คำถามที่สงสัย ทำไมชาวนายากจน.....



น่าแปลกที่ของเหล่านี้ถูกใช้กันแพร่หลาย ชาวนา ชาวไร่มากมาย ตกเป็นทาสของยาฆ่าแมลงโดยไม่รู้ตัว

ท่ีนา และชาวนา เป็นแหล่งหาเงินที่มีขุมทรัพย์ล้ำค่า โกยเงินได้ไม่รู้จักจบ




"ฮ่าๆๆๆ...เรารวยแล้ว หากินกับชาวนานี่มันง่ายซะจริง" บุรษที่ผมไม่เอ่ยชื่อกล่าว

ทุกวันนี้ ชาวนาทำงานเหนื่อยหนักมาก รายได้ทั้งหมดก็แลดูจะเยอะเสียเหลือเกิน

แต่ต้องหักค่ายาฆ่าแมลงไปเกือบ 40 % ของรายได้ทั้งหมด

ไหนจะค่าผ่อนรถไถ ค่าน้ำมันที่ต้องใช้ไถ ค่าคนงานที่ช่วยกันลงกล้า

"ให้ตายสิ เหลือเท่าขี้หมาขี้แมว ค่ายาฆ่าแมลง ไหนจะปุ๋ยอีก แต่ข้าก็ไม่รู้จะทำอะไรนอกจากนี้ ข้ามีแค่ที่นา กับวุฒิการศึกษาต่ำ เกิดมาข้าไม่มีเงินเรียนเหมือนคนอื่นๆเขา"

ชาวนาตัดพ้อกับตัวเอง

นาปลัง ก็ต้องใช้น้ำ ค่าน้ำมันก็แพงเสียเหลือเกิน ต้องสูบน้ำมาลงนา....

"...โรงสีกดราคา ข้าไม่ใช้ปุ๋ย มันก็รับถูกซะเหลือเกิน"

"....ฝนตกอากาศชื้นข้าก็ต้องรีบไปนา ข้าวชื้น กดครึ่งหนึ่งของราคา"

".....ให้ตายสิ ยาฆ่าแมลงหมดอีกแล้ว"

"....ปุ๋ยหมดทำยังไงดี"

"...ข้าวมันถูก แต่ไม่ขายก็ไม่ได้ มันเก็บไว้ได้ไม่นานหรอก"

เงินที่กูมาลงทุนเริ่มเสียเปล่า ทำนาเข้าเนื้อ ทำนาขาดทุน ไม่มีเงินจ่ายเงินที่กู้มา

หนี้สินล้นพ้น

....................ที่นาโดนยึด.............

"ยังดีที่ข้าส่งลูกไปเรียน...." ชาวนาพูดกับความหวังสุดท้ายของตน

"ถ้ามันไม่เลี้ยงกูหละ..กูคงจะต้องอดตาย"

เป็นเรื่องราวที่แสนเจ็บปวด เป็นเรื่องราวที่ถูกซ่อนอยู่ในซอกหลืบเล็บตีนของสังคม

...ไม่มีใครสนใจ

....ไม่มีใครรู้

.....ไม่มีใครเข้าใจ


ณ วันนี้มีนักศึกษาที่จบออกมาพัฒนาการเกษตรของประเทศไทย แต่ช่วยคนเหล่านี้ให้พ้นทุกข์อย่างแท้จริง

"ทำนาอย่างไร ถึงจะขายข้าวได้แพง" คำถามนี้ถูกทำมาวิเคราะห์วิจัย

คนไทยยอมที่จะกินข้าวที่ราคาแพงได้หรือไม่

ในขณะที่ประเทศญี่ปุ่นกลับกินข้าวในราคาแพงได้

โรงสีรับข้าวในราคาถูก ราคา ไม่ถึงหมื่น

ทุกคนไม่จำเป็นต้องสำนึกพระคุณที่ปลูกข้าวให้เรา เพราะเค้าก็หาเลี้ยงชีพของตน

เพียงแต่เราต้องสงสารพวกเค้าที่ถูกคนไทยด้วยกันเอาเปรียบมาเป็นเวลานับสิบๆปี

บางคนปลูกข้าว แทบไม่มีเงินจะกิน ข้าวบางคำที่กิน ถือว่าชาวนาปลูกในกินฟรียังได้ เพราะพวกเขาไม่ได้อะไรเลย...

