วัยเด็กอนุบาล โดยถามคุณครูประจำแล้วว่ารอยนี้เกิดจากอะไร แต่ให้คำตอบเราไม่ได้

โดยเราซักถามลูกจนรู้ว่าเพื่อนในห้องเป็นคนทำ

จะดำเนินการเช่นใด

ลึกมั้ยครับ พาไปหมอครับ แล้วขอใบรับรองแพทย์ เอาไปแจ้งลงบันทึกประจำวัน

เอาไปให้ครูดู

ไม่ได้อยากเอาผิดจากเด็ก แต่อยากให้ครูตื่นตัวบ้าง

มีหลายสาเหตุ อย่าพึ่งปักใจเชื่ออะไร

อาจจะเป็นอุบัติเหตุ

ก็ไปคุยกับพ่อิแม่อีกฝั่งสิ

ก็คงถามรายละเอียดว่ายังไงเล่นกันหรอ หรือโดนแกล้ง

แล้วก้สังเกตุอาการลูก

ถ้าไม่ได้ดูกลัวการไปโรงเรียน(กลัวคนแกล้ง) ก็น่าจะแค่เด็กๆเล่นกันครับ ปล่อยผ่าน

ถ้าเล็บข่วนต้องดูครับว่าเล่นกับเพื่อน หรือ เล็บผู้ใหญ่ แต่ต้องแยกเป็นกรณีๆนะ

เมื่อก่อนตอนเด็กๆ เพื่อนร่วมรุ่น อนุบาล 3 ไม่รู็ไปเล่นเอาท่าไหน ไม้แขวนผ่า เกี่ยวไข่เกือบขาดเลย

คือ ไม้แขวนผ้าสมัยก่อนมันเป็นลวดไง เลือดสาดเลย สยองแทน ไม่รู้หายหรือยัง หรือ ต่อได้ไหม สาธุต่อได้ทีเถอะ

พอนึกถึงแล้วสงสารจริงๆ น่าจะอาบน้ำอยู๋ละมั้งแล้วเล่นซนกัน

เด็กมันเล่นกันก็อาจมีโดนตัวกัน เผลอเป็นรอยไรบ้าง

ถ้ามันไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ก็อาจแค่แนะนำครูว่าให้ตรวจเล็บเด็กๆ ไม่ให้เล็บยาว

ผมจะตามไปดูที่โรงเรียนครับ หาสาเหตุว่าเป็นจากเด็กทะเลาะกัน

หรือจากลูกเราโดนรังแกครับ

ถ้าทะเลาะกันเฉยๆ ไม่รุนแรงมาก คงปล่อยไปตามวัยครับ

เพราะตอนเด็กๆ ผมได้รอยมาประจำ ตีกับเพื่อน

แปลว่าอยู่ โรงเรียน น่าจะโดนเพื่อนแกล้งประจำคนเป็นผู้ปกครองควรแจ้งเรื่องนี้ให้ครูประจำชั้นทราบ

แล้วเรียกเด็กคนนั้นพร้อมครูประจำชั้นมาคุยอบรมสั่งสอนและผู้ปกครองทั้ง 2 ฝั่งต้องอยู่ด้วยจะดีมากๆ

รับรองว่ามันจะไม่ทำอีกแต่ถ้าแค่บอกครูประจำชั้นเด็กอาจไม่สำนึกต้องให้พ่อแม่เด็กคนที่ทำรู้ด้วย จากประสบการณ์ตรง

บอกครูไปสอนเด็กคนนั้น สอนแบบฉลาดๆ นะ ที่สำคัญห้ามโทษเด็ก

สอนให้ลูกระวังก็พอครับ

ไปปกป้องเค้าแบบนั้น

เมื่อไหร่เค้าจะได้เรียนรู้อันตรายจากการอยู่ในสังคม

สังเกตรอยก่อนครับ เล็กใหญ่
ถ้าเป็นรอยเล็กๆ ไม่ลึกเอาจะเกิดจากอุบัติเหตุเล็กน้อยได้
หัดสังเกตแล้วดูเรื่อยๆ ครับ
ถ้าเจอบ่อยพวกรอยข่วย รอยช้ำ อันนี้ถึงจะเข้าไปที่โรงเรียนครับ

หัวโจกดูง่ายครับ ยิ่งเด็กไม่โตยิ่งดูง่ายจัดการง่ายครับ

ก็คงดูสถานการณ์ก่อนครับ ใช้วิจารณญาณให้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดูต้นสายปลายเหตุ อย่าเพิ่งรีบโทษครู โทษลูก โทษเด็กคนอื่น ถ้ามันไม่ได้ร้ายแรงมากพ่อแม่ไม่น่าไปยุ่งนะ การปล่อยให้เด็กๆทะเลาะกันบ้างก็เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ในการอยู่ร่วมกันในสังคมนะ อย่างที่บอกวิจารณญาณของพ่อแม่สำคัญมากๆ

บางทีเด็กเราก็เป็นต้นเรื่องก็มีอะ อย่าเพิ่งเจ็บแค้นหน้ามืดตามัว

ดูความหนักหนา และดูความบ่อยของรอยที่เกิดครับ

ผมไม่ซีเรียสกับเด็กเล่นกัน แกล้งกันบ้างในบางครั้ง ถ้านานๆที เกิดแผลเล็กๆ มีรอยข่วน หกล้มเข่าแตกมา ผมรับได้นะ

ยกเว้นว่าเล่นกันหนักเกินไป หรือแกล้งกันเป็นประจำ ไม่เลิกราไม่มีขอบเขต ก็คงไปพบครูผู้สอนบ้าง ถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็เข้าไปเรียน ผ.อ.โรงเรียนซึ่งก็คุ้นเคยกันอยู่แล้ว
โชคดีว่าลูกผม 3 คนเรียนโรงเรียนประถม(เอกชน)ที่เดียวกัน และไม่ใหญ่มากนัก ทางครูและ ผ.อ.จึงดูแลได้ใกล้ชิด ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้