จริง5555

บริจาคร่างกาย น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด แต่ถึงครอบครัวจะเอาไปฝังหรือเผาหรือให้อีแร้งกินก็คงปฏเสธไม่ได้ และไม่สนใจด้วยว่าจะเอาไปไหน

อยากรู้ว่าพวกที่ไม่มีศาสนาเนี่ย คือไม่เชื่อในตัวศาสนาจริงๆ หรือแค่เห็นตัวอย่างพระสงฆ์ที่มีข่าวเสียๆหายๆเลยทำให้ไม่มีศาสนา หรือไม่มีศาสนามันเท่ หรือขี้เกียจ
ปล.ยกตัวอย่างจากศาสนาพุทธละกันเพราะใกล้ตัวเรามากที่สุด

สำหรับคนที่จะบริจาคอวัยวะ

การบริจาคอวัยวะจะทำได้ในกรณีเดียวเท่านั้นคือ คนคนนั้นเกิดภาวะสมองตาย โดยได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ศัลยกรรมประสาทและเซ็นเอกสารกำกับโดยมีแพทย์ท่านอื่นมาร่วมเซ็นเป็นพยานด้วย
(แพทย์คนแรกคือแพทย์ศัลยกรรมประสาทที่เป็นผู้ลงความเห็นว่าสมองตาย
แพทย์คนที่สองจำไม่ได้ว่าเป็นแพทย์เจ้าของไข้? สุดท้ายคือผอ.รพ.)
เพื่อป้องกันการเกิดปัญหา ข้อครหาว่าวินิจฉิยผิดหรือหากินผลประโยชน์จากการกระทำนี้ ถ้าตายด้วยกรณีอื่น เช่น ป่วยตาย ถูกแทงจนหมดลมหายใจก็จะบริจาคไม่ได้ หรือผู้แจ้งความจำนงจะบริจาคแต่ถ้าไม่อยู่ในภาวะสมองตายก็บริจาคไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นคนที่สามารถบริจาคอวัยวะได้จริงๆจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลเท่านั้น และเกือบ100% จะใส่ท่อช่วยหายใจ...ต่างจากผู้บริจาคร่างกาย(อาจารย์ใหญ่)ที่จะตายด้วยภาวะใดก็ได้ และจะมีรถไปรับถึงบ้านอย่างที่ความเห็น9 เคยบอก

การวินิจฉัยว่าสมองตายจะทำโดยแพทย์ศัลยกรรมประสาทเท่านั้น วิธีการคือแพทย์จะใช้อุปกรณ์ต่างๆเพื่อทดสอบว่าผู้ป่วยไม่มีการตอบสนองต่อสัมผัส ความร้อน ความเย็นและความเจ็บปวด ถ้าไม่มีการตอบสนอง แพทย์จะเซ็นเอกสารว่าผู้ป่วยสมองตาย และเว้นระยะอีกประมาณ6-12 ชั่วโมง(จำไม่ได้) ก็จะมาทดสอบอีกครั้ง ถ้าได้ผลเหมือนเดิมก็จะเซ็นยืนยันสมองตายครั้งที่1 และเว้นระยะก่อนจะทดสอบและเซ็นยืนยันครั้งที่2...วันที่ เวลา

เมื่อได้รับการยืนยันว่าผู้ป่วยสมองตายแน่ๆแล้ว ก็จะมีพยาบาลหรือแพทย์พูดขอให้บริจาคอวัยวะกับญาติของผู้ป่วย ซึ่งจะได้รับอวัยวะหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับญาติ เพราะร่างกายนี้จะถือเป็นสิทธิ์ของญาติซึ่งเขาจะให้หรือไม่ก็ได้ การมีบัตรแจ้งความจำนงบริจาคอวัยวะจะเป็นการแสดงเจตนารมณ์ของผู้ป่วยให้ญาติรู้ แต่ถึงแม้ว่าเราจะมีบัตรแต่ถ้าญาติไม่ให้ก็จบ...

