ไปพักโรงแรมแล้วตั้งใจวิ่งไปกระโดดใส่เตียง แต่เตียงแม่งเด้งดีเกินจนตัวลอยไปหาหน้าต่างห้อง ถ้าหน้าต่างเปิดอยู่ก็คงโหม่งโลกตามแรง g

มีตอนเด็กน่าจะประถมไปเล่นน้ำในชายหาดเขื่อน ขี่เรือปั่นในน้ำอยู่เห็นพ่อจะโดดไปหาพ่อ ปต่ไม่ได้คิดว่าน้ำลึกไง นึกว่าตื้นๆเแล้วว่ายน้ำไม่เป็นโดดลงไปจำได้ว่าดิ้นจมลงไปในน้ำสักพัก เลยคว้าพ่อได้หรือเกาะเรือนี้แหละทันการยังไม่สำลักน้ำ เกือบตาย หลังจากนั้นไม่กล้าทำอีกเลย จนว่ายน้ำไม่เป็นจนตอนนี้

-ตอนเด็กก้มตักน้ำโอ่งมังกร แล้วหัวทิ่มครับ ดีมีคนมาดึงขาไว้
-น้ำท่วมออกไปเล่นน้ำทุ่งนา ตกน้ำวนปากท่อดีที่มีคนแถวนั้นช่วยไว้ทัน

สมัยเด็ก ก้มตักน้ำล้างเท้าครับ หัวทิ่มลงในโอ่ง ขึ้นไม่ได้ โชคดีมีคนเห็น
สมัยวัยรุ่น กลับจากเที่ยวงานวัด เจอเพื่อนจอดมอเตอรืไซค์อยู่ 4 แยกเลยจอดคุยด้วย
ซักพักกระบะผ่านมา มันเอาระเบิดปิงปองปาใส่รถ เจอยิงสวนมาหลายนัด
ได้ยินแต่เสียงกระสุนฝ่าอากาศฟิ้วๆเลย มอไซค์โดนยิงไป 1 จุด

5-6 ปีก่อนติดรถคนที่ทำงานกลับบ้าน ฝนตกขับ 100+ บนบูรพาวิถี ผมก็นั่งเกรงละขับเร็วจัง
สุดท้ายรถเสียหลัก จากเลนกลางไปขวาสุด หักกลับไปซ้ายสุดชนกำแพงแต่หยุดรถไว้ได้
ถ้าตกมานี่คงไม่รอดครับ

เอาแบบที่เฉียดตายจริงๆก็

ตอนอายุ 23 ที่ทำงานอยู่บนดอย ต้องขับรถขึ้นลงทุกอาทิตย์ มีครั้งนึงผมก็ขบปกติ ของผมเนี่ยแหละกำลังเข้าโค้ง แต่มีรถกระบะใจเหี้ยม แซงทางโค้งสวนทางมาแทบจะประสานงาอยู่ละ ผมหักหลบ รถไปไถ่ๆๆๆ อยู่กับที่กั้นขอบทาง ถ้าไม่มีที่กั้นป่านนี้ตายในเหวไปละผม
จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่า วันนั้นหักหลบทันได้ยังไง.

สงสัยอาดีนาลีนทำงาน ตอบสนองไวจัดๆ

กิ๊กโทรมา ตอนแฟนอยู่ด้วย แถมขึ้นชื่อหน้าจอที่คอนโซลรถ หัวใจเกือบวาย

รถคว่ำ ตกคู่ข้างถนน Belt ช่วยไว้
โดดตัดหน้ารถไฟ เฉี่ยวหลังไปนิดเดียว
จมน้ำ มีคนมาช่วยไว้
ลื่นล้มบนโขดหิน หัวฟาดแรงมาก หลังศรีษะลงหินเต็มๆ มองไม่เห็นไปพักนึง

