[RE: การเข้าไปห้ามปราม ตักเตือน หรือแจ้งความเอาผิดกับคนไม่รู้จักหรือรู้จักแต่ไม่สนิทที่กำลังทำผิดหรือทำสิ่งที่ไม่ดีอยู่เปนสิ่งที่พึงกระทำไหมครับ?]
tonnsupabchonn พิมพ์ว่า:
Wiizal2d พิมพ์ว่า:
ขอถาม จขม. กลับครับ ถ้าเห็นคนถือปืนกำลังเดินเข้าร้านทอง อีก 30 วินาทีจะเกิดเหตุร้าย ท่านจะยืนเฉยๆหรือ ตะโกนให้คนรอบข้างทราบว่า บุคคลตรงหน้าเป็นคนไม่ดีครับ ?
แล้วถ้าท่านยืนเฉยๆ แล้วปล่อยให้คนในร้านทองโดนยิง และโดนปล้น ท่านจะรู้สึกผิดมั้ย ?
คงต้องหลบออกมาแล้วโทรแจ้งความให้ครับ เพราะแก๊งโจรถือปืนกลนั้นผมคงไม่กล้าสู้ครับ(เกิดมาเคยบวกมากสุดก็พวกขโมยธรรมดา) แต่ถ้าโจรมาเห็นและจะทำร้ายผมคงต้องยิงสู้เอาชีวิตรอดครับ
*เพิ่มเติม แต่ถ้าโจรกลุ่มนั้นเปนคนที่รู้จักกัน แบบเพื่อนของเพื่อน ลูกเพื่อนพ่ออะไรแบบนี้ยังพอเข้าไปเตือนได้ครับ
ผมเอาเหตุการณ์จริงเมื่อ 14 ปีก่อนมาเล่าให้ท่านฟังนะครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.2 อายุ14 ระหว่างเดินทางกลับบ้าน เจอ ผญ คนนึง เรียน รร.เดียวกัน แต่คนละห้อง เดินอยู่หน้าผม และมีวัยรุ่น สายอาชีพเทคนิค ซ้อนมอไซค์ 3 คนมา จอดแล้ว ลงมาพูดคุย
ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นคนรู้จักกัน แต่ในใจก็คิดว่าคนรู้จักกันทำไม ผญ ถึงค่อยๆถอยหลังห่างออกมา ในใจผมคิดว่า "อย่าไปเผือกเรื่องเขาดีกว่า เด่วจะหาจะจุ้นจ้าน" แต่ถ้าเป็นอันตรายอะไรขึ้นมา "ผมคือคนที่ยืนห่างออกไปแค่ไม่ถึง 100ม.
ผมเลยตัดสินใจเดินไปแล้วทักทาย ผญ คนนั้น เหมือนเป็นญาติกัน แล้ว ชาย3คนนั้นก็มารุมถามผมว่า "เสือกไรด้วย ? เป็นไรกัน? อย่ามายุ่ง"
ผมเลยบอกไปว่า "ผมเป็นพี่ชาย มีไร?" ระหว่างนั้นในใจก็นึกว่าเมื่อไร่ แม่จะขับรถออกมารับซักที แต่หนักกว่าคือพวกมันเผอิญเห็นว่า นามสกุลผม กับ ผญ คนนั้นไม่เหมือนกัน ก็เลยโดนถามอีกว่า "พี่น้อง อะไร ทำไมนามสกุลไม่เหมือนกัน?"
ผมก็บอกไปว่า "พี่น้องนามสกุลไม่เหมือนกัน เยอะแยะ" และหลังจากนั้น ยืนนิ่งไปซํก2 นาที สถานการณ์ตรึงเครียดมาก และแม่ผมก็ขับ มอไซค์ ออกมาพอดี และถามว่า "มีไรกัน?"
ผมบอกว่า "ไม่มี" และพวกมันก็ขับรถออกไป ส่วนผมก็บอกให้แม่ผมขับรถไปส่ง ผญ คนนี้ที่บ้านก่อน แล้วค่อยมารับผม
ส่วนผมก็เดินกลับบ้านแบบระแวงๆหลังสุดๆ
คนสมัยนี้มักจะเผิกเฉยกับการช่วยคนอื่น มากกว่ามองเห็นว่าคนอื่นจะดือดร้อนแค่ไหนถ้าเราไม่ช่วย