ส่วนตัวผมเเต่งงานอยู่กับภรรยามา 6-7 ปีละ เเต่อยู่ไปอยู่ในครอบครัว เเฟน เพราะเเฟนเป็นกงสี เราก็ทำงานเราไป ช่วยเเฟนไปด้วย เเต่ประเด็น คือ อยุ่มานานเเต่ก้ยังปรับตัวให้เข้าไม่ได้อยู๋ดี บางครั้งก็รุ้สึกว่าเขาไม่ชอบเรา ตึงๆใส่ มีอะไรไม่ถูกใจก้ชักสีหน้า พยายามปรับตัวเเล้วก็ยังลำบากใจอยู๋ดี ยิ่งหลังๆมีลูก ยิ่งมีปัญหาเข้าไปใหญ่ตามใจหลานมากเกิน จนเราดูเเลลูกลำบาก เเล้วก็ทะเลาะกับเเฟนประจำ

มีบางช่วงคุยกับเเฟนว่าสนใจออกไปหาที่อยู่ใหม่ๆมั้ย ตอนเเรกก็มีที่ท่าเเต่นนานๆไป เจอโควิด เลยเงียบกันไป ตอนนี้ลำบากใจน่าดูเหมือนเราพยายามละเเต่มันไม่คลิ๊กกันซะที ไม่รุ้บ้านอื่นมีประเด้นนี้กันมั้ย

ปัญหาคลาสสิกมากแต่แก้ได้ด้วยการย้ายออกไปอยู่ข้างนอกครับ

เรื่องงานให้แฟนทำงานกงสีเหมือนเดิม แต่เป็นการเดินทางไป-กลับแบบที่บ้านกับที่ทำงาน
จะช่วยให้สองคนผัวเมียมีเวลาด้วยกันมากขึ้นและลดการถูกแทรกแซงจากญาติพี่น้องได้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน เรื่องลูกหลาน

ปัญหาคลาสสิกมากแต่แก้ได้ด้วยการย้ายออกไปอยู่ข้างนอกครับ

เรื่องงานให้แฟนทำงานกงสีเหมือนเดิม แต่เป็นการเดินทางไป-กลับแบบที่บ้านกับที่ทำงาน
จะช่วยให้สองคนผัวเมียมีเวลาด้วยกันมากขึ้นและลดการถูกแทรกแซงจากญาติพี่น้องได้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน เรื่องลูกหลาน

ตามนี้ครับ

ผมก็เริ่มห่วงแล้ว ยังไม่ได้คบกันเลย แต่เห็นที่บ้านเขาก็พอรู้ เขาทำงานกงสี ผมมีงานประจำ ผมไม่ออกแน่ แต่เรื่องบ้านก็ปัญหา

ผมอยุ่บ้านกับเมียและแม่เมียมา 4 ปีแล้วเนี่ย
แกแก่ลงทุกวันอ่ะ จากเมื่อก่อนขี้บ่น ตอนนี้ไม่ค่อยบ่นละ
กลายเป็นขี้หลงขี้ลืม
พูดจาไม่รุ้เรื่อง
ตามองไม่ค่อยเห็น

คือ 60 กว่าและ แก่ลงทุกวันจริงๆๆ แบบสังเกตุได้เลย
แฟนผมก็อยากอยุ่กับแม่นี่แหละ อยุ่เป็นเพื่อนแม่ แบ่งเบาภาระแม่ แถม ประหยัดอีก แกทำกับข้าวกินอยุ่แล้ว
เราจ่ายน้ำไฟเน็ต ทำงานบ้านหนักๆให้ตลอด

จนทุกวันนี้ผมก็ยังรำคาญแกเหมือนเดิมครับ 55+ แต่ผมคุยสนุกเฮฮาร่าเริงกับแกปกตินะ
เพราะผมไม่ค่อยชอบคนแก่อยุ่แล้วครับ แต่ผมไม่ค่อยสนใจแกครับ แกใช้อะไรผมก็ทำตามที่แกใช้นั่นแหละ


