เคสนี้ใกล้ตัวผมมากเลย ช็อกไปพักนึง หลังบ่าย3ผมเลิกงานเลย ไม่อ่านเมล์ไม่ตอบแชต เพิ่งมาดีขึ้นช่วงเย็นๆ จุดเกิดเหตุอยู่ห่างบ้านพ่อแม่ผม(ที่ผมเกิดและโตมา) ประมาณ20กิโล

ผมมาสร้างครอบครัวที่ กทม แต่บ้านเกิดคือจังหวัดที่เกิดเหตุ
2ปีที่ฆาตกรมันย้ายจาก กทม ไปสังกัด สภ อำเภอเดียวกับบ้านแม่ผมก่อนที่จะโดนไล่ออก บ้านแม่ผมเป็นร้านขายของมีตู้แดงหน้าร้าน มันเป็นสายตรวจมาเซ็นชื่อประจำเกือบทุกวัน แถมมาเป็นลูกค้าประจำที่ร้านด้วย (ร้านค้าแม่ผมห่างจาก สภ+บ้านพักตำรวจไม่ถึงกิโล)
จากที่แม่เล่าให้ฟัง เท่าที่เห็นจากภายนอกคือเป็นคนอัธยาศัยดี ทักทายคนทั่วไป จนมีข่าวเรื่องโดนจับยาแล้วก็ไม่เจออีกเลยจนมารู้ข่าววันนี้ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ

ปล อันนี้เป็นเรื่องสันนิษฐานของคนแถวนั้น ไอ้เวรนี่มีลูกอยู่ในวัยเตรียมอนุบาล ปกติก็ส่งลูกไปฝากไว้ที่ศูนย์จุดเกิดเหตุ แต่หลังๆไม่ได้ให้ลูกไปเรียนแล้วเลยไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ชาวบ้านก็เดากันว่าลูกน่าจะโดนล้อเรื่องพ่อจนอายไม่กล้าไปเรียน แต่ไม่ว่าเหตุผลไหน เหตุการณ์วันนี้มันคือความระยำของมนุษย์คนนึงเท่าที่จะจินตนาการได้แล้ว ส่วนตัวผมให้เคสนี้เลวสุดเท่าที่ผมสัมผัสมาในชีวิต

ปล2 ตอนนี้ผมอยากกลับบ้านแม่ไปอยู่ด้วยซักพัก ญาติคนตายบางคนก็รู้จักกับครอบครัวผมด้วย แต่ยังคิดไม่ออกจะทำตัวยังไงอยากไปให้กำลังใจ อยากไปช่วยทำอะไรก็ได้ให้พวกเขาดีขึ้น หรือควรอยุ่เฉยๆอย่าไปยุ่งกับเขาเลย ตอนนี้คิดไม่ออกจริงๆ