ที่ตอนนั้นท่านทางตันไม่มีทางออกไม่สามารถแก้ได้ แล้วทำยังไงท่านถึงผ่านลอดประตูนั้นออกมาได้ ช่วยแนะนำแนวทางการแก้ปัญหาของแต่ละท่านให้ฟังหน่อย ผมเองเจอแต่ปัญหา ชีวิตผมติดกระดุมเม็ดแรกผิดด้วยแหละ มันเลยผลพวงยาวมาเลย และไม่ใช่แค่ตัวเองแต่ต้องดูแลพ่อแม่ พอมาเจอปัญหาที่ตันไม่มีทางออก นึกถึงข่าวที่คนไปกระโดดลงน้ำพวกเขาคงคิดมาดีแล้ว ใจผมตอนนี้ก็อยากจะทำแบบนั้น แต่อีกใจนึงก็คิดถึงพ่อแม่ที่นอนป่วยอยู่ ท่านผ่านตรงนั้นมายังไงกันช่วยเล่าช่วยเตือนสติให้เป็นบุญกุศลผมหน่อยได้ไหมครับ

ท่านกำลังเจอปัญหาอะไรอยู่ครับ
การเงิน
ความรัก
ถูกหักหลัง
ลองพิมพ์ระบายมาก่อนดีกว่าครับ
เก็บไว้มีแต่อึดอัดใจ

ปัญหา มีอยู่สองอย่าง

ปัญหาที่แก้ได้ ก็ค่อยๆแก้และทนไป เดี่ยวก้ผ่านไป

กับปัยหาที่แก้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปแก้มันครับ ยังไงก็แก้ไม่ได้ก็ปล่อยไปทั้งอย่างนั้นอย่ายึดติดไปเริ่มไม่ก็ต้องเริ่ม

ไม่มีครับ ถ้าผ่านไม่ได้คงไม่มีผมมานั่งตอบท่านตอนนี้หรอกครับ

ไม่รู้จะแนะนำยังไงเพราะไม่รู้ปัญหาตั้งต้น วิธีการคิด วิธีการแก้ปัญหาแตกต่างกัน

สิ่งเดียวที่เหมือนกันในการแก้ไขทุกปัญหาคือ

1.ประคองสติให้ได้
2.ลิสท์ปัญหาทั้งหมดออกมาใส่กระดาษหรือจะพิมพ์ใส่มือถือแล้วแต่สะดวก
3.แยก-ย่อยปัญหา ถ้าใหญ่ให้ย่อยทีละส่วนเพื่อให้เป็นปัญหาเล็ก แก้ปัญหาเล็กง่ายกว่าปัญหาใหญ่ ต่อให้เยอะก็ง่ายกว่า
4.จัดลำดับความสำคัญของปัญหาโดยเริ่มแก้จากเร่งด่วนก่อน

ไม่มีปัญหาอะไรที่ไม่มีทางออก ไม่ใช่แก้ไม่ได้แต่คุณยังไม่ได้เริ่มแก้ และที่สำคัญคุณยังไม่ได้แพ้ คุณจะแพ้เมื่อคุณหยุด ดังนั้นอย่าหยุดยั้งตามบทเพลงเลยครับ

Things change and we can do nothing about it

just letting go feeling ligter and becoming filled

overflowing

ตอนแรกเรื่องงาน ช่วงโควิด ก็ค่อยๆคิด ค่อยๆหาไรทำ งานค่าแรงขั้นต่ำผมก็ทำมาแล้ว

ปีนี้เด็ดๆก็เมียเก่าขอหย่า ร้องเหมือนหมา อีกวันไปทำงานเช้ยแบบเก็บไว้ในใจ ไม่เล่าให้ใครฟังเลยเป็นเดือน

ทนได้เป็นเดือนถึงได้วันลาพักร้อนกลับมาหาแม่ พี่สาวกับหลาน

ผมว่าผมผ่านมาได้เพราะเพราะแม่ พี่สาวหลานนี่แหละ ถ้ามีคนในครอบครัวก็ไปคุยด้วยเยอะๆครับ จะได้อยากมีแรงสู้

อยากหาทำ เป็นกำลังใจในชีวิต ถ้ามีหลานไปเล่นด้วยเยอะๆเลย ผมบอกเลยฮิลใจเยอะมาก

เออ ผมกลับมาดูดบุหรี่พักนึงเลย ช่วยตอนเครียดๆภาพเก่าๆยังเยอะ ฟังเพลงดูดหรี่

ธรรมดาดูดเล่นๆตอนกินเหล้า กับดูดนิดนึงกับพี่ๆที่ทำงาน แต่ไม่บ่อย แต่พอมีเรื่องเครียดก็ดูดพอสมควรเลย วันละ 4-7 ตัวแล้วแต่อาการ

เพิ่งเลิกได้สามอาทิตย์ละ หักทิ้งเลย หันมาเคี้ยวหมากหรั่ง กับอมฟืชเชอร์แมนเอา

สุดท้ายกลับมาดูแลตัวเองดีกว่าครับ ทาครีม ออกกำลังกาย เป็นตัวอย่างที่ดีให้หลายตอนเค้าโตดีกว่าครับสำหรับผม

