ขอแบ่ง 2 เฟสนะครับ
1. เริ่มรู้จักมัน ก่อนเข้าไทย
2. ตอนเข้าไทยแล้ว

พวกท่านตอนนั้นกำลังทำอะไร คิดยังไงกันบ้างครับ



1. ของผมก่อนเข้าไทย ตอนนั้นเห็นข่าวแล้ว พอทราบแล้วว่ากำลังเริ่มระบาดหนักในจีน ยอมรับตามตรงว่าตื่นเต้น ไม่คิดว่าในช่วงชีวิตจะเจอการระบาดโรคใหม่ระดับโลกเหมือน Black death ช่วงนั้นกำลังจะลงทุนทำธุรกิจ ลงเงินบ้างแล้ว ไม่ได้คิดจะหยุดอะไรครับ เพราะคิดว่ายังไงก็จบในจีน เดี๋ยวมนุษย์ก็เอาชนะได้


2. ช่วงเข้าไทย ตอนนั้นเริ่มสัมผัสคำว่าชิหายได้ละครับ ธุรกิจกำลังเริ่มรัน เริ่มขายดี แต่ยังห่างจากการคืนทุนมากๆ สุดท้ายไม่รอด แถมควักเนื้อเลี้ยงลูกน้องเรื่อยๆอีก(เด็กๆมันน่ารักกันอะเนาะ) ถ้า timeskip ไปเลยคืนสุดท้ายเจ๊งครับ แต่ที่ห่วงแล้วกังวลกว่านั้นคือในจังหวัดเริ่มมีคนตายจากโรคนี้แล้ว กลัวคนแก่ในบ้านเป็นอะไรมากๆ ผมนี่ระวังตัวสุดๆ กลัวเอาไปติดเค้า สุดท้ายเค้าเอามาติดเราแทน



กว่าจะผ่านยุค Covid มาได้โคตรเหนื่อยเลยครับ ทั้งงานการ ทั้งธุรกิจ ทั้งชีวิตส่วนตัว




ตอนนั้นพวกท่านเป็นไงกันครับ

ผมยังใช้ชีวิตปกติอยู่เลยครับ
ช่วงแรกที่ระบาดจากจีน บ้านเราไม่มีจีนมาเที่ยว
ผมเลยได้ไปเกาะกูดครั้งแรกแบบโคตรสงบ มีแต่ฝรั่ง แมสก็ยังไม่ใส่กันเลย
เที่ยวโคตรมีความสุข

จนมาระบาดในไทย อยู่กับแฟน2คน แต่ออกไปไหนก็ไม่ได้กลัวอะไรนะ
แค่ลำบากว่านั่งกินที่ร้านไม่ได้
เสียดายแค่ไปหาแม่ไม่ได้ทั้งๆที่ห่างกันแค่ขับรถช.ม.เดียว
จะเดินทางก็ต้องทำเรื่องโคตรวุ่นวาย
ทำงานแบบ14วันติด แล้วหยุด14วัน จะตายห่าเอา
ข้อดีเดียวเลยคือ เที่ยวสงบ ใช้งบน้อยเพราะน้ำมันถูก ตั๋วเครื่องบินบุฟเฟ่
ได้นอน5ดาวในราคาพันกว่าบาท

ที่เหลือแทบไม่มีไรดี โคตรเสียเวลาชีวิต

- อยู่ห้องแบบเหงาๆ ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ไม่ได้กลับต่างจังหวัด ที่ทำงานก็ไปอาทิตย์ละ 2 ครั้งแบบจำกัดจำนวน
- ซื้อของมาทำกินเอง ใส่แมส+แอลกอฮอล์พร้อมเวลาไปข้างนอก
- ต้องแย่งหาวัคซีน
- ดีที่ไม่ได้เป็นโควิดช่วงนั้น มาเป็นตอนซาแล้ว+คนเค้าไม่ค่อยเป็น เพราะลงไปทำงานชายแดนใต้

เพิ่งปรับตำแหน่งใน บ.
(Supervisor/Director)

ลิเวอร์พูล กำลังจะได้แชมป์ในรอบ 30 ปี กังวลมากกว่าจะตกงานอีก กลัวโมฆะ

พอโควิดเริ่มมา งานโดนหยุด ลูกค้าต่างประเทศก็แย่
บ.เริ่มไม่ไหว เสนอมาว่ารับเงินเดือน 50% หรือว่าออกเลยตามอายุงาน