ของท่านผมว่าท่านอย่าไปสนใจคนอื่นมากมายเลยครับ สนใจแต่เมียเราเองก็พอ
เราทำหน้าที่เราให้ดีที่สุดพอ เรื่องคนอื่นชักสีหน้าทำท่าไม่พอใจ ช่างแม่งครับ คำเดียว

แล้วเอาผมเป็นแนวทางไม่ได้ด้วยแหละ เพราะเอาจริงๆผมเข้ากับคนเก่งมากครับ
ปรับตัวเก่ง แต่เบื้องลึกในใจผมจริงๆแล้ว ผมเชี้ยมากๆๆครับ แต่ผมปรับตัวเข้าหาคนเก่งแค่นั้นแหละ

ผมตกลงกันก่อนเลยว่าแต่งแล้วออกมาอยู่ข้างนอกผมจะไม่เข้สไปอยู่บ้านแฟน ก็ซื้อคอนโดก่อนแต่งแล้วให้บ้านแฟนมาหาได้

ขนาดแค่นี้ผมยังปวดหัวเลยเวลาพ่อแม่แฟนมาชอบทำตัวเป็นเจ้าของห้องพวกแก้ว,จาน,ตะเกียบ ที่ผมซื้อสะสมลายสวยๆแกแกะเอามาใช้หน้าตาเฉย จัดห้องไว้ก็มาจัดให้มั่วซั่ว ถ้าย้ายเข้าไปอยู่นี่น่าจะได้เลิกกับแฟนแน่นอน ของผมแต่งได้3ปีคบกันมาก่อนแต่ง10ปียังไม่ไหวเลย

ทางบ้านของคู่เรา เค้าไม่ยอมรับตั้งกะยังไม่ทันแต่งแล้วค่ะ

หลังๆเริ่มลำบากครับเพราะเเฟนผมเขาเหมือนอยากดูเเลเเเม่ ยิ่งยากไปใหญ่ *-*

ผมมีปัญหาเรื่องการลงทุน แบบ สมมุติจะขายน้ำปั่น ถ้าถามผม ผมก็บอกขายเล็กๆก่อน ค่อยๆทำ ถ้าขายดีค่อยขยาย แต่บ้านแฟนผมจะแบบเล่นใหญ่เลย ทำร้านจริงจังก่อกิฐสร้างห้องงี้เลย ซึ่งผมว่ามันเสี่ยงไป ถ้ามันขายไม่เวิคแต่แรกมันจะงานหยาบ

ครอบครัวของเราก็ควรมีพื้นที่เป็นของครอบครัวเรา

ตอนนั้นผมไม่ซีเรียสผมทำฟรีเเลนกะเเต่งเเล้ว ไปๆมาๆได้ เเต่เเต่ง 3 เดือนเเฟนท้อง เเผนเปลี่ยนเลย เลยต้องอยู่บ้านเเฟนต้องดูลูกเเละเเฟน คราวนี้ขยับตัวยากเลย

ผมก็พยายามนะ เเต่เเม่เเฟนอารมคนฐานะมีกิจกาจต่างจังหวัด จะมีอะไรนิดนึง ไม่เหมือนตายายสมัยผมเด็กๆ เข้าลำบาก อารมเหมือนในหนังนิดๆอะ55+ เเล้วหลังๆเเฟนผมจะเอนไปทางฝั่งเเม่เยอะผมยิ่งลำบาก หมายถึงเเนวคิดอะไรหลายๆอย่าง

ต้องถามว่าเวลาลงตังใครลง เวลาเจ็บใครเจ็บ บางทีคนอื่นเขาก้ไม่รู้ติ้นลึกหนาบางเรา ตอนเเรกผมก็มี บอกหลานต้องเรียนที่ดีๆนะจะส่งให้ ไปๆมาๆช่วยออก 1/2 ของค่าเทอมครั้งเเรก อีกครึ่งผมจ่าย หลังจากนั้นเงียบ 55+

เเล้วได้ไปต่อมั้ยครับ

ช่างแม่งคำเดียวครับ คิดในใจนะ 55+ อย่าไปพูดให้เขาได้ยิน