ซ้อมกับลงทีมไม่เหมือนกันนะครับ

โค้ชบางคนนี่จะมีเซคชั่นที่นักบอลไม่ได้เจอลูกบอลเลยก็มี พอมีเยอะๆนักบอลก็เบื่อ

คิดดูตื่นมาวิ่งๆๆๆๆๆ ละก็ยืดๆๆๆ ทำโน่นทำนี่กว่าจะเจอลูกบอลก็อีกช่วงนึงนักบอลก็มีเบื่อเเหละ

เเต่ถ้าให้มาถึงซ้อมยิง ส่ง เปิดบอล ฟรีคิกเเล้วไปลงทีมเลยผมว่าไม่ค่อยมีคนเบื่อหรอก

เค้าถึงมีการหักเงินเวลาขาดซ้อมบางทีมมีรายละเอียดกว่านั้นอีกทั้งเรื่อง นน มวลกล้ามเนื้ออะไรงี้

ถ้ามันได้ลงเล่น ตอนเล่นมันก็สนุกแหละครับ แต่ประเภทซ้อมแบบไม่ได้สัมผัสลูกบอลเลย เรียกความฟิต ผมว่ามันน่าเบื่อนะ

เหมือนเราเตะบอลแหละครับ ระหว่างรอเล่น ลองซิตอัพ จ็อกกิ้งข้างสนาม วิ่งสปิ้นหยุดๆ ทำได้แปปนึง ไปนั่งดูเค้าเตะดีกว่า 555

อีกอันที่สนุกคือ ระหว่างรอเตะ เล่นลิงชิงบอลครับ มันส์จริง

ผมไม่ค่อยอยากให้มีการ อวย ส่งเสริม นักกีฬา ประเภทที่ขี้เกียจแต่มีพรสวรรค์เลยนะ
คือ ในชีวิตจริง อยากให้ส่งเสริม อวย คนที่มีความมุมานะ มีระเบียบ วินัย ขยัน
มากกว่า จะได้เป็นแบบอย่างที่ดีแก่เยาวชนรุ่นต่อๆไป

มีสิ เอาจริงต้องแยกก่อนระหว่างเล่นขำๆ กับ เล่นเป็นอาชีพ
เล่นขำคุณเล่นสนุกแพ้ได้ไม่ซีเรียส เน้นสานสัมพันธ์กับเพื่อนกับทีม

แต่เล่นเป็นอาชีพความจริงจังอีกระดับเลย ยิ่งต้องซีเรียสเรื่องผลแพ้ชนะด้วย
ทีมกากๆท้ายตารางแพ้บ่อยๆเนี้ย Motive นักบอลต่ำพอตัวนะ
ลองลึกภาพมาซ้อมตลอดแต่แข่งก็แพ้ แพ้ แพ้ ไม่ชนะซักที
ก็พาลไม่อยากซ้อม ไม่อยากแข่งแล้ว

ผมว่ามันมีทุกคนนั่นล่ะ แต่ที่ทำก้อคือมืออาชีพ
รักษาอาชีพของตัวเองให้อยู่ในระดับสูง
ผลตอบแทนกลับมามันสูง
เอาลำพังแค่ซ้อมก้อเบื่อแล้ว เจอต้องใช้ชีวิตแบบมืออาชีพ
คุมอาหารอีก สารพัด

แล้วทำเป็นอาชีพกับทำเล่นๆสนุกมันต่างกันเยอะ
มันมีความเครียดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย