อันดับที่ 5 มิดฟิลด์อมตะ
“น้าเทิด” เทิดศักดิ์ ใจมั่น กองกลางวัย 42 ปีของชลบุรี เอฟซี… แม้ผ่านวงการลูกหนังมากว่า 2 ทศวรรษ แต่ฝีเท้าของเขายังนับเป็นอมตะ
“น้าเทิด” เป็นชาวจังหวัดสุพรรณบุรี เริ่มค้าแข้งกับสโมสรฟุตบอลราชนาวี เมื่อ พ.ศ. 2537 (ค.ศ. 1994) แต่เหมือนจะยังไม่รุ่งนัก แต่กลับมาโด่งดังจากการเป็นนักฟุตซอล โดยในการแข่งขันฟุตซอลชิงแชมป์เอเชีย ปี 2000 เขายิงไป 11 ประตูคว้าดาวซัลโว จากนั้นชีวิตเขากับฟุตบอลก็ดีขึ้นตามมาเป็นลำดับ โดยเฉพาะนับตั้งแต่เซ็นสัญญากับ บีอีซี เทโรศาสน ยักษ์ใหญ่ระดับทวีปในยุคนั้นเมื่อเกือบ 20 ปี…
เทิดศักดิ์ มีส่วนสำคัญพา “มังกรไฟ” คว้าแชมป์ลีก 2 สมัย และทะลุผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศรายการ เอเอฟซี แชมเปี้ยนส์ลีก เมื่อปี 2003 แม้สุดท้าย “เดอะไฟเออร์ดรากอนส์” จะไม่ได้แชมป์ เพราะแพ้ อัล ไอน์ ในรอบชิง แต่ “น้าเทิด” ก็ได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำทัวร์นาเม้นต์
นอกจากการสร้างตำนานที่ไทย เทิดศักดิ์ ยังเคยไปประกาศศักดาว่าข้าคือยอดแข้งจากแผ่นดินขวานทองถึง สิงหปุระ… เขาเล่นให้กับสิงคโปร์ อาร์มฟอร์ซ คว้าแชมป์ลีก 5 สมัย (2002, 2006,2007,2008,2009) และคว้าฟุตบอลถ้วยที่ สิงคโปร์ อีก 2 ครั้ง ก่อนจะกลับมาร่วมทีม ชลบุรี เอฟซี ตั้งแต่ปี 2010 พร้อมกับการมีชื่อติดทีมชาติรวมทั้งหมด 75 นัด ยิงได้ 22 ประตู
แม้การมาร่วมทีม “ฉลามชล”.... เขาจะไม่ได้ทำให้ ชลบุรี กวาดแชมป์ได้เป็นกอบเป็นกำ แต่ในวัย 42 ปี… ยามที่เขาได้ลงมาสัมผัสสนาม… ทั้งสเต็ปเท้า และมันสมอง ยังทำให้เด็กรุ่นใหม่ต้องอาย
อันดับที่ 4
เทพเจ้ากิเลนหมายเลข 10
ธีรศิลป์ แดงดา
จากเด็กขี้ก้างหูกางตัวดำในวัยเยาว์… เขา คือ กองหน้าเบอร์ 1 เมืองไทย อย่างไม่ต้องสงสัยในยุคนี้
“มุ้ย” ที่มีความหมายว่า “หนึ่ง” ในภาษาเขมร คือ ชื่อเล่นของ ธีรศิลป์ แดงดา… เขาเกิดที่ย่านดอนเมือง ในครอบครัวทหารอากาศตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่มี ประสิทธิ์ แดงดา เป็นหัวหน้าครอบครัว สมัยเด็กเขาถูกคุณพ่อเขี่ยวเข็นสอนให้เล่นฟุตบอลอย่างหนัก แม้จะมีบ้างบางคราวที่แอบหนีพ่อไปเล่นเกมบ้าง แต่สุดท้าย “ฟุตบอล” คือ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเขา
ชีวิตความเป็นสุดยอดกองหน้าของ ธีรศิลป์ ฉายแววมาเรื่อยๆ โดยฉพาะสมัยเข้าไปศึกษาที่โรงเรียนอัสสัมชัญ ธนบุรี… ลีลา ทักษะ สัมผัสบอล ท่าทางของเขาเหมือนกับ เอ็นวานโก้ คานู กองหน้าไอดอลของเขา… “มุ้ย” เคยไปโชว์ความยอดเยี่ยมจนทำให้ชาวแซมบ้าต้องตาค้างมาแล้ว เมื่อตอนอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยทีมในบราซิลถึงกับเอ่ยปากชักชวนให้เขาอยู่ที่ ริโอ เดอ จาเนโร ต่อไป แต่เพราะเรื่องความปลอดภัยที่ไม่ดีนัก บวกกับมีข่าวเด็กเอเชียถูกลักพาตัวบ่อยเขาจึงต้องกลับไทย
