ทำเกษตรก็ต้องใช้เงิน ถ้าคุณบอกปลูกแค่พอกินคนเดียวสิก็แนะนำให้ลองคำนวนดูว่าเดือนนึงกินกี่มื้อกินอะไรบ้างปริมาณเท่าไหร่แล้วลองคำนวนดูว่าต้องปลูกเยอะแค่ไหน คนที่ทำได้จริงนี่มีเงินกันทั้งนั้นแหละถึงจะปลูกจนพอกิน

ไม่ฟุ้งเฟ้อได้มั้ย ไม่ใช้ของไม่จำเป็นได้ไหม ของใช้ใหม่ โทรศัพท์ใหม่ รถใหม่ ไม่เป็นหนี้

ถ้าทำได้ แค่หาอะไรทำมีเงินพอที่จะหาซื้อข้าวกินทุกวันให้ไม่ตาย ใช้ชีวิตอยู่ได้มันก็น่าจะโอเคแล้วนิ

เที่ยวตามเงินที่มี นั่งรถไฟ รถประจำทาง แค่เอาตัวไปให้ถึง ความสะดวกสบายเป็นเรื่องรอง

แต่มันจะมีปัจจัยเพิ่มเข้ามาคือ เมียลูก ที่จะทำได้แบบเราหรือเปล่า? จะไปหาคนที่อยากใช้ชีวิตแบบเรามาจากไหน แล้วเค้าอยู่ได้จริงๆ หรือต้องฝืน

สุดท้ายคนแบบนี้มันมีแหละ มันอยู่ได้จริง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวไม่สุงสิงกับใครซะมากกว่า

เห็นเกษตรกรที่สบายๆมีแต่รวยๆทั้งนั้น

ที่ไม่รวยเป็นหนี้ ตื่นเช้าเข้าไร่เข้าสวน เที่ยงปูเสื่อนั่งจกข้าวเหนียว งีบซักแปป ตอนบ่ายมาทำต่อร้อนๆ

ผมชอบนะ ที่คนออกจากระบบกลับบ้านไปทำเกษตรเยอะๆ

ปัญหาคือพวกตำแหน่งสูงๆเสือกไม่มีใครออกไปทำแบบนั้นเท่าไรนี่ซิ

ยืนยันเหมือนทุกครั้ง ถ้าไม่เคยทำเกษตร อย่าหาเรื่องออกไปทำเพื่อเลี้ยงชีพครับ

แต่ถ้าร่ำรวย มีเงินมีทองแล้ว อยากทำเป็นเควสต์ของชีวิตก็ลุยได้เลย

ผมว่าถ้าจะปลูกผักกินหรือเลี้ยงสัตว์กินนี่ เอาเงินที่จะไปลงทุนทำสวนทำไร เอาไปซื้อเอาเถอะ

จะทำอะไรยังไงมันก็ต้องใช้ความรู้ความชำนาญกันทั้งนั้น ถ้าเราไม่ได้ร่ำได้เรียนมาหรือเคยทำมาก่อน ก็อย่าหาทำ

หรือถ้ามีเงินเก็บพอที่จะเจ๊งได้ 2-3 รอบก็เอา

เกษตรสมัยนี้กับสมัย 10 ปีที่ผ่านมาไม่เหมือนกันแล้วครับ เพราะสังคมและลักษณะการบริโภคเปลี่ยนไป เก็บพริก เก็บผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลามันไม่พอ อย่างน้อยเลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ หรือปลูกผักอื่นๆ ต้องขายให้ได้พอๆกับรายจ่าย ที่มีทั้งค่ารถ ค่าน้ำไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่ายา ค่าประกัน ค่าเสื้อผ้า ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด
ทุกวันนี้ต้องหาตลาดก่อน ความต้องการของตลาด ในนั้นมีอะไรที่เราชอบมั้ย ก็ค่อยทำ ก่อนทำก็ต้องมีทุน
การเกษตรสมัยนี้ ไม่ใช่ถือเบ็ดลงทุ่งนา หาเขียด หาปู เก็บผักเก็บหญ้ามากินจะรอดจากสังคมแห่งการบริโภคได้ ไม่เหมือนสมัยรุ่นปู่ย่าตาทวดแล้ว

มันคือการวางแผน ปลายทางชีวิตของตัวเอง
ของผมต้องการกลับคืนสู่ธรรมชาติ แค่นั้นเอง

การทำไร่ทำสวนเอาจริงๆ มันต้องวางแผนดีๆ ต้องรู้ว่าปลูกอันนี้ มันจะได้ผลผลิตเท่าไหร่ ขายได้ประมาณเท่าไหร่ หักต้นทุน จะเหลือกำไรสุทธิเท่าไหร่
สมมุติได้กำไร ไร่ละ 7,000 คิดว่าเงิน 7000 มันอยู่ได้ไหมละทั้งปี

