คนญี่ปุ่น ไม่ชอบนักท่องเที่ยวนะเอาจริงๆ

แต่2-3 ปี ให้หลัง เศรฐกิจ ไม่ดีเอามากๆ เลยเริ่มมีการสนับสนุนการท่องเที่ยว

อย่างผมคงอยู่ญี่ปุ่นไม่ได้ ไม่มีระเบียบ เชื่องช้า แล้วก็เป็นคน extrovert ชอบเฮฮาสนุกสนาน ไม่รู้อยู่นู่นจะหาเพื่อนได้ป่าว

ถ้ารู้วัฒนธรรมอยู่แล้วผมว่าปกติ แต่ถ้าติดนิสัยแบบคนไทยไปทำงาน น่าจะปรับตัวเยอะเลยครับ เรื่องเวลาเค้าจริงจังมากนาทีเดียวก็ไม่ได้ เรื่องเป้าKPIไม่มีหยวนๆ เรื่องห้ามจับโทรสัพท์ตอนทำงาน เรื่องหัวหน้าลูกน้องอีก

ผมละโคตรอยากไปอยู่เลย เปิดร้านอาหาร ร้านกาแฟ(ไม่รู้ กฏหมายเขา จะทำได้ไหมนะ)

แต่ก่อนอื่น คือ เราต้องรวยก่อน ฮ่าาา

ถ้าให้อยู่เลย แบบหาเลี้ยงชีพที่นู่น ผมว่าอยู่ไทยดีกว่า ผมไม่ชอบบ้านเล็กๆ เพดานเตี้ยๆอะ เวลาไปเที่ยวญี่ปุ่น รู้สึกอึดอัดจุดนี้มาก แต่ผมน่าจะเป็นคนเดียว

ถ้าเงินเดือน(สูง)เท่ากัน ผมก็อยู่ไทย

แต่ญี่ปุ่นถ้างานโหลดเท่ากันเผลอๆเงินเกินไทยไปสามสี่เท่า

เรื่องทำงานมันแล้วแต่บริษัท แบบที่ถึงเวลาเลิกแล้วไล่กลับบ้านก็มี แต่อยู่ที่นู่นยาวๆควรพูดญี่ปุ่นได้

ดูสุโค่ยเจแปนแล้วให้อยู่ยาวผมทำไม่ได้แน่ๆ

ทิ้งขยะลำบาก มีกิจกรรมชุมชนพอสมควร สวนห้ามปล่อยรก

พวกระเบียบหลายๆอย่างไม่ปล่อยให้เรานอนขี้เกียจได้เลย

ถ้าจุดประสงค์จขกท ไปอยู่ตอนเกษียณ ไม่มีเรื่องงานมาเกี่ยว ไม่ได้บอกว่าต้องอยู่ในเมืองใหญ่ๆ ผมมองว่าใช้ชีวิตอยู่ได้โอเคครับ สบายๆ อยู่ต่างจังหวัด เมืองเล็กๆ ชิวมาก อาหารดี ถูกลงจากในเมือง อากาศดี

ผมเคยไปทำงานช่วงสั้นๆ มองว่าการเดินทางในเมืองใช้เวลา เร่งรีบ แออัดมาก โซนทำงานคือในเมือง แต่ที่อยู่อารมณ์เหมือนว่าต้องนั่งรถจากรังสิตเข้า สุขุมวิททุกวัน

ค่าใช้จ่ายอยู่ยาวๆ มีค่าใช้จ่ายแยกย่อยหลายรายการ ค่าครองชีพโหดระดับนึง ระเบียบข้อจำกัดเยอะ เรื่องงานอาจจะชิน บ.ลูกที่ไทย นายญี่ปุ่นคุมก็ระเบียบเป๊ะเวอร์ เก็บรายระเอียดเยอะมากๆ เช้างาน8โมง 7โมงกว่า คนเริ่มประจำที่พร้อม ยืนmorning meeting ทุกเข้า พักตรงเวลาเป๊ะ กลับเข้างานนก่อนเวลานิดนึง ไม่มีสาย ไม่เคยได้เลิกตรงเวลางาน ทำงานยาวๆๆๆๆ อ่อระบบเก็บข้อมูลการเดินไปพัก ไปดื่มน้ำ ไปห้องน้ำ ซีเรียสมากๆ เก็บจากบัตร ลายนิ้วมือ ทำสรุปแปะให้ดู พนักงานคนไหน พักบ่อย เดินไปห้องน้ำนาน ค่าเฉลี่ยเท่าไร

