โอกาศต่างๆในชีวิตท่านงาน เงิน ความรัก คอนเนคชั่นทุกอย่าง
ท่านอยุ่เฉยๆมันมาหาท่านเอง หรือ ท่านออกไปตามหาไขว่คว้าสิ่งนั้นครับ

ผมเชื่อและประสบพบเจอว่า

ทุกอย่างต้องแลกครับ

การทำงานหนักเจอคนที่ใหม่ ที่ดี คลอเนคชั่นดีๆ
แต่แลกกับเวลาที่ต้องเสีย ต้องซื้อใจ
ต้องเชื่อใจ

ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ทำงานให้หนัก
เก็บเงินนิดนึง ที่เหลือใช้ชีวิต

ความสุขมากเลย สำหรับผมครับ

เรื่องงาน ผมอยู่ในธุรกิจเกษตรที่เก่า พอที่ใหม่ย้ายมาแบบเดียวกันเลยครับ แต่สเกลใหญ่กว่า ทำมาได้ 1 ปี พิสูจน์ตัวเองจนได้รับการยอมรับระดับหนึ่ง แต่ช่วงแรกๆก็ท้อครับ สเกลใหญ่ การทำงานก็คนละแบบเลย ความเข้มข้น แต่ดีหน่อยทีมดี เก่งๆหลายคน เลยตักตวงความรู้ได้เยอะครับ

ส่วนความรักไขว่คว้าจนมาเจอคนปัจจุบันครับ ไปได้ดี แต่เด็กกว่าผมหลายปีเลย แต่ถือว่าได้มีลูกมาอีกคนครับ

ผมสร้างโอกาสให้มันมาหาผมเองครับ
ผมเอาเหยื่อล่อไว้ มากกว่าจะเดินไปตลาด

ทั้งคู่คับ แต่คำถามนี้ดี ผมคิดๆแล้ว ผมเดินไปหา มากกว่า ถ้าผมอยู่แต่แถวบ้านผมคงไม่ได้เจออะไร สนุกๆ และพัฒนาตัวเองขนาดนี้

สมมุติเฉยๆ ลองคิดย้อนดูชีวิตของตัวเอง

ต้องเตรียมพร้อมเสมอ แล้วถ้ามันมาต้องคว้าให้ได้ครับ

สำคัญกว่ามันมาหาเอง หรือ ออกไปหา

คือเตรียมตัวให้พร้อมสำคัญโอกาสนั้น

ไม่งั้นโอกาสมาก็ไร้ค่า

อย่างเรื่องความรัก แต่ตั้งใจทำงาน ออกกำลังกายคุมอาหาร ใช้ครีมบำรุงแต่งตัวให้ดี
จะอยู่เฉยๆหรือไปจีบก็หวานเจี๊ยบ

ร่อแร่มาหลายทีมีงานเข้ามาเอง แต่ก็จากงานเก่าๆที่เคยทำไว้

ของผมกล้าพูดเลยว่าโอกาสมาหาผมเอง100% แต่ผมแลกด้วยการทุ่มเทกับโอกาสนั้นจนชีวิตดีขี้นหลายเท่าตัว

งาน = หาเอง

ความรัก = มาเอง

ทั้งชีวิต โอกาสมาจากคนรอบข้างเสมอ แต่เราก็ทำตัวให้พร้อมอยู่เสมอด้วยแหละ(อาจดวงบ้าง)


ตั้งแต่งานแรกที่สอบได้ และย้ายไปในจุดที่ดีด้วยการสอบครั้งแรก จนสอบเลื่อนไปอีกระดับได้ และปัจจุบันก็สอบโอนย้ายข้ามหน่วยงานอีก


มาจากคนรอบตัวทั้งนั้นเลย ที่กล่าวไปข้างต้น ผมล่ะงงกับชีวิตที่ไม่ได้ลิขิตเอง แค่เตรียมตัวก่อนสอบเท่านั้นแหละ สิ่งที่ผมทำ ข่าวสารหรือแนวทาง มาจากคนรอบตัวมาชักชวนแนะนำและผมก็มักจะหลุดมาคนเดียวเสมอ