ล่องแก่ง ลำน้ำเข็ก พิษณุโลก ช่วงน้ำเยอะๆ เกือบๆจะถึงเส้นจุดห้ามเล่นแล้ว

แล้วจังหวะแพกระโดดตัวตกจากแพ ตัวลอยไปกับน้ำ แพที่นั่งมาเลยไปข้างหน้าไกลแล้ว

ตอนนั้นมันเร็วไปหมด มือจับไม้พาย ตัวลอย น้ำเข้าจมูกปาก แต่หยุดตัวเองไม่ได้ หาที่เกาะไม่ได้ น้ำมันแรงและเร็วมาก

จนแพลำอื่นอีกกลุ่มที่ตามมาข้างหลัง รีบพายเข้ามา แล้วดึงตัวขึ้นแพก่อนจะหลุดไปที่เป็นจุดอันตรายถัดไป

ก่อนเล่นแพยังมีคุยกับคนคุมแพอยู่เลย เค้าบอกไม่เคยมีคนตายที่นี้นะ

กลับถึงที่พักได้โทรหาพ่อแม่ก่อนเลย หน้าพ่อหน้าแม่นี้ลอยมาแล้ว

3ครั้ง มอไซล้วนๆ
จนครั้งล่าสุดเดือนนี้เองครับ ผมเลยตัดสินใจเลิกดื่มเลิกสูบและ เลิกซิ่งเลย
ครั้งแรก ประมาณปี59 กลางคืน มอไซโซนิค ไม่ชินทาง และถนนลื่นบิดออกมาจากท้ายซอยลืมไปว่าบิดจะถึงปากซอยละเลยแตะเบรคนิดเดียวรถล้ม ตัวปลิวไปเกือบชนแทงค์ปูน เฉียดไปนิดเดียว
เคสนี้
ใส่หมวก,ไม่เมา, ถนนลื่นและไม่ชินทาง ความเร็ว120+ แผลถลอกนิดเดียวที่ไหล่เพราะปลิวลงข้างทางพื้นหญ้า (เกือบอัดแทงค์) สภาพรถพังแค่แผงหน้า

ครั้งที่สอง ปี60 มอไซโซนิคคันเดิม รีบไปทำงาน บิดยาวแช่ซ้าย กระบะข้ามทางมาอีกฝั่ง กว่าจะมองเห็นใกล้ละ จังหวะนั้นคือคิดแบบเร็วว่ากูมุดซ้ายหรือขวาดี สุดท้าย ชนเต็มๆ ดีที่จังหวะสุดท้ายดีดตัวออก ทำให้ตัวพ้นจากตัวรถแต่ขาไม่พ้น ทำให้ขาฟาดและตีลังกา3ตลบตกลงพื้นและถไลไปต่อ
เคสนี้
ใส่หมวก, ไม่เมา, รีบเกิน ไม่ยอมชลอและเบรค ไม่สังเกตรถที่จะข้ามถนน, ความเร็ว 130+ กระดูกเท้าแตก 2ข้าง กระดูกเขย่งขาซ้ายแตก โคนนิ้วก้อยขวามือหัก แผลถลอกตามตัว นอนรพ. 3-4วัน เดินไม่ได้เดือนกว่า สภาพรถพังยับ
(ผมมีคลิปเหตุการณ์นี้ด้วยนะ อยู่ล่างสุด)


ครั้งล่าสุด มิยปี65 นี้เลย pcx เมา หลับใน ล้มเอง สาบานทุกคนได้เลย ภาพตัดตั้งแต่ยุในร้าน ฟื้นอีกทีรถล้มละ ได้ยินเสียงคนและรถกู้ภัยและรู้ตัวตอนยุรพ หมอกำลังจะแทงอก ทำท่อ ICDเอาเลือดกะลมออกจากช่องออก เพราะปอดฉีก ขอให้ทุกคนมีสติการใช้ชีวิตมากๆครับ
เคสนี้
ใส่หมวก, เมา และหลับใน, ความเร็วไม่ทราบ ปอดฉีกเพราะกระดูกซี่โครงหักไปทิ่ม ต้องเจาะอกข้างขวา, นอนรพ.1สัปดาห์ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เกือบ2สัปดาห์ ตอนนี้พี่สาวยังดูแล


เลิกประมาทในการใช้ในชีวิตละครับ 2ครั้งหลังสุดคือมันเจ็บมาก เจ็บแทบตาย ขอให้ทุกคนอย่าประมาทการใช้ชีวิตนะครับ