หลังจากนั้นไม่นานนักเขาได้ไปร่วมทีมแมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในยุคที่ ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรีของไทยเป็นเจ้าของทีม ย้ายไปร่วมทีมกร๊าสฮ็อปเปอร์ ซูริค ก่อนจะกลับมาฝังตัวกับ ราชประชาที่เมืองไทยเป็นระยะเวลาสั้นๆ และย้ายไปเล่นให้กับเมืองทองฯ ยูไนเต็ด ในปีถัดมา พร้อมกับสร้างความเป็นตำนานให้กับตัวเองที่นี่ โดยคว้าแชมป์ไทยลีกร่วมกับ “กิเลนผยอง” แล้ว 3 สมัย แล้วแชมป์พระราชทาน ประเภท ก. 1 สมัย แถมยังเคยเป็นดาวซัลโวสูงสุดของลีกเมื่อปี 2012 จากการยิงไป 24 ประตู
ปี 2014 หลังจากที่มีข่าวอยู่นาน ธีรศิลป์ แดงดา ได้ย้ายไปค้าแข้งที่สเปนกับ อัลเมเรีย ทีมในศึกลาลีก้า สเปน แบบยืมตัว กลายเป็นแข้งไทยคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ลงเล่นบนลีกสูงสุดของผืนแผ่นดินกระทิงดุ โดยลงเล่นทั้งหมด 6 นัดรวมทุกรายการยิงได้ 1 ประตู ในศึกโกปา เดล เรย์ นัดพบกับ เรอัล เบติส
แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ลงเล่นนัก ทำให้เขาอยากกลับบ้าน จึงขอย้ายกลับเมืองทองฯ หลังใช้ชีวิตที่ทางตอนใต้ของสเปน แค่ 6 เดือนเท่านั้น… แม้หลายคนปรามาสว่าเขาไม่เข็มแข็ง ไม่อดทนที่จะอยู่สู้ชีวิตเส้นทางนักเตะอาชีพในยุโรป…
อันดับที่ 3 ตำนานจอมตีลังกาหมายเลข 13
“ซิโก้” เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง จากเด็กหนุ่มที่เหลือเงินติดกระเป๋าเพียง 600 บาท… เด็กหนุ่มที่เคยเอาทองที่แม่ให้ไว้ไปขายเพื่อเดิมพันกับวิถีลูกหนัง… วันนี้ เขา คือ ชายที่เป็นซูเปอร์สตาร์ระดับที่คนทั้งชาติไม่มีใครไม่รู้จัก
เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง เกิดเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2516 ที่ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี แต่ชีวิตหลังจากนั้นมาอยู่ที่อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น ตามคุณพ่อ-แม่ ที่รับราชการครู และถูกสั่งย้ายถิ่นฐานมา… เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียว และมีพี่สาว 2 คน และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาตีลังกาได้เก่ง… เพราะต้องตามไปเล่นยิมนาสติกกับพี่ๆ แต่คุณพ่อได้เดินมาพูดกับเขาพร้อมกับลูกฟุตบอลหนึ่งใบว่า “เป็นลูกผู้ชายต้องเตะฟุตบอล”
เด็กน้อยเริ่มเล่นฟุตบอลโดยมีฟลาเมงโก้เป็นสโมสรโปรดในดวงใจ แต่ด้วยทักษะและพรสวรรค์ ยามไปเล่นฟุตบอลกับผู้ใหญ่แถวบ้าน ทำให้ถูกเรียกชื่อว่า “ซิโก้” ตาม ซิโก้ ตำนานลูกหนังทีมชาติบราซิล… ระหว่างเริ่มเล่นฟุตบอลให้กับทีมโรงเรียน เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง ยังคงมีผลการเรียนที่ดี เขาอยู่ห้องคิงมาโดยตลอด แต่การสอบเอ็นทรานซ์ไม่ติด มันกลายเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเขา…
“ซิโก้” เขาแอบหนีออกจากบ้านมาเงียบๆ เพื่อใช้พรสวรรค์ของตัวเองล่าฝันและทำให้คุณพ่อ-แม่ ภูมิใจ เพื่อทดแทนความผิดหวังจากผลสอบเอ็นทรานซ์… เขาเคยเกือบยอมแพ้และกลับบ้าน แต่สุดท้ายตัดสินใจนำทองที่คุณแม่ให้ไว้ไปขายได้เงินมา 600 บาท แลกกับเงินดำรงชีพในการต่อชีวิตต่อที่เมืองหลวง ก่อนที่จะติดทีมชาติไทย และกลายเป็นสุดยอดกองหน้าระดับตำนาน
เขาเริ่มสร้างชื่อจากการแข่งขันซีเกมส์ 1993 ที่สิงคโปร์ โดยเป็นผู้โหม่งประตูชัยให้ไทยชนะพม่า ในนัดชิงชนะเลิศ และจากนั้นติดทีมชาติเรื่อยมา โดยในระดับสโมสรเล่นให้กับสโมสรราชประชา, ธนาคารกรุงไทย, สโมสรตำรวจ, เปอร์ลิส ในมาเลเซีย ก่อนที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของอาชีพด้วยการย้ายไปเล่นให้กับ ฮัดเดิ้ลสฟิลด์ ทาวน์ นับเป็นแข้งไทยคนแรกและคนเดียวจนถึงปัจจุบันที่มี เวิร์ค เพอร์มิต ที่ประเทศอังกฤษ แม้จะไม่ได้สัมผัสเกมจริง แต่เขาก็กลับมาสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับ ราชประชา อีกครั้ง ก่อนไปสร้างตำนานกับ สิงคโปร์ อาร์มฟอร์ซ ที่สิงคโปร์ และกลายเป็นสุดยอดนักเตะของ ฮอง อันห์ยาลาย ในเวียตนาม จนคนสกุลเหงียนต้องคารวะ โดยยิงประตูได้ทั้งหมด 352 ประตู จาก 362 นัด และ ในนามทีมชาติยิงได้ 73 ประตู จาก 131 นัด พร้อมกับสถิติการพาไทยกวาดแชมป์มากมาย ทั้ง เหรียญทองซีเกมส์ 4 ครั้ง, คิงส์ คัพ 3 ครั้ง, อาเซียน คัพ 3 ครั้ง อินเดเพนเด้นซ์คัพ 1 ครั้ง, อันดับ 4 เอเชี่ยน เกมส์ 2 ครั้ง
ในฐานะโค้ช ปัจจุบัน “ซิโก้” เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง ยังคงเป็นชายขวัญใจมหาชนเหมือนกับตอนสมัยเป็นนักเตะ…ไม่ซิ ยิ่งกว่าด้วยซ้ำ โดยปัจจุบันพาไทยคว้า 2 เหรียญทองซีเกมส์, 1 แชมป์อาเซียน คัพ และ อันดับ 4 เอเชี่ยน เกมส์ 1 ครั้ง ปีล่าสุดที่อินชอน เกาหลีใต้ แถมยังได้รับการจัดอันดับจาก FFT ให้เป็น สุดยอดกุนซือย่านอาเซียน อันดับที่ 2
อันดับ 2 ผู้ใช้ความบ้า ล่า-ท้า ฝัน ไทยบูม” ช่วงเวลาค้าแข้ง : พ.ศ. 2516 - 2530
วิทยา เลาหกุล แข้งไทยคนแรกลีกยุโรปเมื่อกว่า 35 ปีก่อน…“เดอะเฮง” วิทยา เลาหกุล นักเตะกองกลาง และผู้ฝึกสอนที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในประวัติศาสตร์วงการลูกหนังไทย และปัจจุบันยังเป็นประธานเทคนิคให้กับชลบุรี เอฟซี
