แบบเจอคนก็แบบรู้เลยว่าคนนี้หวังอะไรคนนี้จริงใจหรือตอแหลแต่ต้องทนฟังตามๆน้ำไป

ดูหนังก็แบบพอดูจบสู้เรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้เลยเสียเวลาดูจังเอาเวลาไปดูอะไรที่หาตังได้ดีกว่า

กินอาหารก็เคยเจอร้านดีกว่านี้ในราคานี้แต่ร้านนั้นอาจจะไกลหรือคิวยาวทำให้ต้องกินอีกร้านไรงี้

ญก็เช่นกันคล้ายๆร้านอาหาร จะกินเหล้าเบียร์ก็กินเยอะไม่ได้เพราะเด๋วเมาแฮงค์ทำงานไม่ได้

กับแกล้มก็เช่นกัน บางอย่างมันโคตรอร่อยแต่ทำลายสุขภาพสุดๆก็กินแค่คำสองคำกินแบบจุใจไม่ได้

ยากจริง... หลักๆ ก็เซฟชีวิตและจิตใจตัวเอง

แต่หลังๆ นี่โดนแซวว่าไม่มีคนคบ เหตุผลก็ตาม จขม.เลย เจองูกับเจอมรึง กรูต้องตีมรึงก่อน

ผมน่าจะเป็นอีกคนที่โตมาโชคดีมากๆ
ไอ้เรื่องคนเลวๆร้ายๆแทงข้างหลังผม ผมไม่เคยมีเลยในชีวิต

ดูหนังดูผู้กำกับดูดาราก็รู้แล้วว่าจะเสียเวลามั้ย หลีกเลี่ยงได้

กินอาหาร ได้รอ ได้กิน ได้รู้ ไม่รุ้สึกว่ายากหรือเสียเวลาเลย

ญ ไม่เป็น มีเมียแล้ว

กินเหล้านี่เป็น เบียร์ 3 ขวด ตอนนี้แฮงค์เท่าเมื่อก่อนกินเป็นลัง ไอฉัสเอ้ย

กับแกล้มมีแต่เนื้อๆ แต่จะมาใส่ใจอะไรวะ เบียร์ยังยกอยุ่เลย แต่มาพูดเรื่องสุขภาพงอแงกับกับแกล้มเนี่ยนะ bruh

piority มั้ยอะ

ส่วนอะไรที่รุ้ว่ามันเลวร้ายกับร่างกายจริงๆ ก็กินให้น้อยลง รักตัวเองให้เยอะครับ

ผมยิ่งโตชีวิตผมยิ่งง่าย ตื่นทำงานไปยิมเก็บขี้แมวเล่นเกมนอน แฮปปี้

อาการนี้เค้าเรียกว่า ....แก่แล้วครับ

หลังๆมานี่ จะทำอะไร ผมพยายามถอดสมองก่อนเลย ดูหนัง เล่มเกมอะไร ก็พยายามไม่คิดมาก คาดหวังมาก
พยายามทำใจว่าอะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยนยุคเปลี่ยนสมัยไปแล้ว

สำหรับผมถ้ามีเงินมากพอ ก็ไม่ยากเลยครับ

ยากบางเรื่อง ง่ายสุดๆในหลายๆเรื่องเช่นกัน

ผมกลับรู้สึกว่าง่ายขึ้นเพราะประสบการณ์ที่มีทำให้หลีกเลี่ยงเรื่องที่เปล่าประโยชน์และเสียเวลาได้มากขึ้นนะ ที่รู้สึกว่ายากขึ้นก็มีแบบเดียวกันคือเรื่องกินอาหารที่ชอบได้ไม่มากเท่าเมื่อก่อน เพราะมันทำลายสุขภาพ

ถ้าเลือกระหว่าง

หักอกเค้า กับ ถูกเค้าหักอก

เด็กๆ ผมเลือกหักอกเค้า
ตอนนี้ผมเลือกถูกเค้าหักอกดีกว่าครับ

Ignorance is bliss. ประโยคนี้ไม่เกินจริงครับ


ยิ่งรู้เยอะ ยิ่งคิดเยอะ ยิ่งเครียด ยิ่งกังวล


ช่วง 5-6 ปีก่อน เวลาผมเดินทางไปต่างประเทศ ไปเที่ยว หารีวิวแบบเป็นบ้าเป็นหลังมาก นั่งวางโปรแกรม วางวัน วางสถานที่กันตลอดจนลามไปถึงพวกร้านอาหาร วางเป็นมื้อๆ และตั้งความคาดหวังไว้ ปรากฎว่าไม่สนุกเลยครับ หลังๆผมปล่อยวาง ไม่ต้องหาข้อมูล เอาแค่คร่าวๆประมานว่าสถานนีรถไฟนี้ เมืองนี้มีอะไรน่าสนใจ แล้วปล่อยโปรแกรมมันมาเองตอนที่ไปถึง สรุปคือจรรโลงขึ้นเยอะเลยครับ


ไม่คาดหวัง ไม่ผิดหวัง และจะได้รับอะไรใหม่ๆกลับไปเสมอเช่นกัน


การถอดสมองออกมา ไม่ต้องวิเคราะห์ตื้นลึกหนาบางอะไร ผมว่าแม่ง bliss สุดๆละ

ไม่เลยผมรู้สึกว่าง่ายสบายๆใช้ชีวิตตามสใตล์ตัวเองปั่นจักรยานเที่ยวเขาเดินป่า ไม่สนละชาวบ้านจะมองยังใงแค่ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินก็พอแล้ว รงๆรวยๆกุไม่สนละ
ช่วงก่อนหน้าพยายามจะเป็นแบบที่คนมองว่าดีแต่โคตรฝืนตัวเองและเครียดมาก

ส่วนตัวไม่ยาก มีเท่าไหร่กินเท่านั้น
พ่อแม่ เริ่มแก่ เจ็บป่วย
ผมมีแค่เรื่องเงินแหละ เรื่องผู้หญิงไม่มี ขอดูแลที่บ้านก่อน
อยู่ส่งพ่อแม่ คือเป้าหมายหลัก หลังจากนั้นก็ช่างมัน

ผมรู้สึกว่ามีมุมที่ง่ายขึ้น และยากขึ้น ที่ง่ายขึ้นคือชีวิตมันเริ่มเห็นเป้าหมายชัด เข้าใจตัวเอง และแง่มุมต่างๆของชีวิตมากขึ้น ได้ลองผิด ลองถูก จนรู้ว่าอะไรคือความสุขของตัวเอง ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายขึ้น ส่วนที่ยากคือต้องรับผิดชอบมากขึ้น เป็น เดอะ แบก ของครอบครัว ห้ามเจ็บ ห้ามตาย

รู้สึกปลงมากขึ้น แล้วก็เข้าใจชีวิตมากขึ้น แต่ความสุขน้อยลงครับ

นิยามยาก ง่าย แต่ละคนไม่เหมือนกัน
สำหรับผม หลังจากพ่อแม่ตาย+มีลูก นั่นล่ะความยากลำบากชีวิตเริ่มstart

ในมุมผม ง่ายขึ้นหลายเรื่อง เกิดจากการลดเงื่อนใขให้ตัวเอง แต่เรื่องที่ยากก็มี เป็นเรื่องที่ปล่อยผ่านไม่ได้ คือสุขภาพ พื้นฐานการดำรงชีวิต ความมั่นคง

การมองข้ามเรื่องเล็กๆ การตัดสินใจผิดพลาด การพูดโดยไม่คิด ความประมาท ล้วนแต่นำมาซึ่งปัญหาในภายภาคหน้าทั้งสิ้น

ไอ่คำพูดที่ว่า คิดสูข ได้สุข คิดทุกข์ ได้ทุกข์ มันใช้ไม่ได้กับทุกคน และทุกเหตุการณ์ มันมีอุปสรรค ปัญหาที่เราควบคุมไม่ได้เยอะแยะไป