หลังจากเกมแพ้ทีมชาติจีน 0-2 ผมอยากจะหยิบวิเคราะห์ทีมชาติไทยชุดใหญ่ในประเด็นสำคัญที่ทำให้ไม่ชนะ และเรื่องที่ควรจะแก้ก่อนลุยรายการใหญ่อย่างเอเชี่ยนคัพ ผมจะแบ่งแต่ละหัวข้อเป็นแต่ละมู้ แล้วจะโฟกัสในสามหัวข้อหลักๆ ซึ่งอาจจะมีมากกว่านั้น แต่ผมอยากหยิบแค่สามหัวข้อนี้เพราะมองว่าเป็นหัวข้อที่สำคัญ

ขอเน้นย้ำว่าที่เขียนมาเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวของผมนะครับ

#####################################################################


”เพชรฌฆาต”คนสุดท้ายที่ทีมชาติชุดใหญ่หวังพึ่งได้ “วรวุฒิ ศรีมาฆะ”

1) กองหน้าและการจบสกอร์ - สถานะและอนาคตที่มีแต่เครื่องหมายคำถาม

หัวข้อนี้ แฟนบอลไทยคงรู้กันดีว่าเป็นปัญหาที่เกินคำว่าเรื้อรังมานาน เพราะตั้งแต่ยุคดรีมทีม ทีมชาติไม่มีเพชฌฆาตหน้ากรอบเขตโทษจริงๆ ซึ่งยุคนั้นก็ถูกจองโดยวรวุฒิ ศรีมาฆะ ส่วนตัวผมมองว่าทีมชาติไม่จำเป็นต้องมีสายกางมุ้งรอบอลหน้ากรอบ6หลาแบบ”น้ากุ้ง" ฟิลิปโป อินซากี้หรอก ขอแค่มีเท้าแม่นๆ ที่ยิงเป็นเข้าบ่อยๆ ไม่ต้องงามแต่ได้ผลก็พอ

แต่ก็ไม่ใช่ว่าทีมชาติจะไม่มีคนที่ยิงเก่งเลย เพราะธีรศิลป์ แดงดาคือคนนั้น และคนเดียวที่พร้อมที่สุดในบทบาทศูนย์หน้า เพียงแต่เขาเปลี่ยนสไตล์จากกองหน้าสายความเร็วฉีกแผนหลัง มาเป็นสไตล์กึ่งหน้าต่ำล้วงบอลคอยปั้นเพื่อนเล่น อันนี้ควรถูกมองว่าเป็นจุดเด่นของชุดนี้ด้วยซ้ำ ลองสังเกตดูซิ เวลาธีรศิลป์ได้บอลทีไรจะโดนคู่แข่งรุมไม่ต่ำกว่า2คนตลอด เพราะเขารู้ว่าถ้าปล่อยฟรีไม่โดนจ่ายทะลุช่องก็ลากเข้าไปยิงเอง ฉะนั้นคู่แข่งจะต้องคอยปิดเกมธีรศิลป์เพื่อลดความเสี่ยงในแดนหลัง

ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องมองทางเลือกริมเส้นให้มากที่สุด เพราะริมเส้นจะเปิดกว้างข้นเนื่องจากต้องการปิดธีรศิลป์ โอกาสเติมเกมรุกแล้วจ่ายคัดแบ็คยิงหรือครอสเข้าหน้าเขตโทษเพิ่มขึ้น (ธีรศิลป์เองก็เล่นลูกกลางอากาศได้ดี)


”ธีรศิลป์ แดงดา” คือความหวังเดียวของทีมชาติชุดใหญ่ ในคำว่า “หน้าเป้า”

ผมว่ามิโลวาน ราเยวัชเอง ก็รู้ถึงความสำคัญของการใช้วิธีโจมตีแบบนี้ มันอาจเป็นเหตุผลที่มงคล ทศไกรได้ลงเล่นตลอด (บวกกับความฟิตของเจ้าตัว) และการที่เขาพยายามเรียกปีกเยอะๆ และยังไม่รวมถึงความสามารถของนักเตะอย่างชนาธิป สงกระสินธ์ ที่กลายเป็นหัวใจเกมรุกอย่างเต็มที่ไปซะแล้ว