เรื่องรักคนรอบข้างบิ้วจนลุยเอง คู่แข่งเยอะทั้งเพื่อนคณะ สต๊าฟ รุ่นพี่ ผมรู้จักแค่ตอนมอปลาย เอาชนะได้แบบงงๆจากแรงเชียร์คนรอบข้าง

ส่วนเรื่องงานนี่ เอาตัวข้างแลกแบบตรงๆ สายงานก่อสร้าง ลูกพี่บิ้วว่ามีงานใจกลางกทม. ไซด์ที่ไม่มีใครอยากไป เค้าถามในที่ประชุม ทุกคนเงียบ ผมยกมือเลยว่าไปได้ แต่ขอคุยรายละเอียดนอกรอบพร้อมขอการันตรีอัพตำแหน่ง+ค่าเดินทาง ลูกพี่ให้ ทุกวันนี้ลอยตัว พวกที่อยู่ในห้องประชุมวันนั้นมองตาปริบๆ 55555

ชีวิตผมเจอทั้ง 2 แบบครับซึ่งทำให้ได้ข้อสรุปแบบนี้ - การออกหาโอกาสในจังหวะชีวิตขาขึ้นช่วงเวลาที่ใช่เหมือนซื้อหุ้นตอนตลาดขาขึ้นคนโลภเข้ามาเยอะ ๆ ครับ ทำกำไรง่ายจิ้มตัวไหนก็มีโอกาสกำไรมากกว่าขาดทุนเพราะมีแต่คนซื้อ ราคาส่วนมากไปทางเดียว และเช่นกันการหาโอกาสในจังหวะชีวิตขาลงมันจะเหมือนจังหวะไม่มีอะไรเป็นใจซักอย่าง ถ้าเปรียบเป็นหุ้นคือวิเคราะห์แทบตายสุดท้ายขายหมู ดูกราฟแทบตายสุดท้ายดอย

ประสบการณ์ตรงบอกผมว่า

- คุณต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับคว้าโอกาสเมื่อมันมาครับ เพราะช่วงจังหวะชีวิตบางคนมีโอกาสดีไม่บ่อยและจะน่าเสียดายมากถ้าคุณไม่พร้อมคว้าตอนมันมา (ความสามารถไม่มากพอ / ความเข้าใจสถานการณ์ไม่มากพอ / อ่านคนไม่ขาดและอื่น ๆ)

- ความขยันและทุ่มเทไม่สัมพันธ์กับความสำเร็จครับ มันช่วยเพิ่มโอกาสให้ในคนที่ใช้สมองคู่กันไปด้วย การลุยแบบเน้นลูกอึดอย่างเดียวหลายครั้งมันไม่พอ ถ้าความขยันเป็นปัจจัยสำคัญสูงสุดเราจะมีคนจนน้อยกว่านี้เยอะมาก

- ยามจังหวะชีวิตดีมีโอกาสดีเข้ามาให้โกยให้มากที่สุดและยามไม่ดีเซฟตัวเองให้มากสุด แนวคิดนี้บางท่านอาจไม่ชอบก็ไม่แปลกเพราะประสบการณ์แต่ละคนแตกต่างกัน ผมมองว่าการรู้ว่าจังหวะไหนที่ลุยได้และจังหวะไหนควรเฉย รู้ว่าควรกับไม่ควรทำอะไรมีความสำคัญมาก ความผิดพลาดบางอย่างเมื่อพลาดแล้วผลลัพธ์มันยากเกินจะแก้และอาจเป็นแผลใหญ่ไปจนวันตายครับ

มีทั้งคู่อะ แต่เราพร้อมหรือไม่พร้อมแค่นั้น

เรื่องอาชีพการงาน หาเองทั้งนั้นครับ ซึ่งก็ยากมากด้วย ไม่ค่อยดวงเรื่องงาน 30 กว่าละยังไม่เจอที่ที่ใช่เลย