ข้างหลังภาพ - ความจริงหลังสงครามเวียดนาม

ไว้คราวหน้า X

ไม่ต้องแสดงข้อความนี้อีกเลย

ไปหน้าที่ 1

ไปที่หน้า

ตั้งกระทู้ใหม่

ฝากรูป

หน้าแรกบอร์ด >> บอร์ดวาไรตี้

ผู้ตั้ง

ข้อความ

ออนไลน์

Michael Connelly

นักเตะอบต.

Status:

: 0 ใบ

เข้าร่วม: 14 Aug 2012

ตอบ: 495

ที่อยู่: 221b Baker Street

โพสเมื่อ: Mon May 05, 2014 13:23

ข้างหลังภาพ - ความจริงหลังสงครามเวียดนาม

แด่ มิตาเกะ...

ข้างหลังภาพที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้
หาใช่บทประพันธ์อันโด่งดังของศรีบูรพา หรือกุหลาบ สายประดิษฐ์

แต่เป็นข้างหลังภาพ ที่ได้บันทึกความทรงจำของสงครามให้หยุดนิ่ง
ปรากฎเป็น...ความจริงหลังรูปภาพ

"Napalm Accident, 1972" - ระเบิดเพลิง 2515

ภาพโดย Associated Press photographer, Nick Ut ไดัรับรางวัล Pulitzer

นาปาล์ม คืออะไร?

จากการค้นพบเบื้องต้นผ่านวิกิพีเดียพบว่า นาปาล์ม คือ ระเบิด Napalm Bomb
เป็นระเบิดรูปแบบการทำปฏิกิริยาของเคมีที่ให้ความร้อนสูงมากนำมาใช้ครั้งแรกในสงครามโลกครั้งที่สอง อุณหภูมิโดยรอบจะสูงมากโดยมีระดับการให้ความร้อนตั้งแต่ ประมาณ 1000 กว่า องศาเซลเซียสและมีการพัฒนาขึ้นไปถึง 2000 องศาเซลเซียส

เมื่อเริ่มทำปฏิกิริยาจะแผ่ก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ออกไปโดยรอบ
เป็นพิษไปถึงบรรยากาศชั้นบนและเริ่มทำการดึงออกซิเจนเพื่อเริ่มการเผาไหม้
ทำให้เกิดการแผ่รังสีความร้อนอย่างรวดเร็วทำให้เกิดแผลไฟไหม้ที่ผิวหนังจะทำลายเนื้อเยื่อ จนถึงกระดูก

ข้างหลังภาพนี้ ถูกบันทึกเวลาบ่ายสองของวันที่ 8 มิถุนายน 2515
ระเบิดไฟนาปาล์ม 4 ลูก ถูกทิ้งลงที่บ้านเธอ !!

ขณะนั้น... คิม ฟุค เพิ่งมีอายุ 9 ขวบ ระเบิดเพลิงตกใส่เธอ เธอถอดเสื้อผ้าที่ไฟกำลังลุกออกแต่ไฟยังคงไหม้บนตัวเธอ

ผู้คนช่วยราดน้ำบนตัวเธอ เพื่อดับไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่บนตัวเธอ จนเธอหมดสติไป...

ข้างหลังภาพ เบื้องหลังรูปภาพ ปรากฏเป็นบาดแผล
ที่กระทบทั้งร่างกาย และจิตใจของเด็กหญิงคนนี้

แต่... การกระทำในวันนั้น
หาได้เป็นการสร้างไฟแห่งสงครามในจิตใจของเธอไม่

จากเด็กหญิงในวันนั้น...วันนี้ เธอเติบใหญ่ขึ้นเป็นวีรสตรีที่ทั้งโลกต้องชื่นชม

Kim Phuc...วีรสตรีแห่งการให้อภัย
สุภาพสตรีที่กล่าวคำว่า... "ให้อภัย" ได้ดังก้องไป...ในหัวใจคนทั้งโลก

Huynh Cong (Nick) Ut ช่างภาพ ช่วยพาเธอส่งโรงพยาบาล คอยให้กำลังใจ

แม้เธอจะรอดตาย แต่ไฟก็ได้เผาลวกผิวหนังของเธอถึง 65%

เธอต้องรักษาตัว ต้องทนทุกข์ทรมานจากบาดแผล อยู่ในโรงพยาบาลถึง 14 เดือน และผ่านการผ่าตัดถึง 17 ครั้ง กว่าจะหายเป็นปกติ

เธอยังโชคดี เมื่อเทียบกับลูกพี่ลูกน้องอีก 2 คน ซึ่งตายเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว

หมอศัลยกรรมพลาสติค Dr. Mark Gorney จาก San Francisco
อาสาสมัครประจำอยู่ที่ โรงพยาบาลศัลยกรรมเด็ก Barksy ในกรุงไซ่ง่อนกล่าวว่า