วิทยา เลาหกุล เกิดที่จังหวัดลำพูน อยู่ภายใต้ครอบครัวใหญ่และร่ำรวย แต่ในช่วงเวลาที่เขากำลังจะตัดสินใจเลือกอนาคต ครอบครัวกลับ “ล้มละลาย”…ชีวิตพี่น้องตระกูล “เลาหกุล” ต้องดิ้นรนศึกษาเล่าเรียนมากขึ้น หลายคนได้ไปอยู่กับโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่ แต่เด็กหนุ่มคนนี้ไม่คิดเช่นนั้น เขามีความเชื่อมั่นในพลังแห่งจินตนาการและ
ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองว่า “ต้องเป็นนักฟุตบอลให้ได้” จึงเลือกเรียนที่โรงเรียนบ้านเกิด โดยมีเป้าหมายหลัก คือ ซ้อมฟุตบอลวันละ 3 เวลา... บางวันอาจมีถึง 4 ในตอนพระจันทร์เดือนหงาย ตราบใดที่ยังมีแสงสว่าง “เฮงซัง” ก็จะออกมาซ้อมฟุตบอล
จากการที่มีการประกาศคัดตัวนักเรียนไทยรุ่น 18 ปี เพื่อเตรียมทีมชิงแชมป์เอเชีย “เฮงซัง” เขียนจดหมายถึง อ.วิวิธ ธิโสภา กุนซือใหญ่ทีมขาสั้นระดับประเทขณะนั้น เพื่อขอร่วมทดสอบฝีเท้า และจากนั้นจึงได้นั่งรถไฟมุ่งตรงสู่เมืองหลวงทันทีที่ได้รับจดหมายให้เข้ามาร่วมทดสอบฝีเท้า แต่นั่นยังเป็นแค่จุดเริ่มต้นของเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของเด็กหนุ่มคนนี้…
วิทยา เลาหกุล ต่อมาเล่นให้กับราชประชาฯ และเริ่มสร้างชื่อเสียงและติดทีมชาติไทยทุกชุด คิงส์คัพ, ซีเกมส์, ฟุตบอลโลก รอบคัดเลือก รวมถึง เมอร์เดก้าคัพ ที่มาเลเซีย และที่นั่น กลายเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญของชีวิต เมื่อแมวมองจากญี่ปุ่นดึงตัวเขาไปร่วมทีม ยันมาร์ ดีเซล หรือ เซเรโซ่ โอซาก้า ในปัจจุบัน เมื่อ ปี พ.ศ. 2520… กับสโมสรแห่งแดนอาทิตย์อุทัย ทำให้เขาซึบซับความเป็นมืออาชีพมากขึ้น แม้ลีกของญี่ปุ่นขณะนั้นยังไม่ได้เป็นมืออาชีพเต็มตัว แต่ด้วยวิถีของชาวญี่ปุ่น ทำให้เขาเรียนรู้ ทั้งการรับมือกับสภาพอากาศ, อาหาร, การใช้ชีวิต, การฝึกซ้อม และการแข่งขันที่เข้มข้น
และในที่สุดฝันสูงสุดของ วิทยา เลาหกุล ก็เป็นจริง เขาได้ย้ายไปเล่นในสโมสรยุโรปกับทีมแกร่งอย่าง แฮร์ธ่า เบอร์ลิน ในศึกบุนเดสลีก้า เยอรมัน เขา คือ คนไทยคนแรกที่ปรากฏบนโลกแห่งลูกหนังในยุโรป เมื่อปี พ.ศ. 2522 – 2524... แม้จะไม่ได้เป็นตัวหลัก และต้องย้ายไปเล่นให้กับ ซาร์บรุคเค่น ในลีกรองของแดนเมืองเบียร์ แต่ความโดดเด่นของเขาในยุคนั้นทำให้ได้รับฉายาว่า “ไทยบูม”
ในช่วงท้ายอาชีพ วิทยา เลาหกุล ได้ย้ายไปค้าแข้งให้กับ มัตซึสิตะ หรือ กัมบะโอซาก้า สร้างชื่อระบือไกลไปทั่วดินแดนอาทิตย์อุทัย
เนวิน ชิดชอบ ประธานสโมสรบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด เคยกล่าวไว้ว่า บุรีรัมย์ มีทุกอย่างครบแล้ว ยกเว้นเรื่องเดียวที่พวกเขาไม่มี นั่นคือการมี “เฮงซัง” วิทยา เลาหกุล ไว้ในครอบครอง
