พ้อยหลักๆก็คือ

พ่อแม่ไมไ่ด้ส่งเรียนสูงมาก [ไม่ได้ส่งเรียนปริญญา]

พ่อแม่มีลูกหลายคน [A,B,C]

A อายุ 21 เข้ามาทำงานคนเดียวในกรุงเทพ A ไม่ได้ส่งเงินให้พ่อแม่ใช้

แต่รับผิดชอบค่าน้ำไฟต่างๆ และ A ส่ง B เรียน

พ่อแม่ส่ง C เรียน

คือ A มาบ่นๆระบายๆให้ฟังว่าแบบ

แม่ชอบเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่น ทำไมคนนั้นจะได้ปริญญาแล้ว

ทำไมคนนี้เงินเดือนสูง อะไรแนวๆนี้ แนวๆบั่นทอนกำลังใจกัน อะไรอย่างนั้นแหละ

มาบ่นเหนื่อย บ่นท้อ ต้องใช้ชีวิตยังไง ต้องทำยังไงถึงจะดีพอสำหรับเค้า บลาๆๆอะไรให้ฟัง


ควรฟังเฉยๆนี่แหละ หรือถ้าเป้นเพื่อนๆจะพูดอะไรไหมอะ

อันนี้คนที่ท่านคุย คือ A B หรือ C อะ หรือผมจับใจความไม่ได้เอง คุยกับ A ปะ

ถ้าจะพูด ก็แนวให้กำลังใจมากกว่าที่จะแนะนำวิธีครับ

ใช่ๆ เดี๋ยวเพิ่มให้คับพิมพ์ตกไปแหละ

ปัญหาเพื่อนท่านนี้ ไม่ได้เป็นครอบครัวเดียว มันเป็นปัญหาที่หลายครอบครัวเจอ ยิ่งครอบครัวรุ่นพ่อเราย้อนลงไป ที่มีลูกเยอะๆ ที่ผมเจอก็บ้านลูกหลายคน คนโตกับคนรองเป็นผู้หญิงทั้งคู่โดนส่งไปให้ญาติช่วยเลี้ยง (เอาตรงๆ คือเลี้ยงไม่ไหว เพราะต้องหาลูกชาย) หลังคนรองหลงมาพ่อแม่เลี้ยงเอง แต่ก็ปล่อยเซอร์หน่อยๆ คนสุดท้องได้รับการเอาใจสุด

ก็ให้แนะนำก็พูดให้กำลังใจไปละ ว่าเขาไม่เจอคนเดียว ส่วนเรื่องโดนเปรียบเทียบ ผมว่าเพื่อนท่านควรไปพูดตรงๆ นะ ก็ทำความเข้าใจพูดดีๆ ว่า พูดแบบนี้มันบั่นทอนกำลังใจนะ ไรเงี้ย

ผมว่าปัญหา อยู่ที่วิธีคิดครับ คือพ่อแม่เราคงเปลี่ยนอะไรเค้าไม่ได้จะพูดอะไรก็ถูดไป แต่กำลังใจต้องสร้างด้วยตัวเองให้ได้ แล้วจะมีความสุขครับ

ปลอบใจครับ ไม่ต้องเสนอแนะวิธีแก้ดีกว่า ถึงเราจะรู้ว่าที่เราจะเสนอมันแก้ได้แน่ๆ น้อยคนมากจะรับฟังวิธีแก้แบบจริงใจ ส่วนใหญ่คนมาบ่นยังงี้เค้าต้องการคนรับฟังเฉยๆครับ การเสนอแนะมันเหมือนไปเน้นย้ำว่าตัวเค้าแย่อะในความรู้สึกของเค้า เค้าจะพาลหงุดหงิดมากกว่าจะขอบใจเรา จากประสบการณ์ตัวเองนะฮะ

คิดถึงแต่ตัวเองบ้าง ใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง เพราะสุดท้ายแล้ว B C เขาก็ไม่ได้จะมาสนใจ A ว่าเคยเสียสละอะไรไปบ้าง เผลอๆ คิดว่า A ไม่ได้เรื่องเสียด้วยซ้ำ

ทรงนี้เหมือนเขาอยากระบายเฉยๆ ฟังอย่างเดียวพอ

ฟังเฉยๆครับ

เพราะเรื่องแบบนี้ คอมเม้นท์ไปมีแต่เสียหายเข้าตัว เนื่องจากปัญหามันคือพ่อแม่เขา กับตรรกะความคิดและวิธีคิดวิธีรับมือปัญหาของเขา มันมีแต่เสมอตัวกับเสียหมาถ้าเกิดไม่ถูกใจ(แม้จะถูกต้อง)

เป็นผม ผมเลือกฟังแล้วปล่อยไปครับ

ปล. ผมไม่เลือกวิธีปลอบ/ให้กำลังใจ เนื่องจากมองว่ากำลังใจมันต้องสร้างออกมาจากตรรกะวิธีคิดที่เหมาะสม มากกว่าไปแสวงหาจากข้างนอกก่อน
การให้กำลังใจ ทำได้ แต่อาจจะเป็นการซ้ำเติม ให้เขาต้องมองหากำลังใจ/สิ่งฮีลใจจากภายนอกอยู่ตลอดเวลา แทนที่จะปรับวิธีคิดครับ

ผมเป็นaนี่ด่าพ่อแม่ยับไปแล้ว แล้วขู่ด้วยถ้าพูดจาแบบนี้อีกจะไม่ส่งbต่อแล้ว เอาตัวเองให้รอดก่อน อย่าไปสนเรื่องกตัญญูมาก ไม่พอใจเรื่องไหนก้ไปเคลียให้จบ หาเงินเองได้แล้วถ้าจำเป็นต้องตัดก็ตัด

ถ้าผมเป็น A จะเลิกส่งเสีย B และออกมาใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง เลิกยุ่งเกี่ยวกับครอบครัว

เห็นด้วยครับ ผมก็เลือกที่จะไม่ใให้่กำลังใจ ยิ่งให้กำลังใจก็เหมือนกับเรากำลังบอกเค้าให้ไปอดทนต่อ ไปรับความทุกข์ต่อไป บอกตรงๆ เหมือนไปซ้ำเติม และทำให้ผมรู้สึกบาป

ส่วนใหญ่ผมจะบอกว่า รักตัวเองให้ดีก่อน ทำชีวิตตัวเองให้ดีก่อน

ฟังอย่างเดียว ไม่พูดไม่ปลอบอะไรด้วย พูดไปเค้าก็ทำแบบที่เราพูดกับครอบครัวไม่ได้

ปัญหาบ้านอื่นอยู่ที่ความสนิทครับ

ถ้าเป็นญาติที่สนิทมา จะออกความเห็น
ถ้าไม่ได้สนิทเท่าไหร่ รับฟังอย่างเดียว

มันเรื่องครอบครัวเค้าสุดท้ายเราก็คนนอกฮะ