คิดว่าเป็นคำสอนที่ดีไหมครับ

ถ้ามีลูกชายจะสอนลูกชายยังไงครับ

ร้องไห้ได้เลยลูก ขนาดนายกประเทศไทย ยังร้องไห้ประจำเลย

ผมว่าเพศไหนก็แล้วแต่มันไม่ควรร้องไห้พร่ำเพรื่ออ่ะ

น้องของแฟนผม ป.5 แล้วนะ แค่มีคนบอกให้ย้ายจากนั่งรถข้างหน้า

มานั่งข้างหลัง แม่งยังร้องไห้ แง้ เป็นเด็ก อนุบาลเลย

ผมนี่เกาหัวเลย ตอนผม ป.5 ผมไม่ร้องไห้พร่ำเพรื่อแบบนี้แล้วอะ

ทะเลาะกับเพื่อน โดนพ่อแม่ด่าหนักๆ เจ็บจัดๆปั่นจักรยานล้ม ไรงี้ผมร้อง พ่อแม่ไม่ห้ามด้วย

ให้ผมร้องเลย แต่ให้ร้องเบาๆ เกรงใจชาวบ้านเขา

ทุกวันนี้ผมร้องอะไร คิดถึงพ่อที่ตายไปแล้ว อย่างเดียวเลย

เคยไปทำงานเชียงใหม่ตอนนั้นเหนื่อยจัดๆ 5-6 ปีที่แล้ว นั่งหน้าคอมอยู่ดีๆก็ร้องไห้เลย

แฟนก็มานั่งกอดไหล่ คือแบบคิดถึงความสบายสมัยเรียนทำไมทำงานมันหนักจังว้า

ร้องร้องไปเถอะ แต่ถ้าพร่ำเพรื่อ โดนอะไรนิดๆหน่อยๆแล้วร้องง๊ากออกมานี่ผมว่า

การจัดการทางอารมณ์น่าจะมีปัญหานิดๆ

ถ้ามีลูกบอกร้องไปเถอะแต่อย่าพร่ำเพรื่อต้องมีเหตุผลหน่อยนึง

แฟนเก่าผมกล่าวไว้

"เป็นผู้ชายก็ไม่ต้องบ่นไม่ต้องร้องกับเมีย ทน ๆ ไว้แล้วก็ออกไปแดกเหล้ากับเพื่อนซะ"

ใจดำชิบหาย

ถ้าในยุค ส่งเสริมความเท่าเทียม

แล้วอยากสอนให้ลูกเข้มแข็ง ก็อาจจะไม่เหมาะ

เพราะ ลูกชายจะสงสัย แล้วสามารถคิดได้ว่า

งั้นเป็นผู้หญิงดีกว่าไหม ร้องไห้ได้

โดยการจะสอนให้เข้มแข็ง

ลองให้เขาเข้าใจความรู้สึกตัวเอง ว่าร้องไห้ได้ แต่ร้องไห้ตลอดก็อาจจะไม่เหมาะ ผมว่ามันมีวิธีในการสอนครับ

มีลูกชาย 3 ขวบ ครับ ผมสอนลูกแบบนี้ครับ
1.เราต้องรับทุกอารมณ์เขาให้ได้ก่อน วันไหนเขาร้องไห้ งอแง อ่อนแอ ก็ต้องรับให้ได้
2.เราเป็นตัวอย่างของความเปราะบาง บางวันเราเหนื่อย เราท้อ เราเครียด ร้องไห้ให้ลูกเห็นได้
3.ปล่อยให้ลูกล้ม โดยไม่ต้องรีบเข้าไปประคอง
4.ชมลูกบ่อยๆว่าเขามีคุณค่า ไม่ใช่ชมว่าเก่ง
5.บ้านต้องเป็นเซฟโซนเขาครับ

รุ่นเราๆ มักจะถูกสอนให้ฮึบ อดทน เราต้องควบคุมตัวเองให้ได้ เราต้องไม่อ่อนไหว ไม่ร้องไห้ พร้อมที่จะปกป้องคนอื่นแม่ในวันที่เราอ่อนแอ แต่ไม่ใช่ครับสิ่งที่เราถูกสอนมามันคือการสอนที่ให้เราซ่อนอารมณ์ตัวเอง การสอนให้ลูกรุ้จักความอ่อนแอไม่ใช่เรื่องผิด มันสำคัญมากครับ เพราะเบื้องหลังของความเข้มแข็งตลอดเวลามันเกิดจากความไม่มั่นคงภายในใจเราครับ เราต้องสร้างความเชื่อมั่น โดนไม่สอนให้เขาเข้มแข็งตลอดเวลา แต่ต้องสอนด้วยการทำให้เรา บ้าน เป็นพื้นที่ปลอดภัย เขาจะรับรู้เองว่าทุกคนมีสิทธิอ่อนแอได้ ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา

ส่วนตัวคิดว่าไม่ดีครับ มันเป็นการสอนว่าอ่อนแอคือผิด ทั้งๆที่ทุกคนมันต้องมีวันแย่ๆอยู่แล้ว

แล้วมันทำให้ฝ่ายผู้หญิงคาดหวังในตัวผู้ชายมากเกินไปด้วยครับ ว่าต้องแบกทุกอย่างไว้ได้

ผมไม่รู้ว่าดีมั้ย แต่ผมอ่ะเป็นคนร้องไห้ง่าย ฟังเพลงเศร้า ดูซีรีย์เศร้า ฟ้าหม่นอากาศเปลี่ยน ก็ทำผมดาวน์ได้แล้ว เป็นตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ 30 กว่าแล้ว แก้ไม่ได้

สำหรับผมนะ การร้องไห้ คือการแสดงออกทางอารมณ์ที่เอ่อล้นออกมามากเกินไป มันส่อถึงการควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ซึ่งในฐานะผู้ชาย ควรจะควบคุมจุดนี้ได้มากกว่าผู้หญิง ด้วยตรรกะ และเหตุผล


เนื่องจากผู้ชาย หากควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ไม่ใช่แค่ความเศร้า มันจะลามไปถึงการทำร้าย ทำลาย หรือความรุนแรงได้มากกว่าผู้หญิง


ไม่ใช่ว่าการร้องไห้คือการแสดงออกถึงความอ่อนแอแบบที่สอนกันมา ผมไม่เชื่อเรื่องตรงนี้ แต่ผมคิดว่ามันคือการสอนที่ดี เพราะมันคือการฝึกควบคุมอารมณ์



จะสุข จะเศร้า จะโกรธ จะเครียด การควบคุมคือสิ่งที่ทำให้มีสติ และคิดให้ได้ก่อนจะทำอะไรซักอย่างเสมอ


ผมได้รับการสอนมาว่ามันคือเรื่องน่าอาย ผู้ชายไม่ควรเสียน้ำตา ซึ่งลึกๆผมก็ยังมีความคิดแบบนั้น แต่ไม่ได้มีตรรกะรองรับอะไร ที่ผมบอกข้างต้นคือผลพลอยได้จากความเชื่อที่ถูกยัดเข้าหัวผมเฉยๆ

คนเข็มแข็งก็ร้องไห้ได้ จะเป็นใครเพศไหนก็มีเรื่องเสียใจได้ทั้งนั้น ลูกชายจะร้องไห้ก็ไม่เห็นผิดอะไร

เด็กๆ เคยโดนแม่พูดแบบนี้ล่ะครับ เป็นลูกผู้ชายไม่ควรร้องไห้ พอโตมาหน่อยเถียงแม่เป็น “ลูกผู้ชายมันก็คนนะแม่ มีความรู้สึกเหมือนกัน” แม่ไม่เคยปลอบแบบเด็กๆอีกเลย ถามแค่ว่าเป็นไร ร้องทำไม แทนล่ะ

ปกติร้องไห้คนเดียวกับการดู anime อ่านมังงะ ดูหนังซี่รี่ที่มีฉากเศร้าๆ

แต่ถ้าร้องไห้ในสาธารณะนี่นึกไม่ออกเลย ครั้งล่าสุดน่าจะร้องไห้ตอนอนุบาลล่ะมั้งไม่อยากไปโรงเรียน

ไม่เคยสอนลูกว่าอย่าร้องไห้

มีแต่บอกลูกว่า เจ็บก็ร้องไห้ได้ ร้องเลยพ่อไม่ว่า

ทุกวันนี้ลูกสาว 3 ขวบ เจ็บ หรือมีแผล ไม่ร้อง ฮึบไว้เอง แล้วก็ไม่ให้ดูด้วยว่าเจ็บ แก้ไม่ได้สักที

คงเพราะกลัวพ่อกับแม่ดุ แต่ก็บอกตลอดว่า ให้ร้องได้เลย แต่เป็นเด็กแกร่งมาก จนพ่อแม่ห่วง

แม่ของฉัน เคยได้สอน ตอนเป็นที่เด็กที่ฉันล้มลง เจ็บอย่าร้อง เก็บอาการไว้ถ้าใครมอง ให้เขารู้ว่าเราอ่อนแอไม่ได้

ผมมองแบบนี้นะครับ พ่อผมเป็นทหาร ตอนเด็กผมมักจะได้ยินผู้ใหญ่พูดว่า เป็นลูกทหารต้องอดทน ห้ามร้อง โตมาผมเลยแทบไม่ร้องไห้เลย พ่อตายไม่ร้อง น้องชายตายไม่ร้อง แต่พอผมได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับจิตใจของคนทำให้ผมเข้าใจมากขึ้น สิ่งนี้มันไม่ใช่ มันคือการเก็บกดอารมณ์ตัวเองไว้ เดี๋ยวนี้เวลาเจอหลานวิ่งเล่นร้องไห้ ผมบอกเลยว่าร้องเต็มที่ เจ็บบอกเจ็บไม่ต้องฮึบ ไม่ต้องแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง ร้องไปเหอะ ไม่ต้องสนใจว่าใครจะว่าอ่อนแอหรืออะไร มันคนละอย่างกับการไม่สามารถคุมอารมณืตัวเองได้ ย้ำอีกทีว่า น้ำตา ไม่ใช่ สัญลักษณ์ของความอ่อนแอครับ