เมื่อช่วงสงกรานต์ปีที่แล้วครับ

ด้วยว่าเป็นคนที่มีปัญหาเรื่องระบบการกิน/ขับถ่าย แล้ววันนั้นก็ปวดท้องคล้ายๆกระเพาะหรือลำไส้อักเสบปรกติ ก็นอนอยู่บ้านเฉยๆ ซึ่งปรกติพัก กินน้ำ ก็หาย ปรากฎว่ายิ่งนอนยิ่งปวดหนักขึ้นเรื่อยๆ จนค่ำๆราวๆสองทุ่ม ทนไม่ไหว เลยให้ ผบ.พาไปโรงพยาบาลเอกชนที่เข้าปรกติ

ก็แปลกใจ ทำไมเขาตรวจแบบเยอะผิดปรกติ ทั้งเอ็กซ์เรย์ ทั้งบลาๆๆๆๆ หลายอย่างมาก สรุปแล้วเขาเดินมาบอกว่าต้องผ่าตัดด่วน"เดี๋ยวนี้" พร้อมเสนอค่ารักษามา 400K+ ไม่รวมค่าพักฟื้นและอื่นๆ ก็ยังไม่เชื่อนะ คิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แต่โรงพยาบาลไม่ยอม บอกต้องตัดสินใจแล้ว ซึ่งวงเงินเกินค่ารักษาผมไปเยอะ เพราะสุดท้ายแล้วยอดปาเข้าไปเกือบ 650K แน่ๆ และส่วนต่างไม่ต่ำกว่า 2-300K

ผบ.เลยติดต่อไปทางโรงพยาบาลประกันสังคมดู ทางโรงพยาบาลก็ประสานงานกัน ส่งผลไปให้ประกันสังคม หลังจากนั้นราวๆเที่ยงคืนกว่าก็โดนย้ายด้วยรถพยาบาลด่วนไปที่โรงพยาบาลประกันสังคม ราวๆตีหนึ่งครึ่งโดนเข้าห้องผ่าตัดเดี๋ยวนั้นเลยเหมือนกัน

ฟื้นมาตอนเช้า หมอมาเยี่ยมก็ถามว่าสรุปเป็นอะไรกันแน่ เพราะตื่นมาหน้าท้องมีผ้าก๊อตปิดไปเกือบเต็มหน้าท้อง หมอบอกลำไส้ผมอักเสบจนแตกทะลุไปแล้ว ต้องตัดลำไส้ทิ้งไปให้ 2 เมตรนะ เลยแถมตัดไส้ติ่งเป็นโปรโมชั่นให้ด้วย(ฮาาาาาาา) ถ้าเข้าห้องผ่าตัดช้ากว่านั้นนิดเดียวก็ไม่รอด(ไม่รู้ตัวเลย) เพราะลำไส้ที่แตกเริ่มติดเชื้อแล้ว ช้ากว่านั้นติดเชื้อในกระแสเลือดก็ส่งวัดแทนพักฟื้นได้เลยครับ

ใกล้เคียงสุดก็ตอนอนุบาล นั่งมอไซต์ด้านหน้า พี่คนกลางซ้อนท้ายโดยมีพี่คนโตขับไปส่งโรงเรียน

พี่ผมมันขับซัดโค้งไปเจอรถกระบะที่จอดอยู่เฉยๆแล้วแม่งพุ่งเข้าไปชนระหว่างฟุตบาตกับรถกระบะ

จังหวะซัดโค้งจนชนเห็นเป็นภาพสโลว์เลย ชนเสร็จทุกคนกระเด็นหงายหลังลงไปทับพี่คนรองกองรวมกันอยู่กับพื้น

อีกอันก็ใกล้เหมือนกันตอนหัดเดินล้มหน้าฟาดโตะกระจก โดนกระจกแทงช่วงระหว่างคางกับคอ

อันนี้จำอะไรไม่ได้เพราะยังเด็กเกินมีแต่รอยแผลเป็น ไว้ดูต่างหน้า

เดินข้ามถนน 6 เลน

เเล้วสะดุดเกาะกลางหัวทิ่มลงมาบนถนน

ถ้ารถวิ่งมาก็ say goodbye

ตอนประถม โรงเรียนพาไปทัศนศึกษา ที่ซาฟารี
เห็นจระเข้ ตรงลูกกรง ไม่ถี่มาก มือเด็กยื่นผ่านเข้าไปได้