อันดับ 1 เพชรฆาตหน้าหยก
“เดอะตุ๊ก” ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน ตัวเลข 103 ประตู คือ จำนวนประตูที่ “เดอะตุ๊ก” ยิงให้กับทีมชาติไทย เขา คือ ชายที่สร้างปรากฏการณ์ให้กับทีมชาติไทยมากที่สุด…เกือบทุกๆนัดที่เขาลงแข่งขัน เราแทบไม่เห็นพื้นที่ว่างของอัฒจันทร์… ไม่ใช่ซิ ล้นทะลักเลยมากกว่า…
ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน คือ อัจฉริยะลูกหนังที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ที่สุดของประวัติศาสตร์วงการลูกหนังไทย… แค่ปีแรกของเขากับโรงเรียนจ่าอากาศ (พ.ศ. 2522) ก็พาเยาวชนทหารอากาศคว้าแชมป์เยาวชนประเทศไทย พร้อมถูกดันขึ้นชุดใหญ่ของทีมทันที… ฝีเท้าที่เกินวัย ทำให้ “กุนซือเทวดา” ประวิทย์ ไชยสาม เรียกเขาไปติดทีมชาติชุดเพรสซิเดนท์ คัพ ที่เกาหลีใต้ เมื่อปี พ.ศ. 2524 และนั่น คือ จุดเริ่มของตำนานผู้ที่สร้างปรากฏการณ์ให้ทีมชาติไทย…
หลัจากพาทีมชาติไทย กวาดแชมป์มากมาย ทั้ง คิงส์คัพ และ ซีเกมส์… ปี พ.ศ. 2527 หรือ ค.ศ. 1984 ลัคกี้ โกลด์ สตาร์ หรือ เอฟซี โซล ทีมดังของเกาหลีใต้ในปัจจุบัน ก็ดึงตัวเขาไปร่วมทีม และเขาก็ได้สร้างตำนานที่แดนโสมขาว เขาเป็นทั้งดาวซัลโวสูงสุดและแอสซิสต์สูงสุดในปี ค.ศ. 1985… มิสเตอร์ คิม แต เฮือน อดีตเพื่อนร่วมทีมของ “เดอะตุ๊ก” ที่ปัจจุบันเป็นหัวหน้าทีมแมวมองนักเตะของเอฟซี โซล กล่าวถึง ปิยะพงษ์ ว่า คือ ยอดศูนย์หน้า และถ้าไม่มีเขา บางที เอฟซี โซล อาจจะไม่ใช่ยอดทีมดังของเกาหลีใต้แบบที่เป็นทุกวันนี้ เพราะเขา คือ ผู้เล่นคนสำคัญที่ทำให้ทีมคว้าแชมป์ลีกในปีที่ 3 ของการก่อตั้งสโมสร…
ถัดจากนั้น 3 ปี ปิยะพงษ์ ย้ายไปเล่นให้กับทีม ปะหัง ในเอ็มลีกของ มาเลเซีย และ ยิงถล่มทลาย 70 เม็ดจาก 61 นัด ก่อนกลับมาอยู่กับทหารอากาศอีกครั้งในปี พ.ศ. 2532
ครั้งหนึ่งในยุคที่ท็อปฟอร์ม…ทีมอันเดอร์เลชท์ สโมสรดังของเบลเยี่ยม เคยจะดึงตัวเขาไปร่วมทีม… การเจรจาใกล้บรรลุข้อตกลงอย่างเต็มที่ แต่เพราะอยากใช้ชีวิตที่ไทยต่อไป ทำให้เขาเลือกที่จะไม่ไปค้าแข้งที่ยุโรป… อย่างไรก็ตาม ห้วงเวลา 16 ปีในนามทีมชาติ “เพชรฆาตหน้าหยก” โกยความสำเร็จมากมาย คว้าแชมป์ซีเกมส์ 6 สมัย, คิงส์คัพ 4 สมัย พร้อมกับสถิติเป็นจอมแฮตทริกทีมชาติไทย ถึง 6 ครั้ง และ เคยสร้างความฮือฮาด้วยการไขว้ยิงผ่านมือ ปีเตอร์ ชไมเคิล พร้อมสถิติการยิงทั้งหมด 103 ประตู ในทุกรายการ (รวมรายการที่ฟีฟ่าไม่ได้รับรอง)...
ก็ทำให้เขา คือ สุดยอด สุดยอด สุดยอด ตำนานแห่งดาวยิงประเทศไทยตัวจริง เสียงจริง…
credit :
http://www.fourfourtwo.com/th