ไม่ว่าท่านมีอะไร ชีวิตแม่งมีทางของมันอ่ะ ค่อยๆคิดไปเรื่อยๆ มันดิ้นได้ มันไม่ตัน มันเป็นเงี้ยแหละ สู้ๆ

ถ้าลองแก้ปัญหาทุกอย่างแล้วยังไม่สามารถแก้ได้ นั่นอาจจะไม่ใช่ปัญหา มันอาจจะเป็นความจริง ความจริงที่เราต้องยอมรับมัน อยู่กับมันแล้วเดินไปกับมัน

ปัญหาไหนเราแก้ไม่ได้ยอมรับมันครับปล่อยปัญหาให้มันเดินไปในจุดสิ้นสุดของมันและเราจัดการความรู้สึกตัวเองยอมรับมัน ให้ปัญหาแก้ปัญหาและเรายอมรับมันให้ได้

พอเข้าใจในส่วนของการดูแลพ่อแม่ที่ป่วยติดเตียงและชราลงทุกวัน ยิ่งถ้าไม่มีคนช่วยแบ่งเบา มันหนัก มันเหนื่อยจริงๆ ทั้งการเงิน ทั้งสภาพจิตใจ

ตัวผมเชื่ออย่างนึงว่า เงินแก้ไขปัญหาได้เกือบทุกอย่าง ถ้าพอจะมีเงิน ก็ใช้เงินแก้ปัญหาเอา

ว่าจ้างให้คนอื่นที่พร้อมจะทำในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ หรือไม่อยากทำ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางเรื่อง แต่สำหรับเรามันน่าหงุดหงิดก็จ้างเอา

เพราะถ้าที่สุดแล้วมันเคลียปัญหาเก่าที่สั่งสม จนมีผลกระทบถึงปัจจุบันไม่ได้

ก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปให้ดีที่สุดในแต่ละวันก็พอครับ เอาใจช่วยให้ผ่านไปให้ได้ครับ

ถ้าแก้ไม่ได้และไม่ถึงกับตาย ให้นอนครับ นอนให้หลับ นอนโง่ๆ นอนเสร็จตื่นมาออกกำลังกาย เดินลู่หรือวิ่งก็ได้ ให้เวลาไหลผ่าน อย่าไปขยี้มันมาก

ไม่แน่ใจเรื่องอะไร ถ้าไม่ถึงกับมีคดีติดคุก ก็คงไม่ต้องไปเครียดขนาดนั้น สุดท้ายธรรมชาติหาทางลงให้อยู่แล้ว แค่ทำได้เท่าที่ทำ และมันก็จะผ่านไป

แพ้เป็นถ่านผ่านเป็นเพชร อยากตายก้ตายเลยครับทิ้งปัญหาไว้ให้คนข้างหลังรับผิดชอบต่อ ตัวเองก็แค่หนีปัญหาเป็นไอกระจอกให้คนอยู่เสียใจไม่พอยังทิ้งภาระไว้อีก

คงคิดว่าผมไม่เจอก้พูดได้ ผมก็มีปัญหาที่แก้ไม่ได้เหมือนกัน-เดือนละล้านจากธุรกิจมาครึ่งปีหมุนจนไม่รู้จะหมุนยังไงเอาทุกช่องทางหมดแล้วบ้านรถ

เป็นธรรมชาติมนุษย์ปัญหาเราใหญ่สุดเสมอต่อให้แม่งจะเล็กที่สุดที่จะบอกคืออย่าคิดว่าปัญหาเราใหญ่สุดคนลำบากกว่าเราก็มีเยอะผ่านได้ก็มีผ่านไม่ได้ก็มี อย่าไปยอมแพ้กี่ปัญหาก็สู้แม่งให้หมด

อย่าลืมว่าเราพึ่งจะอายุเท่านี้ครั้งแรก ชีวิตนี้พึ่งจะเคยเกิดมาใช้ครั้งแรก ล้มบ้างลุกบ้างไม่มีสูตรสำเร็จอย่าไปยอมแพ้ต่อให้ชีวิตจะหนักขนาดไหนคนรวยก็ทุกข์แบบคนรวยคนจนก็ทุกข์แบบคนจนคนป่วยก็ทุกข์แบบคนป่วยแม่งทุกข์ทุกคนนั่นแหละชีวิต

ผมถือคติสู้ทุกวันนันละนิด แบบหอยทากกระดืบวันละนิด ไม่ไหวก็นอน พน.มากระดืบใหม่

ปัญหาบางอย่าง แก้ไขด้วย เวลา

ผมก็เจอครับปัญหาที่ยังผ่านไปไม่ได้
แต่ก็ใช้สติ ช่วยให้ใจเย็นลง ไม่วิตกไปก่อน
ทำปัจจุบันไปเรื่อยๆ พยายามหาช่องทางใหม่ๆ
ตอนนี้ ก็เดินไปกับปัญหานั่นแหล่ะครับ

ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยกันนะครับ