คนเราต้องการอะไรกันแน่ครับ???
ปล.ผมยังอยากทำงานอยู่นะ และก็พอกินพอใช้

edit:หมายถึงการทำเกษตรง่ายๆเลี้ยงปากท้อง เท่าที่ฟังมาการทำเกษตรก็ลำบากอยู่

แล้วถ้าอยากกินข้าวขาหมูหละ กินปลาบ่อยๆก็เบื่อ

คนเราต้องการชีวิตที่มีความสุข

ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกันแค่ไม่เอาใครมาเป็นตัวเปรียบเทียบ ไม่เอาความสุขของตัวเราเป็นมาตรฐานในการชี้วัดความสุขของใคร

ทำเกษตรนี่โคตรลำบากเลยนะครับ ไม่มีทุน ไม่หาความรู้เยอะๆ แทบเจ๊งกันหมด บางคนยิ่งทำยิ่งเป็นหนี้

เจ็บป่วยขึ้นมาเอาปลาไปแลกไม่ได้นะ

ทำเกษตรว่าเหนื่อย ตอนขายเหนื่อยกว่าเยอะ ในเศรษฐกิจแบบนี้

ถ้าไม่มีหนี้สิน ตอนนี้มีที่ดิน 15 ไร่ผมก็กลับไปอยู่ ตจว.ได้นะ ตอนเด็กก่อนมาหาเงินเรียนเองก็ทำมาหมดแล้ว

คนเราต้องการแค่การมีชีวิตอยู่ แค่นั้น จะให้ดีคือไม่มีทุกข์ด้วย

ถ้าไปเลี้ยงปลาปลูกผักทำกินเอง มีชีวิตรอด ไม่ต้องมีภาระอะไร ก็โอเค

ไอ้เรื่องอย่างอื่นที่ผูกมากับชีวิต ความสำเร็จ ภาพลักษณ์ดีๆ เราต้องเป็นยังงั้นยังงี้ คนเราสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น

มันคือการเอามาโยงกันมั่วๆ คนที่พูดคำนี้ครั้งแรก เขาพูดเพราะว่าลาออก
ไปทำธุรกิจ เพียงแต่ว่าธุรกิจที่เขาทำมันคือการเกษตร อันที่จริงในยุคนั้น
คนก็เกลียดคำพูดนี้นะ แต่ยังเอิญมีสงครามโลกครั้งที่ 2 พอดี วลีนี้ ถึง
กลายเป็นอมตะ


ส่วนเรื่องลำบาก สบาย นั่นคนละประเด็น

พึ่งนึกได้ว่าประโยคนั้น ทำให้เกิดมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ในภายหลังด้วย
ซึ่งเกษตรศาสตร์ หมายพึ่งพื้นที่การเรียนรู้นะ ไม่ใช่ความรู้ด้านการเกษตร
แค่ใช้คำพ้องรูปกัน

เงินแก้ปัญหาที่ข้าวปลาแก้ไม่ได้

เติมน้ำมันใช้ข้าวปลาเติมไม่ได้
จ่ายค่าน้ำค่าไฟใช้ข้าวปลาจ่ายไม่ได้
ค่าเน็ตใช้ข้าวปลาจ่ายไม่ได้

สิ่งอำนวยความสะดวก entertainment ต่างๆ ทำให้มนุษย์พัฒนาความต้องการมามากกว่าแค่ต้องมีของกินเยอะแล้ว ยิ่งเราได้เห็นความสะดวกสบายมากขึ้น ยิ่งทำให้เรามีความต้องการมากขึ้นเพราะงั้นมันต้องมีเงิน แค่มีของกินมันไม่พอสนองนี้ดเเล้ว

เกษตรทำขายอ่ะลำบากอยู่แล้วครับ

อะไรคือความสุขล่ะ
ทุกวันนี้ ไม่มีเงิน แทบจะมองไม่เห็นทางเลย

เงินซื้อทุกอย่างได้จริงๆ

อยู่เมืองไทย ผมว่าไม่มีอดตายหรอก ต่อให้ตกงานไม่มีเงินยังไงก็ตาม

เพียงแต่นั่นแหละ เกิดมาทั้งทีจะเอาแค่ไม่อดตายหรอ ชีวิตก็ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ ตกงานก็แค่หางานใหม่ มีน้อยก็ใช้น้อยไปก่อน ไงมันก็ดีว่าไม่ต้องกลัวอดตายอยู่แล้ว พอได้งานเริ่มตั้งตัวได้ก็ค่อยหาความสุขต่อ

มันจะเป็นไปตามวัย
ถ้าตอนนี้คุณ 25-35 คุณจะต้องการเงินเยอะๆ แบบเยอะสุดๆ
แต่พอคุณเข้าสู่หลัก 50+ ความคิดคุณจะเปลี่ยนไป
จะเริ่มมองหาละว่าถ้าแก่ระดับ 60-90 คุณจะใช้ชีวิตยังไง

ผมก็เป็นเด็กบ้านนอกคนนึง เข้ามาหางานทำ กทม
ตอนนี้เริ่มพอมีพอเก็บแล้ว มองอนาคตละว่าถ้า 50 แล้วจะกลับบ้านไปอยู่กับธรรมชาติ จะไปสร้างบ้าน อยู่กับสวนผัก ไร่นา เปิดร้านอาหารบ้านๆอยู่กับครอบครัว