จริงครึ่งไม่จริงครึ่ง
ที่จริง คือ ลองหันไปดูบอลลีคบ้านเราสิครับ ทีมที่เอาจริงเอาจังสร้างทีม มีเท่าไหร่ ไม่เกิน 4-5 ทีม นอกนั้นมีแต่ความตั้งใจขาดความเป็นมืออาชีพอาศัยแต่เงินสปอนเซอร์ อาศัยแต่เงินเจ้าของทีม ไม่ทำการตลาดเพราะทำไม่เป็น บอลลีค2 ลีค3 ยังมีบอลแถมมวยเยอะแยะ

ที่ไม่จริงคือ นักบอลสมัยนี้เก่งๆเยอะ ร่างกายดีๆก็เยอะ แต่ชาติอื่นเค้าก็มีมือมีเท้าเหมือนกัน เค้าก็พัฒนาไปในแบบของเค้า ของเราก็สบายๆ ตามสไตล์ไทยแท้ จะหลุดรอดเป็นโกลเด้นบอย แบบ ธีรศิลป์ ธีราทร ชนาทิป สุภโชค ศุภณัฏฐ์ ก็หายากจริงๆ ต้องออกไปอยู่เติบโตในแบบฝรั่งแบบ มิเคลสัน เลย ใน ตปท เราก็มีลูกครึ่งเล่นฟุตบอลเป็นหมื่นๆคน เหมือนกัน ที่ฉายแสงออกมาก็เท่าที่เห็น

เจนใหม่เก่งไม่ทันรุ่นพี่พอหมดพวก อุ้ม มั้ย เจ ตัง แล้วก็ค่อยๆอ่อนลง

พัฒนาอยู่นะความฟิต ความคิต วิธีเล่น แต่ทีมอื่นเข้าก็ล้ำหน้าไปอีก
บ้านเราจ้างนักเตะแพงเกินไป สโมสรเลยเดินต่อลำบาก
รายได้มันไม่พอรายจ่าย เลยเดินได้แค่บางทีม

ขี้หมูขี้หมาเงินเดือนสักแสน จะพัฒนาตัวเองให้เหนื่อยไปทำไม

เราไม่ควรตั้งไมล์สโตนที่ยุคซุปไก่ เพราะยุคนั้นแต่ละทีมยังเล่นบอลเพรส ไม่เป็น แทคติคไม่ได้เข้มอะไร บอลติกตอกบ้าๆบอๆเคาะกันแต่ในแดนตัวเอง ไม่ค่อยขึ้นหน้า แต่หลังจากนั้น แต่ละทีมเริ่มทุ่มเข้ายุคเล่นบอลเป็นเข้าใจแทคติค ทุกอย่างไม่ง่ายอีกต่อไป แต่คนยังภาพจำเทิดทูลแต่ภาพจำยุคซุป

ทีนี้บอลไทยจะเอาไง เอาแค่ในสนามก่อน เราขาดพวกความฟิตที่จะเล่นบอลสปีดสูง เอาอันนี้ให้ได้ก่อนก่อนจะคิดเรื่องอื่น ซึ่งจะฟิตได้ วินัยนอกสนามต้องโคตรดี คำถามคือทำกันได้มั้ย ไปเล่นลีคนอกทีไรบอกที่นั่นฝึกหนักทุกที เรามันฝึกไม่ถึงมาตรฐานเองต่างหาก

ตอนยุคซิโก้ยังไม่มีทีมไหนรู้จักคำว่าเพรซซิ่ง ทรานซิชั่นเลย เล่นยืนคุมโซนกันหมดได้บอลก็สาดขึ้นหน้าให้วิ่งแข่ง (เหมือนที่ไทยลีคเล่นกันตอนนี้)ตอนนี้ยุคสมัยมันเปลี่ยนความฟิตเริ่มเท่ากัน เริ่มมีตัวลูกครึ่งมากขึ้น ไม่แปลกที่จะดูสูสี