แต่ปัญหาคือ นอกจากธีรศิลป์แล้ว ไม่มีใครเข้าทำแม่นยำซักคนเลย

ถ้าไม่ใช่ธีรศิลป์ หรือในจังหวะ ธีราทร บุญมาทัน เกมรุกไทยมักจะพังในจังหวะสุดท้ายตลอด ไม่ว่าจะต่อบอลแม่นยำแค่ไหน หรือสวนกลับเร็วเท่าไหร่ ถ้ายังไม่มีผู้เล่นที่สามารถเตะบอลผ่านเส้นประตูคู่แข่งไปได้ ทุกอย่างที่ทำมาก็เสมือนไร้ค่า อย่างนัดล่าสุดก็ชัดเจนมาก จังหวะที่นูรูล ศรียานเก็ม หลุดไปยิง ควรจะอย่างน้อยเข้ากรอบ แต่ดันยิงเหินออกข้ามคาน เปลืองโอกาสตีเสมอแบบสุดเซ็ง


จังหวะโต้กลับที่ควรจะเป็นประตูตีเสมอ หรืออย่างน้อยเข้ากรอบ

นักเตะที่มีสัญชาตญานกองหน้า คุณสมบัติคือรู้ต่ำแหน่งการเข้าทำ แล้วใช้จังหวะน้อยที่สุดในการยิง ซึ่งต่างกับนักเตะชุดใหญ่หลายคน ที่ต้องใช้หลายจังหวะเพื่อหาช่องยิง ในการแข่งขันจริงคุณไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้นหรอก ถ้ายิงได้ต้องลอง เพราะอย่างน้อยจะสร้างโอกาสในการยิงซ้ำหากถูกบล็อกหรือเซฟ หรือกดดันคู่แข่งต่อไป

ที่จริงปัญหาศูนย์เป็นเครื่องหมายคำถามสำหรับหลายชาติในเอเชีย แม้กระทั่งญี่ปุ่นเองก็เจอปัญหานี้ทั้งในระดับทีมชาติและระดับสโมสร มันจึงทำให้นักเตะอย่างหวู่ เล่ย มีค่ามากๆในทวีปนี้ เพราะเอเชียน้อยคนจะเท้าแม่นแบบเขา

ไทยลีก เป็นลีกที่ถูกครอบครองโดยกองหน้าต่างชาติมาตั้งแต่ยุคเริ่มต้น เพราะหลายสโมสรไม่กล้าที่จะใช้เวลาปั้นสันชาตญานศูนย์หน้าในนักเตะของเขา เพราะจะทำไปทำไมถ้าสามารถหากองหน้าต่างชาติราคาไม่แพงเพื่อใช้ตอบปัญหาทันที? ถ้าไปดูจำนวนประตูของกองหน้าไทยลีกในฤดูกาลนี้ที่ติดทีมชาติดชุดล่าสุด รวมกันก็ยังไม่สามารถเบียดดาวซัลโวอย่างดิโอโก้ หลุย ซานโต้ได้

ครั้งล่าสุดที่กองหน้าไทยสามารถเบียดกองหน้าต่างชาติในเรื่องของการยิงประตู ก็คือธีรศิลป์ เมื่อ 6 ฤดูกาลก่อน ปัจจุปันถ้ากองหน้าไทยยิงได้เกิน 10 ลูก ก็ถือว่าเก่งแล้ว ในขณะที่กองหน้าต่างชาติต่างพากันยิงทะลุ 20 ลูก