เห็นเลือกออกกันหมด ก็เลือกตามเค้า ตัดสินใจแย่มากตามกระแส แต่ก็คิดถูกละ

ได้งานใหม่ในเดือนที่ออกเลย โชคดีสุด ลากยาวมาจนถูกเลิกจ้าง

ปัจุบัน WFH 2 ที่ เลยมีเวลาว่างรับงานนอกเป็นเกรียนคีย์บอร์ด

หมดสัญญาสิ้นปีทั้ง 2 ที่
ปีหน้าว่ากันใหม่

ตอนที่ระบาดในไทย มีลูกพอดี

ได้แต่อยู่บ้าน เลี้ยงลูก ทำงานแบบ WFH

ออกบ้านแค่ไปซื้อของมาทำกับข้าวกินเอง ไม่ได้ไปอย่างอื่น

1. เริ่มรู้จักมัน ก่อนเข้าไทย
เริ่มกลัว รู้สึกว่ารุนแรงมาก ติดตามข่าวเรื่อยๆ ภาวนาอย่าให้หลุดเข้าไทยเลย
2. ตอนเข้าไทยแล้ว
ประสบการณ์แปลกใหม่หลายอย่างมาก เช่น เปลี่ยนจากพกกระเป๋าตังเป็นถุงซิบล็อค ใส่ชุดกันฝนเดินตลาดเพื่อซื้อของมาทำกับข้าว หรือไม่ว่าจะไปไหนมาก็แล้วแต่ ต้องรีบถอดชุดแยกตระกร้า แล้วไปอาบน้ำก่อนมาเจอคนในบ้าน ยอมรับว่ากลัวจัดเลย ไม่ได้กลัวติดเองนะ กลัวเป็นคนเอามาติดคนในบ้าน

ได้สัมผัสประสบการณ์ WFH ครั้งแรก ซึ่งยังคงมีคำถามในใจมาจนถึงทุกวันนี้ว่า ตอนอยู่ออฟฟิศ มีเวลากินข้าว เผลอๆนั่งเล่นเกมส์ก่อนขึ้นมาทำงานต่อได้แท้ๆ แต่พอ WFH ทำไมเวลากินข้าวแทบจะไม่มี

บ้าน ตจว. ที่ทางกว้างขวาง รั้วรอบขอบชิด ไม่ค่อย สุงสิง เฮฮา ปาร์ตี้ ยังไม่รอด ทั้งบ้าน กลายเป็นคนที่ลุยกลางดงเชื้อแบบผม รอดคนเดียว

ต้นปี 63 วันที่20กว่าๆ เดือนมกราคม

ตอนที่ชาวจีนจากอู่ฮั่นมาเข้าพักในโรงแรมหัวหิน แล้วมา รพ นั้นละ

ผมก็อยุ่ที่นั้น

โชคดีมากๆว่าบริษัทได้โครงการระยะยาวมา เลยแค่ต้องทำงานจากบ้านเอา ไม่ได้รับผลกระทบมากครับ

แต่บริษัทอื่นในวงการตอนนั้นแย่กันหมด ไม่เจอลดเงินเดือน ก็ไล่ออกครับ ยังนึกอยู่ว่ามันคือโชคจริงๆที่รอดมาได้

ร้านอาหารอร่อยๆแถวบ้านก็ปิดไปบ้าง บางร้านกลับมา บางร้านปิดถาวรเลย

ก็ทำงานปกติ ที่ทำงานบอกว่าทางบ.เราจะไม่มีทางลดพนักงานเพราะโควิด ออกวีดีโอจาก CEO บลาๆ

อีก 2 เดือนก็แจกซองยกทีมครับ

ทำงานปกติ

ตอนแรกคิดว่า ไม่น่าจะระบาด เข้าไทยด้วยซ้ำ

แบบโรคอื่น ที่ Dead rate เยอะกว่า หรือน่ากลัวกว่าโควิด แบบโรคซา หรือโรคอื่นๆที่ระบาดที่จีน งี้