สุดท้ายขอฝากกลอนบทหนึ่งไว้ครับ

เปิบข้าวทุกคราวคำ
จงสูจำเป็นอาจิณ
เหงื่อกูที่สูกิน
จึงก่อเกิดมาเป็นคน

ข้าวนี้นะมีรส
ให้ชนชิมทุกชั้นชน
เบื้องหลังสิทุกข์ทน
และขมขื่นจนเขียวคาว

จากแรงมาเป็นรวง
ระยะทางนั้นเหยียดยาว
จากรวงเป็นเม็ดพราว
ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ

เหงื่อหยดสักกี่หยาด
ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น
จึงแปรรวงมาเป็นกิน

น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง
และน้ำแรงอันหลั่งริน
สายเลือดกูทั้งสิ้น
ที่สูซดกำซาบฟัน

ผู้ประพันธ์ : จิตร ภูมิศักดิ์



เน๊าะ ว่ามั้ย

ครับ

อืม

ดูดวงให้หน่อยครับ

ถ้าไม่ฉีดแมลงก็มากัดกินผลผลิตเสียหาย ถ้ามีวิธีอื่นที่เวิกเค้าก็คงไม่ทนแบกรับภาระค่าใช้จ่ายค่ายาหรอก

ปล.ลองคิดเล่นๆ ถ้าเรากางมุ้งให้พืชได้ป่ะ แบบสร้างมุ้งใหญ่ๆมาล้อมนาทั้งผืนเลย อะไรแบบนั้น แต่ต้นทุนน่าจะแพงอยู่

ผมเคยได้ยินว่า ปลูกแบบไม่ใช้สารเคมีหรือยาฆ่าแมลงที่ขายๆ กันได้นะครับ แต่ให้ผลิตยาเอง สมุนไพรบางอย่างก็สามารถไล่แมลงได้ แต่ภูมิความรู้เหล่านี้กำลังเลือนหายไป เพราะไปซื้อมาฉีดกันซะจนเคย ต้นทุนไม่ต้องพูดถึง น้อยกว่ากันอย่างเทียบไม่ได้

พ่อค้าหว่านล้อมชาวนามานาน จนสุดท้ายก็อย่างที่เห็น ทุกอย่างต้องซื้อหมด

พวกสารเคมีนี่ก็ตัวดี ทำให้ดินเสีย พืชก็ไม่แข็งแรงตามธรรมชาติ ต้องอัดปุ๋ยให้อีก

เศรษฐกิจพอเพียงสำหรับชาวนาจำเป็นมากในเวลานี้ ควรลดต้นทุนทุกอย่าง แม้ผลผลิตจะถูกกว่าคนอื่น แต่เมื่อหักต้นทุนที่จ่ายไปแล้ว กำไรเหลือครับ ดีกว่าคนที่ขายได้ราคาแต่ต้นทุนเผลอๆ แพงกว่า

มีมูลนิธิข้าขวัญ ตอนนี้ครับ

ที่ค่อยๆทำเพื่อชาวนาและชักชวนชาวนาทำเกษตรวิธีใหม่อยู่ แต่ก็อย่างว่า งบประมาณที่เข้ามาช่วยเหลือคนที่เสียสละเหล่านี้มันมีน้อย

ขออภัยที่ใช้คำพูดแรงนะครับ แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่ได้คอมเม้นมั่วซั่วไม่มีมูล มันมีความจริงครับ ข้อความข้างบนของ จขกท ถูกต้องทุกประการ

ง่ายๆเลยครับ ชาวนาโง่ ... โง่ในที่นี้คือไม่รู้หนังสือ ไม่มีความรู้ พูดอะไรก็เชื่อไปเสียหมด

ไม่ได้เรียนมาและสำคัญที่สุด ทำอะไรมาแบบไหนก็จะทำแบบนั้น ไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆ

พวกที่เข้าไปพัฒนาเกษตรกรให้ใช้ปุ๋ยชีวภาพถามว่ามีมั้ย มีครับ มีเยอะด้วย

แต่ชาวนาไม่ต้องการสิ่งที่เห็นผลช้า พ่นปุ๊บหายปั๊บ นี่แหละชาวนาต้องการ และมันเห็นผลทันที

เมื่อเห็นผลทันทีก็คิดเอาเลยว่า นี่แหละของดี พวกนี้เขาไม่คิดถึงเรื่องสุขภาพหรอกครับ

แล้วปุ๋ยหรือยาฆ่าแมลงพวกนี้นะ ตอนเอามาไม่ต้องจ่าย โอ้โห ชาวนาชอบกันใหญ่

แต่นู่น เรียกเก็บเงินตอนขายข้าวนู่น แล้วข้าวก็ต้องขายผ่านนายหน้าอีก

นายหน้าก็กดราคาข้าวอีก ถามว่าทำไมไม่ไปขายเอง คำตอบก็ยังเหมือนเดิม ชาวนาไม่มีความรู้

จะติดต่อที่ไหนยังไง จะเอาไปขายให้คนอื่นยังไง ติดต่อตรงไหน เขาทำไม่เป็นหรอกครับ

แต่วันหน้าอีกไม่กี่ปีหรอก พวกเด็กรุ่นใหม่ที่เขาเรียนหนังสือมาทำงานเกษตร

พวกนี้ฉลาด รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี เดี๋ยวในอนาคตคิดว่าน่าจะดีขึ้นครับ