ข้อเสียการทำไร่ทำสวนคือมันมีเพดานของรายได้นี้แหละ ไม่งั้นก็ต้องเพิ่มจำนวนไร่หรือไม่ก็ต้องหาทางแปรรูปสินค้า


เคยลองคิดวางแผนเกษียณบ้างยังครับ
ของผมคิดตำนวนตัวเลข ยังแอบกลัวๆ เลยว่าเราจะเก็บเงินหรือลงทุน ได้ตามยอดขนาดนั้นไหม

ชีวิตมันเลยต้องมีแผนสำรอง ถ้าเก็บเงินไม่ได้ตามยอด เราก็ต้องลดต้นทุนการใช้ชีวิตให้ตัวเอง
ทำตัวเองให้พึ่งพาระบบเงินตราให้น้อยที่สุด เพื่อที่ให้ได้ ปัจจัย 4 ไม่ขาดสมดุล

ส่วนจะด้วยวิธีไหนก็สุดแล้วแต่ทางเดินของแต่ละคน

ส่วนทางของผมก็ ตอนนี้ทำฟรีแลนซ์อยู่ในเมือง ควบกับเริ่มทำไร่ เป็นอาชีพเสริม
อนาคตวัยใกล้ๆ เกษียณ น่าจะกลับสู่ธรรมชาติเต็มตัว

อาหาร >>> ปลูกพืชผักผลไม้ นานาพรรณ ไว้ที่ไร่ เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลา ส่วนเนื้อหมู ซื้อกินเอา
ที่อยู่อาศัย >>> ตอนนี้กำลังปลูกต้นไม้ ไว้คราฟบ้านเอง เพื่อลดต้นทุน
เครื่องนุ่งห่ม >>> ซื้อเอา
ยารักษาโรค >>> ทำประกัน

นี่ครับ ข้าวปลาของจริง

ผมเนี่ยทำสวน ผมพูดตรงๆเลยนะ ไม่เคยทำ มาลองก่อน เจ๊งกันมาเยอะ ถ้าคุณจะปลูกผักเลี้ยงปลาเอง 1.คุณจะกินผักอะไรบ้าง ปลูกยังไง ระยะเวลาเติบโต ต้องทำอย่างไรบ้าง แมลง/วัชรพืช ที่เจอรู้จักแค่ไหน
2.เลี้ยงปลา จะกินปลาอะไรบ้าง การทำน้ำ ตรวจน้ำ/ให้อาหาร ระวังความร้อนเยอะน้ำเดือดปลาตาย เยอะแยะไปหมด แล้วที่สำคัญ การเงินพร้อมแค่ไหน ถ้าทำแล้วไม่ไหว ต้องคิดเผื่อจะไปทำอะไรต่อด้วย

เงินนี้แหละของจริง

มันจะดีช่วงสงครามครับ ถ้าเราผลิตอาหารอะไรเองได้

แบบข้าวยากหมากแพง สินค้าขึ้นราคาสูงมาก เงินเฟ้อหนักมาก

อาจจะไข่ไก่ฟองละ 10,000 บาท แต่ถ้าเรามีไก่ไข่ซัก 10 ตัวเลี้ยงไว้

กินจอกกินแหนแดง หยวกกล้วย หญ้าหวาน มะละกอที่ปลูกเอง แล้วมันให้ไข่มาซักวันละ 5-7 ฟอง

มีบ่อเล็กๆเลี้ยงปลา ให้ปลากินตะไคร่น้ำที่เกิดจากขี้ไก่ ก็จะมีไข่ไก่ มีปลา มีผลไม้ กิน

เราก็ยังพออยู่ได้ กินผลไม้ กินไข่ไก่ ถ้าจะซื้อก็น่าจะซื้อแค่ข้าว

แต่ช่วงปกติ ถ้าไม่ได้ทำสเกลใหญ่ๆ น่าจะไม่คุ้ม

ผมว่าสมัยก่อนที่ทำกันได้เพราะมีลูกเยอะๆแล้วให้ลูกหลานมาช่วยกันทำ ถ้ามีแค่ลุงป้าทำกัน 2 คน มันจะเหนื่อยมากๆเลย

