ความเดิมจากตอนที่แล้ว
เป้ : ไงครับ
ผม : ดีครับ
เป้ : เพิ่งเคยมาครั้งแรกสิเรา
ผม : (....................................... ผมจะพูดไรต่อวะ) เอ่อใช่ครับๆ พอดีรู้จักจากป้าย mrt อะครับ
เป้ : อ๋ออ
คร่าวๆประมาณนี้แหละจำได้ไม่หมดสติเลือนลอยหายไปหมด รู้สึกล่องลอย ทำให้เข้าใจว่า ใบเดียวมันไม่พอ
เอาหละกลับมาปัจจุบัน คือครั้งก่อนมันเฟลจริง คือไม่ได้เฟลที่น้องเค้านิ่ง แต่เฟลที่เราจะพูดอะไรละดันไม่ได้พูด อยากบอกน้องว่าสู้ๆนะ แต่ไม่ได้พูด มาวันนี้อย่างน้อยๆเนี้ยผมต้องพูดให้ได้
ผมรวบรวมความกล้าเดินเข้าเลนไป ตอนนั้นเหลือประมาณครึ่งแถวแล้ว ก็รู้สึกกดดันอยู่ครับ แต่ก็ทำให้เข้าใจอีกว่า เดินตรงดิ่งไปหาน้องเลยแบบไม่ต้องรอคิว (แบบเลนมายด์) ดีที่สุด คือคุณแม่งไม่ต้องคอยกังวลอะไรเลย มาถึงบวกเลยได้ฟิลด์กว่าเยอะ
พอต้องมายืนรอ กังวลนู้นนี่ ลืมบทหมด
เอาหละถึงคิวผมแล้ว ผมจะต้องเผชิญหน้ากับความนิ่งนั้นอีกครั้ง
แต่......เดี๋ยว คราวนี้น้องเค้ายิ้มเว้ยครับ ไม่ทำหน้านิ่งแบบคราวก่อนเลย ใส่แว่นประจำตัวอีก ฟหกหฟกหฟกวงหสฟกวหงฟ
คือ ผมยังเดินไม่ถึงเดินเค้าเลย ยิ้มให้แต่ไกล เข้ โคตรช้อคครับ
ดีใจยังกะได้ ssr แต่ผมได้แต่ท่องในใจ (ผมต้องพูดๆๆๆ ผมจะไม่ให้เดธแอร์แบบคราวก่อน)
ผม : ดีฮะ
เป้ : ดีครับ
ผม : มาครั้งที่ 2 แล้วยังตื่นเต้นมือสั่นอยู่เลยดูดิ(พูดพร้อมเขย่ามือน้อง คือเอาจริงๆ มุขที่เตรียมมาวันนี้มันคือมุขมือสั่น จับมือน้องเขย่านี่แหละ กันเดธแอร์ 5555)
เป้ : นั่นเขย่า
ผม : (ชิบหายเกือบลืม)เอ้อครั้งก่อนลืมพูด สู้ๆนะครับ บ้ายบาย
เป้ : บายยยย
แต่เอาอีกหละคือมันเลนเดียวกับน้องมายด์ เลน 6 ครับ การ์ดมันไม่บอกหมดเวลา แต่เอาเถ้อะวันนี้ผมพอใจละ ผมหันไปมองการ์ดมันยิ้มให้เฉย 5555555
ผมก็เลี้ยวซ้ายจะไปเอากระเป๋า เพื่อเดินออก
เป้ : มือหายสั่นเร็วๆนะ (พูดตามหลังมา)
เอ่อ..น้องครับ ฆ่าพี่ตรงนี้แล้วไม่ต้องชุบครับ
หฟกฟหกฟหกฟหกฟหกหฟกฟหกฟหกฟหกฟหกฟหกฟห
คราวก่อนแทบไม่มีสติ คราวนี้สติเต็ม 100 เก็บทุกเม็ดทรายเลยครับ