จากประตูทั้งหมดที่อิซัคยิงให้นิวคาสเซิล (ประมาณ 62 ประตู) ผมลองไล่ดูคร่าว ๆ ได้ประมาณนี้

ประตูจาก open-play ในกรอบเขตโทษจริง ๆ
(ไม่รวมจังหวะสวนกลับ / ไม่รวมจังหวะเพื่อนเพรสแล้วส้มหล่น)
ประมาณ 40% ราว ๆ 25 ลูก

ประตูจากจังหวะสวนกลับ + จังหวะเพื่อนเพรสแล้วส้มหล่น / จ่ายถวายพาน
ประมาณ 27% ราว ๆ 17 ลูก

จุดโทษ
ประมาณ 19–20% ราว ๆ 12 ลูก

ยิงไกลนอก/หน้าเขตโทษ
ประมาณ 10% ราว ๆ 6 ลูก

สรุปง่าย ๆ คือ ประตูที่มาจากการ “ต่อบอลเซตเกมใส่แนวรับแน่น ๆ ในกรอบ” จริง ๆ ยังไม่เยอะเท่าไร
พอช่วงหลังสมัยอยู่นิวคาสเซิล ทีมเริ่มโดนคู่แข่งจับทางได้ หันมาเล่น low-block ใส่มากขึ้น เราเลยเห็นว่าอิซัค “ล่องหนทั้งเกม” บ่อยขึ้น

ตัวอย่างชัด ๆ ที่ผมเห็นกับตาคือ เกมเจอฟอเรสต์ที่ต้องเจอกับ Murillo ตัวใหญ่ ๆ ถึก ๆ แค่โดนสะกิดนิดเดียว อิซัคก็ไปไม่เป็นแล้ว ชนไม่ได้ พักบอลไม่ได้ เกมหายไปเลย

เพราะงั้นมันเลยไม่แปลกที่รายชื่อ “ตัวแทนอิซัค / กองหน้าเป้า” ที่นิวเล็งไว้ช่วงแรก ๆ จะออกมาเป็นสายแข็ง ๆ แทบทั้งหมด
เช่น Šeško, Samu, Strand Larsen หรือสุดท้ายมาจบที่ Woltemade ซึ่งคาแรกเตอร์คือเอามาไว้ “แก้ทาง low-block โดยตรง”



เรื่อง “ความฟิต” ผมว่าก็โดนโยนบาปเกินจริงนิดนึงนะ

ตอนอิซัคไม่ฟิตอยู่กับนิว แกก็ยังพอหาโอกาสยิงได้เรื่อย ๆ เพราะ

ทีมยังเว้นพื้นที่ให้แกเล่น

มีบอลแทงช่อง / ทำชิ่งพอสมควร

แต่พอย้ายไปลิเวอร์พูล ปัญหาคือ

ไม่มีพื้นที่ให้เล่นเลย

ตัวทำเกมหลายคนชอบ “เลี้ยงจี้จนถึงเขตโทษ” มากกว่าจะ

แทงทะลุช่อง

ทำชิ่งเร็ว ๆ

ตัวริมเส้นก็ “ก้มหน้าจะตัดในยิงกดสูตรอย่างเดียว”

หลายจังหวะผมเห็นอิซัค ยกมือขอบอลในช่องชัด ๆ แต่บอลไม่มาถึงสักที ก็ได้แต่ยืนขอไปเรื่อยแบบนั้นแหละ

สรุปในมุมผมนะครับ
อิซัคไม่ได้ “กาก” หรือ “อิมแพ็กต่ำ” แบบที่บางคนด่า
แต่ข้อเท็จจริงคือ

เขา เก่งมากในพื้นที่โล่ง / เกมเปลี่ยนจากรับเป็นรุกเร็ว ๆ

แต่ ประสิทธิภาพดร็อปลงชัด เวลาเจอทีมตั้งรับลึก low-block

คุยกับแฟนหงส์ท่านนึงในนี้ และเห็นตรงกันคือตอนฮิวจ์มันซื้อนี่ได้คุยกับสลอตมั๊ย หรือซื้อเพราะเอ็ดอยากได้

