(ย้ำก่อนว่าไม่ใช่นักเตะอังกฤษทุกคน)

นักเตะอังกฤษส่วนมาก นิสัยชอบขี้โม้ หลงตัวเองคิดว่าเก่งสุดในสามโลก (บุญเสยเป็นตัวอย่าง)

อีโก้สูง ทำตัวเป็นขาใหญ่ในสโมสร มักจะมีเรื่องงัดกับผู้จัดการทีมเป็นประจำ

ดาวรุ่งพอมีชื่อเสียงหน่อย ก็มักจะเหลิง ลำพองตน หลายคนก็ดังได้ไม่นานก็ดับ

เทียบกับชาติอื่น อย่างบราซิล อาเจน บางผ่านความลำบากมา เตะบอลจากข้างถนน

จะมีความมุ่งมัน ต่างจากผู้ดีอังกฤษติดหรู อยู่สบาย แอ็คอาร์ต มาดเยอะ ดูเลอะเทอะบางที

พวกที่ยืนระยะได้หน่อย ก็มีน้อยนิด ย้ายทีก็ราคาแพงโอเวอร์ ซื้อขายได้แค่ในทีมพรีเมียร์

สังเกตุได้ทีมอย่างบาซ่า มาดริด น้อยมากที่จะเซ็นนักเตะอังกฤษไป



สรุป เป็นทีมชาติโอเวอเรท ค่าตัวในทีมชาติรวมกัน เทียบกับชาติอื่น ราคาเว่อเกิน

บวกกับนิสัยมาดเยอะ อีโก้หลายเข้าไป เล่นเอาหล่อ ยากที่จะคว้าแช้มได้

ขนาดโค้ชยังอีโก้ นักเตะจะเหลืออะไร แต่หลังๆมาก็เริ่มมีคนที่เปลี่ยนแนวคิดแล้วไปเล่นลีคอื่นเพื่อหาโอกาสบ้างแล้ว

โดยเฉพาะพวกดาวรุ่ง แต่เจ้ากรรมโค้ชเสือกเป็นท่านเซอร์ท่านนี้ที่ดูแต่บอลพรีเมียร์ไม่ยอมเรียกนักเตะนอกลีคมาติดทีมชาติอีก

แถมยังให้ท้ายนักเตะจนเสียคน ผมว่าถ้าเปลี่ยนโค้ช อะไรๆจะดีขึ้นเอง ผมพูดตั้งแต่ปีที่มันฟอร์มดีพาไปจบที่3บอลโลกว่าถ้ายังเป็นไอ่เซ้าเกตชาตินี้อังกฤษก็ไม่มีวันแชมป์หรอก(เอาจริงเกือบเสียหมาตอนได้เข้าชิงยูโร55555)

ไอ่โค้ชคนนี้มันมีดีแค่ดวงเท่านั้นแหละ ได้ที่3บอลโลกเอย เข้าชิงยูโรเอง ล้วนพึ่งด้วงล้วนๆ เจอแต่ทีมไม่แข็งไปหาดูกันเอาเองได้ พอเจอทีมแข็งก็ตกรอบตลอด

พอพูดละนึกถึงช่วงที่โซลชายังเป็นโค้ชแมนยู บอลสโมสรก็โค้ชเป็นโซลชา บอลทีมชาติก็โค้ชเป็นเซ้าเกต ดูบอลละระเหี่ยใจสุดๆ

หยิ่งทะนงองอาจในวิถี แบกศักดิ์ศรีค้ำคอเดินสุดสาย

ไม่ยอมงอ อ่อนข้อ โถ่ ไอ้ควาย เมื่อความตายมาเยือนเพื่อนไม่มี

อิงลิชภักดีต้องเคลื่อนไหวแล้ว

แต่สำหรับผมที่ตามแช่งอังกฤษมานานเป็นสิบๆปี ผมว่าโค้ชอังกฤษคนนี้ทำดีกว่าทุกๆคนที่ผมเคยตามแช่งมานะ ผมไม่เคยกลัวอังกฤษเลย จนมายุคนี้นี่ละ