ดาวซัลโวไทยลีกฤดูกาลนี้ ถูกกองหน้าต่างชาติจองเป็นที่เรียบร้อย

การที่นักเตะต่างชาติได้รับสัมปทานในตำแหน่งนี้เลยต้องทำให้นักเตะเกมรุกไทยหลายๆคนต้องปรับไปเล่นกลางรุกหรือปีก ที่มีหน้าที่ป้อนบอลให้เพชฌฆาต ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าทำไมนักเตะไทยเก่งๆ ส่วนใหญ่จะเล่นตำแหน่งนี้จนแทบจะเบียดกันเล่น กลายเป็นว่า เวลาทีมชาติแข่งก็มีคนทำเกมเก่งเยอะ แต่กลับยิงไม่ได้ เพราะหน้าที่เดิมไม่ได้เรียกร้องให้ใช้

การที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ในระยะยาว ต้องให้เวลากาลเวลาพิสูจน์เยาวชนปัจจุปัน ว่าจะสามารถโตไปขึ้นเป็นตัวหลักตัวยืนของชุดใหญ่ได้หรือไม่ ตอนนี้คนที่มีโอกาสที่จะเป็นคนนั้นมากที่สุดคือศุภณัฏฐ์ เหมือนตา ซึ่งด้วยอายุเพียง 15 ปี เขายังมีเวลาอยู่เยอะมากที่จะรักษาฟอร์มและพัฒนาศักยภาพ และขึ้นอยู่กับว่าบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด จะสามารถเค้นความสามารถของเขานั้นออกมาต่อเนื่องได้หรือไม่


”ศุภณัฏฐ์ เหมือนตา” กองหน้าสายเลือดใหม่ ว่าที่ความหวังทีมชาติในอนาคต”

โอกาสก็ยังเปิดกว้างให้สำหรับนักเตะอย่างเจนรบ สำเภาดี ถ้าสามารถเบียดตัวจริงเอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ดได้ หรือไม่ก็สิทธิโชค ภาโส หากรักษาน้ำหนักและคุมวินัยนอกสนามให้อยู่ในเกณฑ์ของนักฟุตบอลอาชีพ รวมถึงหน้าเก่าอย่างอดิศักดิ์ ไกรษร ถ้าสามารถรักษาสภาพความฟิตและสลักอาการบาดเจ็บได้

ส่วนทางเลือกปัจจุปันที่ยังอยู่นอกสายตาราเยวัช ที่อาจจะใช้แก้ปัญหาล่วงหน้าก่อน ผมยกให้ ปกรณ์ เปรมภักดิ์ กับ สุรชาติ สารีพิมพ์ ปกรณ์สามารถสร้างโอกาสในกรอบเขตโทษบ่อยแล้วมีความเร็วอีกด้วย และสุรชาติมักเป็นเป้าหมายเพื่อนร่วมทีมเพื่อทำจังหวะจบสกอร์ ที่สามารถเล่นได้ทั้งหน้าเป้าและปีก



”ปกรณ์ เปรมภักดิ์” และ “สุรชาติ สารีพิมพ์” สองนักเตะที่ ราเยวัชควรทดลองใช้

คนอื่นๆก็มีอย่าง เกริกฤทธิ์​ ทวีกาญจน์ (ที่ตอนนี้ฟอร์มดีขี้น) ศิวกร เตียตระกูล และชนานันท์ ป้อมปุปผา (ซึ่งผมจะคุยเรื่องนี้ต่อในอีกหัวข้อ)

เครื่องหมายคำถามจะถูกหยิบขี้นมาอย่างหนาหูเมื่อชุดใหญ่ไม่สามารถใช้งานธีรศิลป์ได้ต่อไป (จากอาการบาดเจ็บหรือเลิกเล่น) เพราะฉะนั้นปัญหานี้ต้องถูกแก้ไขให้ได้เร็วที่สุดถ้านักเตะและทีมชาติอยากจะพัฒนาตัวเองขึ้น ถ้าสามารถหานักเตะที่เสริมความหลากหลายในการเข้าทำ หรือเป็นกองหน้าที่ช่วยแบกภาระธีรศิลป์ ก็จะเป็นผลดีสำหรับทีมชาติ