ผม 2 รอบละครับ รอบแรกตอนมหาลัย กำลังเดินข้ามทางรถไฟแต่หญ้ามันรกเลยมองไม่เห็น ตอนนั้นได้ยินเสียงแตร แต่คิดว่าเป็น

ของอีกคันเพราะมันมีรถไฟอีกคันสวนมาพอดี กำลังเดินข้าม อีกประมาณ 5 เมตรจะชนละ ดีถอยกลับมาทัน

อีกรอบคือตอนอายุ 25 ตอนนั้นขับรถไปทำธุระ แต่ขับเรื่อยๆไม่ได้รีบ ขับอยู่ 60 เลนซ์ซ้ายสุด ดันมีรถตัดหน้าเพราะมันจะรีบเข้าข้างทาง

ผมเลยหักหลบแต่ไม่พ้น ล้อหลังโดนชน สะบัดเสียหลักรถพุ่งจากเลนส์ซ้ายสุดข้าม 3 เลนส์ลงเกาะกลาง แต่ไม่เป็นอะไร

โชคดีที่ไม่มีรถตามหลังและก็ไม่ได้ขับเร็ว ไม่งั้นกลับบ้านเก่าไปละ

เคยรถชน ตัวปลิว ลอย แต่ไม่เปนอะไรฟกช้ำเฉยๆงง

ผมตัวเปล่า กับรถปอ.ยูโร จังหว่ะนั่นคือถนนฝั่งละสองเลนมีเกาะกลางเป็นทางม้าลาย ข้ามมาถึงเกาะกลางผมก็มองแต่ทางซ้ายแล้ว เลนใกล้โล่งแบบโล่งยาวๆเลย ส่วนอีกเลนมีรถเมล์กำลังจะจอดป้ายห่างประมาณ100เมตร

สรุป เค้าเปิดให้ทางที่ผมเพิ่งข้ามมาเป็นสามเลน(มาเพิ่มที่ฝั่งนี้เลนนึง) จังหว่ะผมกำลังจะก้าวลงถนน แฟนดึงแขนผมไว้ แล้วรถปอ.ก็วิ่งมาด้วยความเร็ว กระจกข้างเฉียดหูผมนิดเดียว ภาพทุกอย่างเป็นสโลวไปหมด ผมสาบานเลยว่าผมเห็นหน้ากระเป๋ารถปอ. ตกใจผ่านกระจกข้างอ่ะ

