ผมเยอะเลย มีทั้ง 2 แบบ

แต่เอาแบบเบสิคๆที่แนะนำหรือคุยได้

ไม่ว่าจะออกหาเองหรือรอโอกาส

สิ่งสำคัญที่สุด คือเราต้องพร้อมรับโอกาสจากทุกทาง
นั่นหมายถึง เราต้องพัฒนาตัวเองทั้งทักษะและมุมมองแนวคิด จินตนาการต่างๆเสมอๆ
อย่าทำตัวยึดติด อย่ามองว่าการเปลี่ยนแปลงจะไม่มี อย่าคิดว่ามีอะไรยั่งยืน

ความยั่งยืนที่แท้จริงไม่ใช่วัตถุใดใด
แต่คือความรู้ ทักษะ และสมองที่ไม่หยุดนิ่ง

คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าชีวิตต่อๆไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
แต่ถ้าเรามีสติ ฝึกฝน จำลองเหตุการณ์ต่างก็เสมอๆ เราจะพร้อม หรืออย่างน้อย มีประสบการณ์การจำลองนี้ในหัว

เช่น สมมติว่าตัวเองถูกรางวัลที่1 หรือ สมมติว่าวันนึงถูกแกงค์คอลเซนเตอร์หรือถูกโจรกรรม หรือ บ้านไหม้ จนหมดเนื้อตัว


เรา... จะทำยังไง

นอกจากจะเพิ่มมิติชีวิต การฝึกคิดหรือคิดเล่นๆแบบนี้ จะทำให้เรามีสติ เวลาต้องพบเจอปัญหา มากกว่าใช้ชีวิตไปวันๆมากเลยครับ
นี่ก็คือการพัฒนาตัวเองอีกแบบนึง อย่างที่ว่าไว้ตอนแรกเลย

หาเองทุกเรื่องตั้งแต่เกิดครับ ต้นทุนชีวิตน้อยต้องดิ้นรนเอาเอง บ้านก็จน หน้าตาก็ขี่เหร่

หาเอง 80%
ลอยมา 20%

ซึ่งลอยมาของผมก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง

1.มาจากผลพลอยได้จากโอกาสที่เราหาเองอีกที
2.มาจากคนที่เป็นญาติหรือเพื่อนของครอบครัวเรา
3.มาจากเพื่อนเรา

งานระดับมีกินมีใช้ ลอยมา

งานระดับเปลี่ยนชีวิต ตามหา

จังหวะและโอกาส มันก็มี

ของผมมันเป็นช่วงจังหวะชีวิตครับ แปลกอยู่ว่าตัวเองออกไปไขว่คว้าด้วย แต่ไม่สำเร็จมองหาหนทางไม่ได้ กลายเป็นที่บ้านหาทางช่วยเปลี่ยนสายงาน ช่วยดึงเข้าทำงานจนตอนนี้มีงานประจำ ส่วนที่ออกไปไขว่คว้า กลายเป็นวิชาชีพติดตัวที่ได้ใช้ร่วมกับงานมาตลอดจนถึงตอนนี้ครับ ทุกอย่างมันสัมพันธ์กัน บาบทีเราเต็มที่กับการไข่คว้า แต่โอกาส(ตามเวลา) ก็จะผลักดันให้เราเดินตามเส้นทางที่ถูกต้องครับ

พุ่งเข้ามาหา 80% ออกไปหาเองซัก 20% ตัวเองค่อนข้างขี้เกียจ บวกกับเป็นมนุษย์ introvert ตั้งแต่เด็ก ไม่ค่อยออกไปรู้จักใคร หมกตัวอยู่แต่บ้าน

งานแรกได้มาตอนเรียน ไม่ได้สมัครอะไรเลย มีรุ่นพี่เปฌนเจ้าของบริษัทมาเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาลัย แล้วเค้าก็ชวนไปทำงานด้วยตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ

ทำงานไปซักพัก อ. ที่มหาลัยก็โทรมาบอกว่า มีทุนไปเรียนต่อ ทุนฟรี จบมาก็ตัวใครตัวมัน

จบโท ก็สมัครงานต่อในประเทศนั้น ทำยาวๆ

ความรัก ก็ไปชอบเค้าก่อน แต่ไม่ได้ตะลุยจีบ แต่เป็นเพื่อนตั้งแต่ ม.ปลาย ค่อยๆหยอดไปทีละนิด

ส่วนเรื่องอื่นๆก็ได้จากคนรอบตัว เป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยพุ่งออกไปหา เป็นคนขี้เกียจ

ล่าสุดของผมคือได้งานครับ ว่างมา 8 ปีเจอโควิด + ดูแลพ่อแม่

ไม่รู้ดลบันดาลใจอะไร เข้าไปแก้เลขเงินเดือนในเรซูเม่เวปนิดๆหน่อยๆ ตื่นมาอีกวัน (วันพฤ) เข้าห้องน้ำอยู่ตอนเช้า มี HR โทรมา เรียกไปสัมฯวันรุ่งขึ้น ด้วยความงัวเงีย + งงๆว่าไผวะ เลยบอกให้เขาส่งเมลล์รายละเอียดไรมา วันรุ่งขึ้นก็ไปจริง (ใกล้บ้านโคตร นั่งรถเมล์ป้ายเดียว) สัมฯแล้วบอสถูกชะตา รับเข้างานเลยแบบงงๆ วันจันทร์ถัดไปมาทำงาน แล้วก็อยู่มาสักพักละครับ

บางทีมันก็หล่นมาใส่หน้าจริงๆ

จริงๆ ทั้งสองอย่างฮ่ะ
ทั้งไขว่คว้าและมาเอง
ผมใช้คำนี้นำทาง
เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับโอกาสเสมอ
วันนึงถ้าโอกาสเข้ามา คุณจะพร้อมที่จะคว้ามันไว้

วิ่งตามหาทุกสิ่ง

สำหรับผม มันลอยมาเองนะ

ผมทำงาน มาทีเดียว 12 ปี

โดยเริ่มจากมาฝึกงานครับ หลังฝึกงานจบ หางานอยู่สักนึง จนต้องไปขับวิน แต่อยู่ดีๆ ที่ฝึกงานโทรมา สนใจทำไหม แต่ไม่ใช้แผนกฝึกงานนะ อีกจุดนึง