หลายครั้งเกมรุกสามารถเจาะเข้าเขตโทษคู่แข่ง แต่ก็มักจะตกม้าตายในจังหวะที่สำคัญที่สุดเพราะขาดเพชฌฆาตศูนย์หน้า และก็เป็นเพราะเรื่องนี้ ที่ผมวอนให้สโมสรไทยลีกลองให้โอกาสกองหน้าไทยมากขึ้น ลองแลกผลระยะสั้นกับผลระยะยาว สร้างรากฐานนักเตะอคาเดมี่ในเครือของตนไว้ให้แน่น ลดความจำเป็นที่ต้องพึ่งกองหน้าต่างชาติ เพราะนอกจากจะทำให้สโมสรไต่เต้าขึ้นสู่จุดใหม่ๆ ก็สร้างผลผลิตให้ทีมชาติไว้ใช้ในยามที่ต้องเผชิญหน้ากับการแข่งขันระดับทวีป และระดับโลกในอนาคต


คำถามกองหน้าไทยจะมีคำตอบหรือไม่ ก็ต้องรอดู

บุคลากรลูกหนังไทยไม่ควรปล่อยปะละเลยจุดนี้ ควรกดดันสโมสรและอคาเดมี่ให้เริ่มเอาจริงเอาจังกับต่ำแหน่งหน้าเป้า ส่วนนักเตะปัจจุปันควรแก้ไขให้เร็วที่สุด เพราะไม่มีใครอยากเห็นเกมรุกดีๆเปลืองไป เพราะขาดการจบสกอร์

ไม่จำเป็นต้องสวยงาม ยิงตีลังกาโชว์ ต่อบอลชิ่งบอลร้อยวันพันรอบจนคู่แข่งสับสน

ขอให้มีแค่ “ประตู” กับ “เพชรฌฆาต” ผมก็อิ่มใจแล้ว

#####################################################################

เดี๋ยวหัวข้อต่อไปจะลงใน1-2วันนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ

รออ่านนะครับ

ตอนนี้ที่ผมจับตามองอีกคนคือ เจ้าฟรองค์ ปรเมศย์ อาจวิไล อยากเห็นเจ้าเด็กคนนี้ผลิตสกอร์เยอะๆ เผื่อลุงวัคจะเห็นและเรียกติดทีมชาติ

มุ้ยต้องเห็นแก่ตัวมากกว่านี้ หลายครั้งมุ้ยมีโอกาสยิงแต่พยายามมองหาเพื่อนที่จะส่งตลอด พอเป็นหน้าตัวเดียวแล้ว มีปีก 2 ข้างเป็นมงคลกับนูรูลที่จ้องจะสอยนกทั้งคู่ผลเลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น

ผมเห็นด้วยส่วนใหญ่ที่เขียนมานะ แต่จะมีเพิ่มเติมนิดนึง

เรื่องแรก ประเด็นกองหน้าไทยในไทยลีก

เรื่องนี้ผมเข้าใจสโมสรนะ การส่งผู้เล่นลง 11 ตัวจริง โดยเฉพาะกองหน้า เป็นใคร ใครก้อต้องอยากส่งกองหน้าที่ดีที่สุดลงสนาม จะมาดันทุรังปั้นกองหน้าไทยทั้งที่ความสามารถเป็นรองกองหน้าต่างชาติก็ใช่เรื่อง

