ผมเลย รุ้สึกเสียใจอ่ะ
ผมทำผิดจริง แต่แม่ด่าแบบว่าทำไรไม่ได้เรื่อง สักอย่าง ทั้งที่ผิดแค่อย่างเดียว



เศร้าว่ะครับ

เคยโดนแม่ที่ทิ้งผมกับพ่อไปตั้งแต่เด็กๆ มาขอเงิน (ติดต่อกันตลอด) แต่ผมไม่มีให้

แม่ : ไม่ได้เรื่อง ไม่เห็นจะเหมือนลูกคนอื่นเค้าเลย
ผม : คิดว่าแม่เป็นเหมือนแม่คนอื่นเค้าเหรอ

หลังจากประโยคนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

เคยแต่แบบตอนอายุประมาณ 11 ขวบ

ไปค้นเจอไดอารี่ที่แม่เขียน อ่านกำลังเพลิน

มาจุกอกตอนอ่านเจอว่าแม่ไม่ได้ตั้งใจจะมีผม แล้วถ้าเลืกได้

แม่อยากได้ลูกสาว จุกอกเหี้ยๆเลยครับ

เคยแต่แบบตอนอายุประมาณ 11 ขวบ

ไปค้นเจอไดอารี่ที่แม่เขียน อ่านกำลังเพลิน

มาจุกอกตอนอ่านเจอว่าแม่ไม่ได้ตั้งใจจะมีผม แล้วถ้าเลืกได้

แม่อยากได้ลูกสาว จุกอกเหี้ยๆเลยครับ

โหห โคตรจุก

เคยโดนแม่ที่ทิ้งผมกับพ่อไปตั้งแต่เด็กๆ มาขอเงิน (ติดต่อกันตลอด) แต่ผมไม่มีให้

แม่ : ไม่ได้เรื่อง ไม่เห็นจะเหมือนลูกคนอื่นเค้าเลย
ผม : คิดว่าแม่เป็นเหมือนแม่คนอื่นเค้าเหรอ

หลังจากประโยคนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

ชีวิตนี้โดนแม่ด่าและตีทีเดียวตอน 10 ขวบ แกจับได้ว่าแอบหยิบเงินแกไป รร. เพิ่มจากที่ได้อยู่แล้ว หยิบไปวันละ 10-20 บาท จำได้จนโตเลย

แรกๆก็เสียใจครับ หลังๆก็หูทวนลมไป บางเรื่องไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ จะมาตัดสินเราได้ไง

แอบได้ยินแม่คุยกับญาติว่าผมกลับชาติมาเกิด

คนในที่ทำงานเสียแล้วตอนเผาเอาถ่านทาที่นึง ผมเกิดหลังจากนั้นไม่นาน แล้วก็มีปานตรงนั้นพอดี

แล้วชื่อจริงดันความหมายเหมือนกันอีก แม่พึ่งนึกได้

ถึงจะไม่ใช่การด่า แต่โคตรเซ็ง บอกไม่ถูก แบบเราเป็นตัวอะไรวะ

เคยมั้งเรื่องไรจำไม่ได้ละเสียใจอยู่ครึ่งวันเพื่อนชวนไปโดดร่ม pubg หายเศร้าแล้วก็ลืมเลยว่าแม่ด่า

พ่อแม่แทบไม่เคยด่าเลย
มีอยู่ครั้งนึง เราพูดไม่ดีกับเพื่อน แม่ดุเราเสียงดังว่า นิสัยไม่ดี นี่คือแรงมากแล้วสำหรับเรา เสียใจ

โดนพ่อด่า "ไม่เหมือนน้องมึงเลย ไม่ได้เรื่อง สู้น้องไม่ได้สักอย่าง"

แต่ครั้งนั้นอาก๋งผมด่าพ่อกลับ ลูกทุกคนมึงจะให้เหมือนกันตามที่มึงชอบได้ยังไง มันไม่เป็นคนเ_ี้ยติดยาก็ดีแค่ไหนแล้ว

ผ่านมาเกือบยี่สิบปีได้แล้ว ยังจำไม่รู้ลืม กลายมาทำให้ผมเป็นเฮียของน้องๆ ที่ออกจะเผด็จการหน่อยๆ

มีอยู่แล้วครับ แต่ผมมองเป็นเรื่องที่ดีนะ ถือเป็นจุดที่ทำให้เราหยุดคิดและเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