ถ้าญาติให้จะมีการจดข้อมูลผู้ป่วยส่งไปที่ศูนย์บริจาคอวัยวะสภากาชาดไทย เพื่อทางศูนย์จะส่งข้อมูลไปยังรพ.ที่มีผู้รอคิวเปลี่ยนอวัยวะที่ได้ลงทะเบียนไว้ได้จัดการเตรียมทีมผ่าตัดและเรียกตัวคนรอเปลี่ยนมาที่รพ.นั้นๆเพื่อเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะ

ในทีมผ่าตัดผู้บริจาคก็เดินทางไปที่รพ.ที่ผู้ป่วยอยู่ ส่วนทีมการรักษาก็จะดูแลผู้ป่วยไม่ให้หัวใจหยุดเต้นก่อนการผ่าตัด เมื่อทุกอย่างพร้อมก็จะเริ่มผ่าตัดโดยทีมขอรับบริจาคหัวใจจะเป็นคนผ่าเปิดช่องอก และจะเป็นผู้หนีบหลอดเลือดใหญ่ของหัวใจ(Aorta) โดยจะขานบอกว่าจะclamp aortaแล้ว พยาบาลจะจดเวลาไว้และถือเวลานั้นเป็นเวลาถึงแก่กรรมที่จะไปทำมรณบัตร และเมื่อนำหัวใจออกจากร่างผู้บริจาคก็จะรีบกลับไปรพ.ต่อเพื่อไปผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้กับผู้รับบริจาคให้เสร็จภายใน4 ชั่วโมง...ส่วนทีมผ่าตัดช่องท้อง(ตับ)จึงเริ่มงานต่อโดยตัดตับและไตแต่ละข้างแล้วเย็บปิดช่องท้องอย่างสวยงาม สุภาพและให้ความเคารพตลอดเวลา ถ้าคนใดบริจาคดวงตาด้วย ทีมศูนย์ดวงตาก็จะม่าผ่าตาออกไปเพื่อนำไปรอเปลี่ยนให้กับผู้อื่นต่อไป โดยจะเย็บหนังตาให้ปิดสนิทเหมือนคนนอนหลับและยกมือไหว้ศพด้วยความเคารพทุกคนตั้งแต่อ.แพทย์และพยาบาล

เมื่อทีมตับกลับมารพ.ก็ผ่าตัดเปลี่ยนตับให้คนไข้เรียบร้อย ส่วนไตก็จะนำไปไว้ที่ศูนย์รับบริจาคอวัยวะ เพื่อให้ทางศูนย์ทำกรค้นหาผู้เหมาะสมต่อไป

ขั้นตอนที่กล่าวมานี้ไม่มีเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจมาเกี่ยวข้องแม้แต่น้อย ทุกสิ่งที่ทำไปเพื่อจริยธรรมแห่งการรักษาทั้งสิ้น

ผมนะครับ

1. บริจาคเป็นอาจารย์ใหญ่
2. หลังจากเป็นอาจารย์ใหญ่เสร็จให้ฝั่งทั้งร่างลงดินในป่า จะได้กลายเป็น ฮิวมัส มีประโยชน์ต่อ ดิน พืช ไม่ทำลายบรรยากาศโลกเหมือนการเผาด้วย

ปล. ผมไม่มีศาสนาเพราะผมไม่อยากนับถืออะไรเป็นนิจ เพราะศาสนาก็มีข้อดีข้อด้อยแตกต่างกันไป ผมศึกษาศาสนาหลายศาสนา ก็เอาข้อดีในส่วนตัวของผมก็เอามาปฏิบัติ อันไหนไม่ดีก็ไม่ปฏิบัติ ผมมองศาสนาเป็นเรื่องของปรัชญามากกว่าที่จะเป็นความเชื่อ อันไหนที่เป็นความเชื่อผมก็ตัดทิ้งไป

เท่าที่เคยทำ จัดให้คนไร้ญาติ ก็จัดแบบพุทธนี่แหละครับง่ายสุด สวดแล้วก็เผาเลย ใช้เวลาไม่ถึง 3 ชม. และใช้เงินไม่มาก (ประมาณ 2,500 บาท)

สั่งเสียครอบครัว ตามสบาย

เราตรงๆ เมืองไทยเป็นเมืองพุทธครับ

พุทธอัตโนมัติ โดยไม่ต้องสมัครก็เป็นพุธมาตั้งแต่แรก ไม่ต้องเข้าไปปฏิบัติอะไรตั้งแต่เกิดก็เป็นพุทธไปทั้งๆเรายังไม่ได้ศัรทธาเลย

