หนังสงครามคงต้องเซฟวิ่งนั่นล่ะครับ อันนี้หนังหนี หนังที่ต้องถอย ทำมาขนาดนี้ไม่รู้จะติยังงัย แล้วแกไม่ได้ใส่ดราม่าจนเว่อวังอะไรด้วยน่ะ ผมนี่โคตรชอบ

7/10

พึ่งออกจากโรงเลย ความรู้สึกแรกเลยคือ จะลำดับภาพให้ซับซ้อนทำไม
ตัวละครนี้ชื่ออะไร ไอ้ตัวนี้มายังไง ทำไมถึงสำคัญจัง
จะย้อนภาพอีกเมื่อไหร่ จะได้ตั้งใจดู
เพราะแต่ละเรื่องมันโทนเดียวกันหมดเลย แยกไม่ออก
ทหารก็ดันมอมแมมเหมือนกันอีก

เนี่ย .. นั่งคิดไอ้พวกนี้อยู่ตลอดเวลา จนไม่อินกับหนัง
จบออกมาสงสัยจังพวกเพจที่ให้คะแนนเยอะ ๆ ดูกันยังไง ได้ 10/10
สอนวิธีให้เราดูหนังพวกนี้หน่อย ..

ที่ไม่เข้าใจที่สุดเลย คือ (สปอยล์)

รอซูมอยุ่นะ

ก็อย่างว่าละครับ หนังอันนี้มันสร้างจากเรื่องจริง และสเกลของการกระทำมันเป็นของคนทั้งชาติ แบบมันมีหลายคนที่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์

มันเป็นเหตุการณ์ที่ได้รับชัยชนะในการช่วยเหลือชีวิตและถอยทัพของทหาร 300000 กว่าคน

ไม่ใช่วีรกรรมของวีรบุรุษสงครามที่มาเดี่ยวหรือเป็นทีม แบบ hacksaw, saving private หรือเรื่องอื่น ๆ

โดยรวมผมโอเคชอบ อินกับเหตุการณ์โดยรวม ดนตรีบิวท์ดีมาก การเล่าเรื่องก็ไม่ได้ดูสับสนมากมาย

ถ้าจับประเด็นและจุดสังเกตุได้ตั้งแต่ช่วงเกือบกลางเรื่องได้ก็จะไม่งงแล้ว ถึงจะตัดสลับกันถี่ ๆ ในช่วงกลางเรื่องไปก็จะไม่งง

ตอนจบก็โอเคไม่มีอะไรติดค้าง และก็ตรงตามคอนเซ็ปหนังที่เขาบอกเลยคือ "Survival is victory"

ถึงแม้คนที่เป็นฮีโร่จริง ๆ อาจโดนลืมเรือนและเชิดชูในหน้าหนังสือพิมพ์คือคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม

อย่าไปยึดติดกับเรทคะแนนเลยผมว่า รสนิยมใครรสนิยมมัน เอาแค่เราเข้าไปดูแล้วรู้สึกชอบหรือเฉย ๆ แค่นั้นก็เพียงพอต่อการเสียค่าตั๋วเข้าไปดูแล้ว

ไม่อินซักนิด
ถ้าตัดดนตรีออกนี่แม่งหนังใบ้ชัดๆ
เอาไป 2/10 พอ

ผมติ่งโนแลนนะ ชอบหนังแกแก่อนหน้านี้ทุกเรื่อง

แต่เรื่องนี้ไม่ชอบเลย หรือ ผมคาดหวังสูงไป