'เธอไม่น่าจะอยู่รอดได้ ตอนแรกคางของเธอเชื่อมติดกับหน้าอก โดยเนื้อเยื่อจากแผลเป็นแขนซ้ายของเธอไหม้จนถึงกระดูก'

แต่ด้วยความรักของแม่ที่คอยดูแลอยู่ข้างเตียง เธอค่อยๆฟื้นตัว และตัดสินใจว่าโตขึ้น...เธอจะเป็นหมอเหมือนผู้ที่ช่วยชีวิตเธอ

หลังจากรักษาตัวอยู่ 2 ปี เธอจึงได้กลับบ้าน

ภาพของเธอ ที่ Nick Ut ถ่ายไว้ ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกและได้รับรางวัล Pulitzer ในปี พ.ศ. 2516

ด้วยรางวัลดังกล่าวช่วยเปลี่ยนชีวิตของเธอและ Nick Ut

Nick Ut-ช่างภาพ Kim Phuc - Dr. My Le ที่พยาบาลเธอ 2 วันหลังเกิดเหตุ

วันหนึ่ง...ในปี พ.ศ.2539 คิม ฟุค ก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชาวอเมริกัน ซึ่งเคยผ่านสมรภูมิเวียดนาม เธอได้รับเชิญให้มาพูดเนื่องในโอกาสวันทหารผ่านศึก ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

การได้มาเผชิญหน้ากับบุคคล ซึ่งครั้งหนึ่งได้เคยมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ ทำให้ญาติพี่น้องของเธอต้องตาย และเกือบฆ่าเธอให้ตายไปด้วยนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่ายนัก

แต่เธอมาก็เพื่อจะบอกให้พวกเรารู้ว่า...สงครามนั้นได้ก่อความทุกข์ทรมานแก่ผู้คนอย่างไรบ้าง

หลังจากที่เล่าถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดของเธอแล้ว เธอก็ได้เผยความในใจว่า...

มีเรื่องหนึ่งที่เธออยากจะบอกต่อหน้านักบินที่ทิ้งระเบิดใส่หมู่บ้านของเธอ

พูดมาถึงตรงนี้ก็มีคนส่งข้อความมาบอกว่า คนที่เธอต้องการพบกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุมนี้ เธอจึงเผยความในใจออกมาว่า

"ฉันอยากบอกเขาว่า เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควรพยายามทำสิ่งดีๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจุบัน และอนาคต"

เมื่อเธอบรรยายเสร็จ ลงมาจากเวที อดีตนักบินที่เกือบฆ่าเธอก็มายืนอยู่เบื้องหน้าเธอ

เขามิใช่ทหารอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นศาสนาจารย์ประจำโบสถ์แห่งหนึ่ง เขาพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า

" ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ "

คิมเข้าไปโอบกอดเขา แล้วตอบว่า

" ไม่เป็นไร ฉันให้อภัย ฉันให้อภัย "

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะให้อภัย โดยเฉพาะกับคนที่ทำร้ายเราปางตาย

คิม ฟุค เล่าว่า... เหตุการณ์ครั้งนั้นสร้างความทุกข์ทรมานแก่เธอทั้งกายและทั้งใจ จนเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร

แต่แล้วเธอก็พบว่า สิ่งที่ทำร้ายเธอจริงๆ มิใช่ใครที่ไหน หากได้แก่ความเกลียดชังที่ฝังแน่นในใจเธอนั่นเอง

" ฉันพบว่าการบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้สามารถฆ่าฉันได้ "

เธอพยายามสวดมนต์ และแผ่เมตตาให้ศัตรู และแก่คนที่ก่อความทุกข์ให้เธอ แล้วเธอก็พบว่า

" หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด "

จะเห็นว่าข้างหลังภาพถ่ายนั้น คือหัวใจ...แห่งการให้อภัย

หมายเหตุ ขอขอบคุณเนื้อหาจากคุณThepchai Yong
และรูปภาพบางส่วนจากคุณ ravio(Pantip.com)
M.Connelly เรียบเรียง

แก้ไขล่าสุดโดย Michael Connelly เมื่อ Mon May 05, 2014 13:56, ทั้งหมด 2 ครั้ง

หากโดน 52 เรื้อน จะถูกแบน

ยอมแล้วครับ , มังกี้ ดี หลินปิง , ซิฟเฟอร์ , Seljalands , nawin216 , P4TON9 , Radiant , ยิปมันส์ , thekopsir , Incredible-Man , iT's_mY_LivE , Depress , gosling , David Ruksapon , jofromhell , iceguice , โคเย่ส์กินแมงโก้ , Henry14 , Blue Sh!t , runatic25 , Nam'Pan , TheSam , jojo_joestar , EL Tigires , Master_of_No.7 , Arkar , VV_Get_Out , tekz. , DamnriderZ , cleaner edition

โหวตเป็นกระทู้แนะนำ