มองดูไปที่อ่องทูสิครับ ทำไมเค้ายังยิงเอา ๆ ได้ มันอยู่ที่วินัย+ฝีมือ+ความตั้งใจครับ ถ้าคุณมาโอ๋กันเอง ใช้นโยบายปั้นกองหน้าไทยให้อภิสิทธิ์ ผมว่ามันไม่ดีกับตัวนักเตะเองแน่นอน ถ้าคุณอยากจะเป็นกองหน้าที่ดีจริง ๆ บทพิสูจน์แรกคือแข่งขันกับกองหน้าต่างชาติในทีมให้ได้ สร้างความประทับใจให้ได้ในสนามซ้อม มันต้องมาจากตรงนี้ครับ ณ ตอนนี้คือ ที่สโมสรต้องไปซื้อกองหน้าต่างชาติ เพราะอะไร? มันก็บอกด้วยตัวเองอยู่แล้วว่า เราไม่มีกองหน้าที่ดีพอจริง ๆ
อีกอย่างคือทัศนคติของผู้เล่นไทยครับ พอดังขึ้นมาก็หลงทาง หลงชื่อเสียง อันนี้เข้าใจหลายคนเป็นกัน แต่ถ้าเรามองไปที่ทีมชาติ ผมขอยกเคสของ ศศลักษณ์ ธนบูรณ์ กวินทร์ มงคล หรือแม้กระทั่ง ธีรศิลป์ ผมมั่นใจว่านักเตะพวกนี้มีความตั้งใจเต็มที่ โฟกัสกับฟุตบอลจริงๆ ไม่แอ๊ก ไม่หลงแสงสี ผมอยากให้เรามีนักฟุตบอลแบบนี้มากขึ้นครับ

ปล. ผมอยากเห็นกองหน้าสไตล์ สุธี สุขสมกิจ, พิพัฒน์ ต้นกันยา คือเฉียบขาด มีความคมและเห็นแก่ตัวในจังหวะที่ควรยิง ผมว่ากองหน้าประเภทนี้คือสิ่งที่ทีมไทยต้องการอย่างมากครับ

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับเคสนี้ครับ

ต้องเก่งจริง ถึงจะได้โอกาสครับ

เห็นด้วยกับบทความมากๆครับ

ส่วนตัวมองว่า วิถีฟุตบอลยุคใหม่ทำให้เป็นแบบนั้นไปด้วย
กองหน้าต้องมีอะไรมากกว่าไป ยืนรอจังหว่ะยิงแล้ว

หวังว่า Gen ใหม่ๆจะมีสไตล์นี้เข้ามาบ้างนะ
ตอนนี้ คำว่า ถ้า ซิโก้ หรือ ปิยะพงศ์ เกิดในยุคนี้ ไทยยิงกระจุยกระจาย ไปแล้ว พูดกันจนเซงแล้วครับ

มุ้ยผมว่าขี้เกียจเกิน เดินเล่น ไม่ไล่เพรส หรืิจัได้เวลากองหน้าไล่ไปเก็บขยะ

คุณก็พูดถูก

ที่ผมพูดถึงในเรื่องของอคาเดมี่และการปั้นนักเตะ เป็นเพราะฟุตบอลอาชีพไทยยังเป็นสิ่งที่ใหม่มาก ระบบอคาเดมี่จริงๆจังๆมีมาแค่10กว่าปีเอง แล้วเราไม่ได้เริ่มต้นด้วยการเอาใจใส่วิทยาศาสตร์การกีฬา เลยทำให้พัฒนาช้ากว่าที่ควร

ผมไม่อยากกีดกั้นการตัดสินใจสโมสรว่าต้องใช้กองหน้าไทยอย่างเดียว ที่ผมพูดถึงคือให้โอกาสพิสูจน์กองหน้ามากกว่านี้ ก็เหมือนเล่นหุ้นแหละ คุณไม่เสี่ยงคุณก็ไม่เสียหายแต่คุณไม่ได้กำไร คุณเสี่ยงคุณอาจจะเสียแต่คุณก็มีสิทธิ์ได้กำไร สั้นๆคือ ไม่ลองไม่รู้

ตอนนี้บอลไทยเริ่มเดินเข้าสู่ระบบอาชีพเต็มที่แล้ว ผมว่าผลลัพธ์จริงจะมาในรุ่นu14-u16ของเรา เพราะน้องๆเหล่านี้ได้ฝึกฝนในสภาพแวดล้อมมืออาชีพตั้งแต่เด็ก โอกาสค้นพบกองหน้าความหวังก็จะเพิ่มขึ้น แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับวินัย ความมุ่งมั่น และความเอาใจใส่ของสโมสร