ผมก็เห็นสักพักก็หายไป ไม่คิดว่าจะระบาดหนักมาไทย หรือทั่วโลกด้วยซ้ำ

ทำงานฟิตเนส เพื่อนร่วมงานติดทีละคนๆตอนเขาตรวจก็นั่งลุ้นกับเขาพอสองขีดก็วงแตก แต่ตัวเองก็รอดมาจนโควิดซาๆเรียนจบพอดี ไปภูเก็ตกับเพื่อนจบทริปตรวจขึ้นสองขีด

1. ติดตามข่าวตั้งเเต่ระบาดใหม่ๆเลย ในใจตอนนั้นคิดเเล้วว่าเอาเเล้วมึง เกิดที่ไหนไม่เกิดดันเกิดในจีนแถมกำลังจะปีใหม่เเล้ว กระจายทั่วโลกเเน่แต่ตอนนั้นไม่คิดว่ามันจะรุนแรงถึงขนาดทำหายชิบหายได้เป็นวงกว้างขนาดนี้ ตอนนั้นเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาแทบไม่มีผล

2.ตอนเข้าไทยเเล้วก็ยังทำงานตามปกติจนตอนที่ราชการหยุดกันนั้นหล่ะถึงได้หยุดตาม(บริษัทขายของให้ราชการ)
ช่วงนั้นกลัวเอาโรคมาติดแม่มาก พยายามห่างกันสุดๆเป็นช่วงที่กลัวไปหมด ไม่ได้กลัวตายเเต่กลัวเอาไปติดคนอื่น
สุดท้าย แม่ติดเเต่ไม่เป็นอะไรมาก ส่วนพี่ชายเกือบตายห่าอยู่ศูนย์พักฟื้นเป็นเดือน ไข้40+ หลายวันติดมีญาติเสียไปนึง ที่สำคัญเค้าซื้อฮวงซุ้ยไว้นานเเล้วดันมาตายเพราะโควิดเลยต้องเผา (ใครจะคิดปีโควิดขายดีมากเพราะส่วนใหญ่ต้องWFHขายNBกันสนุกเลย)

บริษัทปรับเป็น wfh จนตอนนี้ก็ยัง wfh เหมือนเป็นมาตรฐานใหม่ไปแล้ว

ไม่ได้กลัวโรคอะไรนะ แต่เจ้าของเขาคงมองว่าประหยัดสำหรับทุกๆฝ่าย (บริษัท tech)

ย้อนกลับไปตอนนั้นคือก็กลัวนะ แต่คนในบ้านผมมาติดกันตอนที่มันเริ่มเบาแล้ว ผมก็ติดตอนมันเบาแล้วเหมือนกัน

เลยเฉยๆ

ผมทำงานเมืองจีน แต่ช่วงที่มีข่าวระบาดผมกลับไทยเที่ยวปีใหม่ยังไม่มีปัญหาอะไร ผ่านปีใหม่กลับไปทำงานก็ยังไม่ค่อยมีข่าวอะไร เพราะห่างจากอู่ฮี่นมาก พอตรุษจีนกลับไทยหมดวันหยุดที่นี้กลับไม่ได้ครับ ล็อคดาวน์ไปแล้ว ติดอยู่ไทยครึ่งปี ช่วงนั้นประมาณมีนาคม 2020 ไทยก็เริ่มมีผู้ติดเชื้อ เมษายน ไทยก็ล้อคดาวน์ กว่าจะทำเอกสารขออนุมัติใหม่ ได้กลับจีนไปปลายเดือนกรกฎาคม 2020 แล้วอยู่ยาวจน มกราคม 2022 ถึงกลับไทย ช่วงระบาดหนักๆ เมืองจีนก็เคร่งมาก ตรวจ Health QR Code ทุกวัน ทุกๆที่ที่ไป วันดีคืนดีตื่นมา Health Code เปลี่ยนเป็นสีเหลืองนี่ ชิกหายเลย ถ้าอยู่ข้างนอกมีเจ้าหน้าที่มาพาไปสอบสวน ถ้าอยู่บ้านก็อยู่ยาวๆไป ติดอยู่ในบ้านทีเป็นอาทิตย์ห้ามออกไปไหน

ปล อยู่จีนไม่เคยติด กลับไทยไป 3 เดือน ติดซะงั้น