[RE: "หมดใจจะเชียร์… เมื่อแมนยูไม่เหลืออะไรให้หวัง"]
ปี 2008 ยิงลูกโทษชนะสิงห์ แชมป์ UCL เฮลั่น ว่าจะโวยังหว่าง
สุดท้ายแอบงีบไปทำงานสาย โดนเฉ่งยับ
กลับมาย้อนคิด เมื่อคืนกูเพิ่งดีใจสุดเหวี่ยงเลยนี่หว่า
แล้วไง ชีวิตจริงกูอยู่ตรงนี้
เหมือนโดนหมัดน๊อค มุมมองดูบอลก็เปลี่ยนไป เชียร์ทีมรักเหมือนเดิม ตามข่าวเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือจริงจังน้อยลง
ยิ่งหลังยุคป๋า ทำให้รู้ว่า มีขึ้น มีลง แต่มันเป็นเรื่องของทางโน้น
สุดท้ายเราก็คือมนุษย์เงินเดือนขี้เหม็นเหมือนเดิม
ฤดูกาลนี้ก็พิสูจน์ธาตุเย็นของเราได้จริงๆ
มาดูมู้ที่เขาตั้งๆ ตีรันฟันแทงกันในบอร์ด ตอนไหนว่างๆ ก็ลงไปแจมพอได้ซิบๆมั่ง สีสันดี
กลายเป็นดูบอลเป้นส่วนหนึ่งของชีวิต
นัดล่าสุดก็ดูเหมือนเดิม ด่าเหมือนเดิม แต่ตื่นเช้ามาคือจบแล้ว
ได้แชมป์ก็คือดีใจ ไม่ได้ก็แค่เฟล แค่ปรับอารมณ์แล้วไปทำงานเหมือนเดิม
ปล.คงแก่แหละ ถึงคิดแบบนี้ 5555