อยากถามทุกคนเลย ขอเป็นการวิเคราะห์เหตุและผลนะครับอยากรู้จริงๆ
คือแผน 3-4-2-1 กับแมนยูเห็นแล้วแหละว่าห่วยแตกขนาดไหนแต่ที่สงสัยคือถ้ามันห่วยแตกทำไมถึงทำสปอร์ตติ้งเป็นแชมป์ได้และใน ucl ก็ทำผลงานได้ดีเลย ทั้งๆที่โค้ชฟูแล่มก็บอกแก้เกมง่ายมาก อัดกลางไปเพิ่ม กับกริมบี้ยังเอาตัวแทบไม่รอด ลีคโปรตุเกสไม่ได้เข้มข้นเหมือนในพรีเมียร์ก็จริงแต่คงไม่อ่อนกว่าดิวิชั่น 4 อังกฤษมั้ง

*ไม่เอาริมห่วย ริมไม่ยืดหยุ่นนะ มันเห็นอยู่แล้วแหละด้วยความสงสัยจริงๆ

คุณภาพนักเตะเหนือกว่าเยอะครับในลีก + ความกดดันน้อย พลาดนัดนี้นัดหน้าก็แก้ตัวใหม่ได้แล้ว

เคยเห็นจ่าเม้งหรือใครนี่แหละบอกว่าตอนอยู่สปอติ้งมีลูกเล่นเยอะกว่านี้ มีสอดไส้แทคติกมากกว่านี้ แผนเดิมแต่วิธีการต่างกัน

เยอเคอเรส ปั้นอโมริม

ได้ผลการแข่งขัน แล้วมันไปต่อได้

ลีกอ่อนกว่าก็มีผล
ถ้าชนะได้เรื่อยๆ เสมอบ้าง แพ้บ้างประปราย
เล่นแผนเดิมๆ ไม่แปลกที่นักเตะจะเล่นได้ดีขึ้น
เหมือนเราเล่นเกมด่านเดิมๆซ้ำครั้งที่ 100 ก็รู้หมดทั้งแผนที่

กลับกัน เล่นแผนเดิมซ้ำๆ แต่ชนะ-เสมอ-แพ้วนไป
ชนะ 2 นัดติดยังไม่ได้
ให้เอาความมั่นใจมาจากไหน

ทีมที่เบียดกับ sporting ใน โปรตุเกส มีแค่ 4 ทีม นอกนั้นคือหมูตู้

คุณภาพนักเตะคนละเรื่องเลย ยิ่งใน epl มันคือเกือบทุกทีมคือมีเงิน พร้อมซื้อนักเตะดีๆเข้ามาเสริมทีมได้ทั้งนั้น

แล้วปัญหาหนักที่สุดเลยคือปฏิเสธไม่ได้คือ แผนของอโมริมเอง

ทั้งเรื่องยึดติดกับ pattern คิดระบบมาไม่เบ็ดเสร็จเด็ดขาด ทำเหมือนไม่รู้ว่าจุดอ่อนของระบบตัวเองอยู่ตรงไหน เล่นหลัง 3 บ้าอะไรเสียประตูทุกนัด

สื่อสารกับนักเตะไม่ดี แม่งเล่นเป็นหุ่นยนต์เลย เล่นเหมือนไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง

อาจจะเกี่ยวกับชื่อชั้นของโค้ชในการวิเคราะห์แผนของอโมริม แต่โดนเปิดแผลแล้วยาวๆ แต่ที่เปิดจุดอ่อนสุดๆคือจังหวะการเข้าทำเหมือนช้าไปหลายสเตป

มันคือแผน 3-4-3 ที่ตกยุคไง ไม่ใช่แบบของคอนเต้กะอินซากี้หรือกลาสเนอร์ ...ใช้ได้แค่ในลีคเล็กๆ เอามาใช้ในพรีเมียร์ก็ตามนั้นล่ะครับท่านผู้ชมแถมไอ้ริมมันก็ยึดมั่นเหลือเกินว่าแผนมันเจ๋ง

องค์ประกอบทีม
สปอร์ติ้ง แผงมิดฟิลด์ดีกว่าแมนยู

แผงหลังผิดพลาดเยอะเกิน

wingback จ่ายเข้าเป้าน้อยมาก จ่ายตัดไลน์กองหลังก็ไม่ค่อยมี

หน้าต่ำ วิ่งฟรี(เนื่องจากwingbackไม่จ่าย) วิ่งทับไลน์กันเอง

หน้าเป้า ยิงไม่ได้(กว่าจะได้บอลต้องดึงตัวประกบมาให้หน้าต่ำวิ่งขึ้น แต่หน้าต่ำก็ไม่ได้ยิงเพราะwingbackคืนหลัง55555)

ระบบของ Amorim คือ 3-4-2-1 ก็จริง แต่ปัญหาคือถ้าวิงแบ็กไม่เข้าใจแท็กติกอย่างถ่องแท้ มันจะไหลกลายเป็น 5-2-2-1 หรือ 3-2-4-1 อยู่บ่อย ๆ จุดสำคัญคือเลข 2 ตรงกลาง หมายถึงมิดฟิลด์เหลือเพียงแค่สองตัวเท่านั้น

ในฟุตบอลอังกฤษสมัยใหม่ ความเข้มข้นของเกมตรงกลางสนามสูงมาก การเหลือกลางแค่ 2 คน เวลาถูกเพรสหนักหรือโดนสวนกลับ จะเสียการคุมพื้นที่กลางสนามทันที (ซึ่งเกมกับกริมสบี้ก็เห็นชัด ครึ่งแรกโดนบีบจนเสียสองประตู)

อีกอย่าง ระบบหลังสามของ Amorim ต้องการผู้รักษาประตูที่ทั้ง "เซฟหนึบ + ออกบอลคม"
***แต่โอนาน่ามีปัญหาทั้งสองด้านชัดเจน*** กลายเป็นจุดอ่อนสำคัญของทีม

วิงแบ็กของยูไนเต็ดก็ยังไม่มีคนที่ขึ้นสุดลงสุดได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ครึ่งทางเลยไม่สุด—บุกไม่เต็ม รับก็ไม่แน่น

สรุปว่า
ระบบ 3 กองหลังของ Amorim ยังไงก็เป็นส่วนหนึ่งของปัญหาแน่นอน เพราะผู้เล่นแมนยูตอนนี้ ไม่เหมาะกับระบบนี้ หากยังดื้อใช้ต่อไป โดยไม่ปรับเข้ากับคุณภาพนักเตะ ผมเชื่อว่าจะยิ่งสร้างความเสียหายมากขึ้นเรื่อย ๆ

ส่วนเรื่องมาตรฐานลีก ผมมองว่ามีผลเยอะมาก แถมสไตล์การเล่นต่างกันชัดเจนด้วย

ทีมเล็กในโปรตุเกสมักเล่นรับลึก ไลน์ต่ำ เน้นเกมรับ -> Amorim มีเวลาและพื้นที่ต่อบอลจากหลัง

แต่ในอังกฤษ ต่อให้ทีมเล็กลีคล่างๆก็ยังกล้าเล่นหนัก “วิ่งบีบเร็ว เพรสสูง และสวนกลับด้วยสไตล์บอล Direct” อย่างที่กริมสบี้ทำได้ดี แถมไปเจอสภาพสนามเปียก ๆ ลื่น ๆ อยู่แล้วอีกต่างหาก เรียกว่าเข้าทางทีมเล็กเลยก็ว่าได้"

เยี่ยมครับ เห็นภาพชัดเจน