผ่านมาก็ไม่ได้ มาทักทายอะไรผมเลย พอมาเรื่องยืมเงิน ทำมาพูดดีซะงั้น
 

พี่สุดหล่อครับ  

ถ้าท่านเจอแบบผมท่านจะเหวอแดก
เพื่อนเก่า ไม่ได้เจอกันนานเป้นสิบปีรู้ว่าพ่อผมเสีย....โทรมายืมเงินหลังงานศพพ่อหนึ่งอาทิตย์บอกมึงน่าจะพอมีเงินจากการทำบุญงานศพ .....ผมอึ้งแดกไปเลย ก็เลิกคบยาวๆ ไป  

ทำไมถึงให้มาเอาที่ตัวเองเลยครับ? จะสั่งสอนรึว่ายังไง
 

แบบสองละกัน ให้เราไปยืมคนอื่นมาอีกทีนี่ไม่ไหวจริงๆ

ของผมใครยืมเงินผมให้นะสำหรับคนรู้จัก ร้อยวันพันปีไม่เคยทักมา แต่มาทักยืมเงินเราบอกจะคืนสิ้นเดือน ก็ให้ไป สุดท้ายพอรู้ว่าขอยืมได้ จะมาขอเพิ่มอีก ของเก่าไม่คืน ผมตัดเลย
ถือคติว่าถ้าเงินแค่หลักพันซื้อคนได้ก็เอาไป แต่ให้โอกาสครั้งเดียว

ล่าสุดมีมาอีกละ ยืมแล้วไม่คืน จะมาขอยืมเพิ่ม ตัดเลย หลายคนละ