สวัสดีชาวบอร์ดทุกท่านนะฮ้าฟ ..
ยามบ่ายแก่ๆ ของวันศุกร์สุดสัปดาห์นี้ ..

ผมเอาบทความที่เขียนไว้เมื่อปีก่อนโน้น มาฝากให้สมาชิกบอร์ดไว้เป็นแรงบันดาลใจในการเดินทางท่องโลกกว้างกันนะฮ้าฟ

หรือว่างๆ เข้าไปร่วมคุยกันในชม (นม) รมคนแปกกระเป๋าก็ได้นะฮ้าฟฟ .. Backpacker Club
โดยมีคุณอ้วน ประธานรูปหล่อใจดี และต้อนรับอย่างอบอุ่นหัวใจนะฮ้าฟ
ที่นี่ >> http://www.soccersuck.com/clubs/detail/57



......................


ใช่ครับ
10 ปีที่ผ่านมา .. สำหรับผมมันเหมือนประโยคคำถาม
10 ปีที่ผ่านมาเราได้ทำอะไรที่อยากทำไปแล้ว หรือยังไม่ได้ทำบ้าง??


Seoraksan National Park , South Korea

สำหรับผมนั้น มันมีความหมายมากทีเดียว วินาทีต่อวินาทีนั้นผ่านไปพร้อมกับเรื่องราวในตัวมันเอง
10 ปีที่ผ่านมานี้ เปรียบเสมือนการฉลองครบรอบ 10 ปีแห่งการผจญภัยในชีวิตของผมเลยนะ
10 ปี 4 ทวีป 8 ประเทศ ระยะทางกว่า 200000 กิโลเมตร กับชีวิต และการเรียนรู้
เป็นประสบการณ์ที่ช่วงชีวิตของคนธรรมดาคนนึงจะลิขิตขึ้นได้

ผมมีความเชื่อนะ ว่าฟ้าส่งเรามาด้วยวัตถุประสงค์หนึ่ง และผมก็เชื่อว่า เราสามารถลิขิตของเราได้เช่นกัน
แรกเริ่มเดิมทีชีวิตผมก็ปกติ เรียบง่าย ไม่ต่างอะไรกับท่านๆ หรอกครับ
แต่ .. ผมมีความฝันครับ ความฝันที่ใครหลายคนหาว่าบ้า ไร้สาระ เป็นไปไม่ได้
สิ่งนั้นกลับกลายเป็นดาบสองคม ด้านหนึ่งตีกรอบปิดชีวิตตนเองลง ณ ความคิดตรงนั้นไปแล้ว
อีกด้านหนึ่ง มัน 'ปัก' ลงในหัวสมอง และความคิดของผมไปซะดื้อๆ
ถึงแม้มันจะค่อนข้างไร้สาระ แต่สิ่งที่ผมคิดไว้นั้น คือ "พิชิตโลก"


Oklahoma, USA

ใช่ครับ .. คุณอ่านมันไม่ผิดหรอก "พิชิตโลก"
จากที่คำพูดนั้นออกจากปากผมไปตอนช่วงปิดเทอมม.ต้น ก่อนขึ้นม.ปลาย
เพื่อนผมกลับหันมา แล้วสบถว่า 'มึงแม่งไร้สาระหว่ะ มึงจะเอาเวลา และเงินทองที่ไหนไปทำ'
ผมกลับหัวเราะ และไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่ารอยยิ้ม กับคำว่า .. มึงไม่เคยมีฝันที่จะทำอะไรที่มันสุดขอบบ้างเหรอไง

ผมตั้งใจไว้ว่า เมื่อเบญจเพศมาเยือน ผมต้องเดินทางไป 3 หรือ 4 ทวีป โดยที่หนึ่งในนั้น คือ พิชิตยุโรป
บ้านะครับ สำหรับเด็กอายุ 15 ซึ่งเรียนโรงเรียนของรัฐฯ ไม่ได้โดดเด่นอะไร เรียนก็ไม่ดี หน้าตายิ่งไม่น่าดู
แต่ .. จากจุดนั้นเอง ผ่านมาได้ 10 ปีแล้ว 10 ปีกับเรื่องราวที่มากเกินกว่าจะบรรยายความรู้สึก
โดนกลั่นแกล้ง โดนรังแก โดนดูถูกเหยียดหยาม แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกยอมแพ้
ใช่ .. ผมท้อ เบื่อ และเซ็งกับสิ่งต่างๆ เหล่านั้นนะ
แต่ตอนนี้ .. ผมไล่ล่าข้ามโลก เดินทางทะลุผืนน้ำ และมหาสมุทร ล่องลอยผ่านท้องฟ้า ปีนป่ายภูเขา
มาจนถึงเป้าหมายรองสุดท้าย ที่ผมตั้งใจไว้ว่าจะฉลองความยิ่งใหญ่ เป็น 10 years anniversary ที่ชีวิตนี้ผมตั้งใจว่า 'จะทำให้ได้'


Cajamarca, Peru

ผมเคยพูดกับเพื่อนผมที่เป็นคนฮอลแลนด์ไว้ที่เปรูนะ ว่าซักวันเราจะไปเจอกัน และนั่งกินเหล้ากันแบบนี้ที่ยุโรป
โดยเมื่อถึงตอนนั้น ผมจะเห็นยุโรปเป็นเหมือน Disneyland
เพื่อนผมหัวเราะ เหมือนเมื่อครั้งผมเรียนอยู่มัธยม แต่เธอกลับยิ้ม แล้วพูดต่อว่า "ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ละ"
ผมเงียบครับ นี่หรือการคิดต่างมุมมองจากคนที่มาจากวัฒนธรรมที่บอกว่า 'เจริญแล้ว'
และจากตรงนั้นเอง กลับกลายเป็นภาพร่างเริ่มของความฝัน ที่ชาตินี้ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงได้เมื่อไหร่