นึกว่าจระเข้มันคือหุ่น เห็นอ้าปากค้าง นิ่งๆ
เลยหยิบก้านใบไม้ที่ตกแถวนั้นแหย่ไปในปาก
ละมันค่อยๆ หุบปากลง นึกว่าของปลอม ดีมันไม่กัดมือ มือขาดแน่นอน

จีบแฟนนักเลง

เช่ามอไซค์ที่มีดิสหลังขับเที่ยวเชียงใหม่ ขากลับลงจากดอย เบรคไหม้เหมือนไม่มีเบรคทั้งหน้าและหลังตรงโค้งสุดท้ายตีนดอยพอดี ทางตรงสุดท้ายปล่อยไหลลงมาเรื่อยๆ ใช้เท้าค่อยๆแตะพื้นไปเพื่อเบรค คิดภาพไม่ออกเหมือนกันถ้ามีอีกสักโค้งสองโค้งจะเป็นยังไง

ส่วนใหญ่ที่อ่านนี่ขี่มอไซค์ กับอุบัติเหตุทางรถยนต์ทั้งนั้น

ตอนเด็ก ๆ เล่นซ่อนแอบ ไล่จับ ในตรอกข้างบ้านรก ๆ หน่อย

งูเห่าตัวเท่าแขน โผล่มาในระยะไม่ถึงไม้บรรทัด สูงราวคอ

ถ้ามันไม่ติดอวนดักปลา

โดนเจาะกบาลแน่ เพราะมันฉกแล้ว แต่ติดอวน

เคยรู้สึกว่าเกือบตาย

ช่วงโควิดระบาดหนักๆ คืนนั้นเปิดแอร์เท่าไรก็ร้อน ตีสามตื่นมารู้สึกอากาศมันชื้นมาก จนหายใจเท่าไรก็เหมือนไม่ได้รับออกซิเจน เหนื่อยมากเหมือนปอดทะลุ คิดแล้วว่าเราโควิดลงปอดแน่ๆ หรือไม่ก็โรคหัวใจสโตรค โทรทุกเบอร์ที่จะโทรได้ ไม่มีใครรับเลย ในใจคิดว่านี่เรามาได้แค่นี้เหรอวะ ยังไม่ได้ทำอะไรตั้งหลายอย่าง ความตายมันเป็นแบบนี้เหรอ กลัวมากๆ ไม่พร้อมตายมากๆ โทรหาแฟน แฟนรีบมารับไปรพ แต่ตอนแฟนกำลังมาดันหาย ไปแสกนหัวใจ หมอบอกเป็นpanic attack

ยกพวกตีกัน ไอ้ฝั่งนั้นดันมีปืน
ดีว่าเป็นปืนประดิษเอง เลยไม่ค่อยแรง
โดนที่ท้องไป 2 เม็ดแต่ลูกมันยิงไม่เข้ามีแค่รอยซ้ำ

เคยขับรถหลับใน เบี่ยงไปอีกเลนแล้ว ดีนะสะดุ้งก่อน หักพวงมาลัยกลับเข้าเลนส์ตื่นยาวเลย เกือบปีนเกาะกลาง
อีกเหตุการณ์ขับรถสายเอเชียเลนส์ขวา รถกลับรถแบบไม่เบรคเลยมาชนคันข้างหน้าเราแล้วแยกออก ผมก็ขับตรงไปเลยเบรคไม่ทันจริงๆ ถ้ามันชนแล้วไม่แยกผมก็คงชนต่ออ่ะ เกือบไปแล้ว หลังจากนั้นขาสั่นตลอดทางกว่าจะถึง กทม. ขับ 80-90 พอวันนั้น

