ตอนหย่ากัน เลิกกัน ผมบีบอัดหัวใจมากครับ จนซึมเศร้ากำเริบ ผมโทษตัวเองที่ไม่รักษาครอบครัวไว้ได้
โทษตัวเองที่หาเงินไม่เก่ง โทษตัวเองที่เป็นพ่อไม่ได้เรื่อง บั้นปลายครอบครัวผมโคตร Toxic
ภรรยาผม ไม่ได้ปกป้องความรู้สึกผมจากคนภายในครอบครัว แถมไปพูดลับหลังไม่ดีอีก

แต่วันที่เขาตัดสินใจเลิกกับผม หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือน ผมทำใจก็มูฟออน ตั้งใจเลี้ยงลูก
หาเงินใช้หนี้ไปเรื่อยๆ ถึงปัจจุบัน หลังจากเลิกกันประมาณ สองปี ผมก็มีครอบครัวใหม่
ลูกสาว ก็ยังอยู่กับแม่ของเขา แต่ผมก็แวะไปหาบ่อยๆ ศ ส อ ก็รับมาอยู่ด้วย
จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรกับแฟนเก่านะ ถึงที่เขาทำกับมันโหดร้าย
ก็ถือว่ามันคือเวรกรรม ที่ผมทำไม่ดีกับ ผญ มาเยอะ
ซึ่งที่ผมเล่ามาให้ฟัง อย่าไปโทษตัวเอง อย่าไปโทษใครเลยครับ คิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมา
จะดี จะร้าย สิ่งที่เราตัดสินใจ อยู่ที่ตัวเรา พยายามมองไปข้างหน้าบนพื้นฐานความเป็นจริง
แล้วค่อยหาวิธีการให้สามารถเดินทางไปถึงฝั่ง วันนี้มีปัญหาเราแค่หาทางออก อย่าหนีปัญหา
เผชิญกับความเป็นจริง ถ้าเขาหมดรัก หมดใจที่สู้ไปด้วย ท่านก็ทบทวนดีๆว่าควรทำอย่างไร
ชีวิตคู่ถ้าพยายามสู้ฝ่ายเดียว มันเหนื่อยนะครับ ถ้าเริ่มต้นใหม่ไม่ยากหรอกครับ
แต่หาคนดีๆ มันยากก็แค่นั้นแระครับ