มันยิ่งทำให้ผมมองย้อนกลับไปในอดีตตอนม.ต้นนะ ผมมีคนที่ชอบมากอยู่คนหนึ่ง
เธอน่ารัก อารมณ์ดี เป็นตัวของตัวเอง และค่อนข้างขี้อาย เธอบอกว่า อยากไปดูดอกทิวลิปที่เนเธอแลนด์
ผมไม่เข้าใจ และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรอกนะ
แต่ .. หลังจากวันนั้นผมนั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับประเทศนี้จะเป็นจะตาย และสุดท้ายมันก็กลายมาเป็นความฝันของผมไปด้วย
ตลกดีนะครับ "ผมอยากมายุโรปเพราะดอกทิวลิป"

จากวันนั้นถึงวันนี้ วันที่ได้รู้จักดอกทิวลิป วันที่ได้เล่าความฝันที่บ้าที่สุดเมื่อวัย 15 วันที่อยากพิชิตโลก ฝ่าฟันยุโรป
วันที่โดนรังแก โดนเพื่อนดูถูก ผ่านมาได้ 10 ปี
ผมทำให้ 'ความฝัน' ของผมเป็นจริงแล้วละครับ ถึงแม้จะไม่ครบทุกทวีป (ขาด Africa และ Antarctica)
ผมอยากบอกพวกคนเหล่านั้น คนที่เคยรังแก หรือดูแคลนผมมากๆ ว่า 'ขอบคุณ'
จริงๆ ครับ ผมเอาสิ่งเหล่านั้นมาเปลี่ยนเป็นพลัง และผลักดันให้ตัวเองก้าวเดินไปข้างหน้า ก้าวไปให้สุดสายตา ..


Monterrey, Mexico

ตอนนี้ ผมได้มายุโรปแล้ว และผม "กำลัง" นั่งสานต่อความฝัน "กำลัง" ดำเนินแผนการที่เด็กอายุ 15 ที่นั่งดูแผนที่โลกลากเส้นเดินทางจุดหนึ่ง ไปจุดหนึ่ง
ต้องขอบคุณ 'คุณพ่อ' เช่นกัน ที่ปลูกฝังแนวคิดนี้ไว้ พ่อมักบอกว่า 'ยุโรปไม่ได้ใหญ่มาก นั่งรถไฟไปเดี๋ยวก็ทั่วเอง' นั่นละครับ "แผนการเดินทาง"
ผมกำลังนั่งเรียบเรียงความฝัน ให้กลายออกมาเป็นความจริง
ผมกำลังจะเอาเส้นที่ลากไว้มาต่อกัน ผมกำลังเฝ้ารอที่จะสานมันด้วยความทุ่มเท

คอยดูนะครับ อีก 9 เดือนจากวันนี้ ภาระกิจของเด็กอายุ 15 คนหนึ่ง จะกลายเป็นจริง
ตาม Status ที่ผมเขียนไว้นั่นละครับ

-แผนคือ ดุ่ยไป มั่วไป - ปราก บูดาเปส เวียนนา บราทิสลาฟ เบอลิน มัลโม โคเปนเฮเกน ออสโล เบอร์เจน สต๊อคโฮล์ม เฮลซิงกิ โรวานิเอมี-

แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนตัวผมไปเลย จากวันนั้น ถึงวันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม คือ



อย่าละทิ้งความฝัน ต้องตั้งใจ และพยายาม .. !!

เย้ Backpacker รอพี่อ้วนทำลิ้งไปแปะหน้าชมรมๆ

อ่านแล้วยัง งงๆ ครับ

คือ ณ ตอนนี้ อายุ 15 ปี และตอนนี้ก็อยู่ยุโรปเรียบร้อยแล้ว

อีก 9 เดือนข้างหน้าก็จะไล่เที่ยวทั่วยุโรป ด้วยรถไฟ

นี่ผมเข้าใจถูกใช่ป่ะ





เจ๋งครับ ผมยังอยากไปเลย ขอเวลาอีกซักนิด

เก๊ท Ketzuya เป็นคนก่อตั้งชมรมนักแบกกระเป๋านะฮะ

แต่ชมรมนี้ชิลๆครับ ทุกคนเป็นประธานหมด ฮ่าๆๆ เพราะนักเดินทางคือผู้รักอิสระและเดินตามความฝันครับ

++++++++

สุดยอดครับ นายกล้า

เป็นรีวิวที่สร้างกำลังใจมากๆ

ส่วนใครที่คิดว่าต้องมีเงิน ถึงจะเป็นนักแบกเป้ได้

อันนี้ไม่จริงเลยนะครับ ใครก็ทำได้ การเดินทางไกลอาจจะขึ้นอยู่กับงบประมาณและเวลาเป็นสำคัญก็จริง แต่เราวางแผนได้

เที่ยวใกล้เที่ยวไกล หากเรารู้จักมองสิ่งรอบตัว และ นำเสนอได้ดี ทุกที่ล้วนหน้าสนใจ

ไม่เว้นแม้แต่ร้านขายก๋วยเตี๋ยวหมูหน้าปากซอยนะครับ

ไม่ต้องกลัวกระทู้ด๋อยแล้วนะ up ใว้ให้หลายที่เลย กล้าคุง

15 เมื่อ 10 กว่าปีที่่แล้วครับ

ตอนนี้ทำตามฝันไปได้ระดับนึงแล้ว