**เซ็นเซอร์ข้อความบางส่วนเพื่อไม่ให้เข้าประเด็นการเมือง**



สะพานมิตรภาพ(ไทย-มาเลย์)

ในวันที่ 9 ธ.ค.2552 ชาวนราธิวาส กำลังจะได้ชื่อใหม่ของสะพานข้ามแม่น้ำโก-ลก ที่เชื่อมพรมแดนระหว่างไทย-มาเลเซีย ที่มีการลงนามร่วมกันของผู้นำสองประเทศ นายกรัฐมนตรี ไม่เอาไม่พูดและนายราจิบ ราซัค นายกรัฐมนตรีของมาเลเซีย

หลังจากสะพานแห่งนี้ได้ถูกสร้างแล้วเสร็จเมื่อหลายปีที่ผ่านมา ตามความร่วมมือเศรษฐกิจ3ฝ่ายหรือ IM-TGTประกอบด้วย อินโดนีเซีย มาเลเซียและไทย

โดยสะพานแห่งนี้ มีจุดเริ่มต้นฝั่งไทยที่ บ้านบูเก็ตตา อ.ตากใบ จ.นราธิวาส ส่วนฝั่งมาเลเซีย จะมีจุดเริ่มต้นที่ บ้านบูเก็ตบุหงา ในรัฐกลันตัน เดิมสะพานแห่งนี้ชื่อ The Second Bridge แต่รัฐบาลสองประเทศ ลงความเห็นที่จะเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น The Friendship Bridge หรือ สะพานมิตรภาพ

เมื่อเอ่ยถึงสะพานในพื้นที่ 3จังหวัดชายแดนภาคใต้ ทำให้หวนคิดถึงสะพานกอตอ ที่จังหวัดปัตตานี

แม้ว่าปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นจะนานร่วม 40ปี โดยเหตุเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2518 เมื่อมีชายชาวมุสลิม 5คนและเด็กอีก1คน นั่งรถยนต์มาจากตัวจังหวัดนราธิวาส เพื่อจะกลับบ้านที่ อ.บาเจาะ จ.นราธิวาส

แต่ระหว่างทาง ถูกทหารซึ่งตั้งค่ายอยู่ที่วัดเชิงเขา ต.บารูกาสาเมาะ อ.บาเจาะ ได้กั้นรถและตรวจค้น ก่อนที่ชายทั้ง 5 คน กลายเป็นศพถูกนำไปโยนทิ้งแม่น้ำบริเวณสะพานกอตอ ในเขตติดต่อระหว่าง อ.บาเจาะ จ.นราธิวาส กับ อ.สายบุรี จ.ปัตตานี

แต่เรื่องกลับไม่เป็นความลับ เมื่อ เด็กชายสือแม บราซะ ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ที่นั่งในรถมากับชายทั้ง 5 คน ถูกทำร้ายและนำมาโยนทิ้งแม่น้ำด้วยเช่นกัน...แต่เขาไม่ตาย

เด็กชายสือแม รอดชีวิตกลับมานำเรื่องราวมาถ่ายทอดให้ญาติพี่น้องได้รับรู้......

สือแม นั่งรถโดยมีคนควบคุมอยู่ด้านหลังประมาณ 10คน ไปได้สักพักจึงถูกแทงด้วยมีดจากด้านหลัง และถูกตีที่ศีรษะอีก 2-3ที สือแมล้มลงและแกล้งทำเป็นตาย รถวิ่งต่อไปสักพัก สือแม พี่ชาย และเพื่อน ถูกจับโยนจากสะพานกอตอ ลงมาในคลอง

หลังจากสือแม ขึ้นจากน้ำได้แล้วไปขอหลบอยู่ที่บ้านชาวบ้านหลังหนึ่งจนถึงเช้า ชาวบ้านจึงได้ไปช่วยตามพ่อแม่ของสือแม พร้อมเพื่อนบ้าน เพื่อนำตัวสือแม ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลคริสเตียนในอำเภอสายบุรี (อ่านรายละเอียดสรุปย่อคำให้การของสือแมได้ที่ ปัญหาความขัดแย้งในสี่จังหวัดภาคใต้ ของ อารง สุทธาศาสน์, 2519 )

เรื่องราวได้กลายเป็นข่าวใหญ่ จนนำไปสู่การประท้วงเรียกร้องความเป็นธรรมเกิดขึ้นหน้าศาลากลางจังหวัดปัตตานี ในวันที่ 11 ธ.ค. 2518 พร้อมกับยื่น ข้อเรียกร้อง 3 ข้อโดยให้รัฐบาลจับกุมผู้กระทำผิดมาลงโทษตามกฎหมาย ให้รัฐบาลทบทวนนโยบายการปราบปรามโจรผู้ร้ายใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้และให้ถอนทหารไปจาก 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้