(เอ็ดแกมีข่าวอยากได้อิซัคตั้งแต่สมัยคลอปป์แล้ว แต่เจ้าตัวดันไปเอาหนูน ส่วนอิซัคย้ายไปนิวฯ)

คือมันไม่ได้ตรงอะไรกับระบบของทีมเลย เผลอๆจะไม่ตรงระบบคลอปป์ด้วยซ้ำ เรื่องเทคนิค, ความเร็ว ฯลฯ นี่ไม่มีปัญหา

ปัญหาอยู่ที่สไตล์การเล่นเนี่ยแหละ ในวันที่ปีกตัวหลักทั้ง 2 ฝั่งยังเป็นเจ้าเก่าจากปีที่แล้ว คือกัคโป, โม เป็นสไตล์ inside forward

หน้าตัวกลางปีที่แล้วคือดิอาส เล่นแบบ F9 เช่นเดียวกับตัวกลางที่ผ่านๆมาในยุคคลอปป์ไม่ว่าจะเป็นฟิโน่, มาเน่, โชต้า

(และจะไปผลงานตกร่องปีที่ไปเซ็นหนูนมาเล่นหน้าตัวกลาง..ปีนั้นก็เข็นมันให้เล่นจนจบปีไม่ได้ไป UCL เหมือนกัน ปีต่อมาก็โดนดรอป)

แล้วอยู่ๆเอาตัวสไตล์หาที่ว่างเก่งๆ ปิดบัญชีคมๆแบบอิซัคมา ถามว่าใครจะป้อนให้แกยิงอ่ะ? หงส์ไม่มีกอร์ดอน ไม่มีเมอร์ฟี่แบบที่นิวมี

ดังนั้นไม่แปลกใจเลยที่แต่ละเกมส์ได้บอลอยู่ไม่ถึง 20 ครั้ง ยิ่งเจอทีมโลว์บล็อคอีกยิ่งจบเห่ ก็เคาะเป็นบอลตัวยูแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ผลเสียที่ตามมาอีกอย่างคือการเพรสแดนบน..ถามว่าอยุ่นิวฯแกเคยวิ่งตับแลบไล่บี้ขึ้น-ลงกลางสนามมั๊ย? ก็ไม่นะ

ปีที่แล้วดิอาสวิ่งให้โม ก่อนหน้านั้นมาเน่ก็วิ่ง ฟิโน่ก็วิ่ง รวมกับปีก และกลางรุกที่ช่วยกันเพรส นี่แหละการเพรสแดนบนที่มีประสิทธิภาพ

มาปีนี้โมไม่วิ่งเหมือนเดิม ตัวกลางก็ต้องวิ่งสิ อิซัคแกก็พยายามนะ แต่มันก็ได้แค่นั้นอ่ะ 60 นาทีก็หอบละ แล้วไปบอกว่ามันไม่ฟิต

คือถึงมันฟิตเหมือนตอนอยู่นิวฯมันก็ไม่เคยวิ่งขนาดนี้..ถึงได้สงสัยมากๆ ว่าตัวนี้ใครจิ้มเข้ามา และกะว่าจะให้เล่นแบบไหน

ความเห็นผมจากที่ดูในด้านแทคติค อิซัค ถอยมาขอบอลแล้วทำได้ไม่ดีบ่อยหลังๆ สล็อท สั่งยืนค้ำแทบตลอด

ผมมองว่าแค่กดให้อีกฝั่งถอยลงไปเยอะๆได้เปิดพื้นที่ระหว่างกลางกับหลังอีกฝั่งได้ดีแล้ว

แต่พอเจอกลางเขาลงไปแพคใกล้หลังแล้วเจาะไม่ได้ดันไม่มีตัวครอสบอลจากริมเส้นเข้าไปในกรอบสวยๆได้

ด้านการใช้งานทำได้ดีแต่เหมือนทีมไม่พร้อมตรงริมเส้นที่ สล็อท เคยออกมาบอกว่าไม่มีตัวแบบ จาคอบ เมอฟี่

จะมีอิมแพ๊คอย่างไร ในเมื่อ ปีก2 ข้างบ้ายิง

พออีกข้างไม่ลง บอลก็วนไปหาข้างซ้าย แม่งก็ทำแบบเดิม หักเข้าในยิง

กองหน้าจะทำอย่างไร