ผมจำได้ว่ามาตอนแรกมาก็เล่นดี แต่หลังๆทำไมฟอร์มดับ แล้วตามมาด้วยขอย้ายกลับเฉย

จุดเปลี่ยนเลยคือเกมส์เจ็บยาวจากแชมป์เปี้ยนลีค เกมส์นั้นถ้าลงครบน่าจะยิงกระจาย พอเจ็บก็มีเวลาว่างไปสัมกลับอยากอินเตอร์นั่นแหละ
หายเจ็บกลับมาก็ติดโควิด แล้วก็กู่ไม่กลับล่ะ

จุดเปลี่ยนเลยคือเกมส์เจ็บยาวจากแชมป์เปี้ยนลีค เกมส์นั้นถ้าลงครบน่าจะยิงกระจาย พอเจ็บก็มีเวลาว่างไปสัมกลับอยากอินเตอร์นั่นแหละ
หายเจ็บกลับมาก็ติดโควิด แล้วก็กู่ไม่กลับล่ะ

นอกจากเจ็บแล้วมีเรื่องของแทคติกเข้ามาด้วยครับ ตอนมาใหม่ ๆ ลูกที่ ลูกาคู ยิงได้คือลูกเก่งของแกเลย ที่ยิงอาเซนอล + อีกลูกที่โควาชิส จ่ายมานั้นละผมจำไม่ได้ว่ายิงทีมอะไร

พอแกหายเจ็บกลับ พวกแบคก็เจ็บกันหมดแล้ว เหบือไว้แต่ เดฟ กับโซ่ เดฟ เปิดไม่แม่นแล้ว โซก็รู้อยู่ แถมมีช่วงหนึ่งโอดอยขึ้นมา ก็ยึกยัก ตามที่เราเห็น ก็จะเหลือแต่โควาชิสคนเดียวที่เล่นกับแกได้

แต่จะไปหวังลูกจ่ายจากโควาชิสก็ยาก เพราะอย่าลืมว่า โควาชิสยืนต่ำ เงือนไขจะจ่ายสวยๆได้คือต้องตั้งบอลจากแดนหลังขึ้นมาคนเดียวตรงนี้โคตรยากมันเลยกลายเป็นนานๆจ่ายทีนึง

คือแบบที่หลายท่านบอกเซลซีสุดนี้ไม่ได้ Set แผนมาให้จ่ายทะลุช่องดีๆอยู่แล้ว เพราะพวก เม้า + ฮาเวิตมันไม่ใช่ พวกสายปั้นเกมแบบจ่ายหาย จ่ายหายอะไรพวกนี้ มันเลยกลายเป็นแทนที่ ลูกาคู จะได้บอลแบบเอาไปเล่นต่อได้ มันก็กลายเป็นพวกตัวรุกมาฝากบอลเฉย ๆ แบบที่เราจ่ายให้ลูกาคูพิงบัง แล้วตบกลับมาให้คนนั้นยิง ถ้าผมจำไม่ผิดเชียร์เรอ ก็เคยคอมเม้นมั้งว่า ลูกาคูวิ่งฟรีเยอะมาก ๆ เพราะวิ่งไปแล้วก็ไม่มีใครจ่ายให้ มันเลยกลายเป็นใช้งานผิดวิธี

แบบที่คอนเต้เคยบอก สุดท้ายท้ายมันก็ลุกลามไปเรื่อย ๆ นั้นละ คือ ลูกาคูมันก็ไม่ปรับ ตัวรุกก็ไม่ปรับ คือต่อให้ทูเคิลเก่งยังไง ผมมองว่ามันก็แก้ไม่ได้ เพราะนักเตะมันไม่มีตัวจ่ายบอลดี ๆ จะให้ทำยังไงได้ เพราะทุกคนก็เต็มที่แล้ว

อีกประเด็นที่น่าสนใจผมเห็นหลายท่านก็คิดคือ นักเตะเซลซีมันต้องการลงสนามม
เวลาพวกสำรองได้ลงสนามคือมันจะต้องการยิงมาก ๆ มันเลยบ้ายิงกันแบบที้เราเห็น

เอาจริงส่วนตัวผมนะ ถ้าชีเย็ค ร่างอาแจค ที่แอสชิสเยอะ ๆ อะ + เจม ชีเวล ไม่เจ็บผมว่า ลูกาคู มันก็ยิงได้เริ่อย ๆ นั้นละ พอเจ็บก็แบบที่เห็น

บริเวณนี้ครับ

ใจกาก

เอาจริงๆมันเก่งนะถ้ามีคนป้อนให้ แต่เชลซีมันเล่นตัวใครตัวมันเกินแดนหน้าอ่ะ แค่นั้นแหละ

เชลซีไม่มีตัวป้อนจริง เห็นแต่ละองค์ละปวดหัว ถ้ามีแบบสมัยเชสจ่ายให้คอสต้า น่าจะยิงกระจุยอยู่