การประท้วงผ่านไปได้แค่ 3 วัน ในคืนวันที่ 13 ธ.ค. 2518 มีมือลึกลับขว้างระเบิดใส่ที่ชุมนุม ทำให้มีผู้เสียชีวิต 12 คน บาดเจ็บอีก 25 คน ก่อนจะย้ายมาชุมนุมสถานที่ใหญ่ ณ มัสยิดกลางปัตตานี
ในที่สุดการชุมนุมประท้วงครั้งประวัติศาสตร์ใน 3 จังหวัดภาคใต้ ที่ยืดเยื้อมายาวนาน 45 วัน ก่อนจะได้ยุติลงในวันที่ 24 ม.ค. 2519

"สะพานกอตอ"วันนี้ แม้จะรื้อทำใหม่..... แต่ก็มิอาจลบความเจ็บปวดในอดีตได้



ที่มา http://www.oknation.net/


ส่วนตัวกระผมคิดว่านี้ น่าจะเป็น จุดกำเนิดไฟใต้ รึเปล่า ? ผมหวังว่าบทความนี้จะไปจุดไฟในใจทุกๆท่านที่ได้อ่าน ให้ตั้งคำถาม และหาคำตอบด้วยตนเอง มากกว่าฟังจากสื่อ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เท็จ/จริง แค่ไหน

จุดไฟใต้มีหลายแห่ง มัสยิดกรือเซะ ก็ใช่ด้วย

ก็ตอบได้ทั้งใช่ และไม่ใช่
ปัญหาไฟใด้มันไม่ใช่ ไฟกองเดียวที่ถูกจุดวาบขึ้นในครั้งเดียว

แต่มันเป็นบรรดาขอนต่างๆ ทั้งเก่าและใหม่ ทั้งสดและแห้ง ทั้งที่ระอุและมอดไปแล้ว
ถูกนำมากองรวมกัน แล้วบังเอิญมีสะเก็ดไฟขึ้นจึงได้สว่างวาบ มาจนถึงทุกวันนี้
การแก้ปัญหา ไม่ใช่การดับไฟใด้อย่างที่กระทำกัน เพราะมันดับไม่สนิทหรอกเนื่องจากเชื้อมันรอประทุอยู่เสมอ หากดับลงแต่เมื่อมีสะเก็ดไฟเข้าไปกระทบใหม่มันก็พร้อมที่จะประทุขึ้นมาได้อีก วิธีแก้ปัญหาจริงๆก็คือการค่อยๆถอนฟืนออกทีละดุ้น ดับและดูแลเก็บรักษาให้เรียบร้อย แล้วค่อยๆทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันก็จะจบ

ที่พูดเนี่ย ไม่ได้อวดรู้อวดเก่งกว่าผู้ใหญ่ที่เค้ากำลังแก้ปัญหากันนะ
ปัญหาและวิธีแก้ พวกเค้าก็รู้ๆอยู่ มีคนเสนอทางออก เสนอคำแนะนำ เสนอความช่วยเหลือสารพัด แต่กลุ่มคนที่มีอำนาจเค้าเลือกที่จะไม่ทำ เพราะไม่ทำแล้วมันได้ประโยชน์มากกว่า

ก็เคยคิดเหมือนกันว่า เมื่อไหร่คนพวกนี้หมดอำนาจ ล้มหายตายจากไป
คนรุ่นใหม่ที่มารับหน้าที่ก็คงจะตัดสินใจแก้ปัญหานี้แบบจริงจังเสียทีได้ แต่มันก็ได้แค่หวัง
เพราะเมื่อคนรุ่นเก่าหมดอำนาจ คนรุ่นใหม่ที่เข้ามาดูแลก็กลายเป็นคนที่ได้รับมอบหมายมาจากคนรุ่นก่อนนั่นแหละ อำนาจมันเลยยังวนอยู่ที่เดิม ความหวังที่จะแก้ปัญหาได้มันก็เลยค่อยๆหายไป

ทำใจและอยู่กับมันเถุอะ พี่น้อง 3จชต.
เลือกทางที่ตัวเองได้ประโยชน์มากที่สุดก็แล้วกัน อย่าเชื่อใจใคร อย่าเข้าข้างใคร
ปรับตัวให้อยู่ได้ หากอยู่ไม่ได้ก็ย้ายออกมาซะ ที่นั่นมันไม่ใช่สถานที่เดิมที่คุณเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว ผลประโยชน์ของพวกเค้ามันสำคัญกว่าชีวิตความเป็นอยู่ของพวกคุณ จำเอาไว้

สรุป รอวีรบุรุษคลื่นลูกใหม่ โผล่มา