ถ้าจากประสบการณ์ผม คนที่อันตรายกว่าคือแบบแรกครับ

เพราะนอกจากงานที่ได้จะประสิทธิภาพต่ำแล้ว ยังเสียสุขภาพจิตอีกต่างหาก แถมมีโอกาสสูงที่จะทำงานพังด้วย เพราะเขาโง่ แล้วคนประเภทนี้มักไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีหรือเสียหน้าแน่นอน บางทีคำสั่งที่ออกจากปากเขาไม่ได้ผ่านการกลั่นกรองด้วย แค่พูดออกไปเพราะกลัวเสียหน้า

ส่วนแบบที่ 2 คนเก่งแต่จองหอง คนประเภทนี้มันยังมีแค่ความน่าหมั่นไส้ แต่ในเนื้องานก็ยังโอเคอยู่ ยังหางานประเภทที่ทำคนเดียวไม่ต้องติดต่อกับคนอื่นให้เขาไปทำได้ เพราะเขาเก่ง เขาก็จะสามารถไปได้ด้วยตัวเองในระดับนึงอยู่แล้ว

เก่งแต่จองหองคือคนที่รับมือยาก แต่พวกโง่อวดฉลาดมันจับทางได้หมด

เคสแรกนี่ตัวอันตรายต่อส่วนรวมเลยครับ เพราะไม่รู้ว่าที่ตัวเองทำไปอ่ะมันผิด อาจทำอะไรโง่ๆ ส่งผลกระทบตามมาได้

ตามสำนวนจีน โง่แต่ขยัน เอาไปประหารก่อนเลย

เพราะงั้นผมคิดว่า โง่แต่อวดฉลาดอันตรายกว่า

แบบสองยังหาวิธีใช้งานได้

แบบแรกแย่หน่อย

โง่แต่อวดฉลาดสิเละเทะแน่นอน

เก่งจองหองมีอยู่คนในออฟฟิศ คือทำงานด้วยยาก แต่ยอมรับอย่าง มันเก่งจริงๆ

ถ้าต้องมอบงานให้ทั้งคู่เหมือนๆกัน ผมว่าผมอาจจะได้งานจากคนแบบที่สองง่ายกว่านะ

เก่งแต่จองหอง ถ้าต้องร่วมงานด้วยนี่ ก็อาจจะแค่หงุดหงิดรำคาญ

แต่โง่อวดฉลาดนี่ ทำงานพังพินาศฉิบหายมานักต่อนักแล้ว

ผมโคตรเบือโง่แต่อวดฉลาดอะ

เจอแต่ละคนนี้ไม่ค่อยอยากคุยไรด้วยเลย

โง่แต่อวดฉลาด

อันนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานมีปัญหามานักต่อนักละครับ
บอกไม่รู้มันง่ายกว่าเยอะ เราจะได้วางแผนเตรียมตัวหาลู่ทางอื่น


อันนี้แล้วแต่มุมมองครับ

ส่วนผมร่วมงานกันใครก็ได้
แต่โง่แล้วอวดฉลาดนี่....ขอบายครับ

โง่แต่อวดฉลาดผมเจอมาเยอะแล้วผมก็ทนฟังได้

แต่ถ้าเก่งจัดแต่ไม่หือไม่อือนี่ไม่เอาอ้ะ

ชอบแบบโง่อวดฉลาด แต่ ขาว สวย หุ่นเอ็กซ์ แบบนี้อ่ะครับ

ไม่น่าทำงานด้วยทั้งคู่

เสียสุขภาพ

โง่แต่ขยันและอวดฉลาด ครับ

ทำประเทศเราชิบหายมาเยอะแล้ว

เคยได้ยินว่า
"มีศัตรูที่ฉลาดยังประเสิร์ฐกว่ามีมิตรที่โง่เขลา"

ดังนั้นโง่แล้วอวดฉลาด ไม่ต้องสืบเลย อันตรายแน่นอน