ม.4 วันเสาร์ขับมอไซด์ไปบ้านแฟนระยะทางห่างกันร่วมๆ 20 โลไม่รวมระยะทางกลับ ขากลับห้าโมงกว่าๆขับช้าๆเพราะเพิ่งออกมาจากบ้านแฟนมาแถวนั้นบ้านคนไม่ค่อยมีเป็นสวนซะส่วนใหญ่ อยู่ๆรถกระบะขนคนงานตบผมแบบถนนโล่งมากๆยัง งง อยู่ตบเพราะอะไร(คาดว่าไม่เมาก็เผลอหลับใน) มอไซด์พุ่งลงข้างทางหน้ารถทิ่มลงตัวกระเด็นขึ้นสูงข้ามรถตกไปในร่องข้างถนน ตอนจะตัวถึงพื้นภาพคนในครอบครัวลอยมาเป็นสไลด์ทีละคนเลย ที่ซวยมากๆคือเป็นดงไมยราบแบบกอใหญ่ๆเลยโคตรเจ็บแผลทั้งตัว มีจุดนึงไมยราบเกี่ยวหนังใต้ตาห่างตาไปนิดเดียว และแขนหักสองข้างพร้อมกัน ที่สำคัญเค้าจอดดูกันนะแต่พอผมลุกมาสภาพเลือดเยอะ(เพราะไมยราบ)เค้าก็ขับรถหนีไปเลย ผมต้องวิ่งไปบ้านแฟนราวๆ 3-5 กิโลแข็งใจวิ่งไปขอความช่วยเหลือเพราะกลัวรถมอไซด์หาย รถพี่ชายเค้าผ่อนด้วยน้ำพักนำแรงตัวเองถ้ารถเค้าหายผมไม่กล้าสู้หน้าเลย ได้พ่อแฟนพาไป รพ.ภาพจำคือแฟนนั่งหัวเราะเพราะผมร้องโอ้ยตลอดทางเลย

กับมหาลัยปีสอง พวกยกพวกตีกับเด็กบ้าน มหาลัยผมอยู่ที่ภาคเหนือและอยู่ร่วมกับชุมชนท้องที่ เเ็กบ้านชอบหาเรื่องเด็กมอ จะไปช่วยเพื่อนเจอเด็กบ้านยกปืนยิงใส่ผมไม่โดนแต่รุ่นพี่ที่อยู่ข้างหลังผมโดนเฉย รุ่นพี่พักเรียนไปหนึ่งปีเด็กบ้านเข้าสถานพินิจไปพอออกมาโดนเอาคืนชุดใหญ่(แต่ผมไม่เกี่ยวนะ) ไม่กล้าอยู่ตรงนั้นเลยได้ข่าวว่าย้ายไปอยู่กับญาติต่างจังหวัดเลย หลังจากเจอชุดใหญ่ไปเด็กบ้านก็สงบต่างคนต่างอยู่แบบสันติเลย 2 เหตุการณ์ที่คิดว่าชัดเจนที่สุดครับ

ขับมอไซล้ม หัวกระแทกพื้นโคตรแรง หมวกกันน็อคช่วยชีวิต
เลยแค่คางแตก ไม่งั้นสมองไหลแน่นอน

ตอนอายุ24 รถหมุนลงข้างทางชนต้นไม้ ท้ายรถเก๋งยุบล้อหลังมาอยู่หลังเบาะที่นั่งคนขับ เปิดประตูรถลงมาไม่มีแผลไม่เป็นอะไรเลย ชาวบ้านแถวนั้นใครเห็นก็ว่าไม่น่ารอด ผมเองก็คิดรอดมาได้ไงว่ะเนี่ย ทั้งเมาทั้งเพลียทั้งขับเร็ว

เคยหลับในครับตอนขับรถกลับจากต่างจังหวัด ออกแต่เช้ามืดขับมาเรื่อยๆ สักพักหลับ
พ่อผมตะโกนเลยระวังงงงงงง ผมก็ได้สติเหยียบเบรคเลย เกือบมุดท้ายรถบรรทุกแล้วครับ

อีกครั้งตอนเด็กๆไปขึ้นเรือด่วนกับแม่ ตอนนั้นยังยืนบนโป๊ะได้อยู่แล้วคนเยอะมาก
ผมก็นึกว่าแม่ขึ้นเรือไปแล้ว ก็จะรีบก้าวออกไป เรือก็กำลังจะออก ดีที่มีคนดึงเสื้อไว้ ไม่งั้นร่วงแน่ๆครับ
แล้วสุดท้ายโชคดีที่แม่ก็ยังอยู่บนโป๊ะ