ตรวจของก่อนเข้าพื้นที่ทำงาน ห้ามพกมือถือ กล้อง แฟลขไดร์ฟ ก่อนกลับตรวจกันอีกรอบห้ามนำเอกสารออก ที่คอมมีเก็บข้อมูล การทำงานเราครบ เปิดโปรแกรมทำอะไร หน้าจอไม่ได้ทำงาน ไม่ขยับเป็นเวลาเท่าใด ดีเทลจนน่าเบื่อมากๆ

ไปอยู่ที่นั่นก็ต้องว่าแผนดีๆ ค่าใช้จ่ายเรื่องสุขภาพค่อนข้างโหดมากๆๆๆๆๆ ประกันสุขภาพเขามีให้ทำช่วยได้ประมาณนึง แต่ก็มีระเบียบแบบแผนไม่ชิวแบบบ้านเรานะ อาจจะคล้ายบ้านเรา ถ้าเงินถึง เลือกเข้าเอกชน ก็คิวน้อย เร็ว หมอมีตลอดเวลา แต่ประกันสุขภาพเขา มีข้อหยิบย่อย ต้องโครตเข้าใจขั้นตอน อะไหนเข้าเอกชนได้ อัไหนรัฐ แบบไหนต้องทำนัดก่อน ไม่walk in ถ้าโอเคเรื่องนี้ รับได้ก็โอเค แต่ที่เห็นจากนายญี่ปุ่นที่มาประจำไทย แรกๆเริ่มทำฟันที่ไทย และใฟ้ครอบครัวมาทำฟันที่ไทยต้วย (รอรอบปิดเทอม มาเที่ยวมาทำฟัน) หลังๆรักษาพยาบาลอื่นๆยังให้บินมารักษาที่ไทยเลย มีบอกว่าบ้านเราบริการเร็ว ราคาโอเคร ทางเลือกรักษาดีกว่า

มีตังอยู่ที่ไหนก็ได้บนโลกครับ ไม่มีตังอยู่ที่ไหนก็อึดอัด

งานเดียวกันที่ทำถ้าทำที่ญี่ปุ่นผมว่าคุณภาพชีวิตผมดีกว่า
ที่ไทยผมเจอสภาพจราจรเข้าไปก็ท้อแล้ว
งานหนักความเคร่งครัดผมเฉยๆผมเป็นคนทำอะไรรูทีน
ผมชอบเดินชอบวิ่งถนนหนทางใช้จักรยานได้

ที่ไทยกทมคือดมควันรถอย่างเดียวไม่มีทางเท้าอะไรดีๆเลย ถ้าไม่ได้มีเงินเยอะอยู่อาศัยตามย่านที่ดีๆสังคมดีๆมีคนขับรถ คุณภาพชีวิตพื้นฐานผมว่าที่ญี่ปุ่นดีกว่า

อันนี้แล้วแต่บุคคลจริงๆนะ หลายๆคนที่ไม่ชอบระบบไทยพอไปทำงานกับบ.ญี่ปุ่นกลับติดใจ แต่จากที่สัมผัสกับตัวเองขอไปเที่ยวที่โน่นปีละ1-2หนเพื่อรีชาร์จตัวเองดีกว่า เอาแค่ไปอยู่เฉยๆแถวชานโตเกียวก็ไม่ได้สะดวกสบายขนาดนั้นแล้ว

ผมว่ามันแล้วแต่คน แล้วแต่ไลฟ์สไตล์ด้วยครับ
ตัวผมไปอยู่ระยะสั้น ๆ ในประเทศโลกที่1 มาหลายประเทส ทั้งญี่ปุ่น อเมริกา อังกฤษ สิงคโปร์ ก็พบว่าไม่มีที่ไหนจะอยู่สบาย น่าอยู่เท่ากับเมืองไทย

แต่ลูกพี่ลูกน้องผม ไลฟ์สไตล์มันเป็นพวกบ้าเล่นกีฬา ดูกีฬา ตอนนี้ไปอยู่ญี่ปุ่น10ปีแล้ว ไม่คิดจะกลับ มันบอกว่าที่นั่นคือสวรรค์ของคนชอบดูกีฬา มีให้ดูตลอดทั้งปี ตั้งแต่ระดับประเทศลงมาถึงระดับหมู่บ้าน
บอลก็มีให้เล่นตลอด ลีกระดับสมัครเล่นมันก็ยังมีความจริงจัง

จริง ผมไปเดือนเดียวยังอึดอัดชห.