บางครอบครัวก็ปฏิบัติ ลูกๆก็ซึมซับ บางที่ไม่ปฏิบัติ ก็ยังคงเป็นพุทธอยู่เหมือนเดิม แต่เด็กๆมันก็ไม่อินเท่าไหร่นะซิ

ผู้ใหญ่อาจจะนับถือ แต่เด็กๆไม่ได้นับถือตามหรอกครับ พอรู้ตัวอีกทีต้องมาบวชทั้งที่ไม่เคยปฏิบัติ ไม่เคยเชื่อมาก่อน มันก็จะช็อคเป็นธรรมดา

แล้วแต่คนที่ยังอยู่ครับ

ทำไรก็ทำเหอะตายแล้วไม่รู้เรื่องแล้วมั้งเอาเป็นปุ๋ยโยนทิ้งน้ำก็เรื่องของคนเป็น

คิดว่าไม่ต้องเชื่อในตัวศาสนาก็สามารถเป็นคนที่ดี มีประโยชน์กับโลกได้

จริงๆ แล้วอาจจะเป็นความขี้เกียจก็ได้ เพราะการเป็นศาสนิก มีเรื่องต้องทำเยอะแยะ เสียเวลาการดำเนินชีวิตโดยใช่เหตุ โดยเฉพาะพวกพิธีกรรมทางศาสนาเนี่ย




ส่วนตอบ จขกท ผมตายแล้วลูกหลานอยากทำอะไรก็ทำ ผมจะบริจาคร่างกาย ลูกหลานส่งไป รพ ได้ก็ส่ง ไม่ได้ก็ช่างมัน ผมคงไม่ได้อยู่เสียใจอะไรแล้ว

การบริจาคร่างกายเป็นอาจารย์หมอ เมื่อมีการศึกษาเสร็จแล้ว
ก็จะมีพิธีพระราชทานเพลิงศพให้ครับ เท่าที่เคยไปมา ก็จะสวดแบบพุทธครับ

ทุกคนเคยถามตัวเองไหมว่า เรานับถือศาสนาเพราะอะไร
เพราะเลื่อมใส เพราะพ่อแม่บอกว่าเรานับถือศาสนานี้ เพราะต้องระบุบัตรประชาชน
ฉะนั้น อย่าไปว่าคนไม่มีศาสนาครับ เพราะเค้าเลือกด้วยตัวเองว่า เค้าศรัทธาในอะไร
คนไม่มีศาสนาไม่ผิด และเค้ามีสิทธิที่จะประกาศ ในเมื่อคนมีศาสนายังประกาศได้เลย

แล้วถ้าเราไม่นับถือศาสนา แต่คนในครอบครัวเราตาย

เราต้องจัดพิธีไหมครับ หรือจัดตามศาสนาของคนตาย

บางคอมเม้นก็พยายามจะยัดเยียดเหตุผลเชิงลบให้คนไม่ถือศาสนาเหลือเกิน
เถียงเรื่องความเชื่อก็เหมือนเถียงเรื่องการเมือง มันไม่มีจุดสิ้นสุดหรอก มีแต่จะทำให้บานปลาย

อย่าเพิ่งเชื่อโดยฟังตามกันมา
อย่าเพิ่งเชื่อโดยถือว่าเป็นของเก่าเล่าสืบๆ กันมา
อย่าเพิ่งเชื่อเพราะข่าวเล่าลือ
อย่าเพิ่งเชื่อโดยอ้างคัมภีร์หรือตำรา
อย่าเพิ่งเชื่อโดยคิดเดาเอาเอง
อย่าเพิ่งเชื่อโดยคิดคาดคะเนอนุมานเอา
อย่าเพิ่งเชื่อโดยตรึกเอาตามอาการที่ปรากฏ
อย่าเพิ่งเชื่อเพราะเห็นว่าต้องกับความเห็นของตน
อย่าเพิ่งเชื่อว่าผู้พูดควรเชื่อได้
อย่าเพิ่งเชื่อว่าผู้พูดนั้นเป็นครูของเรา