แต่พอเจอความใจไม่สู้ แล้วสัมภาษณ์ปัญหาคราวนั้น

เรื่องไม่มีตัวจ่ายบอลไม่ใช่ปัญหาละ ไม่สนว่าจะมีหรือไม่มี

ทุกคนโฟกัสมาที่ความไร้มืออาชีพของมันแทน

ตัวเท่าควาย ใจเท่ามด

ผมว่าทูเคิ่ลก็ใช้ลูคาคูคล้ายใช้ไคนั่นแหละครับ ไคมันก็ไม่ได้เล่นเป็น Target man ยืนเป็นตู้เย็นอย่างที่หลายๆคนว่ากันนะ ที่มันปรับเข้าไม่ได้ เพราะทีมเชลซีตัวรุกต้องวิ่ง ต้องเพลสใส่แย่งบอลกลับมาเร็ว ซึ่งทีมใหญ่ๆเดวนี้เค้าก็เล่นแบบนี้นะ ไม่ใช่เล่นเป็นบอลคล้ายสมัยก่อน

แต่ไอตู้มันขี้เกียจวิ่ง อีโก้เยอะ มันยังเคยบอกเลยว่ามันอยากออมแรงไว้วิ่งตอนจังหวะรุกอะไรสักอย่าง ทูเคิ่่ลก็พยายามเข็น ผลสรุปทั้งทีมก็ต้องปรับเพื่อมัน คือถอยลงไปรับต่ำ จุดเด่นของทีมเรื่องวิ่งเพลสก็หาย ทูเคิ่ลยังออกมาบอกเลยว่าไอตู้มันให้ตรงนี้ไม่ได้ (จำไม่ผิดหลังเกมเจอลีลมั้ง)

และไปดูประวัติเก่าๆ ทั้งตอนเชลซีตอนแรก ตอนแมนยู มันก็ออกมางอแงว่าถูกจับไปเล่นริมเส้น ตำแหน่งไม่ถนัด ไม่ได้ยืนตำแหน่งบ้างอะไรบ้าง พูดง่ายๆคือมันเอาแต่ใจนั่นเอง

ไอเรื่องทีมจ่ายทะลุช่องอะไรนี่ เพื่อนไม่จ่ายไรนี่ ผมว่าประเด็นรองเลย แล้วดูหลายเกมตู้มันก็มีโอกาสนะ ไม่ได้โอกาสเป็น 0 แต่มันก็ยิงวืดยิงว่าว ไม่คมเอง และคำถามกลับคือ ไอตู้ให้อะไรกลับให้กับทีมบ้าง ตัวมันเองก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเหมือนกัน ลูกจ่าย การครองบอล การเลี้ยง การเคลื่อนที่ เผลอๆมันแย่กว่าตัวรุกหลายตัวอีก เสียบอลแย่งบอลไม่ได้ แค่ยืนวิ่งโบกมืออะมันง่าย แต่ส่วนใหญ่ก็โดนเค้าประกบมิด บางจังหวะส่งไป ก็โดนเค้าดักตัดบอลได้ง่ายๆ คือถ้าบอกขอบอลแต่เพื่อนไม่ส่งนี่แวร์เนอร์ไม่ยิ่งวิ่งล้อฟรีหนักกว่าหรอ

แนวทางเสริมทีมผิดพลาดแหละครับ เอาลูกากูมาโดยไม่มีตัวปั้น
แทนที่จะหากองหน้ากึ่งปีกดีๆ มาเสริมทำเกมให้ดุดันขึ้นดันซื้อพี่ตู้ที่แตกต่างกับระบบเดิม
ยุคได้UCL ทีมมันไปทางนึงแล้วเอาพี่ตู้มาทีมก็ไปอีกทางนึง เหมือนดึงๆกัน

สุดท้ายแล้วทีมที่ไม่มีพี่ตู้ดูดีกว่าทีมที่มีเพราะความเร็วสูงกว่า การเข้าทำหลากหลายกว่าแม้ไม่เฉียบคมก็เถอะ

จุดเปลี่ยนสำหรับผมคือไปให้สัมภาษณ์กับสื่อที่เป็นข่าวตอนนั้นแหละ ฟอร์มหายยาวๆ

จุดเปลี่ยนคือโดนจับทางได้ พ่อเต้บอกเชลซีใช้ลูกมันผิด
แล้วเจ็บยาว แผลจริงๆที่เห็นคือนัดเจอหงส์ น้องสองคนไม่จ่ายให้มัน เพราะมันจับบอลห่วย กำลังสวนดีๆ จ่ายปุ้บมันทำเสียปั่บ

และใจฝ่อไปให้สัมภาษณ์กากๆแบบนั้น

รีบๆไปอะดีแล้ว