ตอนอายุ20โดนยิง5นัด(สุดท้ายยิงผิดคน)
ผมขับมอไซค์อยู่เรื่อยๆเอื่อยๆรู้ตัวอีกที
ก็หูดับแล้วก็เห็นกางเกงยีนส์ตัวเองเป็นรู
แล้วหลังจากนั้นก็ แขน ขา หลัง มาเรื่อยๆ
ทีแรกรู้สึกเหมือนจะวูปสติกำลังจะหลุด
แต่โชคดีหน้าพ่อหน้าแม่ลอยเข้ามาดึงสติ
ใช้แรงฮึดสุดท้ายตั้งใจขับรถหนีพวกมันก่อน
ถ้าปล่อยล้มตรงนั้นคือผมกลัวโดนมาซ้ำ
เลยกลั้นใจกัดฟันขับซิกแซ็กหนีพวกมันก่อน
หนีมาได้ประมาณ500-600เมตรก็รู้ตัวว่าไม่ไหว
หน้าเริ่มมืดเพราะเสียเลือดเยอะเลยขับไปข้างๆ
วินมอไซค์คันนึงแล้วผมก็เรียกเขาป้าครับ
ช่วยผมด้วยผมโดนยิงแล้วผมก็เอามือป้าย
เลือดที่ท้องชูให้แกดูแล้วผมก็จอดข้างทาง
แล้วล้มตัวลงเลยทรงตัวไม่อยู่เพราะขาขวา
โดน3นัดพอลงเหยียบพื้นคือพับเลย
แล้วผมก็ตะกายเข้าไปนอนอยู่ข้างทาง
ป้าวินคนนั้นก็ยอมลงมาดูแล้วติดต่อกู้ภัยให้
สารภาพตามตรงผมคิดว่าชีวิตผมคงมาได้แค่นี้
เริ่มประคองสติตัวเองไม่ไหวมันอยากจะหลับ
ภาพทุกอย่างๆในอดีตตั้งแต่เราเป็นเด็ก
มันแฟลชแบ็คเข้ามาเหมือนในหนังเลย
ภายในไม่กี่วิภาพมันไหลเข้ามาหมดเลยครับ
ความทรงจำต่างๆนาๆภาพคนที่เรารัก
จนผมคิดเลยว่าเรากำลังตายอย่างงั้นหรอ
ป้าวินคนนั้นก็พยายามเรียกสติผมชวนคุย
บอกอย่าหลับๆแล้วผมก็เริ่มคิดถึงพ่อกับแม่
คิดว่าเรายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านเลย
จะมาตายไปง่ายๆแบบนี้จริงๆหรอก็เลยพยายาม
กัดฟันสู้อดทนรอรถกู้ภัยมาเชื่อไหมครับ
3คันที่มาไม่มีใครกล้ามาปฐมพยาบาลผมเลย
เขาบอกให้รอรถหมอเขาไม่กล้ามาขยับเยอะ
ที่รีบมากันเพราะนึกว่าเหตุรถล้มเฉยๆ
เห็นเป็นโดนยิงก็ได้แต่มายืนมองกันซะงั้น
ผมอดทนรอจนรถพยาบาลมาผมจำคำที่ถามหมอ
ในรถได้เลยว่าหมอครับผมจะตายไหม
หมอหันมามองแบบหน้านิ่งๆแล้วไม่ตอบอะไร
แต่สรุปแล้วผมก็ผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้
แลกมากับการเสียม้ามไปหมอต้องตัดออก
เพราะลูกกระสุนพุ่งทะลุจนม้ามแตก
จากเหตุการณ์ทั้งหมดมันน่าโมโหตรงไหน
รู้ไหมครับคือตอนจับคนยิงได้นี่แหละ
ผมไม่รู้จักพวกมันเลยด้วยซ้ำมันบอกว่า
จะยิงคันที่ขับอยู่ข้างหน้าผมแต่ผมขวางมัน
ก็เลยยิงมาหมดเลย8นัดซึ่งโดนผม5นัด
3นัดเข้ารถมอไซค์ผมเกือบทะลุถังน้ำมัน(Msx)
แล้วที่น่าโมโหต่อมาไม่มีการชดใช้ใดๆทั้งสิ้น
ทั้ง2คนโดนศาลสั่งจำคุกกันคนละ7ปี6เดือน
รับสารภาพลดลงอีกครึ่งนึงติดจริงๆ
คนละไม่ถึง2ปีออกมาก่อเหตุต่อเรื่อยๆ
ผมจำชื่อมันได้พวกเด็กช่างกลออกข่าวในเฟส
ว่ายิงคนอื่นเขาอีกแล้วไอ้พวกนี้มันยิงไม่เลือก
กินเม็ดกันแล้วก็หลอนออกหาทำร้ายคนไปทั่ว
ความยุติธรรมในประเทศเรามันไม่มีอยู่จริง
ผมเกือบจะตายจากครอบครัวของผมไป
แล้วดูสิ่งที่มันได้ชดใช้ติดคุกกันไม่ถึง2ปี
ภาพวันนั้นยังอยู่ในหัวผมทุกๆฉากเลย
จากคนที่แค่เลิกงานแวะซื้อของกินกลับบ้าน
ไปหาแมวหาแฟนขับรถอยู่ชิลๆก็เกือบตายได้
ทุกวันนี้เวลาขับมอไซค์ใครมาขับจี้หลังผม
จะรู้สึกเสียวสันหลังทุกทีเลย

ปล.ความตายมันอยู่ใกล้ตัวเราทุกคนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเพื่อตัวเองและคนที่เรารักขอให้ทุกคนในนี้สุขภาพร่างกายแข็งแรงไม่ประสบพบเจออันตรายใดๆครับ