ส่วนตัวมีคนรู้จักทำเกษตรอยู่ 2-3 คน ออกจากงานไปทำเกษตรเลย แต่สุดท้ายก็ต้องทำอย่างอื่นควบคู่ไปด้วย คนนึงทำสวนเกษตร ปลูกผัก ผลไม้ แต่ก็เปิดร้านขายต้นไม้ในตลาดต้นไม้ไปด้วย ส่วนอีกคนทำไร่ทำนาเลี้ยงปลา แต่ก็ขายไก่ย่างที่ตลาดนัด้วย เหมือนว่าทำเกษตรอย่างเดียวอยู่ไม่ไหว ต้องทำค้าขายไปด้วย และเห็นเพจ 2 ไร่ สโลว์ไลฟ์ ที่ที่เกษตรผสมผสานทฤษฏีใหม่ ก็ออกมายอมรับว่าอยู่ได้จากการขายอาหาร และเป็นแหล่งท่องเที่ยว ไม่ใช่จากการทำเกษตรอย่างเดียว คือสุดท้ายทำเกษตรอย่างเดียวเลยก็รอดยาก ก็ต้องทำอย่างอื่นควบคู่ไปด้วยอยู่ดี ซึงการทำเกษตรก็เหนื่อย และใช้เวลามากๆ อยู่แล้ว ก็ต้องทำอย่างอื่นควบคู่ไปด้วยอีก

พอกินพอใช้ นิยามเจ้าของกระทู้คืออะไร

มีเงินซื้อข้าว มีเงินซื้อของงานอดิเรก?
มีเงินซื้อข้าว แต่ไม่มีเงินซื้อของงานอดิเรก?
มีเงินซื้อข้าว มีเงินหาหมอเวลาเจ็บป่วย?
มีเงินซื้อข้าว แต่ไม่มีเงินไปหาหมอ?

ต้องตั้งต้นตรงนี้ก่อน

คนเราก็เป็นไปตามความอยาก ไปตามกิเลสที่ผลักดันชีวิตไงครับ ถ้าไม่ได้มีความอยากอะไรมาก แค่มีปัจจัย4ก็พอ งานทั่วไปมันก็หาเลี้ยงชีพได้ แล้วบริหารชีวิตให้เหมาะสมมันก็อยู่ได้แล้ว

แต่พอมีความอยากเยอะ มันก็ต้องตอบสนองไง ไม่งั้นมันก็เป็นทุกข์ แล้วตอบสนองยังไง ก็ไปกิน ไปซื้อ ไปเที่ยว ถ้าเงินมันเหลือก็แบ่งมาได้ แต่หลายคนมันไม่ได้เป็นแบบนั้น อยากได้อยากมี แต่ตัวเองไม่มีก็กู้หนี้ยืมสินมา เดือดร้อนไม่จบสิ้น

คนที่ไม่เคยทำไร่ทำนา ก็ชอบด้อยค่าคนที่เค้าทำได้ เพียงแค่ตัวเองไม่กล้าเปลี่ยนแปลงหรือไม่ก็อคติ ไม่ได้บอกว่าคนทำเกษตรประสบความสำเร็จทุกคน มันต้องดูปัจจัยอื่นด้วย มีความรู้มั้ย มีความอดทนมั้ย ไม่ใช่ลงเงินตูมๆแล้วหวังว่ามันจะสำเร็จเลี้ยงตัวเองได้ในปีหรือ2ปี เกษตรมันต้องใช้เวลาและความอดทน

ใครที่อยากลองแต่ไม่มีเวลาก็เริ่มจากทำไร่ก่อนก็ได้ ปลูกกล้วย มะพร้าว ต้นไผ่หรืออื่นๆที่ไม่ต้องดูและเยอะ ปลูกทิ้งไว้แล้วนานๆมาดูที มันก็พอมีเก็บกินได้อยู่ ถ้ามีเวลาเยอะขึ้นก็ลองปลูกอย่างอื่นเพิ่ม มันอยู่ได้จริงๆ แค่ไม่รวย พ่อแม่แฟนอายุ 70กว่าแล้ว ปลูกดอกสลิดกับถั่วพูก๊อกแก๊กๆ แกยังขายได้เดือนละเป็นหมื่นเลย ยิ่งถ้าหน้าแล้ง ผักยิ่งแพง ถ้าเราปลูกพืชหมุนเวียนให้เก็บได้ทั้งปี มันก็มีรายได้เข้ามาเรื่อยๆ ยังไม่รวมพืชไร่และปลาที่เลี้ยงไว้เล่นๆในบ่ออีกนะ

ยังย้ำคำเดิมเศรษฐกิจพอเพียงมันใช้ได้กับทุกเรื่อง ขอแค่หาได้มากกว่าใช้แค่นั้นเอง หลายคนก็ด้อยค่ามากเกินไป