หัวเทียนห่าง ยางแฟบ แหนบตาย

เด๋วๆๆ คนละตับ

ผมก็พิมพ์ได้แบบนี้ 5555
บราซิลไม่มีทางเป็นแชมป์โลกได้ เพราะเบอร์ 10 ชอบปาร์ตี้

อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ อย่าฟันธงลอย ๆ

ก็ไม่ได้ขนาดนั้น อังกฤษ Golden Gen แต่ว่าชาติอื่นเค้าก็ไม่ได้แพ้กัน แถมโหดกว่าอีก เช่น ฝรั่งเศส คือต่อให้ไม่ใช้เซาท์เกต ก็ไม่คิดว่าจะผ่านฝรั่งเศสได้ง่ายๆอยุ่แล้ว

อันนี้จริงอยู่ ผมเชียร์อิตาลีมานาน แทบทุกยุคไม่เคยเกรงกลัวอังกฤษเลยแม้แต่น้อยมั่นใจมากด้วยว่าเจอกันยังไงก็ไม่แพ้ แต่มาในยุคนี้ ต้องบอกว่าเจอละลำบากตลอดเลี่ยงได้ก็ไม่ค่อยอยากจะเจอเลย

มึงเก่งไม่ใช่อ๋อ มึงเจ๋งไม่ใช่อ๋อ พอเสียงปืนดัง พวกมึงแม่งเสือกเหวอ

เห็นภาพแบบชัดๆที่สุดเลยนะ

ไรซ์ vs คาเซ ก่อนย้ายกับ ไรซ์ vs คาเซ หลังย้าย

UCL 4 สมัย ตอนนั้นยังแพ้ไรซ์คิดดู

ผมว่ามันยากหมดแหละไม่ว่าประเทศอะไรเอาแค่ล่าสุดผมเชื่อว่าเกิน80%ก่อนทัวร์นาเม้นเริ่มก็ไม่คิดว่าอาร์เจนจะได้

ไม่เชิงเรื่องนักเตะอีโก้ (คือใช่แหละแต่สาเหตุมันลึกกว่านั้น)

ผมมองว่าสื่ออังกฤษนี่แหละพาชิบหาย (คุณภาพสื่อก็แปรผันตรงกับคุณภาพคนเสพย์สื่อนั่นแหละ เหมือนบ้านเราเป๊ะ)

คือหิวข่าวหิวยอดหนัก..จนลืมนึกถึงผลงานของส่วนรวม อะไรก็ได้ขอให้ได้ปั่นกระแสขายข่าวไว้ก่อน..

ดังนั้นพอมีช่องอะไรที่จะปั่นได้ก็จะรีบกระโจนเข้าทันที ถ้าทีมใหญ่ๆมีดาวรุ่งมีแววขึ้นมา ก็จะรีบเข้าไปอวย เข้าไปสร้างฟีเวอร์

พอคนเสพย์คล้อยตาม กระแสมา คราวนี้ก็เล่นใหญ่เล่นหนัก อวยซะยังกะว่าที่บัลลงดอร์..คนที่ซวยคือเด็กที่รับความกดดันไม่ไหว

บางคนก็เหลิงไปตามกระแส ทำตัวเป็นเซเลบใจแตก มุ่งเรื่องนอกสนามมากกว่าผลงานในสนาม..บางคนก็กดดันจนฟอร์มตก

แล้วเมื่อไหร่ที่พลาด(ไม่ว่าจะผลงานหรือพฤติกรรมนอกสนาม) พวกสื่อเวรนี่ก็จะเห็นช่องทางหากินขั้นต่อไป..

คือเอาทัวร์ไปลง เล่นงานแรงยิ่งกว่าตอนอวยซะอีก ซ้ำจนเด็กมันแทบไม่เหลือที่ยืนในสังคม..จากที่แย่อยู่แล้วคราวนี้กู่ไม่กลับ

แล้วมันก็วนลูปแบบนี้ ทั้งผู้เล่น ทั้ง ผจก.ทีม มันเลยไม่พ้นวังวนทีมที่ท่าดีทีเหลวในบอลทัวร์นาเมนต์สำคัญๆทุกๆครั้ง

(ขนาดที่ว่าเล่นละครขุดหลุมเพื่อให้ ผจก.ตกหลุม ทีมแตก เพื่อจะได้มีข่าวทำ..สื่อประเทศนี้ก็เคยทำมาแล้ว)