ผมเคยโดน พ่อ ด่า ตอนแม่ตายใหม่ๆ ทะเลาะกันเรื่องที่ว่า

มันมีสลากออมสิน ชื่อแม่ แล้วแกไปธนาคารเค้าบอก ต้องจัดตั้งผู้จัดการมรดก แกบอกสมัยแม่แกตาย ไม่เห็นต้องทำอะไรยุ่งยากแบบนี้ ผมก็เข้าใจเพราะมันคือกฏหมายยุคใหม่ แต่พ่อผมบ่นตลอดทาง ผมก็พยายามอธิบายแกก็บ่นไม่หยุด ผมก็เลย โมโห เปิดประตูรถลงเดินกลับบ้าน เลย

พอกลับถึงบ้าน แกพูด เพราะ เมง ไม่ดูแลแม่ แม่ถึงตาย

แล้วจะมาบ่นมากอะไร นี้บ้านกุ ถ้าไม่พอใจเมงก็ออกไป

วันนั้นผมกำลังจะตัดสินใจออกจากบ้านไปแบบไม่กลับเลย

แต่ผมก็ยังมีสติพอที่มองมันเป็นแค่คำพูดจากอารม เพราะตอนนั้นแกตรอมใจสุดๆร่างกายทรุดโทรมอย่างเห็นได้ชัด
และผมก็คิดถูกจริงๆ เพราะหลังจากนั้น 3 ปี แกก็ป่วยหนัก เกิดจากตรอมใจนั้นแหละ และแกก็จากไป

เพราะผมได้เห็นคำคำนึงในพวงลีดงานศพแม่ผม และผมก็จำมันได้ขึ้นใจ

“เมื่อโกรธจัด อย่าเพิ่งตอบข้อความใคร เมื่อดีใจ อย่าเพิ่งให้สัญญา เมื่อเศร้าหนักหนา อย่าเพิ่งตัดสินใจ” - เล่าจื๊อ

ถึงแม้บางการกระทำอาจจะดู มุทะลุไปบ้าง แต่ก็ควบคุมอารมได้ดีขึ้น

แต่ก็นั้นแหละ อย่างที่ผมเคยกล่าวไป

ผมมาคิดได้อะไรหลายๆอย่างในชีวิต ตอนที่แม่ตายไปแล้ว

สมัยมัธยมแอบไปเล่นเกมโดนพ่อด่าประจำแกเกลียดมาก แต่เวลาด่าแกไม่มีคนให้เอาผมไปเปรียบเทียบฮาตรงนี้ละ เพราะเพื่อนแต่ละคนในหมู่บ้านแทบทั้งหมดมีแต่พวกเ..ี้ยๆทั้งนั้น(เสพยา ส่งยา พนัน ชกต่อย ขโมยเป็ดไก่ชาวบ้าน เข้าๆออกๆสถานพินิจ)

30 กว่าปีที่ผ่านมา ที่โดนด่าแล้วเสียใจจริงๆมีครั้งเดียว

เป็นช่วงตอนม.ต้น ผมติดเกมมาก มีครั้งนึงกลับจากโรงเรียนยังไม่กลับเข้าบ้านแวะร้านเกมก่อน กลับบ้านเกือบสามทุ่ม ตอนนั้นเจอพ่อด่า ผมจำได้คร่าวๆว่า "ไอ้เหx ตั้งแต่เxิงเกิดมากูไม่เคยด่ามึงหยาบแบบนี้ นี่มxงทำตัวเลวมาก จะไปไหนยังไงทำไมไม่บอกทางบ้านก่อน" อะไรประมาณนี ตอนนั้นผมอึ้งแดกเลยเพราะไม่เคยเจอพ่อด่าแบบนั้น

สมัยเด็กด้วยพ่อจะชอบใช้ให้ทำนู่นทำนี่ แล้วเราทำไม่ได้ ไม่ถูกใจ เพราะเราไม่เคยทำเค้าก้ไม่เคยสอน ก้จะโดนบ่นโดนด่า ทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง หนักสุดก้โง่จริงๆเลย มันฝังใจมากๆจนเราไม่กล้าทำอะไรแล้วก้ทำอะไรไม่เปน พอทำผิดพลาดก้กลัวการโดนด่าไปเลย จนตอนนี้มีลูกสัญญาว่าจะไม่ใช้คำพูดพวกนี้กับลูกเด็ดขาด